Keuzes die je leven kunnen veranderen | Caroline Myss | TEDxFindhornSalon

In haar unieke stijl spreekt Caroline over drie cruciale keuzes die mensen in hun leven kunnen maken.

Caroline Myss is de auteur van vijf New York Times-bestsellers en een internationaal bekend spreker op het gebied van het menselijk bewustzijn, spiritualiteit en mystiek, gezondheid, energiegezondheidszorg en de wetenschap van medische intuïtie.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx

Als iemand die zich al vele, vele jaren
bezighoudt met heling --

nou ja, een paar jaar --

(Gelach)

ben ik een waarnemer.

Mensen die zich bezighouden met heling

zijn waarnemers

van de mysterieuze patronen
die ervoor zorgen dat we --

Waarom worden we ziek?
Waarom storten we in?

Wat zorgt ervoor dat we beter worden?

Ik bedoel, we zijn
grote mysteries voor elkaar

en ik vind het zo interessant

dat, ondanks alle jaren
dat we onszelf bestuderen,

we zulke mysteries zijn.

Dat zou ons onmiddellijk
duidelijk moeten maken

dat we voortdurend nieuwe facetten
van onszelf blijven ontplooien,

dat wij zelf, in onze rol als waarnemers,

ook voortdurend blijven leren
hoe te observeren

en dat wij als mens

ook steeds nieuwe facetten vinden
om te observeren.

Laten we zeggen
dat in de wereld achter je ogen

nog het meest te ontdekken is.

En dat we zo geboeid
zijn geraakt door onszelf

op een manier zoals dat vroeger
niet het geval was,

dat we onze grenzen naar binnen verleggen;
wij zijn zelf de nieuwe grens.

Dus als we bijvoorbeeld observeren

waarom we ziek worden,
waarom we niet beter worden,

dan heeft dat een andere betekenis
dan als die vraag gesteld zou zijn

voor de Tweede Wereldoorlog.

De nuance waarmee we
onszelf tegenwoordig bekijken

en de nuance waarmee we die vraag stellen,

is een hologram vergeleken
met hoe we die vraag ooit stelden

en misschien op zoek waren
naar een infectie.

Wij zoeken naar een verhaal,

naar een complex van redenen.

Ik werk nu al 35 jaar met mensen

en als waarnemer van mensen

zijn er zoveel dingen
die ik met jullie zou kunnen delen,

maar ik heb me beperkt,
er zat niet veel anders op,

tot keuze.

Ik wil de nadruk leggen
op de macht om te kiezen.

Misschien zouden we dat
in het verleden niet eens aanroeren,

maar vandaag moeten we
het daarover hebben.

Omdat keuze een fundamentele kracht is
van de menselijke ervaring.

We moeten keuze zien als een autoriteit,

als een macht die zo groot is

dat als ik de baas was in de wereld --

en dan zeggen jullie natuurlijk:
"Ja, goed idee!" --

(Gelach)

als ik het voor het zeggen had,

zou ik zorgen dat op elke school
de macht van keuzes werd bestudeerd.

Dat iedereen moest leren
dat de kracht van de keuzes die je maakt

oneindige gevolgen hebben.

Van de kleinste keuzes
tot de allergrootste

en het paradoxale is

dat je geen idee hebt
wat een kleine keuze is

en wat een grote.

Wat we meestal denken,

is dat de grote keuzes
nogal voor de hand liggen:

een huis kopen, trouwen,

scheiden.

Feitelijk zijn dat je kleine keuzes.

De keuzes die er echt toe doen
als het gaat om je gezondheid,

als het gaat om heling,

als het gaat om je plaats vinden,

je kracht vinden,

zijn de kleine keuzes die...

zijn de keuzes, kan ik beter zeggen,
die je als onbeduidend beschouwt,

die je maakt in de privacy
van je eigen gezelschap,

die je wellicht ziet
als het meest onbelangrijk,

zoals ik steeds opnieuw heb gezien,

steeds weer opnieuw,

zijn de krachtigste keuzes in je leven,

de krachtigste,

die de krachtigste impact hebben
op je fysieke gesteldheid,

op je ziel,

op je gevoel van wie je bent,

op je welzijn,

op je hele wezen.

Nou kan ik je wel vertellen

dat dit soort uitspraken
een beetje link zijn,

want als iemand nu zegt:

"Bewijs dat maar eens",

dan zou ik dat niet kunnen.

