The Story of Broke (2011)

http://bit.ly/storyofbroke — The United States isn't broke; we're the richest country on the planet and a country in which the richest among us are doing exceptionally well. But the truth is, our economy is broken, producing more pollution, greenhouse gasses and garbage than any other country. In these and so many other ways, it just isn't working. But rather than invest in something better, we continue to keep this 'dinosaur economy' on life support with hundreds of billions of dollars of our tax money. The Story of Broke calls for a shift in government spending toward investments in clean, green solutions—renewable energy, safer chemicals and materials, zero waste and more—that can deliver jobs AND a healthier environment. It's time to rebuild the American Dream; but this time, let's build it better.

In deel 1 van The Story of Stuff,
Hebben we gekeken naar een systeem dat de weg vrij maakt naar

teveel spullen, en te weinig van
wat we werkelijk willen. Nu kijken we

naar de verhalen
die ten grondslag liggen aan de Story of Stuff.

Dat is ook waar we de wegen vinden om deze
situatie om te keren.

Welkom bij Season Two!

De afgelopen jaren, moest ik steeds
voorzichtiger worden hoe ik mijn salaris

moest besteden. Net als iedereen.

Ik eet minder buiten de deur,

Ik bespaar op uitgaven die niet echt
nodig zijn en ik spaar voor het schoolgeld voor mijn kind.

Ik voel me meer verantwoordelijk,
en controleer de wijze waarop ik geld uitgeef.

Maar er is één ding waar ik geen macht over heb,
namelijk dat iedere maand een groot gedeelte van mijn salaris

terecht komt bij de overheid.

Het is zeker niet het leukste besteedbare deel van mijn budget,
maar ik geloof in het betalen van belasting.

Niet alleen omdat het de wet is

maar vooral ook omdat het mijn manier is om te investeren
in een toekomst die ik me kan veroorloven

en op mijn eigen manier te bouwen.

Weet je wel, de toekomst die we allemaal willen en
bijna iedere kandidaat ons heeft beloofd -

uitstekende scholen,

een gezond milieu,

schone energie, voldoende banen. Maar er blijkt iets vreemds
te gebeuren met ons geld op weg naar

die betere toekomst.

Het lijkt te verdwijnen.

En wanneer we eindelijk toe zijn om erin
te investeren, is alles wat we horen,

"het spijt me, niet dit jaar, we zijn bankroet."

In feite zijn we zo bankroet, zegt men,

dat we geen andere keuze hebben dan een stap terug te nemen,

snijden in de dingen die dit land groot
maakten — zoals scholen en de RIVM,

misschien zelfs bezuinigen op de sociale voorzieningen en gezondheidszorg.

Wacht eens even, bankroet?

Ik draag toch maandelijks bij met
mijn zuurverdiende geld en dat doe jij

toch ook!

Als iedereen dat deed, hadden we
meer dan genoeg geld.

Nu moeten we leven met krimp
veel daarvan veroorzaakt door gaten in het belastingsysteem voor bedrijven

en niet eerder gezien belastingvoordeel
voor de rijkste 1% van de bevolking.

Maar zelfs met dit, hebben we

ruim 1 biljoen dollars.

Dus, als wij bankroet zijn,

wat gebeurt er dan met al ons geld?

Ik besloot er in te duiken en het blijkt
dat dit hele "bankroet" verhaal een veel groter

verhaal verbergt

— een verhaal over enkele zeer domme keuzes
die voor ons zijn gemaakt —

maar in werkelijkheid tegen ons werken.

Het goede nieuws is het keuzes zijn,

en wij andere kunnen maken.

Dus, waar is al het geld gebleven?
Als eerste slokt defensie een groot

deel op --

$726 miljard in 2011.

Niet te geloven! We zouden een betere toekomst kunnen bouwen
met zo'n hoeveelheid geld.

Miljarden besteden aan gevechtsvliegtuigen
die we niet nodig hebben óf aan eindeloze oorlogen, en

dan zeggen we dat we bankroet zijn,
is gewoon niet eerlijk.

