Steven Schwaitzberg: Een universele vertaler voor chirurgen

Laparoscopische chirurgie gebruikt minimaal ingrijpende insnijdingen -- dat betekent minder pijn en kortere herstelperiodes voor patiënten. Maar Steven Schwaitzberg stootte op twee problemen toen hij deze technieken aanleerde aan chirurgen over de hele wereld -- taal en afstand. Hij toont hoe een nieuwe technologie, die videoconferentie combineert met een universele vertaler in real-time, kan helpen. (Gefilmd op TEDxBeaconStreet.)

Ik wil het vanavond over twee dingen hebben.

Nummer één:

operatietechnieken aanleren en beoefenen

is heel moeilijk.

Nummer twee:

taal is één van de diepste dingen

die ons uiteen houden over de hele wereld.

In mijn klein hoekje van de wereld,

zijn die twee dingen verbonden.

Ik wil vandaag vertellen hoe.

Niemand houdt van operaties.

Wie is hier al geopereerd?

Wilde je het?

Handen hoog als je het zelf wilde.

Niemand wil een operatie,

en al helemaal geen operatie

met dit soort gereedschap,
en grote insnijdingen

die veel pijn veroorzaken

en veel werk- of schoolverlet,

die een groot litteken achterlaten.

Maar als je een operatie nodig hebt,

wil je dat ze zo min mogelijk ingrijpt.

Daar wil ik het vanavond over hebben --

hoe het uitvoeren en aanleren van dit soort operaties

leidde naar een zoektocht

voor een betere universele vertaler.

Dit soort operaties is lastig

en begint met het doen inslapen van mensen,

je brengt koolstofdioxide
in hun buikholte in,

blaast ze op als een ballon,

steekt één van die scherpe
puntige dingen in hun buik --

het zijn gevaarlijke dingen --

je neemt je instrumenten
en kijkt op een tv-scherm.

Even bekijken hoe het eruit ziet.

Dit is een galoperatie.

We doen er een miljoen per jaar

in de VS alleen.

Dit is echt.
Er is geen bloed.

Je ziet hoe geconcentreerd de chirurgen zijn,

hoeveel concentratie het vergt.

Je ziet het op hun gezicht.

Het is moeilijk om te onderwijzen
en niet gemakkelijk om te leren.

We doen er 5 miljoen in de VS

en 20 miljoen in de hele wereld.

Je hebt allicht al gehoord:

"Hij is een geboren chirurg."

Neem het van me aan,
er zijn geen geboren chirurgen.

Chirurgen worden ook niet gemaakt.

Er zijn geen tanks
waarin we chirurgen kweken.

Chirurgen leid je op,
stap voor stap.

Het begint met de fundering,
de basisvaardigheden.

Daar bouwen we op verder,
en we nemen mensen mee naar de operatiekamer

waar ze assistent worden.

Dan leren we ze om chirurg in opleiding te zijn.

Als ze dat ongeveer vijf jaar doen,

krijgen ze het begeerde certificaat.

Als je moet geopereerd worden,
wil je dat het gebeurt

door een gecertificeerd chirurg.

Je krijgt je certificaat

en je mag je beroep uitvoeren.

Als je geluk hebt,
bereik je het meesterschap.

Die basis is zo belangrijk

dat een aantal van ons,

uit de grootste chirurgenvereniging in de VS, SAGES,

eind jaren 90 een trainingprogramma opzetten

dat ervoor zorgde dat elke chirurg
die minimaal ingrijpende operaties uitvoert,

een goede basis zou hebben
van kennis en vaardigheden

die nodig zijn om operaties uit te voeren.

De wetenschap hierachter is zo krachtig

dat dit een vereiste werd
voor de Amerikaanse Chirurgenraad

om een certificaat uit te reiken
aan een jonge chirurg.

Het is geen les, het is geen cursus,

het is dat allemaal
plus een belangrijke proef.

Het is moeilijk.

Het afgelopen jaar

deden we samen met een partner,
het Amerikaans College van Chirurgen,

een mededeling:

alle chirurgen moeten een FLS-certificaat heben
(Fundamenten van de Laparoscopische Chirurgie)

vooraleer ze minimaal invasieve operaties doen.

Gaat het hier enkel over mensen in de VS en Canada?

Nee, we zeiden 'alle chirurgen'.

Deze opleiding en training opschalen naar wereldschaal

is een enorme taak die ik zelf heel boeiend vind,
bij mijn reizen rond de wereld.

is een enorme taak die ik zelf heel boeiend vind,
bij mijn reizen rond de wereld.

SAGES doet operaties over de hele wereld,
en leidt chirurgen op.

Eén van onze problemen is de afstand.

We kunnen niet overal heenreizen.

We moeten de wereld kleiner maken.

Daar kunnen we volgens mij
wat tools voor ontwikkelen.

Ik hou persoonlijk van het gebruik van video.

Een vriend inspireerde me.

Dit is Allan Okrainec uit Toronto.

Hij toonde aan

dat je mensen kunt leren opereren

per videoconferentie.

Hier leert Allan aan een Engelstalige chirurg in Afrika

de basisvaardigheden

voor minimaal ingrijpende operaties.

Heel inspirerend.

Maar voor het examen, dat echt lastig is,

hebben we een probleem.

Zelfs van de mensen
die zeggen dat ze Engels spreken,

slaagt maar 14 procent.

Voor hen is het geen examen opereren,

het is een examen Engels.

Ik zal het met een lokaal voorbeeld aantonen.

Ik werk in het Cambridgeziekenhuis.