Maar hoor me aan
met open hart en open geest

en zie maar of het goed voelt.

Ik zal wat keuzes met je doornemen,

het soort keuze,
dat als je me zou komen vertellen:

"Ik voel me niet lekker.

Ik voel me niet lekker.

Ik heb chronische chroniciteit.

(Gelach)

En ik strompel van de ene
chroniciteit naar de andere.

Ik heb chronische chroniciteiten.

Ik ben een eeuwige mopperpot.

Ik word nergens blij van.

Ik klaag voortdurend,
ik heb pijn en ik ben moe.

En dan ben ik bijna uitgerust,
maar net weer niet.

En ik ben bijna gelukkig, maar niet echt.

En ik kan bijna van iemand houden,
maar net niet helemaal.

En dan voel ik bijna echt liefde,

maar feitelijk voel ik het niet echt.

Ik denk dat ik het voel, dus ik denk-voel.

Ik denk-voel.

En af en toe word ik
een soort van verliefd,

maar het is niet blijvend.

Ik neem twee aspirines en het is over.

(Gelach)

Dan denk ik: nu dan?
Maar dat blijkt dan van niet.

Maar dan wel, bijna dan,
maar niet helemaal.

(Gelach)

Dus vraag ik een therapeut:
'Is dit liefde?'

Als ik heel hard probeer, misschien,
dus het moet iemands schuld zijn."

Chroniciteit.

Er zijn nooit mensen geweest
met dit soort problemen.

Onze problemen zijn buitengewoon.

Nu ik het hier over heb:
op dit punt zijn we ook uniek.

En laat dit ook maar bezinken.

Sommige dingen weten we
sinds onze geboorte,

het zit in onze structuur.

Het is instinct,

het is spiritueel instinct,
het zit in het DNA van onze ziel.

We weten van oorsprong al
dat keuzes krachtig zijn.

Keuze is ons krachtigste wapen

en dat weten we.

En daarom zijn we zo bang
om keuzes te maken.

Ik vraag: "Waar wil je gaan eten?"

"Geen idee."

"Kies een restaurant."
"Nee."

Kan zelfs geen restaurant kiezen.

Mensen zijn doodsbang om te kiezen.

Bang voor de consequenties.

"Kies jij maar."

Doodsbang om verantwoordelijk
te zijn voor de gevolgen.

"Ik weet niet wat ik wil doen.
Ik zal erover nadenken."

De ochtend, de dag...

Je verstand krijgt de dagdienst;
je hart krijgt de nachtdienst.

Je verstand zegt: "Ik denk."
Je hart zegt: "Ik voel."

En je laat die twee
niet met elkaar praten.

Want als je dat wel doet,
moet je misschien echt wat doen.

Mensen zijn bang voor keuzes.

De meesten doen er alles aan
om keuzes maar uit te stellen.

Dus zal ik een beetje helpen.

We kijken naar een lijstje met keuzes

die ertoe doen,

die ertoe doen, die belangrijk zijn.

De eerste keuze is de beslissing
om echt een integer leven te leiden.

En als ik zeg om daarvoor te kiezen,
dan bedoel ik daarmee het volgende.

Ik bedoel niet:
"O ja, Ik ga mijn best doen."

Nee, nee, nee, nee, nee.

Ik heb het over echt en volledig
de daad bij het woord voegen.

Ik ga het echt doen.

Ik ga een integer leven leven.

Niet eens 'de daad bij het woord',
ik ga gewoon mijn waarheid leven.

Ik ga een integer leven leven.

Ik ga mijn keuzes maken
volgens de waarheid die ik verkondig.

Ik ga leven.

En dat betekent dat ik mezelf
niet zal verloochenen.

Ik ga geen water bij de wijn doen.

Ik breng mezelf niet in verleiding,
breng mezelf niet in lastige situaties,

en als ik me daar wel in bevind,
maak ik dat ik wegkom.

Of ik zal niemand dwingen,

ik zal niemand in een situatie dwingen

waarin ik weet dat ze zich
niet prettig voelen,

om mij maar te plezieren.

Ik zal geen ander vastzetten,

want dat is niet integer.

Dat zal ik niet doen.

Laat ik je iets vertellen.

Leugenaars helen niet.

Leugenaars helen niet.

Hoeveel tarwegras je ook eet

en wat je ook mag doen
met zaadjes en groenten,

(Gelach)

een eerlijk mens die kattenvoer eet,
gaat het beter doen dan jij.

