Het leven van de Boeddha [Volledige BBC Documentaire - HQ]

Deze documentaire beschrijft het leven van Siddhartha Gautama, een jonge prins uit India die eropuit ging om de reden voor de "Dukkha" [problemen] van het menselijk leven te vinden.
Later vond hij die reden en onderwees een manier om het leven te leven. Hij werd later bekend als de Boeddha, grondlegger van het Boeddhisme.

De religie zonder god.
"Als er ook maar een religie is die voldoet aan de standaarden van hedendaagse wetenschap, is het Boeddhisme." - Albert Einstein.

BBC heeft een mooie documentaire gemaakt die de belangrijkste gebeurtenissen in het leven van de Boeddha omvat. Kijk de hele documentaire voordat je commentaar geeft. BBC heeft niks fout gemaakt. Ze vertellen dat de Boeddha geboren is in Lumbini, in Nepal. Discussieer niet met de documentaire die gemaakt is om de filosofie en leer van de Boeddha te begrijpen, waar hij dan ook geboren is. Boeddhisme loopt ver vooruit op waar de mensen hier over discussiëren.

Geloof niet ergens in omdat je dat verteld wordt.
Geloof niet ergens in omdat een heilig persoon het zegt.
Geloof niet ergens in omdat je het in een boek kunt lezen.
Volg en oefen de leer zonder vooroordeel.
Als het jou en anderen vreugde geeft en geen zelfkwelling of anderen lastig vallen promoot, volg het dan.
Hoewel dit onderwezen werd door de Boeddha, vindt ik dat het een prachtig principe is dat op elk aspect van het leven kan worden toegepast. Mogen jullie allemaal blij zijn.

'The life of Buddha' documentaire is beschikbaar met Engelse, Griekse, Catalaanse en Nederlandse ondertiteling.

Copyright van de video is van BBC. Alleen geupload om kennis te delen.

Wees blij! Vrede!
Siddhartha Chabukswar.

Opmerking van de vertaler (tkfanmail): Deze uitspraken zijn niet door mijzelf geschreven en ik ben het dus ook niet per se eens met de hier vermelde uitspraken. Ik heb alleen de originele, Engelse beschrijving vertaald. Ik heb overigens ook de video helemaal vertaald, wat ik met plezier heb gedaan en ik heb hier uiteraard niets voor ontvangen.

Gedownload van www.allsubs.org

500 jaar voor Christus begon een jonge prins aan een reis.

Hij zou reizen door pijn en lijden om nirvana te bereiken

- de eeuwige gelukzaligheid waar we allemaal van dromen.

Een symbool van vrede.

Een symbool van medelijden, een symbool van geweldloosheid.

Hij was de Boeddha.

Hij groeide op in een plaats waar hij omgeven was door luxe.

In zijn tienerjaren verschafte zijn voorrechten hem elke aflaat.

Maar hij gaf dit allemaal op - om de ultieme wijsheid te bereiken.

Hij zou naar de donkerste gangen van zijn geest afreizen om oog in oog te staan

met de duivel in hem.

Hij richtte de eerste wereldreligie,

die vandaag de dag wordt aangehangen door 400 miljoen mensen

- een religie waar meditatie wordt gebruikt om

een toestand van volledige vrede en blijheid te bereiken.

Ons eigen potentieel, onze eigen inspanning

om de ultieme realiteit te weten te komen.

En de gebeurtenissen in zijn leven zorgen voor

een van de mooiste verhalen ooit verteld

- en de Boeddha, 's werelds meest volhardende icoon.

2500 jaar na zijn dood blijft de boodschap van Boeddha voortleven.

De Dalai Lama

- het spirituele boegbeeld van het Tibetaanse Buddhisme

brengt te wijsheden van de Boeddha over,

waarmee hij iets voorzet wat begon op de dag dat Boeddha stierf.

Het Boedhisme is door veel verschillende culturen overgenomen en heeft veel opvattingen.

De leer van Boeddha over een grotere mentale rust

en helderheid worden door sommige gezien als religie, door andere als filosofie, en zelfs als psychiatrische therapie.

Sommige mensen beschrijven Boeddhisme niet als religie

maar als wetenschap van de geest.

De boodschap van Boeddha is vandaag de dag net zo relevant

als 2500 jaar geleden.

Wat het Boeddhisme zo populair heeft gemaakt

is dat het verhelderend is en dat het waar is dat

de Boeddha ontzettend belangrijke dingen heeft ontdekt.

In tegenstelling tot andere religies, heeft het Boeddhisme,

wat draait om de geest, geen oppergod.

Inplaats daarvan is een geweldige leraar - De Boeddha, of de ontwaakte.

Het lijkt bijna erg intuïtief in een tijdperk

waarin psychologie voor veel mensen een alternatief voor religie is.

Het is een therapeutische manier om

om te gaan met de problemen in het leven

en daarom lijkt het voor heel veel mensen toegankelijk.

Er zijn veel voorstellingen van de Boeddha

en Boeddhisten hebben allemaal hun eigen denkbeeld over hoe hij was.

Een soort golflengte van volledige vrede, geweldloosheid. Ik denk dat die er is.

Tot meer dan honderd jaar geleden

was het leven van de Boeddha onbekend voor het westen.

Toen de Britten India koloniseerden

- Boeddha's geboorteland - was het Boeddhisme uitgestorven,

verwoest door Hindoeïstische koningen en islamitische indringers.

De oorsprong en locatie van het leven van de Boeddha werd voor iedereen verloren.

Dat was totdat Britse archeologen

Noord-India begonnen te verkennen, en hun ontdekkingen

kwamen uit bij de beginselen van Boeddha's leven in historische feiten.