Hetzelfde als je kind van jouw
miljoenenjacht roepen om te zeggen dat

je je het geld voor haar lunch niet kan veroorloven.

Honderden miljarden verdwijnen in
het ondersteunen van economie die uit de tijd is.

Weet je nog, het achterhaalde systeem waar we over spraken
in The Story of Stuff —

het systeem dat meer vervuiling produceert,
meer broeikasgassen en meer afval dan welk andere dan ook

op deze planeet —
en ons niet eens gelukkig maakt.

In vele andere opzichten, werkt dit systeem niet meer,

maar we houden het kunstmatig in leven
in plaats van te investeren in de bouw van een beter systeem.

Veel van die ondersteuning komt in de
vorm van subsidies.

Een subsidie is een gift dat sommige bedrijven een voordeel
geeft ten opzichte van andere bedrijven.

Dat is noodzakelijkerwijs geen slechte zaak —
we zouden bedrijven die een aan een betere toekomst

bouwen moeten helpen.

Het probleem, is dat de overheid volhardt
in het ondersteunen van bedrijven die

ons ten gronde richten.

Waar je ook kijkt in die achterhaalde,
economie, je vindt deze subsidies overal.

Er zijnThere's spending subsidies: where the
government just gives our money away —

zoals betalingen die de grote agrarische bedrijven en industrie
bevoordelen,
maar de kleine familie boerenbedrijven

om zeep helpen.

Of de minder voor de hand liggende versie waar
de overheid alle rekeningen bij de

bedrijven zelf neerlegt voor

het opruimen van chemische lekkages die giftig zijn
of het opruimen van de enorme mestoverschotten.

Of het bouwen van wegen die uitsluitend leiden
naar één plaats - een nieuwe supermarkt.

Of het betalen voor de vervuilende en verspillende
afvalverbranders die op zichzelf

economisch geen enkel bestaansrecht hebben.

En dan zijn er ook nog belastingsubsidies:

die de grote bedrijven verschonen van
het bijdragen van hun gerechtvaardigde aandeel —

zoals de enorme toegewezen belastingvoordelen
aan olie- en gasbedrijven

zelfs in tijden waarin recordwinsten worden gemaakt.

Deze subsidies van miljarden dollars
zouden moeten verzamelen om

in te zetten voor de goede zaak.

En er is een risico in het overmaken van subsidies:
waar de overheid optreedt als een

investeringsbank en zelfs als een verzekeringsmaatschappij
voor bedrijven die riskante dingen doen,

zoals het bouwen van nucleaire reactoren.

Als er iets mis gaat,
moeten wij de risico's en schade afdekken.

Daar is de gratis subsidie:

waar de overheid iets geeft aan ondernemingen
dat van ons allemaal is

goedkoop en zelfs gratis.

Dat zijn miljarden meer dan we zouden moeten vergaren
maar nooit zien!

Zoals vergunningen om mijnbouw te bedrijven op in gemeenschappelijk bezit zijnde grond,
tegen een prijs die is vastgesteld in de

Mijnwet van 1872.

Echt waar. 1872.

President Grant ondertekende deze wet om
de nederzettingen in het Westen te stimuleren.

Nieuwsbericht:

het is voor mekaar.

En dit alles houdt niet eens rekening
met externe kosten. Het

laat geen spreadsheet zien die
de biljoenen dollars laat zien —

die de schade vertegenwoordigen aan het milieu,

de gezondheidszorg en het klimaat dat deze
dinosauriers-economie veroorzaakt..

Zonder de wetten die vervuilers doet betalen,
betalen we allemaal door het verlies aan schoon

water en schone lucht,

of door de toegenomen astma en kanker.

Tegen de tijd dat we al deze subsidies hebben verstrekt,
is er zelfs niet genoeg geld meer om

onze rekeningen te betalen —

dus vergeet het bouwen van die betere toekomst.

