Prawdziwy powód znikania etatów w przemyśle

Ostatnimi czasy często słychać sugestie, że państwa takie jak USA tracą cenne etaty w przemyśle na rzecz tańszych rynków w Chinach, Meksyku i Wietnamie, a protekcjonizm byłby najlepszym rozwiązaniem. Specjalista od granic i logistyki Augie Picado tłumaczy, że etaty zniknęły z innych powodów, niż mogłoby się zdawać. Ekspert sprowadza na ziemię nasze nasze wyobrażenia o globalnym handlu, pokazując jak podział produkcji i otwarte granice pomagają osiągnąć wyższą jakość przy obniżaniu kosztów.

Co przychodzi ci na myśl,

kiedy słyszysz "Kuba"?

Klasyczne samochody?

Dobre cygara?

Może znany bejsbolista.

A co, kiedy słyszysz "Korea Północna"?

Myślisz o próbach rakietowych,

znanym przywódcy

lub jego przyjacielu Dennisie Rodmanie.

(Śmiech)

Do głowy raczej nam nie przychodzi

wizja kraju

otwartego gospodarczo,

którego mieszkańcy mają dostęp
do wielu przystępnych cenowo produktów.

Nie będę wyjaśniał, jak te kraje
znalazły się w takim położeniu.

Używam ich jako przykładów
krajów i mieszkańców

negatywnie dotkniętych

polityką handlową, ograniczającą import

i chroniącą przemysł lokalny.

Ostatnio słyszymy, że wiele krajów

rozważa ograniczenie importu

i ochronę lokalnego, krajowego przemysłu.

Brzmi to dobrze jako slogan,

a naprawdę to protekcjonizm.

Słyszeliśmy o tym często w 2016 roku
w czasie wyborów prezydenckich,

w debatach o Brexicie,

a ostatnio przy okazji wyborów we Francji.

To ważna kwestia

omawiana na całym świecie.

Wiele osób aspirujących
do roli lidera politycznego

proponuje program, według którego
protekcjonizm jest dobry.

Rozumiem, dlaczego myślą,
że protekcjonizm jest dobry.

Czasami handel wydaje się niesprawiedliwy.

Niektórzy winią handel

za problemy, które mamy tutaj, w Stanach.

Od lat słyszymy

o utracie dobrze płatnych
etatów w przemyśle USA.

Wielu uważa, że przemysł w USA zanika,

bo firmy przenoszą pracę za granicę,

na rynki z tańszą siłą roboczą,

jak Chiny, Meksyk lub Wietnam.

Uważa się też, że umowy handlowe
czasami są niesprawiedliwe,

jak NAFTA

i Partnerstwo Transpacyficzne,

bo pozwalają firmom

importować tanio wyprodukowane towary
z powrotem do USA

lub do innych krajów,
z których zabrano pracę.

Sprawia to wrażenie,
że eksporterzy wygrywają,

a importerzy przegrywają.

W rzeczywistości

produkcja sektora wytwórczego w USA

wzrasta,

ale tracimy miejsca pracy.

Tracimy ich bardzo wiele.

W latach 2000 - 2010

utracono 5,7 milionów etatów w przemyśle.

Ale z innych powodów, niż wam się zdaje.

Mike Johnson z Toledo w stanie Ohio

nie stracił pracy w fabryce

na rzecz Miguela Sancheza
z Monterrey w Meksyku.

Nie.

Mike stracił pracę przez maszynę.

87% utraconych etatów produkcyjnych

zniknęła przez usprawnienia

produkcji w USA dzięki automatyzacji.

1 na 10 etatów zniknął
z powodu przeniesienia firmy

poza granice kraju.

Dzieje się tak nie tylko w Stanach.

Nie.

Automatyzacja rozszerza się
na wszystkie sektory przemysłu

na całym świecie.

Rozumiem oczywiście,

że jeśli ktoś stracił pracę,

a potem w gazecie czyta

że jego dawna firma
podpisała umowę z Chinami,

łatwo uznać,

że został zastąpiony.

Słysząc takie historie,
ludzie wyobrażają sobie chyba,

że handel ogranicza się do dwóch krajów.

Wytwórcy z danego kraju

produkują i eksportują towary

do konsumentów w innych państwach.

Sprawia to wrażenie,
że kraj produkujący wgrywa,

a importujący przegrywa.

Rzeczywistość wygląda inaczej.

Jestem specjalistą od łańcucha dostaw.

Mieszkam i pracuję w Meksyku.

Pracuję wewnątrz

silnie powiązanej sieci wytwórców

współpracujących na całym świecie

przy produkcji towarów codziennego użytku.

To, co widzę

z pierwszego rzędu w Meksyku,

wygląda tak.

Jest to bardziej precyzyjne
przedstawienie handlu.

Miałem przyjemność zobaczyć,

jak powstaje wiele produktów,

jak kije golfowe, laptopy,

serwery internetowe, samochody

czy nawet samoloty.

Nie powstają w prostej linii.

Podam przykład.

Kilka miesięcy temu zwiedzałem fabrykę

międzynarodowej spółki lotniczej

w Queretaro w Meksyku.

Wiceprezes logistyki wskazał
ukończony statecznik.

Stateczniki są budowane z paneli

produkowanych we Francji,

ale łączonych w Meksyku,

z użyciem części sprowadzanych z USA.

