Sztuka tworzenia łuków

Dong Woo Jang ma niecodzienne pozaszkolne hobby. 15-latek opowiada o tym, jak życie w betonowej dżungli Seulu zainspirowało go do stworzenia idealnego łuku. Zobaczcie, jak demonstruje jeden ze swoich pięknych, ręcznie robionych łuków.

Podobno trawa jest zawsze bardziej zielona

po drugiej stronie płotu,

Uważam, że to prawda,

zwłaszcza kiedy słyszę,

jak często Prezydent Obama mówi

o koreańskim systemie edukacji

jako o wzorze do naśladowania.

Mogę wam powiedzieć,

że w sztywnym i bardzo konkurencyjnym

systemie koreańskiej oświaty,

nazywanym także szybkowarem,

nie każdy dobrze sobie radzi.

Wiele osób w różny sposób

reaguje na nasz system oświaty.

Ja zareagowałem na tę presję

robieniem łuków z kawałków drewna,

które znalazłem w pobliżu mojego bloku.

Dlaczego łuki?

Nie jestem pewien.

Być może, w starciu z ciągłą presją,

mój jaskiniowy instynkt przetrwania

połączył się z pasją dla łuków.

Popatrzcie,

łuk naprawdę pomagał ludziom w przetrwaniu

od czasów prehistorycznych.

W czasach panowania dynastii Joseon

w promieniu 3 km od mojego domu

rósł las morwowy,

w którym jedwabniki karmiono liśćmi morwy.

Żeby podnieść
historyczną świadomość tego faktu,

władze posadziły tam drzewa morwowe.

Nasiona tych drzew

zostały przeniesione przez ptaki

w okolice dźwiękoszczelnych ekranów
miejskiej kolejki,

zbudowanej na Olimpiadę w 1988 r.

Obszar przy tych ekranach,

na który nikt nie zwraca szczególnej uwagi,

zostawiono w spokoju,

i to właśnie tam znalazłem pierwsze skarby.

Pogrążając się w łucznictwie,

zacząłem przeszukiwać całą okolicę i nie tylko.

Na wycieczkach szkolnych,

wakacjach z rodziną,

czy w drodze z zajęć do do domu

zbaczałem do lasów

i zbierałem gałęzie drzew,

używając narzędzi
przemycanych w szkolnej torbie.

Były to między innymi piły, noże,

sierpy i siekiery,

które zawijałem w ręcznik.

Zwoziłem te gałęzie do domu

autobusami czy metrem,

ledwo mogłem je utrzymać.

Nie przywiozłem narzędzi tutaj, do Long Beach.

Wszystko przez ochronę na lotnisku.

(Śmiech)

W zaciszu mojego pokoju, pokryty trocinami,

piłowałem, przycinałem,
i polerowałem drewno przez całą noc,

aż łuk nabrał kształtów.

Pewnego dnia odkształcałem kawałek bambusa,

co skończyło się zaprószeniem ognia.

Gdzie? Na dachu mojego bloku,

który 96 rodzin uważa za swój dom.

Klient centrum handlowego z naprzeciwka

zadzwonił po straż pożarną,

a ja zbiegłem na dół powiedzieć o tym mamie,

ze spalonymi do połowy włosami.

Chciałbym skorzystać z okazji

i powiedzieć mamie, która jest dziś na widowni,

że naprawdę bardzo przepraszam

i obiecuję, że będę ostrożniejszy z ogniem.

Mama musiała się gęsto tłumaczyć,

przekonując ludzi, że jej syn

nie podpalił bloku z premedytacją.

Zbierałem informacje o łukach z całego świata.

Chciałem w ten sposób

połączyć łuki z różnych miejsc i epok,

żeby stworzyć najbardziej efektywny łuk.

Pracowałem też z różnymi rodzajami drewna,

z klonem, cisem czy morwą,

i dużo eksperymentowałem ze strzelaniem

w tym zalesionym obszarze obok kolejki,

o którym wspominałem wcześniej.

Dla mnie najefektywniejszy łuk

wyglądałby tak.

Raz: wygięte zakończenia,
żeby zmaksymalizować sprężystość

przy naciąganiu i wystrzeliwaniu strzały.

Dwa: brzusiec wygięty do środka,
dla większej siły naciągu,

co oznacza większą moc.

Trzy: wykorzystanie ścięgna
w zewnętrznej warstwie grzbietu,

dla maksymalnej kumulacji napięcia.

Cztery: róg do zmagazynowania
energii w kompresji.

Po tym całym naprawianiu, łamaniu,
przeprojektowywaniu,

naprawianiu, wyginaniu i poprawianiu,

mój idealny łuk zaczął nabierać kształtów,

a kiedy nareszcie skończyłem,

wyglądał tak.

Byłem niesamowicie dumny,

że sam stworzyłem idealny łuk.

To zdjęcie tradycyjnych koreańskich łuków,

zrobione w muzeum.

Widać, że mój łuk je przypomina.

Wielkie dzięki dla przodków

za pozbawienie mnie wynalazku. (Śmiech)

Przez tworzenie łuków

odkryłem część dziedzictwa.

Nauka informacji, zbieranych przez lata,

i czytanie przesłań,
zostawionych przez przodków,

były lepsze niż pociechy

czy rady żyjących dorosłych.

Szukałem daleko,

a nie przyszło mi do głowy szukać tuż obok.

Odkąd to zauważyłem,

zacząłem interesować się koreańską historią,

która nie inspirowała mnie nigdy wcześniej.

Okazało się, że często
trawa jest bardziej zielona

po naszej stronie płotu,

choć nie zawsze
zdajemy sobie z tego sprawę.

Pokażę wam teraz, jak działa mój łuk.

Zobaczmy jak działa ten.

To jest łuk bambusowy

o sile naciągu 45 funtów.

(Odgłos wystrzeliwanej strzały)

(Oklaski)

Mechanizm funkcjonowania łuku może jest prosty,

ale żeby stworzyć dobry łuk,

potrzeba wiele delikatności.

Trzeba ukoić drewno

i porozumieć się z nim.

Każde włókno drewna

istnieje z określonego powodu
i pełni określoną funkcję.

Tylko dzięki współpracy i harmonii między nimi

może powstać świetny łuk.

Może jestem dziwnym uczniem

z niekonwencjonalnymi zainteresowaniami,

ale mam nadzieję, że spełniam swoje zadanie

dzieląc się tą historią.

Mój idealny świat to miejsce,

w którym nikt nie zostaje z tyłu,

i każdy jest potrzebny właśnie tam, gdzie jest,

tak jak włókna i ścięgna w łuku.

Miejsce w którym to,
co silne, jest elastyczne,

a to, co słabe, odporne.

Ten łuk przypomina mnie,

a ja przypominam ten łuk.

Wystrzelę w waszą stronę część siebie.

Albo, jeszcze lepiej, część mojego umysłu

została właśnie wystrzelona
do waszych umysłów.

Trafiło?

Dziękuję.

(Oklaski)