Η σατιρική ομάδα «Ο Άξονας του Κακού» περιοδεύει στη Μέση Ανατολή

Ο Τζαμίλ Άμπου Γουάρντα είναι ο πρωτοπόρος της κωμικής σκηνής στον Αραβικό κόσμο και δημιουργός της περιοδείας «Ο Άξονας του Κακού», η οποία φέρνει κωμικούς της σταντ-απ κόμεντι μπροστά σε ακροατήρια σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Ανακάλυψε ότι, αποφεύγοντας τα τρία Π (περιεχόμενο, πεποιθήσεις και πολιτική), οι κωμικοί του Άξονα του Κακού χρησιμοποιούν πολλά κοινά στοιχεία με κωμικούς ανά τον κόσμο.

Η ομιλία αυτή είναι για την διόρθωση των κακώς κειμένων.

Όχι, δεν κάνω λάθος - τα κακώς κείμενα.

Η Μέση Ανατολή είναι αχανής,

και παρ' όλα τα προβλήματά μας, ένα πράγμα είναι σίγουρο: λατρεύουμε να γελάμε.

Πιστεύω πως το χιούμορ είναι ένας καταπληκτικός τρόπος εορτασμού των διαφορών μας.

Πρέπει να πάρουμε τις ευθύνες μας στα σοβαρά,

αλλά όχι τους εαυτούς μας.

Μη με παρεξηγήσετε: δεν είναι ότι δεν έχουμε κωμωδία στη Μέση Ανατολή.

Μεγάλωσα σε μια περίοδο όπου ηθοποιοί-είδωλα

από το Κουβέιτ, τη Συρία, την Αίγυπτο

χρησιμοποιούσαν το γέλιο για να συσφίξουν τους δεσμούς στην περιοχή,

όπως άλλωστε κάνει το ποδόσφαιρο.

(Γέλια)

Τώρα ήρθε ο καιρός να γελάσουμε με τους εαυτούς μας,

πριν γελάσουν οι άλλοι με εμάς.

Αυτή είναι η ιστορία της συνεχούς ανόδου της σταντ-απ κόμεντι στη Μέση Ανατολή -

μίας όρθιας εξέγερσης, αν θέλετε.

Εργαζόμουν στο Λονδίνο ως τηλεοπτικός παραγωγός και συγγραφέας,

και σύντομα συνειδητοποίησα

ότι η κωμωδία φέρνει τα ακροατήρια πιο κοντά.

Και το καλύτερο πρόσφορο έδαφος για τη συγγραφή ωραίων κωμωδιών

είναι το κύκλωμα της σταντ-απ κόμεντι,

όπου τυγχάνει να λένε ότι «σκοτώνεις» όταν τα πας καλά

και «ρίχνεις βόμβα» όταν τα πας άσχημα.

Ίσως είναι ατυχείς χαρακτηρισμοί για μας,

όμως μου υπενθυμίζει

ότι πρέπει να ευχαριστήσουμε έναν άνθρωπο που, κατά την τελευταία δεκαετία,

εργάστηκε ασταμάτητα

για την υποστήριξη των κωμικών ανά τον κόσμο,

ιδιαίτερα των κωμικών

με καταγωγή από τη Μέση Ανατολή.

(Χειροκρότημα)

Όπως συνέβη με τους φίλους μου, Ντην και Μέησουν, στο κάτω μέρος της οθόνης,

οι οποίοι, δύο χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου,

ξεκίνησαν ένα φεστιβάλ για να αλλάξουν

την αντίληψη του κόσμου για τους κατοίκους της Μέσης Ανατολής.

Συνεχίζεται ακόμη με επιτυχία, με θετικά σχόλια του Τύπου «να πεθαίνεις».

Επίσης, τρεις άντρες που εργάζονταν για χρόνια στο Λος Άντζελες,

ένας Ιρανός, ένας Παλαιστίνιος και ένας Αιγύπτιος,

δημιούργησαν την ομάδα κωμικών με το όνομα «Άξονας του Κακού».