(Gelach)

Oneerlijke mensen, mensen die liegen,

mensen in een morele crisis
die het gewoon niet snappen,

mensen die anderen de schuld geven
van wat ze doen en dat ook weten,

mensen die keuzes maken

en weten dat anderen zullen
opdraaien voor de gevolgen ervan

en zich daarvan bewust zijn,

die heel goed weten
dat wat ze zeggen niet waar is

en weten dat anderen
daardoor geraakt zullen worden,

mensen die opzettelijk dingen zeggen
om iemand anders pijn te doen,

geloof mij maar: je lichaam
weet wat je gedaan hebt.

Je verstand weet dat je dat gedaan hebt.

Je hart en ziel weten
dat je dat gedaan hebt.

Vertel jezelf dus
onder geen enkele voorwaarde

dat het probleem met je depressie
uit je jeugd stamt.

Doe het niet; kap daarmee;
en neem die beslissing.

Het besluit om integer te leven,
betekent zelf de verantwoording nemen.

Het is dus niet zo simpel als zeggen:
"Ik ben een goed mens."

Hou toch op.

Dit is het serieuze werk.

Ten tweede.

Jullie schrijven toch wel mee?

(Gelach)

Neem dit besluit:

Ik geef niet mijn lijden door
maar mijn wijsheid.

Ik besluit om niet
mijn lijden door te geven

maar mijn wijsheid.

Als het gaat om je leven tot nu toe,
kun je namelijk kiezen:

het geschenk dat ik kan doorgeven
is ofwel de wijsheid die ik heb vergaard,

ofwel mijn lijden op dit moment.

"Oh, wat heb ik het slecht.

Oh, blabla, blabla, blabla."

Of oogst je wijsheid.

Wat wil je doorgeven?

Je modder of je licht?

Zeg het maar.

Iedereen heeft die keuze
en iedereen kan doorgeven...

maar nogmaals: de keus is aan jou.

We hebben allemaal de keuze.

En geloof me, ik zeg niet
dat we niet lijden of geen pijn hebben.

Maar als we het leven bezien,

zijn er dingen die alle spirituele,
alle grote religieuze tradities,

alle grote spirituele,
heilige tradities gemeen hebben.

Een van de lessen van deze tradities,
een van de grote openbaringen

is dat het leven nooit dat prachtige,
volle ding zal zijn wat we graag willen,

wat we vaak 'eerlijk' noemen.

Dat wordt het nooit.

Het wordt nooit: "Dit gebeurde daarom."

Er vertelde mij ooit iemand:

"Als ik nou maar wist
waarom dit met mij was gebeurd."

En ik zei: "Wat zou dat dan oplossen?"

Wat nu als God een engel zou sturen
en de engel zei: "Wat wil je nou?

Ik bedoel, je maakt hier zo'n heisa over.

Wat wil je nou?"

"Ik wil weten waarom dit gebeurde
en dat gebeurde en dat gebeurde."

En dat de engel zou zeggen: "Daarom."

En dan?

Dit is het punt:

er is verdriet en pijn
die mensen geleden hebben,

zo verschrikkelijk, dat wil je niet weten.

En er is niets dat gaat zorgen
dat dat verdwijnt,

niets dat daar iets aan kan doen.

En het model voor heling
dat we moeten hebben,

is een model dat niet zegt
dat we die dingen moeten vergeten.

Het gaat niet om vergeten.

Het gaat om kijken
naar wat er met ons gebeurd is

en zeggen: 'Dit krijgt mij er nooit onder.

Het krijgt mij er niet onder,
maar ik wil er niet in leven.

Op de een of andere manier

moet ik dit transformeren naar wijsheid,

maar ik ga niet bij de pakken neerzitten.

In geen geval.'

En dat wordt dan deze keuze.

Ik moet kiezen: wijsheid of lijden.

Ik kan niet zorgen dat het verdwijnt
en als dat dan zo is,

wordt de keuze: wijsheid of lijden.

Ten derde:

de keuze om risico's te nemen.

Neem risico's in je leven.

Wacht niet op bewijs,

neem risico's.

En wat heeft dat
met je gezondheid te maken?

Nou, ga maar na.

Wat gebeurt er wanneer mensen ziek worden

en ze voelen hun levenskracht wegvloeien?

Ze krijgen altijd spijt.

