Görme duyumu kaybettim ve süper gücümü keşfettim

Sihirli geçitler, Hogwarts mektubu, Gandalf ile maceralar - bunlar sadece Maria Stockler setinden görülen kurgu metinler. Halbuki, 12 yaşındayken, şaşırtıcı olay dizilerinden sonra görme kaybı oldu, Maria uzun zaman dünyayı hayallerindeki gibi göremedi. Bu ilham verici konuşmada Maria, duyularımızdan birini kaybetmenin nasıl yeni bir tanesini bilediğini; birinin nihayetinde onun süper gücü haline geldiğini paylaşıyor. "Görmek ile bakmak arasında fark var. Sanırım artık öncekinden daha iyi görüyorum."

Biliyor musunuz bir çocuğa gelecekte
ne olacağını sorduğunuzda

cevabı süper güçleri olmasını mı yoksa
sadece büyük biri olmak ister?

Eğer daha genç bana, 16 yaşımda, hayatımın
nasıl olacağını sorsaydınız

muhtemelen babamdan daha uzun olacağım,

daha çok arkadaş edinip,
şehirde yalnız yürüyecek,

tamamen uzun özgür saçlarım
olacak cevabını verirdim.

Ben her zaman çok hayal kurar ve
kitap okumayı çok severdim.

Harfleri ses ve görüntülere dönüştürmek,

her şey manevi açıdan sessiz de olsa,

Çocuk olarak, insan ve muggle olarak,
önemli biri olmaktı.

Tüm hikayeler bana şunu inandırdı;

Maddi yaşam tek başına değildi,
sihir gerçekti.

Belli bir yaşa geldiğimde etrafımı
siyah görmeye başladım,

periferik bir alanda görüş açım
gittikçe kararıyordu,

başım dönene kadar her şey
siyahlaşmaya başlamıştı,

ama hayalgücüm çok üretkendi,

ve birden düşündüm ki sihirli
birtakım şeyler başıma geliyordu

ya da evrenden gizli mesajlar alıyordum.

Her zaman özel biri olmak istemiştim

fakat büyürken sihirli dünyanın

her geçen gün benden uzaklaştığı
gerçeğiyle yüzleşiyordum.

Evdeki dolabın içine girerdim

ve ardındaki paneli gerçekten unutursam,

açılabileceğini ve Nárnia'ya
ulaşabileceğimi düşünürdüm.

Ne 8 yaşımdayken sihirli gardolabı
keşfettim,

ne 11 yaşımdayken Hogwarts'a kabul
mektubumu aldım,

ne de bir satir 12 yaşımdayken bana
yarı tanrı olduğumu söyledi.

Son umudum Gandalf'ın beni 50 yaşıma
geldiğimde bir maceraya sürüklemeseydi.

Fakat tam o zamanlarda, 13 yaşlarımdayken,

Birden özel biri haline geldim,

Bunun gerçekten benim istediğim
gibi olmadığını düşündüm.

Aslında evren bana gizemli bir
sır vermemiş,

beni bir kara deliğin içine çekmişti.

2015 yılının 23 eylül günü sabah 07:35'te

her zamanki gibi eski okuluma geç
kalmıştım,

çünkü kent otobüsünün her zamanki gibi
evime uğraması çok zaman almıştı.

Sınıfa yürüdüm ve düştüm.

Sınıfın ortasında, herkesin önünde

Sırt çantamı yerde göremiyordum.

Yerime oturmuştum ve fark ettim ki
kara tahtadaki yazıyı okuyamıyorum.

Okuyamıyordum.

Bu yüzden annemi aradım ve ertesi gün
hastaneye gittim.

Gözlük kullanmanın ne kadar havalı
olabileceğini düşünüyordum,

Fakat gözlük almadım, o gün
hastaneden çıkamadım.

Hidrosefali hastalığı teşhisi kondu,

Beyninizde çok fazla sıvı anlamına gelen,
hiç de yaratıcı olmayan bir kelime,

ve size bir spoiler vereceğim,

benim durumumda bu,

bir ve üçüncü ventrikül arasındaki geçişte

başımın altında glioma oluşmasıydı.

Beynimdeki sıvının akmasına olanak
vermiyordu,

sıvı içeri giriyor ama ayrılamıyordu,

Intrakniyal basıncın yükselmesine ve

optik sinirlere zarar veriyordu.