In de jaren zestig van de 18e eeuw

probeerden een groep archeologen

de locaties die geassocieerd waren met leven van Boeddha te ontdekken.

In de jaren 90 van de 18e eeuw

waren de meeste locaties succesvol gevonden binnen het gebied rond de Ganges,

maar toen ontbraken nog twee belangrijke plekken die geassocieerd waren met het Boeddhisme,

Lumbini, waar de Boeddha eigenlijk geboren was,

en Kapilavastu, waar de Boeddha opgroeide.

Het gebied ten noorden van de Ganges was minder bekend,

vanwege de dichte jungle,

tijgers en malaria.

Het vereiste een doorbraak om het verhaal

over de oorsprong van de Boeddha te ontrafelen.

In een afgelegen stadje over de grens van Nepal werd een pilaar ontdekt.

Een Britse expeditie werd eropuit gestuurd om zijn inscriptie te ontcijferen.

De inscriptie is het oude Brāhmī geschrift

en de taal is een plaatselijke moedertaal

van Noord-India, en de inscriptie zelf toont inderdaad

dat dit de plek is waar de Boeddha, de Ontwaakte, is geboren.

Dit is het eerste stukje bewijs wat er op wijst dat de Boeddha

niet zomaar een verzonnen figuur is - hij heeft daadwerkelijk bestaan.

Oude Boeddhistische geschriften hadden Lumbini als de geboorteplaats van de Boeddha genoemd,

en nu hadden archeologen het op de kaart gevonden.

Nu probeerden ze de plek te vinden waar de Boeddha was opgegroeid,

- een oude stad die in de geschriften vermeld werd als Kapilavastu.

Het werd duidelijk dat het in het westen lag,

misschien 10 tot 15 kilometer ten westen van Lumbini,

en daar begon de zoektocht heviger te worden.

Expedities leidden tot twee mogelijke plekken

voor Kapilavastu - één in India, de ander in Nepal.

Honderd jaar lang hebben archeologen hierover gediscussieerd.

Nieuw onderzoek door Dr. Coningham en zijn team

wijst erop dat de oude stad lag op de plek van het hedendaagse Tilaurakot - in Nepal.

Het is een ontzettend interessante plek omdat het zo goed bewaard is gebleven.

We voerden een serie geophysische onderzoeken uit

en tone kwamen we erachter dat een reeks wegen aangelegd was, en het werd duidelijk

dat de hele stad, in haar laatste fase, uitgelegd was in een rooster-patroon.

In het centrum lag een paleis.

En daar begon het verhaal van de Boeddha.

2500 jaar geleden

was Noord-India verdeeld in koninkrijken en republieken.

Boeddha's vader - Sudhodana

werd verkozen tot opperhoofd van de Shakya stam.

Het regeerde over zijn koninkrijk vanuit zijn paleis bij de beginselen van de Himalaya.

Zijn koningin heette Maya.

Een legende verteld ons dat ze in de nacht

van volle maan een uitzonderlijke droom had.

Die vertelde haar dat een speciaal wezen,

bekend als de Boeddha, opnieuw geboren zou worden op de aarde.

De legende vertelt verder dat vier bewakende wereldgoden

koningin Maya in haar bed naar de Himalaya brachten.

Zij zalfden haar met goddelijke parfums en bedekten haar met hemelse bloemen.

Een witte olifant met zes slagtanden daalde af uit de hemel,

met een lotusbloem in zijn slurf, en ging haar baarmoeder in.

De Boeddha zou uit Maya geboren worden.

Als je kijkt naar dit verhaal van de Boeddhistische opvatting en het vergelijkt

met, laten we zeggen, de opvatting van het verhaal van Jezus, waar engelen verschijnen.

Ik denk dat het basis-idee hetzelfde is. Dat de krachten die meer zijn

vertellen dat er iets geweldigs aan het gebeuren is.

Er wordt gezegd dat de Boeddha zelf de tijd en plaats waar hij herboren zou worden heeft gekozen.

Het baby'tje werd Siddhartha genoemd, wat 'elke wens vervuld' betekent.

Maar zijn moeder werd ziek na de bevalling en overleed een paar dagen later.

Siddhartha opgevoed door zijn tante.

De familie riep Brahmaanse priesters op

en daarna een vertrouwde waarzegger van het paleis om de toekomst van het jonge prinsje te voorspellen.

Ons wordt verteld dat hij

gunstige tekens van een groot wezen op Siddhartha's lichaam zag,

waaronder een teken van een wiel op zijn voeten.

Er wordt gezegd dat de Boeddha geboren werd

met bepaalde tekens op zijn lichaam, de zogenaamde '32 kenmerken van een geweldig persoon'.

Ze verschijnen op twee soorten mensen.

Eén die de Boeddha wordt en een ander die een wereldkeizer wordt.

Zijn vader wilde nogal graag

dat zijn zoon een groot politiek leider zou worden,

Daarom wordt gezegd dat hij zijn zoon verwende,

om te voorkomen dat hij iets zou zien wat hem een religieuse richting op zou kunnen sturen.

Iedereen wist dat te tekenen betekenden dat Siddhartha buitengewoon was, vooral de koning.

Maar terwijl hij keek hoe zijn

nieuwsgierige jonge zoon opgroeide, maakte hij zich zorgen over deze voorspellingen

dat op een dag zijn zoon het paleis zou verlaten en een geestelijk leider zou worden,

in plaats van dat hij bleef om opperhoofd van de Shakyas te worden.

Toen Siddhartha ouder werd, was zijn vader blij verast om zijn zoon's uitmuntende

talenten in prinselijke sporten als schermen, worstelen en boogschutten te zien.

