Irlandzki mit o Grobli Olbrzyma

Zobacz całą lekcję na: https://ed.ted.com/lessons/the-irish-myth-of-the-giant-s-causeway-iseult-gillespie.

Na wybrzeżu Irlandii Północnej szeroki płaskowyż bazaltowych płyt i kolumn nazywany Groblą Olbrzyma rozciąga się do oceanu. Naukowcy tłumaczą, że jest to wynik kurczenia się i rozłamywania płynnej lawy, gdy chłodziła się po erupcji wulkanu. Jednakże starożytny irlandzki mit ma inne wytłumaczenie. Iseult Gillespie opowiada mit o Grobli Olbrzyma.
Lekcja: Iseult Gillespie, animacja TED-Ed: Dylan Glynn.

Na wybrzeżu Irlandii Północnej

rozległy płaskowyż
bazaltowych płyt i kolumn

nazywany Groblą Olbrzyma

rozciąga się do oceanu.

Naukowcy tłumaczą jego powstanie

jako wynik kurczenia się
i rozłamywania płynnej lawy

stygnącej po erupcji wulkanu.

Ale starożytny irlandzki mit
ma inne wytłumaczenie.

Zgodnie z legendą

gigant Finn MacCool żył szczęśliwie
na brzegu North Antrim

ze swoją żoną Oonagh.

Ich spokój zakłócały jedynie
drwiny i groźby

giganta Benandonnera,
czyli czerwonego człowieka,

który mieszkał w Szkocji
po drugiej stronie morza.

Wrogowie obrzucali się
obelgami i kamieniami

w dramatycznych pokazach siły.

Pewnego razu Finn wyrwał
ogromną grudę ziemi

i cisnął nią w stronę rywala,
ale nie dosięgnął lądu.

Zamiast tego gruda ziemi
stała się wyspą Man

i krater pozostały w naruszonej ziemi
wypełnił się wodą,

by stać się Lough Neagh.

Utarczki gigantów trwały,

aż pewnego dnia Benandonner wyzwał
Finna na pojedynek twarzą w twarz.

Irlandzki gigant cisnął do morza
wystarczająco dużo głazów,

by móc przejść na szkocki brzeg.

Ruszył z wściekłością przed siebie.

Kiedy wyłoniła się przed nim Szkocja,

dostrzegł w oddali zarys Benandonnera.

Finn był znacznych rozmiarów,

ale na widok pędzącego wroga
kolosalnych rozmiarów,

jego odwaga się ulotniła.

Jeden rzut oka na gruby kark
i miażdżące pięści wystarczył,

żeby Finn rzucił się do ucieczki.

Benandonner nadbiegał,

gdy drżący Finn opisywał Oonagh
ogrom zwalistego wroga.

Wiedzieli, że w bezpośredniej walce

Benandonner by go zgniótł.

Oonagh uknuła sprytny plan.

Musieli stworzyć iluzję rozmiaru,

by Finn zdawał się dorównywać górze
bez pokazywania się wrogowi.

Gdy Benandonner zbliżał się
do końca mostu,

Oonagh wpakowała męża do wielkiej kołyski.

Przebrany za ogromnego bobasa
Finn leżał cicho,

podczas gdy Benandonner łomotał w drzwi.

Dom się zatrząsł, gdy wszedł do środka.

Oonagh powiedziała wściekłemu gościowi,
że męża nie ma w domu,

ale zaprosiła go,
by umilił czekanie posiłkiem.

Benandonner rzucił się na podane wypieki,

ale krzyknął z bólu,

bo połamał zęby na metalu,
który Oonagh schowała w środku.

Powiedziała, że to ulubiony chleb Finna,

siejąc niepokój w umyśle Benandonnera,

czy aby w ogóle dorównuje rywalowi.

Finn pisnął,

co zwróciło uwagę Benandonnera
na gigantycznego bobasa w kącie.

Opatulone stertami koców
niemowlę było tak masywne,

że Benandonner wzdrygnął się na myśl,
jak musi wyglądać jego ojciec.

Zdecydował, że woli się nie dowiedzieć.

Uciekając, Benadonner połamał
kamienie łączące wybrzeża,

przełamując groblę.

Pozostały dwie identyczne formacje skalne:

jedna na North Antrim brzegu Irlandii

i druga w Grocie Fingala w Szkocji,
dokładnie po drugiej stronie morza.