Dat is het belangrijkste academisch
opleidingsziekenhuis van Harvard.

We hebben meer dan 100 vertalers
voor 63 talen,

en dat kost ons miljoenen dollar
in ons kleine ziekenhuisje.

Het is een arbeidsintensieve inspanning.
Bedenk wat een last het is, wereldwijd,

Het is een arbeidsintensieve inspanning.
Bedenk wat een last het is, wereldwijd,

om te proberen met je patiënten te praten --

niet gewoon chirurgen opleiden,
gewoon proberen te praten met patiënten.

Er zijn niet genoeg vertalers op de wereld.

We moeten technologie gebruiken
om ons te helpen.

In ons hospitaal krijgen we allerlei patiënten,
van Harvardprofessors

tot mensen die pas vorige week aankwamen.

Je hebt er geen idee van hoe lastig het is

om iemand te verzorgen
met wie je niet kan praten.

Er is niet altijd een vertaler beschikbaar.

Dus hebben we tools nodig.

We hebben een universele vertaler nodig.

Ik zou graag hebben dat jullie van deze talk bijblijft

dat het niet alleen gaat
om preken voor de wereld.

Het gaat om het opzetten van een dialoog.

We hebben veel te leren.

Hier in de VS besteden we meer geld per persoon

voor resultaten die niet beter zijn
dan vele andere landen op de wereld.

Misschien hebben we ook iets te leren.

Mijn passie is om FLS-vaardigheden
aan te leren over de hele wereld.

Het afgelopen jaar was ik in Latijns-Amerika, in China,

om te praten over de fundamenten
van laparoscopische operaties.

Overal is de drempel:

"We willen dit,
maar we willen het in onze taal."

Volgens mij moeten we dit doen:

stel je voor dat je een lezing geeft

en simultaan met mensen kan praten
in hun eigen taal.

Ik wil praten met mensen in Azië,
Latijns-Amerika, Afrika, Europa,

naadloos, accuraat,

kostenbewust, via technologie.

Het moet tweerichtingsverkeer zijn.

Ze moeten ons ook iets kunnen leren.

Het is een zware taak.

Dus zochten we een universele vertaler.
Ik dacht dat die zou bestaan.

Je webpagina is vertaald,
je telefoon,

maar dat is niet goed genoeg
om chirurgie aan te leren.

We hebben een lexicon nodig.
Wat is een lexicon?

Een geheel van woorden
die een domein beschrijven.

Ik heb een lexicon gezondheidszorg nodig.

Daarbinnen heb ik een lexicon chirurgie nodig.

Dat is een moeilijke klus.
We moeten eraan werken.

Ik toon jullie wat we doen.
Dit is onderzoek, niet te koop.

Ik toon jullie wat we doen.
Dit is onderzoek, niet te koop.

We werken met mensen van IBM Research,
het Toegankelijkheidscentrum,

om technologie te bundelen
om aan een universele vertaler te werken.

Het begint met een kadersysteem

waar een chirurg een lezing geeft

met een raamwerk van ondertitelingstechnologie.

Dan voegen we een andere technologie toe
om videoconferenties te doen.

We hebben de woorden nog niet,
dus voegen we een derde technologie toe.

Nu hebben we de woorden

en kunnen we de speciale saus toevoegen:
de vertaling.

We krijgen de woorden in een venster
en passen de magie toe.

We werken met een vierde technologie.

Vandaag hebben we toegang
tot elf taalparen.

Er zijn er meer op komst.
We willen de wereld kleiner maken.

Ik toon jullie ons prototype

om deze technologieën
die elkaar niet steeds begrijpen,

te bundelen tot iets nuttigs.

Verteller: Fundamenten van de laparoscopische chirurgie.

Module vijf: training manuele vaardigheden.

Studenten kunnen ondertitels tonen
in hun eigen taal.

Steven Schwaitzberg: Als je in Latijns-Amerika zit,

klik je op de 'Ik wil het in het Spaans'-knop

en het komt er in real time in het Spaans uit.

Maar als je tegelijk toevallig in Beijing zit,

kan je het, door constructief gebruik
van de technologie,

in het Mandarijns krijgen
of in het Russisch,

steeds verder, tegelijk,
zonder tussenkomst van menselijke vertalers.

Maar dat zijn de lezingen.

Herinner je wat ik je in het begin zei over FLS,

het gaat om kennis en vaardigheden.

Bij een operatie is het verschil

tussen succes en falen

soms een beweging van je hand die zo klein is.

Dus gaan we een stap verder;

we hebben mijn vriend Allan teruggehaald.

Allan Okrainec: Vandaag oefenen we de hechtingen.

Zo hou je de naald vast.

Hou de naad bij het eind vast.

Het is belangrijk om accuraat te zijn.

Mik op de zwarte stippen.

Oriënteer je lus zo.

Knip nu maar.

Prima, Oscar, ik zie je volgende week.

SS: Daaraan werken we dus

op onze zoektocht naar een universele vertaler.

Hij moet twee richtingen aankunnen.

We moeten leren en onderwijzen.

Ik kan hier een miljoen toepassingen voor bedenken.

We denken aan het kruisen van technologieën --

iedereen heeft een mobiel met een camera --

we kunnen dit overal gebruiken,

in de zorg, in patiëntenzorg,

bouwkunde, recht, conferenties, vertaling van video's.

Dit is een alomvattende tool.

Om onze drempels te verlagen,

moeten we met mensen leren praten,

vragen dat mensen aan vertaling werken.

We hebben het nodig voor ons leven van elke dag

om de wereld kleiner te maken.

Heel veel dank.

(Applaus)