Maar hij merkte ook dat Siddhartha een zeer nadenkend en nieuwsgierig kind was.

Het bleek dat hij meer geïnteresseerd was in het begrijpen van

de natuur en de wereld om hem heen dan in militaire bezigheden.

Voor de koning waren deze dingen de belangrijkste vaardigheden die

de jonge Siddhartha moest leren om een leider van mannen te worden.

Er werd van Siddhartha verwacht dat hij

de toekomstige koning en verdediger van Kapilavastu,

een van de eerste steden in Noord-India, zou worden.

Het paleis waar Siddhartha opgroeide is lang geleden verbrokkeld.

De constructie van modder en hout

heeft niks achtergelaten voor de Archeologen om te onderzoeken.

Maar meer duurzame materialen zijn recentelijk ontdekt bij Tilaurakot.

We groeven een geul van 3 bij 3 meter en uiteindelijk

hadden we een zeer duidelijke sequens op de plaats

en toen werden we een beetje verbaasd door het vinden van een materiaal dat bekend staat als

geschilderd aardewerk, wat eigenlijk een platte schaal met zwarte verf is.

Dit kleine scherfje heeft een grote betekenis.

Dr Coningham denkt dat het in de 5e eeuw voor Christus gemaakt is

- toen Siddhartha opgroeide in het paleis.

Wat we hier hebben is een centrum van kleine industrie. - We gaan waarschijnlijk om met een beschaving

waarover we zouden aarzelen het een stad te noemen

- draaiende rond een groot hof van de heerser,

en waar het grootste deel van de bevolking in het agrarische achterland woonde.

Dit achterland,

wat achter de stadsmuren lag, fascineerde Siddhartha.

Dus toen hij negen was

en zijn vader hem naar buiten liet om het jaarlijkse ploegfestival te vieren,

deed hij maar al te graag mee.

Zijn eerste glimp van de werkelijkheid buiten

de muren van het paleis opende een deur naar een nieuwe visie over de wereld voor Siddhartha,

en werd een keerpunt in zijn leven.

Het verhaal vertelt dat hij keek hoe een boer aan het ploegen was.

Hij zag het harde werk en moeite, de strijd en herhaling van dit slopende werk,

iets wat hij nog nooit in het paleis had gezien.

Het lukte hem om weg te glippen van de festiviteiten en alleen te zijn.

Deze eerste ervaring van het echte leven had een onmetelijk groot effect op hem.

Voor de rest was dit een viering

- maar voor Siddhartha symboliseerde het iets heel anders.

Hij voelde zijn gedachten afdwalen naar een beschouwende gemoedstoestand.

Hij keek hoe de ploeg sneed

en de grond spleet, en zag een vogel een vers opgegraven worm eten.

Hij vroeg zich af waarom levende wezens zo moesten lijden.

Als de boer niet was gaan ploegen zou de vogel de worm niet hebben opgegeten.

Hij realiseerde zich dat alles met elkaar verbonden was en dat elke actie een reactie tot gevolg had.

Deze simpele waarneming zou

een van de bouwstenen van zijn leer worden - bekend als karma.

Toen Siddhartha's geest focuste op deze diepe gedachtes kwam hij

in een trance, of jhana, terecht - een mentale toestand die

zijn eerste stap op de weg naar verlichting zou zijn.

Hij zat onder een boom

en hij focuste alleen op de ploeg die door de aarde ging.

En het wordt gezegd dat terwijl hij dit deed hij vrij natuurlijk in een

toestand van meditatie kwam, die een eerste Jhana wordt genoemd, wat heel, heel vreugdevol en blij was.

En later gebruikte hij dit als onderdeel van zijn spirituele weg.

De link naar Boeddhistische meditatie

is het focussen op iets, wat een kalmerend en centrerend effect heeft.

Mogelijk ook het idee van medelijden

voor de wormen die werden vermoord toen de ploeg door de aarde ging.

Dus ik denk dat dit wordt beschouwd als een onderdeel van zijn nogal speciale karakter.

Het gedrag van de jonge prins maakte de koning zeer ongerust.

Het Brahmanisme - de religieuse traditie van die tijd -

stond erop dat zonen in de voetsporen van hun vaders volgden.

Een van de dingen die, denk ik, het verhaal zo krachtig maken,

is dat we ons nogmaals het tafereel van zijn vader

die zijn zoon probeert te beschermen voor enig lijden kunnen voorstellen.

De reden dat hij dit deed was omdat er een voorspelling was dat

hij of een groots koning zou worden,

of een verzaker die verlichting zou bereiken.

Zijn vader wilde natuurlijk dat hij een koning werd om in zijn voetstappen te treden.

Terwijl Siddhartha opgroeide

deed zijn vader wat hij kon om hem te verleiden om in het paleis te blijven.

Hij probeerde een perfecte en verleidelijke wereld voor hem te maken om in te leven.

Zoals gebruikelijk was voor een prins, werden prachtige maagden aan Siddhartha aangeboden

om hem te vermaken met muziek en hem de bevredigen met hun fysieke schoonheid.

Toen Siddhartha zestien werd,

vond de koning zelfs een prachtige bruid voor hem - Prinses Yasodhara.

Siddhartha moest strijden om haar hand

en de koning was opgetogen over hoe behendig hij de tegenstanders uitschakelde.

De koning begon zichzelf te overtuigen

dat het leven in het paleis dan eindelijk geschikt was voor zijn zoon.

Maar dit was ijdele hoop

en Siddhartha viel zijn vader lastig zodat hij hem uit het paleis liet.

Toen hij de wensen van zijn zoon niet langer kon weigeren,

begon de koning wanhopig

met elke doorn in het oog uit de omgeving van het paleis te halen.

