Życie astronauty - Jerry Carr

Obejrzyj całą lekcję pod adresem: http://ed.ted.com/lessons/life-of-an-astronaut-jerry-carr

Astronauta Jerry Carr zna kosmos jak własną kieszeń. Jako dowódca Skylabu, spędził w nim ponad 2000 godzin, okrążając Ziemię ponad 1000 razy. Przywołując historię swojego życia, Carr wspomina magiczne lata, jakie spędził w agencji NASA.

Lekcja: Jerry Carr, animacja: Sharon Colman Graham.

Tradycyjnie szkolenie astronauty
trwa około roku

i obejmuje zagadnienia z zakresu:

astronomii,

astrofizyki,

psychologii lotniczej,

trajektorii orbitalnych,

i zachowania na orbicie.

Kolejną częścią takiego szkolenia
jest trening przetrwania.

W czasach programu Gemini

nigdy nie było do końca wiadomo
gdzie statek wyląduje

w przypadku awaryjnej deorbitacji.

Musieliśmy nauczyć się
przetrwania na pustyni,

pozyskiwania wody

czy przetrwania w dżungli.

Musieliśmy nauczyć się
jak gotować i jeść węże,

jak znaleźć wodę na pustyni

i wielu innych podobnych czynności.

Po półtorarocznym szkoleniu podstawowym

nasze nazwiska umieszczono

na całkiem przydługiej liście

biorąc pod uwagę liczbę miejsc.

Dlatego wszyscy otrzymaliśmy
inne zadania

by utrzymać nas w
ciągłej gotowości

do podejmowania kolejnych wyzwań.

Pięciu z nas otrzymało zadanie

wsparcia budowy
modułu księżycowego.

wsparcia budowy
modułu księżycowego.

Spędziliśmy nad tym wiele godzin.

Muszę przyznać, że prawdopodobnie

przespałem więcej czasu
na pokładzie księżycowego modułu nr 6

niż załoga, która nim poleciała
na Księżyc.

Moja kolejna praca polegała
na wspomaganiu załogi Apollo 8 -

statku, który poleciał na Księżyc,

ale nie wylądował i wrócił.

Znajdując się za Księżycem

mieli do wykonania
ryzykowny manewr

wyhamowania prędkości

by wejść na orbitę księżyca.

My zaś siedzieliśmy tak
i czekaliśmy bez końca

aż oni znajdą się za Księżycem,

świadomi, że jeśli przelecą
na drugą stronę za wcześnie,

nie wytracą prędkości,

nie zwolnią dostatecznie,

nie zdołają przedostać się
w przestrzeń okołoksiężycową.

nie uda im się wejść
w orbitę Księżyca.

Gdyby przelecieli
na drugą stronę później,

przesadnie zwalniając,

zamiast wejść w orbitę

rozpoczęliby spiralne spadanie
w dół na powierzchnię Księżyca.

A bez modułu księżycowego,
którego nie mieli,

cała misja skończyłaby się niepowodzeniem.

Możecie sobie wyobrazić
jaką odczuliśmy ulgę

w chwili, kiedy zgodnie z przypuszczeniami

pojawili się po drugiej stronie Księżyca.

pojawili się po drugiej stronie Księżyca.

Moje kolejne zadanie również polegało
na wsparciu załogi Apollo 12.

W drodze na orbitę
zaraz po starcie

statek został trafiony piorunem.

Pobliska burza wywołała

wyładowania nad statkiem

i w końcu piorun uderzył
w sam szpic statku kosmicznego.

Wyładowanie przeszło
przez cały statek,

przez silnik

aż do spalin

i zostało uziemione na wyrzutni.

Piorun zniszczył zasilanie

oraz wszystkie komputery.

Można sobie wyobrazić
jak musieli się czuć kosmonauci.

Nagle nastała ciemność,

by po chwili przejść na zasilanie z baterii

by po chwili przejść na zasilanie z baterii

a wszystkie lampki ostrzegawcze statku

zaczęły naraz mrugać.

Wszystkie potrzebne dzwonki,
gwizdki i brzęczyki

wszystko, co tam było,

uruchomiło się w jednej chwili.

Załoga była kompletnie zaskoczona

takim obrotem spraw.

Kiedy weszliśmy na orbitę

sprawdziliśmy różne systemy

i wszystko wyglądało dobrze.

Wtedy pomyślałem,
że nadszedł czas.

I rzeczywiście,
dostałem się na misję.

Misję lotu w kosmos.

Zostałem przydzielony
do rezerwy załogi Apollo 16,

co oznaczało również,
że wejdę w skład załogi Apollo 19.

W trakcie odbywającego się
już kilka tygodni treningu

NASA nagle ogłosiła,

że misje Apollo 18, 19 i 20
zostają odwołane.

Ameryka zaangażowana była
w wojnę w Wietnamie,

i budżet był nadwątlony.

Jak łatwo sobie wyobrazić

trzech bardzo niepocieszonych kolesi
zamiatało biuro w zamian,

bo ich lot na księżyc odwołano.

Ale kilka tygodni później,
zadzwonił do mnie Tom Stafford,

w tamtym czasie,
starszy astronauta,

bo chciał się ze mną zobaczyć.

Poszedłem.

Powiedział, że mu przykro

z powodu odwołanych misji
lotu na Księżyc

ale ma dla mnie nowe zadanie.

Powiedział: "Chciałbym, żebyś objął dowództwo

trzeciej i ostatniej zarazem misji Skylab".

"Chciałbyś tą robotę?"- zapytał.

"Oczywiście!" - odpowiedziałem.

Muszę przyznać,

poczułem w brzuchu i w klatce
lekkie ściśnięcie.

Dowodzenie misją

rzadko powierzano nowicjuszom.

Zazwyczaj trzeba mieć odbyty
co najmniej jeden lot,

a mnie się udało bez tego,

co było naprawdę zaskakujące

ponieważ ostatnim dowódcą-nowicjuszem
był Neil Armstrong na Gemini 8.