Kiedy stateczniki są gotowe,

ciężarówka przewozi je do Kanady

do montowni głównej,

gdzie łączone są

z tysiącem innych części,

na przykład skrzydeł, foteli

i małych rolet nad oknami.

Wszystko to staje się
częścią nowego samolotu.

Pomyślmy o tym.

Nowe samoloty

przed pierwszym lotem

mają więcej stempli w paszportach

niż Angelina Jolie.

Podejście to jest powszechne na świecie

w produkcji wielu towarów

codziennego użytku,

od kremu do samolotów.

Rozejrzyjcie się po powrocie do domu.

Może was zaskoczyć metka z takim napisem:

"Wyprodukowano w USA
z części krajowych i zagranicznych".

Ekonomista Michael Porter

opisał to najlepiej.

Wiele lat temu stwierdził,
że najbardziej opłacalne dla kraju

jest wytwarzanie towarów,
których produkcja jest efektywna,

i sprowadzanie pozostałych.

Mowa tu o podziale produkcji,

a jedyne, co się liczy, to efektywność.

Prawdopodobnie znacie przykłady

z pracy lub domu.

Spójrzmy.

Jak budowano twój dom

lub remontowano kuchnię?

Zwykle mamy wykonawcę generalnego

odpowiedzialnego za koordynację

prac reszty wykonawców:

architekta rysującego plany,

firmy kopiącej fundamenty,

hydraulika, cieśli itd.

Dlaczego wykonawca generalny

nie wybiera jednej firmy

do wszystkich prac?

Np. architekta?

Byłoby to nierozsądne.

Wykonawca generalny
wybiera profesjonalistów,

ponieważ nauka i opanowanie

każdego z zadań,

jak budowa domu czy
remont kuchni, trwa latami.

Czasem potrzeba specjalnego przeszkolenia.

Chciałbyś, żeby

architekt zainstalował ci sedes?

Oczywiście, że nie.

Przełóżmy to na świat korporacji.

Dzisiejsze firmy koncentrują się

na produkcji towarów, które mogą
zrobić najlepiej i najwydajniej,

a resztę sprowadzają.

Oznacza to, że polegają na światowej

powiązanej wzajemnie sieci
zależności między wytwórcami,

aby produkować towary.

Ta sieć ma tyle powiązań,

że prawie się nie da jej zlikwidować

i produkować towar w jednym kraju.

Spójrzmy ponownie na sieć powiązań,

widzieliśmy ją przed chwilą,

i skoncentrujmy się na jednej linii

między USA i Meksykiem.

Instytut Wilsona twierdzi,
że podzielona produkcja stanowi

40% z wartego pół biliona dolarów
handlu między USA a Meksykiem.

To około 200 miliardów dolarów,

czyli tyle, co PKB Portugalii.

Wyobrażmy sobie,

że Stany wprowadzają

20% podatek na import z Meksyku.

Dobrze.

Ale czy Meksyk będzie stał
z boku i się przyglądał?

Co to, to nie.

W odwecie wprowadzą podobny podatek

na towary importowane ze Stanów

i rozpocznie się gra wet za wet.

20 procent...

nałożone na wszystkie towary i części

krążące tam i z powrotem przez granicę

i mamy co najmniej 40% wzrost ceł

lub 80 miliardów dolarów.

Nie oszukujmy się,

koszty zostaną przelane na was

i na mnie.

Jaki to będzie miało wpływ
na niektóre produkty

lub ceny produktów codziennego użytku?

Przy 30-procentowym wzroście ceł

ceny znacznie wzrosną.

Cena Lincolna MKZ wzrośnie
z 37 tysięcy dolarów do 48 tysięcy.

60-calowy telewizor Sharp HDTV

z 898 dolarów podrożałby do 1167.

Cena 454-gramowego słoiczka
kremu nawilżającego CVS

z 13 dolarów wzrośnie do 17.

Pamiętajcie, że patrzymy tylko
na jeden koniec linii z wykresu,

między Stanami a Meksykiem,

a trzeba pomnożyć tę wartość
przez wszystkie linie.

To znaczący wpływ.

Zastanówmy się:

nawet jeśli dałoby się rozplątać tę sieć

i produkować towary
w całości w jednym kraju,

co łatwiej powiedzieć niż zrobić,

uratujemy lub ochronimy

jeden z dziesięciu utraconych
etatów przemysłowych.

Tak, a to dlatego,

że 87% posad

zniknęła przez ulepszenia wydajności.

Niestety, te prace zniknęły na zawsze.

Prawdziwe pytanie brzmi:

czy ma sens napędzanie cen do momentu,

w którym wielu nie będzie stać
na produkty codziennego użytku,

aby uratować jedną posadę,

która pewnie i tak zniknie za kilka lat?

Podział produkcji

pozwala wytwarzać produkty lepszej jakości

przy mniejszych kosztach.

To takie proste.

Pozwala wyciągnąć więcej

z ograniczonych zasobów i doświadczenia

pozwalając jednocześnie
korzystać z niskich cen.

Należy pamiętać,

że aby podział produkcji był efektywny,

musi mieć miejsce wydajny
przepływ transgraniczny części,

surowców i gotowych towarów.

Trzeba o tym pamiętać,

kiedy ktoś będzie was przekonywać,

że protekcjonizm to świetny interes.

To nieprawda.

Dziękuję.

(Oklaski)