Zoals op een filmset in Hollywood werden de zieken, de armen en de ouden allemaal verwijderd

uit de fantasie die aan de jonge prins werd voorgeschoteld.

Ondanks alle moeite van zijn vader,

zou Siddhartha's eerste ervaring met de buitenwereld de grimmige werkelijkheid onthullen.

Met de naïviteit van een kind ging hij op pad met Chana,

zijn wagenmenner, als gids.

De prins zou vier reizen maken en vier tekens zien

- zoals voorspeld door het waarzegger van het paleis.

Oude Boeddhistische geschriften leggen veel nadruk op dit punt in de geschiedenis

omdat elke reis

een kant van het leven aan Siddhartha zou laten zien, die met opzet voor hem verborgen was gehouden.

Op zijn eerste reis ging Siddhartha het land in,

weg van de invloeden van zijn vader.

Hij zag hoe een oude man moeizaam door een dorp ging.

Hij vroeg aan Chana wat er mis met hem was

en Chana legde het proces van ouderdom aan hem uit.

Siddhartha werd wakker geschud

toen hij leerde dat je niet aan veroudering kunt ontsnappen en dat het ons allemaal overkomt.

Voor Siddhartha,

liet de realiteit een gewelddadig beeld van de wereld zien,

waar ongeluk en lijden elk ander aspect van het leven leek te overheersen.

Het tweede teken zou spoedig volgen

toen Siddhartha en zieke man zag, zijn functies getwist door ziekte.

Hij vroeg aan Chana of iedereen ziek kan worden en opnieuw was hij geschokt

toen hij de harde waarheid ontdekte, namelijk dat we dat allemaal kunnen.

De beschermende muur van fantasie om hem heen begon langzaam af te brokkelen.

En des te verder de jonge prins zich waagde, werd hij met des te meer gruwelen van het leven geconfronteerd.

Nu zag hij een lijk, omwikkeld in linnen,

naar de brandstapel gebracht worden - en het verhaal vertelt dat Siddhartha

ontzet is door te ontdekken dat niet alleen alle mensen sterfelijk zijn,

maar ook dat het een Brahmaanse theorie was dat we allemaal herboren worden na de dood

- om iedere keer opnieuw te lijden en te sterven.

Het leek alsof er geen einde aan kwam

en er geen oplossing was voor de ellendige en onvermijdelijke cirkel van het leven.

Het leven van de Boeddha is een allegorie omdat het belangrijkste punt erin is

dat hier een jonge man, die opgroeit met elke luxe,

en dat hij zich dan realiseert het niet genoeg is omdat hij een shock heeft.

Hij heeft voor het eerst een shock als hij de oudere leeftijd,

ziekte en dood tegenkomt.

Het is onvoorstelbaar dat, terwijl hij opgroeide als inteligente jongen,

hij hier niks over wist. Maar het punt is om

de enorme impact wat oog in oog komen te staan met

deze fundamentele feiten van het menselijke bestaan op ons had een heeft,

en het is belangrijk dat we er iets aan doen.

Maar het was het vierde teken dat voorgoed Siddhartha's toekomst zou bepalen

- een man die een simpel gewaad droeg en met een bedelnap voor hem.

'Waarom zou iemand het genot van de wereld opgeven

om over het platteland te zwerven, bedelend?' vroeg de prins.

Chana legde uit dat de man dat soort genot had afgezworen om zich met de realiteit te confronteren

en antwoorden te zoeken voor zijn pijnlijke bestaan.

Ik vind deze vier tekens een zeer effectieve manier om in een verhaal

om bepaalde existentiële inzichten te brengen. We weten allemaal dat we oud worden,

we weten allemaal dat we ziek worden, we weten allemaal dat we doodgaan

in ons hoofd, maar het is heel anders om eens stil te staan

en ons te realiseren dat het niet alleen andere mensen zijn die oud en ziek worden en doodgaan,

maar dat ik ook oud wordt en dat ik ook ziek wordt en dat ik ook doodga,

en ik denk dat het verhaal

dat moment van existentiële realisatie waar je het voor het eerst ziet:

'Je gaat dood en je weet het en je proeft het' probeert uit te beelden.

Toen Siddhartha terugging naar zijn paleis na deze vierde reis

zat zijn geest vol met zijn nieuwe inzicht over de wereld.

Het fruit en de bloemen om hem heen zouden wegrotten en verdorren.

Zelfs de muren van het paleis zouden op een dag verkruimelen.

Zijn vrouw was net bevallen van een prachtig kind.

Maar op een dag zouden ze allebei oud worden,

ziek worden en doodgaan. Je kon er niet aan ontsnappen.

Hij had de betekenis van tijdelijkheid leren kennen en zag het in alles om hem heen.

Siddhartha wist dat hij zijn familie moest verlaten

om antwoorden te zoeken op de vragen die hem kwelden,

ondanks dat dit betekende dat hij zijn vrouw en zoon moest verlaten.

Tegen de traditie's van zijn familie en het Brahmaanse geloof in,

verliet Siddhartha zijn huis om zijn eigen antwoorden op het lijden in het leven te zoeken.

Een verhaal vertelt

hoe een hypnotiserende mist de bewakers in slaap bracht

zodat hij met Chana kon ontsnappen, door de Oostpoort van het paleis.

Er wordt gezegd dat hij bij de rivier Anoma zijn juwelen afdeed,

zijn gewaden voor vodden verruilde en zijn lange haar afsneed.

Hij vroeg aan Chana om ze terug naar het paleis te brengen.

Siddhartha was voor het eerst alleen.

Hij was eindelijk ontsnapt aan de onjuiste wereld van leven in het paleis

waar lijden weggeveegd was.