Και όπου πήγαιναν,

«σκότωναν».

Δεν ξεκίνησα εγώ αυτή τη φωτιά, αλλά την τροφοδότησα.

Μετακόμισα στο Ντουμπάι ως επικεφαλής ενός πρωτοπόρου σχεδίου

για ένα Δυτικό τηλεοπτικό κανάλι.

Η δουλειά μου ήταν η αποδοχή τους από το κοινό της Μέσης Ανατολής.

Ο Αμερικανός επικεφαλής προγραμματισμού

ήθελε νέα ντόπια αραβική κωμωδία.

Με μία βαριά αραβική προφορά, σκέφτηκα,

«Ντέλεια».

(Γέλια)

Είχα φίλους στην Αμερική

που είχαν ξεκινήσει επιτυχώς ένα νέο είδος.

Και είχα κάθε πρόθεση να σπρώξω αυτό το είδος

από το περιθώριο της Μέσης Ανατολής

προς την κορυφή

και την επιτυχία.

Όπως συμβαίνει με κάθε νέα ιδέα, δεν ήταν εύκολο.

Το σχέδιο είχε τέσσερις φάσεις.

Πρώτα, έπρεπε να αγοράσουμε περιεχόμενο από τη Δύση και να το προβάλουμε.

Μετά, θα έφερνα τους φίλους μου και θα έδειχνα σε ντόπιους ερασιτέχνες πώς γίνεται.

Θα το κινηματογραφούσαμε και θα το προβάλλαμε,

και έπειτα θα συνεργαζόμουν με ντόπιους ερασιτέχνες για να γράψουμε τη νέα κωμωδία.

Τα παρουσίασα αυτά ενθουσιασμένος στο μεγάλο αφεντικό,

και η αντίδρασή του ήταν «Χμ, δεν το πιάνω».

Οπότε αποτραβήχτηκα στη σπηλιά μου

και συνέχισα να υποστηρίζω και να δημιουργώ κωμωδίες

και άφηνα τους φίλους μου να χρησιμοποιούν τον καναπέ μου

σαν περιφερειακή μονάδα επιχειρήσεων.

Δύο χρόνια αργότερα, είμαστε στις αρχές του 2007.

Η γη γύρισε, και έτσι άλλαξε και η διοίκησή μας.

(Γέλια)

και σαν από θεϊκή παρέμβαση,

τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε

βοήθησαν την επανάσταση αυτή να λάβει μορφή.

Έτσι ενώθηκαν τα κομμάτια του παζλ.

Αρχικά, τα παιδιά του «Άξονα» εμφανίστηκαν στο Κόμεντι Σέντραλ

που προβλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες,

και το παρακολούθησαν πάρα πολλοί στο YouTube.

Ο καινούριος μας διευθύνων σύμβουλος από τη Γαλλία

πίστευε στη δύναμη των θετικών Δημοσίων Σχέσεων...

(Γέλια)

και στα καλά του «φθηνού προϊόντος».

Όπως λέμε "«αξία στα χρήματά σας».

Έγινα ο παραγωγός ενός σόου στο Ντουμπάι του Άχμεντ Άχμεντ

και παρουσίασα τον νέο «Άξονα» στο κοινό.

Κάλεσα τον νέο μας Διευθύνοντα Σύμβουλο,

και μόλις συνειδητοποίησε ότι βρισκόμασταν σε ένα δωμάτιο γεμάτο απίστους που γελούσαν,

η αντίδρασή του ήταν απλή:

«Ας το κάνουμε.

Και κάτι άλλο: Μην τα κάνεις σκ...».

Κι έτσι έπιασα γρήγορα δουλειά

με μια μεγάλη ομάδα γύρω μου.