Fakat doktorlar bunu kavrayamadılar,

Bir ameliyat geçirdim, sonra bir tane,
bir tane ve bir tane daha.

Bir döngüye girmiştim, bu döngü beni ve
ailemi sürekli yeniden başlatıyordu.

Hayat bize vurmuştu ve biz düşüyorduk,

ve tekrar ve tekrar...

Dünyam tersine dönmüştü ve biz
anestezi altındaydık.

Sihirli düşüncelerim birden azizler ve
varlıklarla birlikte

Gandalfı beklediğim kadar önemsiz şekilde
yer değiştirdi.

Sorun doktorun da kesinlikle bildiği gibi,
bana yanlış şeylerin olduğuydu.

Olay meydana geldiğinden beri benim
sorunum tamamen farklı bir şeydi.

çok fazla sıvı boşalmıştı

bu yüzden sorunumu yüksek basınçlı
iç problemden

daha az basınçlı olana azaltmışlardı.

Bu prosedürle 8 ay içinde,
4 ameliyat geçirdim.

Ve 3 farklı zaman da doktorun düzeltmeler
yapması içindi.

Ama hasar olmuştu.

Ve sonunda okula geri dönebildim,

fakat eskisi gibi değildim.

Hayat normal insanlar için devam ediyordu,
ben bir sürü şeyi kaybetmiştim

ve ergenlik dönemime denk gelmişti,
gerçekten bunu özlemiyorum.

Bir yılı uyuyarak harcamıştım,

çünkü edebiyat benden uzaklaştığından beri

en çok ihtiyaç duyduğum zamanlarda
dibe vurmanın başka yolu yoktu.

Ama, hey! Bugün buradayım.

Bu cümlenin anlamı şu: Ben bir deliğe
düştüm ve oradan bir dev olarak çıktım.

Gerçekten böyle hissediyorum,

çünkü ne zaman zor şeyler başına gelse,
seni zorlasa,

fark edilemez de olsa,

bu seni kendine getirecek ve

zamanla daha akıllı olacaksın.

Konsantre olabilir ve şimdi tek bir şeye
daha çok odaklanabilrim.

Ve yemek, kesinlikle çok daha farklı bir
deneyimdi.

Her "bolinho de chuva" yediğimde

yağmur tanesi kekleri

Şeker ve tarçın varsa, bulunduğum konumdan

derhal yer değiştiririm.

Ayrıca, hayatım boyunca müzik çaldığını
duyduğum zamanlar

zorluklardan kaçma yolum olmuştu.

Şu an Bob Dylan'ın tüm
liriklerini hatırlayabiliyorum,

bu biraz kulağa çılgınca geliyor.

Hayal gücüm olduğundan daha da hassaslaştı

çünkü şimdi çok önemli bir duyuyu
kullanabiliyorum.

Bu bana tamamen yeni bir dünyanın
kapısını açan

gördüklerime ve algıladıklarıma dayanan
bir tanesiydi.

Görsel uyarıya dayanan bu gerçeklikte

Hayatta kalmak için hayal gücümü yaratıcı
ve mantıklı bir araç olarak kullanmalıydım

Ve ben bunu yapabilirim çünkü
bu görmek ve bakmak arasındaki fark ve

dinlemek ve duymak arasındaki fark kadar.

Görmek ve dinlemek kapasitenizin
tamamı demek değildir,

bir şeyleri anlamak ve empati

kurabilmeye duyarlı olabilmekle ilgilidir.

Böylece ben önceye göre daha iyi
görebildiğimi düşünüyorum.

Mesela, dikkatinizi verdiğinizi
görebiliyorum.

Yunan mitolojisinde, çok ünlü falcı,
Teiresias, kördü,

çünkü o dünyanın görünüşüne aldanmadı,
anlıyor musunuz?

Kesinlikle 16 yaşında olmayı düşündüğüm
insan değilim,

Yapabileceğimi sandığım bir hayatım yok,

ama bana, zamanda geriye gitmeyi
bunların olmasını

engellemeyi ister miyim diye sorarsanız

Çok şey öğrendim, bu yüzden şu anki beni
kaçırmak istemem, yani cevap hayır.

Teşekkürler.