Nu moest hij oog in oog komen te staan met de werkelijkheid,

als hij ooit een oplossing voor de pijn van het bestaan wilde vinden.

Siddhartha werd geconfronteerd met lijden op een schaal

die hij nog nooit had gezien toen hij in de steden kwam.

En binnen die steden werden mensen op elkaar gegooid,

wanneer er een groei in ziekte en lijden was.

Sommige mensen zien dit als voornaamste trigger

voor de nadruk van de Boeddha op lijden.

Het accentueerde universele problemen die elk mens in elke samenleving tegenkomt.

Siddhartha realiseerde zich dat

als hij een antwoord op het lijden om hem heen wilde vinden,

hij het Brahmaanse geloof

waar iedereen mee leefde moest aanvechten.

Wat de Brahmanen hadden was heilige kennis. Deze heilige kennis

draaide om het weten van bepaalde teksten, Vedas genoemd.

Het woord 'veda' zelf betekent simpelweg kennis en de implicatie was dat

dat de enige kennis was die de moeite waard was.

Met hun heilige kennis,

overzagen Brahmaanse priesters elke fase van het leven,

van geboorte tot dood.

Hun zegening was essentieel

maar hun kennis kon alleen overgedragen worden aan hun zonen.

De positie van Brahmaanse families bleven verzekerd

- tot een nieuwe golf denkers dit begon aan te vechten.

Het was een tijd waarin er vraagtekens bij Brahmanisme,

een vroege vorm van Hindoeisme, werden gezet.

Het was een beetje als de tijd van de oude filosofen

zoals Plato en Socrates in het oude Griekenland.

Mensen waren aan het discussiëren en argumenteren met ander mensen

en de Boeddha probeerde zich er een weg door te baden.

Hij beschreef dit als een mengelmoes van opvattingen, als een jungle van opvattingen.

Terwijl Siddhartha deze jungle verkende realiseerde hij zich dat

de oplossing voor het lijden in het leven voor iedereen beschikbaar moest zijn,

en niet voor een paar uitverkorene - zoals de Brahmaanse traditie.

De Boeddha was het niet met de Brahmanen eens en zei: 'Iemand wordt geen Brahmaan

bij geboorte, iemand wordt een Brahmaan

door juist te leven. Iemand wordt geen verstoteling

bij geboorte, iemand wordt een verstoteling door slecht te leven.'

Dat is een mooie en belangrijke gedachte, het is alsof je in onze samenleving zegt:

'Een echte heer is niet iemand die in een bepaalde familie geboren is,

maar iemand die zich goed gedraagt.'

Siddhartha reisde verder in Noord-India op zijn zoektocht.

Hij zocht naar een andere manier van leven

die probeerde het lijden dat hij om hem heen gezien had de overkomen.

Hij was geïnteresseerd in alle nieuwe filosofieën

maar hij wilde verder gaan - om dieper in zijn geest te komen.

Hij probeerde zich te richten op de techniek van meditatie

en zocht uit wie de leidende goeroes toen ter tijd waren.

Er waren, in het algemeen gezien, twee types van meditatie in het oude India,

waarbij je jezelf onder verschillende soorten druk zet

door je ademhaling te controleren of soms te vasten

of andere manieren van ongemak ondergaan

en het doel daarvan is wat wij noemen 'andere toestanden van bewustzijn'.

Ze dachten dus dat ze hele hoge hoogvlakten in het universum hadden beklommen.

Ze vatten dit niet letterlijk op,

het is niet alsof ze denken dat ze op 5000 meter hoogte zitten,

maar ze denken dat er bepaalde hoogvlakten zijn die steeds meer

en meer abstract worden zoals de hoogvlakte van de oneindigheid van de ruimte

gevolgd door de hoogvlakte van oneindig bewustzijn

en daarna de hoogvlakte van oneindige leegte.

Dit soort dingen

heeft de Boeddha zeker van zijn leraren geleerd.

Er wordt gezegd dat Siddhartha

zo uitblonk in meditatie dat hij een groep van vijf volgelingen verzamelde

en dat zijn leraren hem vroegen om te blijven en hun scholen over te nemen.

Maar Siddhartha besloot dat deze bezigheid alleen

niet het antwoord op het probleem van lijden en hergeboorte of reïncarnatie was.

Hij ging eropuit om andere technieken te ontdekken - deze keer gefocust op zijn lichaam.

Dus dan probeert hij een andere methode, wat strenge Ascese is.

Dit omvat dingen als vasten, niet wassen,

meditaties waarbij je je adem zeer lang inhoudt,

en het is een soort dwingende, opzettelijke manier.

Asceten kunnen zichzelf uithongeren en zichzelf zelfs verminken.

Voor hen is het fysieke lichaam een hindernis voor spirituele bevrijding.

Door het afstoten van hun verbinding met het lichaam

schonen ze de geest op en bevrijden ze de ziel.

Siddhartha probeerde deze toestand van bevrijding te behalen.

Hij vastte zo lang dat zijn leven aan een draadje hing.

'Al mijn ledematen werden als de geknoopte verbindingen van verdorde klimplanten,

mijn billen als een hoef van een os,

mijn uitstekende ruggengraat als een reeks kogels,

mijn magere ribben als bouwvallige spanten van een bouwvallig schuurtje.

Mijn ogen lagen diep in hun kassen,

hun pupillen glinsterden als water in een diepe put.

Zoals een onrijpe kalebas verschrompeld en krimpt in de hete wind,

zo deed mijn hoofdhuid.'

Net toen Siddhartha op het punt stond om te sterven van uithongering

redde een jong meisje zijn leven door hem een kom rijst en melk te geven.