Έτυχε να βρω

έναν αστείο τύπο για να παρουσιάζει στα αραβικά,

ο οποίος είναι Κορεάτης,

και ταιριάζει τέλεια με τον «Άξονα του Κακού».

Όλα αυτά είναι αλήθεια.

Ενώ, λοιπόν, προετοιμαζόμασταν για την περιοδεία,

έπρεπε να υπενθυμίσω στα παιδιά να σέβονται την κουλτούρα.

Χρησιμοποίησα τα τρία Π για τα απαγορευμένα της σταντ-απ κόμεντι,

όπως τα ονομάζω, στη Μέση Ανατολή:

Περιεχόμενο (όχι χυδαίο), Πεποιθήσεις (όχι θρησκεία)

και το τρίτο, Πολιτική.

Μακριά από την Πολιτική στη Μέση Ανατολή.

Φυσικά, μπορεί να σκεφτείτε «και τι απομένει;»

χωρίς πολιτική, σεξ και θρησκεία; Πώς θα γελάσει ο κόσμος;

Εγώ λέω, παρακολουθήστε κάθε επιτυχημένη, καλογραμμένη

οικογενειακού προσανατολισμού κωμωδία καταστάσεων στη Δύση

και θα βρείτε τις απαντήσεις.

Ήταν επιτυχημένος ο Άξονας;

Σε πέντε χώρες, σε λιγότερο από ένα μήνα,

ήρθαν και τους παρακολούθησαν ζωντανά χιλιάδες φανατικοί θαυμαστές.

Εκατομμύρια τους είδαν στην τηλεόραση και στις ειδήσεις.

Στην Ιορδανία, ήρθε να τους δει ακόμη και η Αυτού Μεγαλειότης, ο Βασιλιάς.

Μάλιστα ήταν τόσο επιτυχημένοι

που μπορούσες να αγοράσεις πειρατικό αντίγραφο του DVD τους

πριν καν κυκλοφορήσει στη Μέση Ανατολή.

Οπουδήποτε κι αν πας.

Όπου κι αν πήγαμε

κάναμε ακροάσεις για ερασιτέχνες.

Κινηματογραφήσαμε τη διαδικασία και προβάλαμε το ντοκιμαντέρ.

Το ονόμασα «Τρεις Τύποι και ο Γουόν-Χο».

Αυτό είναι το πραγματικό του όνομα.

Όλη αυτή η προβολή στην τηλεόραση και το Διαδίκτυο

έχει οδηγήσει σε πάρα πολλές

προσχωρήσεις για τον σκοπό μας.

Στο Ντουμπάι φέτος, μόλις ολοκληρώσαμε

το πρώτο γυναικείο, ντόπιο σόου σταντ-απ κόμεντι.

Προσέξτε ότι οι δύο φορούν μαντήλες

και ναι, ακόμη κι αυτές γελάνε.

Το Ντουμπάι, για μένα, είναι σαν ένα χέρι

που στηρίζει όποιον θέλει να δημιουργήσει κάτι.

20 χρόνια πριν,

κανένας δεν το είχε ακουστά.

Κοιτάξτε το τώρα.

Με έναν ηγέτη που εμπνέει, πιστεύω ότι φέτος,

τα εγκαίνια του υψηλότερου κτιρίου στον κόσμο

είναι σαν ένα επιπλέον δάχτυλο στο χέρι αυτό,

που δείχνει προς όλους όσους

διαδίδουν απατηλές ιστορίες για μας.

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Σε τρία χρόνια, λοιπόν, κάναμε μεγάλη πρόοδο,

ενώ σόου σταντ-απ κόμεντι πραγματοποιούνται ακόμη και στη Σαουδική Αραβία.

Οι κωμικοί αυτοί πηγαίνουν τώρα στο φεστιβάλ της Νέας Υόρκης.

