Biliyor musunuz bir çocuğa gelecekte ne olacağını sorduğunuzda cevabı süper güçleri olmasını mı yoksa sadece büyük biri olmak ister? Eğer daha genç bana, 16 yaşımda, hayatımın nasıl olacağını sorsaydınız muhtemelen babamdan daha uzun olacağım, daha çok arkadaş edinip, şehirde yalnız yürüyecek, tamamen uzun özgür saçlarım olacak cevabını verirdim. Ben her zaman çok hayal kurar ve kitap okumayı çok severdim. Harfleri ses ve görüntülere dönüştürmek, her şey manevi açıdan sessiz de olsa, Çocuk olarak, insan ve muggle olarak, önemli biri olmaktı. Tüm hikayeler bana şunu inandırdı; Maddi yaşam tek başına değildi, sihir gerçekti. Belli bir yaşa geldiğimde etrafımı siyah görmeye başladım, periferik bir alanda görüş açım gittikçe kararıyordu, başım dönene kadar her şey siyahlaşmaya başlamıştı, ama hayalgücüm çok üretkendi, ve birden düşündüm ki sihirli birtakım şeyler başıma geliyordu ya da evrenden gizli mesajlar alıyordum. Her zaman özel biri olmak istemiştim fakat büyürken sihirli dünyanın her geçen gün benden uzaklaştığı gerçeğiyle yüzleşiyordum. Evdeki dolabın içine girerdim ve ardındaki paneli gerçekten unutursam, açılabileceğini ve Nárnia'ya ulaşabileceğimi düşünürdüm. Ne 8 yaşımdayken sihirli gardolabı keşfettim, ne 11 yaşımdayken Hogwarts'a kabul mektubumu aldım, ne de bir satir 12 yaşımdayken bana yarı tanrı olduğumu söyledi. Son umudum Gandalf'ın beni 50 yaşıma geldiğimde bir maceraya sürüklemeseydi. Fakat tam o zamanlarda, 13 yaşlarımdayken, Birden özel biri haline geldim, Bunun gerçekten benim istediğim gibi olmadığını düşündüm. Aslında evren bana gizemli bir sır vermemiş, beni bir kara deliğin içine çekmişti. 2015 yılının 23 eylül günü sabah 07:35'te her zamanki gibi eski okuluma geç kalmıştım, çünkü kent otobüsünün her zamanki gibi evime uğraması çok zaman almıştı. Sınıfa yürüdüm ve düştüm. Sınıfın ortasında, herkesin önünde Sırt çantamı yerde göremiyordum. Yerime oturmuştum ve fark ettim ki kara tahtadaki yazıyı okuyamıyorum. Okuyamıyordum. Bu yüzden annemi aradım ve ertesi gün hastaneye gittim. Gözlük kullanmanın ne kadar havalı olabileceğini düşünüyordum, Fakat gözlük almadım, o gün hastaneden çıkamadım. Hidrosefali hastalığı teşhisi kondu, Beyninizde çok fazla sıvı anlamına gelen, hiç de yaratıcı olmayan bir kelime, ve size bir spoiler vereceğim, benim durumumda bu, bir ve üçüncü ventrikül arasındaki geçişte başımın altında glioma oluşmasıydı. Beynimdeki sıvının akmasına olanak vermiyordu, sıvı içeri giriyor ama ayrılamıyordu, Intrakniyal basıncın yükselmesine ve optik sinirlere zarar veriyordu. Fakat doktorlar bunu kavrayamadılar, Bir ameliyat geçirdim, sonra bir tane, bir tane ve bir tane daha. Bir döngüye girmiştim, bu döngü beni ve ailemi sürekli yeniden başlatıyordu. Hayat bize vurmuştu ve biz düşüyorduk, ve tekrar ve tekrar... Dünyam tersine dönmüştü ve biz anestezi altındaydık. Sihirli düşüncelerim birden azizler ve varlıklarla birlikte Gandalfı beklediğim kadar önemsiz şekilde yer değiştirdi. Sorun doktorun da kesinlikle bildiği gibi, bana yanlış şeylerin olduğuydu. Olay meydana geldiğinden beri benim sorunum tamamen farklı bir şeydi. çok fazla sıvı boşalmıştı bu yüzden sorunumu yüksek basınçlı iç problemden daha az basınçlı olana azaltmışlardı. Bu prosedürle 8 ay içinde, 4 ameliyat geçirdim. Ve 3 farklı zaman da doktorun düzeltmeler yapması içindi. Ama hasar olmuştu. Ve sonunda okula geri dönebildim, fakat eskisi gibi değildim. Hayat normal insanlar için devam ediyordu, ben bir sürü şeyi kaybetmiştim ve ergenlik dönemime denk gelmişti, gerçekten bunu özlemiyorum. Bir yılı uyuyarak harcamıştım, çünkü edebiyat benden uzaklaştığından beri en çok ihtiyaç duyduğum zamanlarda dibe vurmanın başka yolu yoktu. Ama, hey! Bugün buradayım. Bu cümlenin anlamı şu: Ben bir deliğe düştüm ve oradan bir dev olarak çıktım. Gerçekten böyle hissediyorum, çünkü ne zaman zor şeyler başına gelse, seni zorlasa, fark edilemez de olsa, bu seni kendine getirecek ve zamanla daha akıllı olacaksın. Konsantre olabilir ve şimdi tek bir şeye daha çok odaklanabilrim. Ve yemek, kesinlikle çok daha farklı bir deneyimdi. Her "bolinho de chuva" yediğimde yağmur tanesi kekleri Şeker ve tarçın varsa, bulunduğum konumdan derhal yer değiştiririm. Ayrıca, hayatım boyunca müzik çaldığını duyduğum zamanlar zorluklardan kaçma yolum olmuştu. Şu an Bob Dylan'ın tüm liriklerini hatırlayabiliyorum, bu biraz kulağa çılgınca geliyor. Hayal gücüm olduğundan daha da hassaslaştı çünkü şimdi çok önemli bir duyuyu kullanabiliyorum. Bu bana tamamen yeni bir dünyanın kapısını açan gördüklerime ve algıladıklarıma dayanan bir tanesiydi. Görsel uyarıya dayanan bu gerçeklikte Hayatta kalmak için hayal gücümü yaratıcı ve mantıklı bir araç olarak kullanmalıydım Ve ben bunu yapabilirim çünkü bu görmek ve bakmak arasındaki fark ve dinlemek ve duymak arasındaki fark kadar. Görmek ve dinlemek kapasitenizin tamamı demek değildir, bir şeyleri anlamak ve empati kurabilmeye duyarlı olabilmekle ilgilidir. Böylece ben önceye göre daha iyi görebildiğimi düşünüyorum. Mesela, dikkatinizi verdiğinizi görebiliyorum. Yunan mitolojisinde, çok ünlü falcı, Teiresias, kördü, çünkü o dünyanın görünüşüne aldanmadı, anlıyor musunuz? Kesinlikle 16 yaşında olmayı düşündüğüm insan değilim, Yapabileceğimi sandığım bir hayatım yok, ama bana, zamanda geriye gitmeyi bunların olmasını engellemeyi ister miyim diye sorarsanız Çok şey öğrendim, bu yüzden şu anki beni kaçırmak istemem, yani cevap hayır. Teşekkürler.