Hij realiseerde zich nu dat als hij zichzelf weer uithongerde

hij simpelweg dood zou gaan terwijl hij nog niks bereikt had.

En het verhaal vertelt dat hij leeft van één graankorrel per dag.

Hij verhongerde zichzelf eigenlijk tot de dood

en hij realiseert zich dat het lichaam discipline aanbrengen door extreme mate van zelfverzaking,

ascetisme, het toebrengen van pijn aan het lichaam, dat dat het probleem niet oplost.

Toen zijn vijf volgers Siddhartha zagen dat

Siddhartha snel had opgegeven verloren ze moed in hem.

Ze geloofden niet langer dat hij de kracht had

om te voldoen aan zijn spirituele overtuigingen en verlieten hem.

Hij vindt dat hij geprobeerd heeft wat voor het grijpen lag,

het heeft niet gewerkt,

en in deze fase herinnert hij zich de meditatie

waar hij spontaan in terecht kwam in zijn tienerjaren, en hij denkt 'Hmm,

misschien is dat een doorgang naar ontwaken omdat het niet de benodigdheden van het lichaam heeft overstemt,

maar het wel heel vreugdevol en blij was.

Toevallig kwam Siddhartha en muzikant tegen die zijn sitar aan het stemmen was.

Toen de snaar de slap was, speelde hij niet goed.

Toen de snaar de strak was, knapte hij.

Ergens in het midden lag een melodische harmonie.

Siddhartha realiseerde zich dat

deze simpele observatie iets heel belangrijks betekende.

Het was de middenweg die hem zou leiden naar de gemoedstoestand waar hij naar zocht

- naar een toestand van melodische harmonie - verlichting.

Maar hoe kon hij het bereiken?

En de manier die Boeddha uiteindelijk gebruikte was iets wat we Mindfulness

of bewustzijn van het lichaam,

noemen, wat het lichaam niet negeert, maar het ook niet met kracht probeert te overheersen,

maar wat een middenweg zoekt.

De middenweg bracht Siddhartha door het platteland.

Hij was al 6 jaar aan het reizen, hij had pijn en lijden meegemaakt,

en de grensen van zijn geest verlegd.

Maar hij had nog steeds niet de innerlijke vrede en harmonie waar hij naar zocht gevonden.

De toestand van absolute wijsheid en eeuwige gelukzaligheid die bekend stond als Verlichting.

Siddhartha arriveerde bij Bodh Gaya.

Hier zou zijn kwelling eindigen.

Hij ging onder een boom zitten en beloofde niet weg te gaan voor hij verlichting had bereikt.

'Vlees kan bederven, botten kunnen uit elkaar vallen,

maar ik zal deze plek nooit verlaten totdat ik een weg naar verlichting heb gevonden.'

Hij maakt het niet langer moeilijk voor zichzelf,

hij was zichzelf niet ondraaglijk aan het onderdrukken, hij maakte geen pijn mee,

hij dacht: 'Nou, het leven is al pijnlijk zonder dat je de moeite neemt om het nog pijnlijker te maken,

maar laat me gewoon rustig dingen uitdenken, denken over hoe het leven werkt.

Hij begon zijn geest te focussen door zich te richten op de langzamen beweging van

het komen en gaan van zijn ademhaling, een verfijnde sensatie die bestaat in het lichaam

rond de neus op een manier die begint te leiden naar het rustiger worden van de geest,

stiller worden, vestigen, bijeenkomen, reinigen.

Siddhartha's geest was nu zo gefocust

dat hij met succes naar de donkerste uithoeken van zijn onderbewustzijn kon gaan.

Nu kwam hij oog in oog te staan met zijn laatste en grootste kwelling.

De demon Mara verscheen aan hem - de Meester van ego en illusie.

Hij kon elke verschrikking waarmaken in Siddhartha's geest.

Het is heel belangrijk om te onthouden dat Mara, deze demonische koning,

niet zoals de Christelijke Satan is omdat hij geen verleider is

en hij is niet een soort tegenhanger van God,

hij is uitsluitend psychologische kracht wat we allemaal in ons hebben.

Mara liet een leger van demonen los om Siddhartha aan te vallen.

Ze schoten brandende peilen naar hem.

Maar midden in de lucht veranderde Siddhartha ze in lotusbloemen

en ze vielen zonder schade aan te richten om hem heen.

Nu hij gefaald had probeerde Mara Siddhartha te verleiden

met zijn aanlokkelijke dochters.

Hij wordt aangevallen door de demonische koning die tegelijkertijd dood

en verlangen is, heel Freudiaans. Verlangen is dood,

en dood is verlangen en de demonische koning biedt hem zijn drie dochters aan

die beide passie of lust of afkeer zijn, waar het net zo slecht is

om weg te gaan en zeggen dat het smerig is

dan ben je ook een slaaf aan passie.

- en hij kan helemaal kalm en onverschillig blijven

en gewoon naar ze staren zonder enig gevoel van aantrekking of afkeer.

De gezichten van Mara's dochters begonnen voor Siddhartha's ogen weg te rotten.

De duivelse dochters verdwenen toen in de aarde.

Het is zelfs zo dat je kunt zeggen dat de herkenning van de Boeddha

dat Mara een aspect van zichzelf is,

de herkenning daarvan, dat dat zijn verlichting is.

Er wordt gezegd dat de aarde trilde toen hij de duivel verdreef.

Siddhartha, die nu 35 was, ging door 4 Jhana's

om verlichting te bereiken

en de Boeddha te worden - of De Ontwaakte.

Hij bracht daarna 7 dagen door onder een boom in een meditatieve fase van complete gelukzaligheid.