Και ο Λιβανέζος, ο υπέροχος Λιβανέζος,

ο Νεμρ Αμπού Νασσάρ, που ήταν μαζί μας στην πρώτη μας περιοδεία,

κάνει τώρα παραστάσεις σε θρυλικά κλαμπ του Λος Άντζελες.

Οπότε προφανώς, εκ των έσω, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αλλάξουμε την εικόνα μας,

και αυτό προκαλεί «εκρήξεις».

(Γέλια)

Όσο για τους «απ΄ έξω» που βλέπουν προς τα μέσα,

δείτε το αφιέρωμα του CNN στο δεύτερο φεστιβάλ κωμωδίας του Αμμάν.

Ο ρεπόρτερ έκανε εξαιρετική δουλειά, και την ευχαριστώ,

αλλά κάποιος ξέχασε να στείλει το μήνυμα με τις θετικές δημόσιες σχέσεις

στο άτομο που χειρίζεται την αυτόματη παρουσίαση των ειδήσεων στο κάτω μέρος.

Για παράδειγμα, όταν μιλάει ο Ντην,

τα νέα λένε: ΗΠΑ: Ύποπτος έδωσε 'αξιοποιήσιμες πληροφορίες'.

Εάν έχετε συνηθίσει να ακούτε τους κωμικούς,

τότε δεν εκπλήσσομαι.

Δυστυχώς, αυτό με οδηγεί σε άλλους τρεις χαρακτηρισμούς

που αντικατοπτρίζουν πώς τα ΜΜΕ στη Δύση

μιλούν για μας ως «βομβιστές, δισεκατομμυριούχους και

χορεύτριες της κοιλιάς».

Αρκετά.

Δεν είμαστε όλοι άγριοι φανατικοί

που θέλουμε να σκοτώσουμε τους απίστους.

Έχουμε μία θετική ιστορία να αφηγηθούμε

και μια εικόνα να πουλήσουμε.

Μάλιστα, από την εμπειρία μου, ένα είναι σίγουρο:

μας αρέσει να γελάμε... κολασμένα.

(Γέλια)

Τρία ερωτήματα θέλω να χρησιμοποιήσω

για να ελέγξω την αληθοφάνεια της αντιπροσώπευσής μας

σε όλα τα αφηγήματα των μέσων επικοινωνίας.

Ένα: Παρουσιάζεται η Μέση Ανατολή

στη σύγχρονη εποχή

και με το σωστό τρόπο;

(Γέλια)

Δύο: Οι χαρακτήρες από τη Μέση Ανατολή

γελούν ή χαμογελούν

χωρίς να δείχνουν το άσπρο των ματιών τους;

(Γέλια)

Τρία: Υποκρίνεται τον ρόλο του χαρακτήρα από τη Μέση Ανατολή

κάποιος από την περιοχή;

Προφανώς, αυτά είναι τα κακώς κείμενα που πρέπει να διορθωθούν.

Ξεκινήσαμε από την περιοχή μας.

Η πρόκλησή μου προς τον υπόλοιπο κόσμο

είναι, σας παρακαλώ, να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε

θετικές εικόνες της Μέσης Ανατολής στις ιστορίες σας.

Για έμπνευση, πηγαίνετε σε ένα φεστιβάλ μας,

στο διαδίκτυο, στείλτε μας ένα μήνυμα.

Ας αλλάξουμε μαζί το αφήγημα

και ας αρχίσουμε να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα.

Θέλω να ολοκληρώσω, πριν επιστρέψω στη Μέση Ανατολή,

με ένα ρητό από έναν από τους μεγαλύτερους Σεΐχηδες

για να σας αφήσω με κάτι γραπτό.

Όπως αρέσει στον πατέρα μου να τον αποκαλεί "Σεΐχη Ζουμπήρ"

όπως θα έλεγε η μητέρα μου, "Σαίξπηρ".

(Γέλια)

«Και τώρα ευτυχείς προχωρούμε

προς την ελευθερία και όχι την εξορία».

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)