Documentary ICCR conductor Jakub Przybycień

tak!

sport dzieciaki! sport jest wazny

on wygrywa

nie wiem co z tym zrobić

presja

chyba nie jestem dobry pod presją.

tylko podczas dyrygowania jestem

dlaczego?

Tutaj możesz albo wygrać albo przegrać.

Podczas koncertu masz jakieś

7 milionów malutkich kroków

które twoja głowa może odhaczać

jak są zrobione poprawnie.

a tutaj na końcu jest wynik.

albo wygrywasz albo nie

Ta presja jest inna

Tak mi się wydaje

Może dlatego wydaje mi się to

bardziej rozsądne

9 do 5 czy 9 do 4?

to jest moje normalne miejsce do

studiowania partytur

najczęściej zakładam duże słuchawki

żeby odciąć hałas

a z utworami, które znam już

robię śmieszną zabawę z moim mózgiem

czyli słucham czegoś zupełnie innego

niż to co właśnie studiuję

staram się słyszeć muzykę,

którą właśnie oglądam na papierze

takie rozciąganie mózgu

Ideą jest, żeby widzieć partyturę

i słyszeć co jest zapisane w głowie

że mózg może pracować jak program

który przycina, wycisza co chcę

także to moja podstawowa idea,

jak czytać partyturę.

Wszystko trzeba ćwiczyć, nawet to.

Pamiętam w St. Gallen jak mi powiedziałeś,

że chciałbyś zostać dyrygentem

to był pierwszy raz kiedy to powiedziałeś

pomyślałam sobie, dlaczego?!

przecież jesteś takim świetnym skrzypkiem

ale powiedziałeś, że skrzypce

Ci nie wystarczą

że chcesz mieć nad czymś kontrolę

że chcesz tworzyć coś od początku do końca

a bycie skrzypkiem to tylko bycie małą

częścią orkiestry, a Ty chcesz być głową

całego zespołu i kreować muzykę od

początku do końca

i pamiętam, że wtedy sobie pomyślałam,

wow, on naprawdę to chce zrobić

i teraz to robisz!

teraz jesteś bardziej dyrygentem niż

skrzypkiem

tak, teraz jestem skrzypkiem hobbystycznie

widzicie, on nigdy nie ćwiczy!

Jestem z Polski

gdzie moja muzyczna przygoda się zaczęła

jak większość rzeczy w życiu, przez

przypadek

nikt w mojej rodzinie nie jest muzykiem

moja nauczycielka w przedszkolu od muzyki

zauważyła, że śpiewam czysto, klaszcze

dobrze rytm i rozmawiała z moimi rodzicami

że powinni rozważyć zapisanie mnie do

szkoły muzycznej

i pamiętam jakoś po pierwszych 6. latach

moja mama ze mną rozmawiała,

że nie chcą mnie popychać do ćwiczenia

bo oczywiście nie chciałem ćwiczyć

a grać z kolegami na dworze

i Musiałem już wtedy zadecydować,

czy bym chciał to zrobić

i wtedy chyba zobaczyłem siebie

po raz pierwszy jako muzyka

bardzo dobrze pamiętam tę rozmowę,

gdyż to był moment w którym sobie

pomyślałem

zabawa się skończyła

to największa część mojej pracy

ciągle być w ruchu, w trasie

wygląda to cudownie, i lubię poznawać

świat

ale problem tej pracy polega na ciągłym

szukaniu, gdzie jest mój hotel, gdzie zjem

zawsze dzwonię do żony by jej

powiedzieć jak jest, ale nie jest to

to samo co z kimś u boku

"Dobra, kocham Cię!"

Ludzie powiedzą, że to zła mąka

kocham gotować, uspokaja mnie to

jedna z rzeczy, która sprawia, że czuję

że jestem w domu

pomimo tego że nie jestem Włochem,

pamiętam widziałem mamę czy babcię,

robiącą świeży makaron do rosołu

staram się zaskoczyć moją żonę

i robię świeży makaron, który bardzo lubię

robić

Poznaliśmy się podczas Gstaad Menuhin

Festival, ja pracowałam w organizacji,

a Jakub był uczestnikiem kursów

dyrygenckich, ale również grał w

orkiestrze

Najpierw zakochałam się w jej oczach

bo to były czasy Covidu

i wszyscy mieliśmy maski

więc pierwszą rzeczą którą zobaczyłem

były przepiękne oczy.

I to było pierwszy raz kiedy zobaczyłam go

jako dyrygenta na podium

od razu sobie pomyślałam, on jest cudowny

jest kimś wyjątkowym

Na zdrowie! To dobre wino,

Mogę się z Wami podzielić, chętnie, lub

nie aż tak bardzo, ale niech Wam będzie..

Miałaś takie odważne poczucie humoru

chciałem Ciebie poznać

i robiłem wszystko co mogłem, żeby to się

udało, także jednego wieczoru ugotowałem

kolację dla wszystkich uczestników

i całego zespołu, żebyś Ty tam mogla być.

i zadziałało!