Op een gegeven moment krijg je spijt.

Je krijgt altijd:
"Oh, had ik dit maar gedaan,

had ik dat maar gedaan, had ik maar ..."

Daar glijd je altijd naar af wanneer je
jezelf zwakker voelt worden,

zelfs wanneer je daar
snel weer bovenop komt.

En in dat stadium ga je nadenken
over het leven dat je had willen leven.

Zelfs al heb je maar een verkoudheid.

En een van de dingen
waar je die spijt van krijgt,

wanneer we zwakker worden en sneller moe,

is dat we gaan nadenken
over hoe ons leven zou zijn verlopen

als we risico's hadden genomen,

als we niet simpelweg alle beslissingen
in ons leven hadden genomen

uit onze angst voor vernedering.

"Wat als ik hierdoor vernederd word?"

"Wat als ik de consequenties niet aankan?"

"Wat als ik te bang ben?"

"Wat als ik alleen ben?"

"Wat als dit te duur blijkt?"

Nou en?

Maar ga dan eens naar huis
en vraag jezelf af:

hoeveel van mijn grootste angsten
zijn ook echt uitgekomen?

Hoeveel zijn er echt uitgekomen?

Hoeveel van mijn grootste angsten
zijn echt uitgekomen?

En ga vervolgens uitrekenen,
schrijf ze op,

hoeveel van de mooiste dingen
die me gebeurd zijn,

heb ik eigenlijk zelf veroorzaakt?

En waarschijnlijk ... twee.

Ik geef je het voordeel van de twijfel.

Want als je echt
gaat kijken en je telt ze op,

dan had je in de meeste
mooie dingen die je gebeurd zijn

helemaal geen actieve rol.

En als je denkt: hoe gebeurde dit?

Waarschijnlijk door een hoop dingen
waar je geen weet van hebt

die eigenlijk heel riskant waren
en zelfs dát wist je niet eens.

Kies niet de veilige weg.

Vertel jezelf niet dat ...

Wanneer je besluiten neemt
over wat je moet doen,

kijk dan niet om voor advies,

want er is 'daarachter' niets.

De reden waarom je bent waar je bent,
is dat dat deel van je leven voorbij is.

Kijk niet naar vroeger
om de toekomst vorm te geven.

Trap er niet in.

Wanneer het tijd is om te beslissen
over 'ik weet niet wat ik moet doen',

ga niet terug naar wie je was
en wat je deed,

want het gaat je terugtrekken,

misschien zelfs naar plekken
die niet meer bestaan,

naar beelden van jezelf
die er niet meer zijn.

Jij bent die persoon niet.

En een van de dingen die je verzwakt,

is dat je erdoor gaat verlangen
naar dingen die niet meer bij je passen,

die niet in het toekomstplaatje passen.

Wat levenskracht geeft,

wat het verlangen voedt om je leven
vol overtuiging in het heden te leven,

is zoiets zeggen als:
"Het is tijd voor iets nieuws."

Wees in het nieuwe, wees er niet bang van.

Wees in dat nieuwe.

Wees daar.

Volgende:

kies nieuwe woorden.

Ik hou hier zo van.

Heerlijk.

Toen ik opgroeide ...
Ik ben een woordsmid.

Ik ben schrijver, ik ben een woordsmid,

maar ik ben dan ook echt gek op woorden.

In bed las ik altijd mijn woordenboek.

Want ieder woord is een universum op zich,

elk woord, en in mijn workshops

zeg ik soms tegen mensen:
"Wat ik wil dat je doet,

is dat je morgen terugkomt
met drie woorden die je me geeft --

nee, één is genoeg --

die je nooit meer zult gebruiken.

Eén maar, ik wil maar één woord

en dat kun je dan nooit meer gebruiken.

Nooit.

En ik krijg alles wat bij dat woord hoort.

Alles.

Het maakt me niet uit of het een woord is
van twee letters of drie of vier,

ik wil gewoon één woord."

Dus. stel je voor dat je zegt:
"Goed, ik geef je het woord 'kever'."

"Ik geef je het woord 'blauw'",
en je zou nooit meer 'blauw' zien.

Je moet echt eens als je later thuis bent,

in de komende dagen,
nu je mij zo hebt gehoord,

nadenken over als je echt een woord
uit je hoofd zou moeten verbannen,

wat zou betekenen dat je de hele wereld
die aan dat woord vasthangt

uit je hoofd zou moeten zetten,

welk woord zou je dan afgeven, welk woord?