Dit wordt gezien als een fase waarin de geest ongelofelijk verfijnd en gevoelig is,

je kunt het je voorstellen als een meer, wat helemaal vlak is,

waar zelfs een insect op het oppervlak zou worden waargenomen.

Dus dit wordt gezien als een toestand waar de geest heel,

heel krachtig is als instrument van kennis, heel gevoelig.

In deze zeer afgestemde toestand,

zag de Boeddha een manier om te ontsnappen

aan de onontkoombare cirkel van ouderdom, ziekte en dood.

Hij realiseerde zich dat als we verlangen weghalen

we ontevredenheid en lijden uit ons leven weg kunnen halen.

Een hoofdoorzaak van de pijnlijkheid

en frustratie's van het leven is het hunkeren, een soort van eisen, van verlangens.

Dus er is een algemene wanverhouding

tussen hoe je wilt dat dingen zijn en hoe ze eigenlijk zijn.

Het inzicht wat de Boeddha verkreeg onder die boom was de geboorte van het Boeddhisme

- een religie die vandaag de dag door 400 miljoen mensen gevolgd wordt.

De Boeddha somde zijn wijsheid op in de Vier Edele Waarheden

die de basis zijn van alle Boeddhistische geloven.

De eerste edele waarheid erkent dat er lijden is in het leven.

De tweede stelt de oorzaak van dat lijden vast - verlangen.

In de derde waarheid onthult

de Boeddha dat er een remedie voor verlangen was, als een dokter.

En in de vierde edele waarheid geeft hij een recept

- hoe je de ziekte kunt genezen en Verlichting of Nirvana kunt bereiken.

Het ultieme doel was een gemoedstoestand bereiken die helemaal vrij was van verlangen,

onwetendheid, hebzucht, haat en bedrog,

en daarmee vrij van alle oorzaken van toekomstige hergeboorte.

Als een Verlicht persoon doodgaat gaan ze verder dan wedergeboorte

naar een toestand verder dan ruimte en tijd en komen niet terug

dus dat wordt gezien als een toestand van bevrijding.

De Boeddha zou verder leren dat sterfelijkheid, meditatie en wijsheid

de opstapjes naar verlichting waren.

Hij zou de rest van zijn leven toewijden aan het helpen van anderen om zijn pad te volgen

- naar bevrijding van lijden.

Toen zijn volgelingen in aantal toenamen richtte hij een school, of Sangha, op.

Vandaag de dag staat een tempel naast een afstammeling

van die ene boom waaronder de Boeddha verlicht werd.

De monniken hier zijn een levende bibliotheek van de leer van de Boeddha geworden.

Het zingen van de zijn heilige woorden onder de Bodhi boom van Verlichting

wordt door Boeddhisten gezien alsof het speciale kracht voor hun beoefening geeft.

De hoofdmonnik is verantwoordelijk

voor het bewaren van deze traditie bij de tempel.

Het belangrijkste ding is de beoefening van zijn leer.

Oefen ijverig, wees altijd bewust.

Dus nu zeg ik: 'Leg Boeddhisme in twee worden uit:

beoefen mindfulness.

De weg naar verlichting begint met het focussen van de geest

en een aantal geboden volgen.

Sterfelijkheid, meditatie en wijsheid.

Dus niet doden, niet stelen

geen seksueel overspel plegen,

geen leugens vertellen en je niet overgeven aan alcoholhoudende dranken of bedwelmende middelen.

De was de manier van leven die door de Boeddha was samengesteld in de allereerste Sangha.

Na acht jaar

ging hij terug naar het paleis en te familie die hij had verlaten.

Ons wordt verteld dat zijn vader

nu de Boeddha het vele verdriet dat hij had veroorzaakt vergaf.

Koning Sudhodhana realiseerde zich nu hoe belangrijk de missie van zijn zoon was.

Zijn stiefmoeder smeekte hem zelfs om bij zijn Sangha te komen

en ze werd de eerste non in de geschiedenis.

De Boeddha wordt in de ogen van alle Boeddhisten gerechtvaardigd om zelfs zijn vrouw te verlaten

en kind te verlaten om op eenzame reis te gaan om de oplossing te vinden voor

de problemen van het leven en hoe het leven geleefd moet worden

en voor hem is de vraag 'Hoe moet worden geleefd?' oneindig veel belangrijker

dan enig bezit hebben of zelfs gezelschap van geliefden te hebben.

De Boeddha verliet zijn familie opnieuw. Hij ging eropuit om les te geven, veertig jaar lang

- waarbij hij de wijsheid die hij onder de Bodhi boom.

Maar voor hij wegging wijdde hij zijn zoon in als monnik.

De Boeddha moedigde zijn volgelingen aan om samen te wonen in een klooster of Sangha

- als hulp om zich te richten op de weg naar verlichting.

Sommige mensen worden alleen maar monnik om te mediteren,

alleen maar om meditatie te beoefenen, alleen maar om een afgezonderd leven de beoefenen.

Sommigen worden een monnik om te werken aan de verspreiding van de religie.

Monniken van over de hele wereld

komen om te leven in kloosters die opgericht zijn rond de tempel van de Bodhi boom.

Niet-Monniken of leken-boeddhisten komen hier ook, om van ze te leren.

Monniken moeten celibatair zijn en elk zelfzuchtig verlangen opgeven.

En dat is het gedeelte van de training om van neigingen af te komen,

neigingen om altijd over jezelf te denken

en jezelf volledig in de context van de gemeenschap in de Sanha te zetten.

Als alle offers zijn gedaan begint het harde werk

- lange liederen of matras aan het geheugen toevoegen.

Mantras als deze hebben een taak

- ze zijn ervoor om het geheugen van de monnik te testen,

net als zijn concentratie en overgave aan de leer van de Boeddha.