Dus waarom is er altijd voldoende geld voor
de dinosauriërs economie, voor de grote olie maatschappijen

en voor de overheidssteun voor de grote banken, en wanneer het

aankomt op het bouwen van een betere toekomst zijn we
zogenaamd bankroet? Misschien komt het wel doordat

deze mensen precies weten hoe erom te vragen.

Hun lobbyisten en enorme campagnebijdragen
liet de regering weten

wat zij wilden,

en wat ze zouden doen als ze niet kregen wat ze wilden.

En het werkt.

US Senatoren die stemden om de grote oliesubsidies te handhaven in 2011 hadden

5 keer meer campagnegeld ontvangen dan zij die stemden

deze te beëindigen. Dus, terwijl subsidie een
stuk gereedschap zou moeten zijn voor de overheid om

van algemeen nut zijnde bedrijven te ondersteunen,
zijn zij in plaats daarvan een speelbal geworden voor

de mensen met de meeste macht om
bedrijven op de subsidielijst te doen belanden.

Maar wie heeft nu eigenlijk werkelijk de macht?

WIJ! Wat zou er gebeuren als we net zo beschermend zouden zijn
voor onze belastingdollars als we zijn

met ons eigen geld?

Wat als we de regering vertellen
wat we willen en wat we zullen doen als we

niet krijgen wat we willen -- zoals starten
te vertellen dat we niet meer op hen zullen stemmen!

We zouden deze dinosauriërsubsidies
moeten herleiden,

en daarmee honderden miljarden
vrij te maken. Vergeet bankroet, we kunnen

NU een betere toekomst bouwen!

We zouden kunnen beginnen door de
$10 miljard voor olie- en

gas subsidies toe te wijzen aan hernieuwbare energie en
energieprojecten gericht efficiency.

Met net de helft van dat bedrag, kunnen we
zonnecellen op twee

miljoen daken plaatsen. Daarna nog kunnen we het
restant gebruiken om een half miljoen huizen aan te passen,

en daarmee banen te creëren en energie te besparen.
Jaar na jaar.

De gemiddelde kosten om een
bodemverontreinigd perceel dat op de lijst van gifplekken staat te saneren

is $140 miljoen.

Laat de vervuiler daarvoor betalen en laten wij
ons geld investeren in de ontwikkeling van veiligere

materialen zodat we ons geen zorgen hoeven te maken
over het morsen ervan.

De meeste chemicaliën worden gemaakt van aardolie -
de reden waarom ze

petro- chemicaliën worden genoemd.
De productie omschakelen van 20% van deze stoffen naar

materialen van biologische origine zou meer dan
100.000 nieuwe banen opleveren.

Laten we in plaats van het subsidieren
van afvalverbranders, echte oplossingen

subsidiëren, zoals nul procent afval.

Het verhogen van het recyclingpercentage naar 75%
zou anderhalf miljoen

nieuwe banen creëren - met minder vervuiling,
minder afval,

en minder druk om meer nieuwe spullen te oogsten.
Wat kun je er tegen in brengen?

Dat zou nog steeds honderden
miljarden dollars over laten

voor het verbeteren van scholing - de beste
investering voor een gezonde economie.

Met 100 miljard dollar, zouden we het aantal
basischool

onderwijzers met 40% kunnen laten stijgen

en studiebeurzen kunnen verstrekken
aan meer dan 6 miljoen studenten.

Begrijp je, we kunnen de Amerikaanse Droom herbouwen;
we kunnen ons veroorloven een

gezond milieu te hebben, goeie banen,
en uitstekend onderwijs voor iedereen.

Maar niet als we doorgaan met het subsidieren van
de dinosauriërs-economie.

Dus, de volgende keer dat je een idee
voor een betere toekomst hebt en iemand je vertelt,

"geweldig, maar daarvoor is er geen geld,"

vertel je hem dat we niet bankroet zijn.

Er is geld, het is van ons,
en het is tijd op het op de juiste manier te investeren.