Zebra?

Nooit meer een zebra zien,

zou je dat echt willen missen?

En alles wat daarmee te maken had.

Goed,

als iemand dan zegt dat je gedachten
en woorden niet krachtig zijn,

doe dan die oefening
en benader het op die manier,

en construeer dan de woorden
die je tegen iemand anders zegt,

woord voor woord,

en zie hoe krachtig
elk afzonderlijk woord is,

niet alleen wat je tegen een ander zegt,
maar ook wat je tegen jezelf zegt.

Welke woorden zeg je tegen jezelf?

Woorden die je nooit
tegen jezelf zou moeten zeggen.

Woorden die je nooit
en te nimmer moet gebruiken.

Woorden waarvan je zegt:
"Wat doet dat woord in mijn hoofd?"

Wanneer we eindelijk
quantumenergie-gezondheidszorg doen,

micro-energiegezondheidszorg,

zullen we eindelijk
energie-analyse kunnen doen

op een niveau waar ook de kracht
van onze vocabulaire meeweegt.

Dan zullen we tegen mensen kunnen zeggen:
jouw vocabulaire is zo giftig,

dat de vibratie van je neurologie,
gedachten herbergt,

frequenties herbergt

die zo giftig zijn,
dat zelf als je een visualisering doet,

die tenietgedaan wordt
door een woordgebruik

dat organisch zo negatief is,

het maakt niet uit
wat je visualisering is,

je woordgebruik is voornamelijk vijandig,

het is vijandig.

Ik zou je woordgebruik typeren

als voornamelijk vijandig
jegens alles wat je ziet,

jegens iedereen en jegens jezelf.

Je staat 's morgens op
en je bent vijandig.

Je eerste gedachten zijn boos.

Je ziet het leven als niet genoeg.

Je ziet anderen als niet genoeg.

Je eerste reactie
jegens alles is kritisch.

Je eerste reactie is:
"Dit is niet goed genoeg."

"Zij zijn niet goed genoeg."

En welke twee woorden
acht je je sterkste wapens?

Schuld en recht.

"Het is hun schuld."

"Ik heb hier recht op."

Je vindt dat je iets verdient.

Drie woorden die dodelijk zijn:
schuld, recht en verdienen.

Als je die drie woorden
uit je hoofd zou kunnen verbannen,

je hebt geen idee
hoeveel beter je je zou voelen.

Als je die drie woorden
nooit meer zou gebruiken,

ik kan je zeggen dat je depressies
veel milder zouden zijn,

want je hebt helemaal nergens recht op.

De schuld aan iets externs geven
haalt je weg uit je heden

en geeft je allerlei giftige opvattingen.

Je hoeft er alleen maar
even over na te denken

wie jou ergens de schuld van geeft.

Stel je eens voor hoeveel mensen
jou ergens van beschuldigen

en hoe het voelt
om daar bij stil te staan.

Want als jij anderen beschuldigt,
beschuldigen anderen jou ook.

Iemand is in therapie omdat ze jou kennen.

(Gelach)

Stop er dus mee om de wereld
door die ogen te zien.

Tenslotte, maak deze keuze.

Kies ervoor om elke dag op te staan
en je dag te zegenen.

Kies ervoor om elke dag op te staan
en je dag te zegenen.

En zeg: "Ik heb geen idee wat de dag
zal brengen, maar hij is gezegend."

Waarom? Omdat ik leef.

En baseer je dankbaarheid
voor je leven niet op wat je hebt,

of wat je voelt,

gewoon omdat je bestaat.

Gewoon omdat je bestaat!

Gewoon omdat je bestaat.

En houd dit gebed in je hart:

deze dag in mijn leven komt nooit weer.

De mensen waar ik naar kijk,
zal ik nooit meer zien.

Deze zonsopkomst zie ik nooit meer,
en die zonsondergang ook niet.

De persoon waarmee ik ontbijt
zal ik nooit meer zien,

niet precies zo.

Nee, niets in mijn leven
komt ooit nog eens opnieuw.

Die keuze, die keuze alleen al

zou iedere bittere toon
uit je hart weg moeten nemen.

Laat dat het leven om je heen vervullen
met zulk een gratie en schoonheid,

dat je alleen nog maar
het heden wilt zien,

in grote dankbaarheid en liefde.

Dank jullie wel.

(Applaus)