Door de eeuwen heen is zijn leer verandert in een aantal verschillende tradities,

met hun eigen opvattingen en monastieke gewoontes.

Maar de Boeddha leerde ons dat ook leken

het pad naar eeuwige gelukzaligheid en ultieme wijsheid kunnen volgen.

De meeste westerse mensen worden niet tot het Boeddhisme aangetrokken als een manier om de gemeenschap achter te laten,

ze worden aangetrokken tot het beoefenen van meditatie als een manier om

effectiever binnen de samenleving te zijn en dat is een manier waarop

de boodschap van het Boeddhisme een hele andere vorm aanneemt

omdat het een vorm van zelfverbetering wordt, een manier om om te gaan

met de stress in het leven, een manier om onze doelen en veronderstellingen te verhelderen.

Veel westerse mensen worden vooral tot Boeddhistische meditatie aangetrokken.

Ik denk dat we soms allemaal een glimp opvangen van de magie en mysterie van het moment

wat meditatie doet, het helpt ons om dat vaker te bereiken,

het helpt ons om kalmer en meer gecontroleerd in onze geest te zijn

en we kunnen omstandigheden nabootsen die ons toestaan

om een toestand van onderlinge afhankelijkheid, van tijdelijkheid en van nirvana te bereiken.

Sommige scholen van Boeddhisme geloven dat de Boeddha bovenmenselijk was,

een magisch figuur die omging met goden en wonderen verrichtte.

Anderen geloven dat hij niet meer was dan

een menselijk wezen en zij vinden dat dit zijn boodschap kracht bijzet.

Er bestaat geen twijfel dat de Boeddha herinnerd wilde worden als mens

met menselijke zwakheden, misschien niet zwakheden van intellectuelen of sterfelijke zwakheden,

maar bepaalde fysieke zwakheden

en de Boeddha lijdt aan rugpijn aan het eind van zijn leven,

hij lijdt aan verscheidene fysieke klachten en zwakheden.

De Boeddha stierf op tachtigjarige leeftijd aan een gebruikelijke ziekte - voedselvergiftiging.

Het is al eerder gezegd

dat toen hij overleed hij in een diepe trance kwam op zijn reis van deze wereld naar Nirvana

- een toestaan van eeuwige gelukzaligheid

- eindelijk vrij van wedergeboorte,

eindelijk vrij van lijden en dood.

Een raad werd samengesteld om de leer van de Boeddha voor het nageslacht op te slaan.

Ze werden uit het hoofd geleerd en eeuwenlang overgedragen door generaties monniken.

Het lichaam van de Boeddha werd gecremeerd.

Zijn restanten zijn bewaard gebleven.

Ze werden 200 jaar later vastgelegd door

India's eerste Keizer, Koning Ashoka, die zich bekeerde tot het Boeddhisme.

Hij bouwde grote monumenten of stoepa's

en liet pilaren oprijzen om de belangrijkste plekken in het leven van de Boeddha aan te geven.

Asoka wordt een sleutelfiguur,

in wat betreft de verspreiding van het Boeddhisme,

en ook als voorbeeld

voor toekomstige Boeddhistische leiders. Door heel Azië kijken ze terug op Ashoka als

een soort ideale koning en voorstander van het Boeddhisme.

Voor zover we weten hielp keizer Asoka,

die over tweederde van hedendaags India regeerde,

middenin de 3e eeuw voor Christus,

monniken om missies naar landen die aan India grensde te sturen.

Missionarissen werden tot Kashmir tot Nepal en zeker tot Sri Lanka gestuurd.

Ze bekeerden de koning, de koning gaf zijn steun aan het Boeddhisme,

En Sri Lanka is sindsdien en Boeddhistisch land geweest.

En land na land weten we dat door de eeuwen heen

dit de manier van Boeddhisme was die succesvol werd ingebracht.

De pilaren van Ashoka overleefde Boeddhisme in India - ze doorstonden invasie's van moslims

en overleefden om de aandacht van de eerste koloniale archeologen te krijgen.

Dit gaf een zeer aanzienlijke inpuls voor de herleving van het Boeddhisme

- het verlangen om terug te gaan naar de plekken die geassocieerd werden met de Boeddha.

Ze stelden zich Boeddhisme voor westerse mensen voor maar deze onderzoeken

vormen ook de basis van een herleving van het Boeddhisme in Azië.

Vandaag de dag zijn de plekken die geassocieerd worden met het leven van Boeddha toeristentrekpleisters

en pelgrims trekken naar Boyd Gaya om in de voetstappen van de Boeddha te treden,

en ze hopen, zoals hem gelukt was,

eeuwige vrede en blijheid en een genezing voor lijden en dood te vinden.

Het is een grote irony dat na de dood van de Boeddha de persoon

die de nutteloosheid van rituelen en ook de nutteloosheid

van persoonsverheerlijking preekte het object van rituele aanbidding werd

en de grootste persoonsverheerlijking heeft in de geschiedenis.

Boeddhistische tempels zijn gebouwd in Bodh Gaya

die verschillende tradities van over de hele wereld vertegenwoordigen.

Boeddhisme, in welke vorm dan ook, vindt zijn thuis bij de Bodhi boom,

de plek waar ooit een prins verlichting bereikte en de Boeddha werd.

De Boeddha verkreeg verlichting in het vluchtige moment van een oogwenk, dit moment,

dit vluchtige moment, is de tijd die nodig is om je te realiseren dat dat moment niet uitgelegd kan worden.

Dat speciale moment schiep de eerste wereldreligie

- Een religie zonder god

waar de weg naar Nirvana in de geest van ons allemaal ligt.

Gedownload van www.allsubs.org