Charles Gaines: Systems & Structures

(សំេលងតន្ត្រីយឺត)

(សំេលងជើងដើរ)

(សំេលងព្យាណូ)

(ចុចឃីព្យាណូ) (សំលេងម៉ែតទ្រូណូម)

(សំេលងឧបករណ៍)

ខ្ងុំមិនគូរគំនូរហើយក៏មិនធ្វើរូបចម្លាក់ដែរ។

អ្វីដែលកើតឡើងគឺខ្ងុំធ្វើពាក់ព័ន្ធនឹងគំនូរ

និងការថត, គូរ, និងរួមបញ្ចូល អ្នកដឹង,

វត្ថុធាតុ: ឈើ ឬ លោហៈ ជាដើម។

ដើម្បីស្នើនិងអភិវឌ្ឍបែបបទនិងគំនិត

តាមវត្ថុធាតុនានា។

(សំេលងតន្ត្រីយឺត)

អ្នកអាចបង្កើតសិល្បៈជាមួយវត្ថុធាតុជាច្រើន,

ហើយអ្នកក៏មិនចាំបាច់រៀនគូររូបដែល,

និងរៀនពីរបៀបលាបដើម្បីក្លាយជាសិល្បករ ។

(សំេលងតន្ត្រីយឺត)

ខ្ញុំនៅក្នុងកម្មវិធីគំនូរ

ហើយខ្ងុំបានរកឃើញដំណើរការទាំងមូល

របស់គំនូរ មិនមានន័យច្រើនសម្រាប់ខ្ញុំ។

វាមាន អារម្មណ៍លើសលប់

ថាអ្វីៗទាំងអស់ គឺតាមច្បាប់ឬគំរោង។

មានគំនិតដែលយល់ថាការងារសិល្បៈត្រូវបង្កើតឡើង

ពីក្តីស្រមើស្រមៃ និងភាពវៃឆ្លាតរបស់អ្នក។

ខ្ញុំជឿពីរឿងថាមានអ្វីជាអព្តន្តញ្ញាណ

និងថាមានអ្វីជាក្តីស្រមើស្រមៃ។

ខ្ញុំគិតថានេះជាគំនិត

ដែលអាចក្លាយជាប្រពៃណី។

អ្វីដែលយើងអាចយល់ជាចំនេះដឹង និងអត្ថន័យ

មិនមែនជាផលិតផលរបស់ប្រាជ្ញាយើងទេ,

ប៉ុន្តែបង្កើតក្នុងរចនាសម្ព័ន្ធដែលយើងរស់នៅ

ដូច្នេះ, ខ្ញុំចង់បង្កើតស្នាដៃដែល

ជាផលនៃប្រព័ន្ធជាជាងក្តីស្រមៃ។

ផលិតផលដំបូងដែលខ្ញុំធ្វើហៅថា,

ចំការដើមវ៉លណាត់។

ខ្ញុំថតរូបភាពដើមវ៉លណាត់ជាច្រើន

និងបំលែងដីចំការទៅជាលេខលើជួរក្រដាស។

កំនូរស្រមោលនិងប្រើជាស្រទាប់សម្រាប់ទម្រង់

ដើមឈើពីលើគ្នា។

(សំេលងឧបករណ៍)

វាក៏បង្កើតជាភស្តុតាងនៃភាពខុសគ្នា

រវាងដើមឈើដែលមិនត្រូវជួរ,

និងប្រព័ន្ធដែលខ្ញុំប្រើសម្រាប់ផ្តល់សញ្ញា

ពីការផ្លាស់ប្តូរ។

ជារបៀប, ដែលខ្ញុំចង់ស្នើសុំ

ថារូបភាពខុសគ្នាអាចកើតឡើង

ក្នុងប្រព័ន្ធដែលធ្វើឡើងដូចគំនិតផ្សេងៗ

ដែលកើតឡើងក្នុងវិស័យផ្សេង:

នយោបាយ, ភេទផ្សេងគ្នា, ពូជផ្សេងគ្នា

ថ្នាក់ផ្សេងគ្នា។

ចំពោះគំនូរ, យើងអាចឃើញពីភាពខុសគ្នាទាំងនោះ

គឺបានកសាងដោយប្រព័ន្ធ។

ហើយ