Jak przyjechałem do Szwajcarii,

dowiedziałem się, że jest tu taki Profesor

Johannes Schlaefli i każdy mówił o nim

cudowne rzeczy i mojej głowie pojawiła się

myśl, że muszę się dostać do jego klasy

muszę zrobić wszystko, żeby móc go poznać

i pracować z nim

On jest cudownym człowiekiem,

cudownym profesorem, pedagogiem

Początki były jednak trudne, on też by Wam

to samo powiedział. Byłem uparty

Myślałem, że jeżeli już jestem w tej

klasie to cała reszta pójdzie gładko.

Ale pierwsze 3 miesiące, byłem zdziwiony

jak bardzo się ze mną nie zgadzał.

oczywiście to że się dostałem do jego

klasy, oznacza, że jestem kimś

Moim problemem było, że nie słucham

byłem skupiony na moim planie.

Jako dyrygenci chcemy dużo mówić.

mamy masę pomysłów i chcemy

żeby muzycy wiedzieli co chcemy zrobić

z muzyką i z muzykami.

Ale mój profesor otworzył moje oczy i uszy

żeby słuchać bardziej niż mówić.

Normalnie latem przychodzimy tutaj

jest znacznie cieplej niż teraz

ale zawsze mamy dobrą butelkę.... napoju

oczywiście mam na myśli herbatę! :)

Co Ty wygadujesz...

Po studiach nie jest łatwo żyć jako

dyrygent

na mediach społecznościowych widzisz tylko

rzeczy pozytywne, które są oczywiście

dobre i to jest nasz cel

ale poza tym jest też nasze codzienne

życie, w którym są momenty 2, 3, 4

miesięcy bez koncertów i się zastanawiasz,

co ja mam ze sobą zrobić

przecież musze zarabiać pieniądze, żeby

zapłacić podatki, mieszkanie i inne

Va benissimo! (Wspaniale po włosku)

Masz pomysły co byś chciał zrobić

ale ciągle musisz być gotowy na cokolwiek

może przyjść. Nie mogę sobie powiedzieć,

że np. tego tygodnia, miesiąca mogę

zrobić to i tamto

Mamy jakby większy schemat planu

i musimy się ciągle dostosowywać

Jestem szczęśliwym, gdyż mam swoją żonę,

która mi pomaga ogromnie.

Mam rodzinę, która mi bardzo pomaga

Mimo tego, że często się tego wszystkiego

boję, wiem że nie jestem sam.

Nie wiemy czy Twoja kariera da Ci

stabilną pracę, aż do końca... kariery

jeżeli w ogóle jest koniec..

powinieneś mieć koniec kariery! Dobrze

jest przejść na emeryturę!

Powiedz to paru starym dyrygentom!

Ty znasz ten świat muzyczny naprawdę

z dwóch stron

Jesteś skrzypkiem, który próbował żyć

profesjonalnie pracy w orkiestrze i

później poznałeś drugą cząstkę tego zawodu

czyli bycie dyrygentem teraz.

To czyni Ciebie niesamowitym muzykiem,

ponieważ naprawdę rozumiesz co musisz

pokazać muzykom i sprawić, że czują się

bezpiecznie

a co najważniejsze wiem kiedy zrobić

przerwę na kawę!

Jako skrzypek czuję we krwi kiedy

trzeba iść na przerwę.

Masz dobre poczucie humoru, znasz ten

świat z dwóch stron, i masz ogromną

empatię do wszystkich ludzi, których

spotykasz, także to jest dobry przepis na

naprawdę dobrego dyrygenta.

Ciasto musi teraz tylko rosnąć.

Dokładnie, ale wiesz co muzycy potrzebują

i to czyni Cie niesamowitym dyrygentem.

Ciągle chce wzrastać jako muzyk,

jako dyrygent, jako człowiek

Muzyka jest o życiu, nie na odwrót.

Więc jeżeli możemy doświadczyć wielu

rzeczy w naszym życiu, to potem możemy

o nich opowiedzieć w muzyce.

Jeżeli nie mamy życia prywatnego, tylko

ćwiczymy, to w mojej opinii,

Twoja muzyka nie opowiada o Tobie i

Twoim życiu

To chyba była główna przyczyna,

dlaczego muzyka powstała, ludzie chcieli

się podzielić swoimi przeżyciami, emocjami

Bon apetito (smacznego)

Kocham kiedy stoję na podium.

Wszystko się tam zatrzymuje. Uspokaja mnie

to, a wszystko dookoła mojego życia

jest hektyczne, szybkie

musze to zrobić, złapać ten pociąg, ale

moment w którym idę na podium,

jest o tym momencie, tej chwili

i to jest cudowny moment, kiedy

mogę o wszystkim zapomnieć

i być tylko i wyłącznie w tym danym

momencie

bo w tym momencie mogę stowrzyć

coś wspaniałego.