-
[Liz Magor: Każdy powinien mieć studio]
-
Jeśli mnie tu nie ma, chcę tu być.
-
I chcę pracować.
-
To cicha przestrzeń.
-
Światło tu jest dobre.
-
Światło pochodzi ze wschodu.
-
Wiele osób nie wie, że tu jestem.
-
Nie mam wizytówki na drzwiach.
-
Z przyjaciółmi spotykam się poza studio.
-
To moja - zupełnie moja przestrzeń,
-
Praca mogłaby łagodzić albo uspokajać
-
tam, gdzie nic mi nie przeszkadza.
-
Chciałam powiedzieć, jest jak medytacja,
ale co ja wiem o medytacji?
-
[ŚMIECH] Nie za wiele!
-
To sposób utrzymania skupienia
-
na określonej ścieżce --
-
i to ma coś z przyjemności.
-
Więc jestem tu jakby dla przyjemności,
-
chociaż nie jest to zabawa.
-
Kiedy wrzucam materiał to tej masy
z torby papierowej,
-
to dostaję pozytywny wynik.
-
Ten żółty wyjdzie na zewnątrz.
-
I częściowo chcę,
żeby te przedmioty dostały
-
trochę życia, oczywienia.
-
Zawartość będzie
przyciągać wasza uwagę.
-
Żółty zmusza torbę do tego,
żeby ożyła.
-
Utrzymuję studio
w stanie bardzo pierwotnym stanie
-
w sensie technologii
i systemów, których używam.
-
Nie inwestuję w sprzęt--
-
nie jestem fabryką.
-
Dlatego, że chcę móc
-
zostawić każdą żecz,
którą mogłabym się zainteresować
-
i przejść do czegoś zupełnie nowego.
-
Myślę, więc muszę być mobilna.
-
To może brzmieć pretensjonalnie,
-
ale to miejsce służy
jakby do fizycznej filozofii.
-
Dużo mówię o byciu "poza radarem"
-
o rzeczach "obecnych, ale niezauważanych".
-
A dla mnie to jest częśc tego królestwa,
bo one są genialne.
-
To jest genialne!
-
I chcę żeby moja masa je zarejestrowała.
-
Chociaż to jest...
-
to są bąbelki powietrza.
-
--Więc to jest przód, a to tył.
-
--I z przodu wystają
takie delikatne rzeczy.
-
Potrzebuję bardzo cichego studia,
-
bo praca zaczyna się wtedy,
kiedy przyznam,
-
istnienie tym zawsze obecnym,
cichym działaniom na świecie.
-
Zawsze są,
ale rzadko są zauważane.
-
Takimi rzeczami sie interesuję
-
Każdy powinien mieć studio.
-
Rząd powinien je przyznawać
ze względów zdrowotnych.
-
Ponieważ to jest miejsce,
-
gdzie jakby wyrównujesz te dysonanse
-
i uważnie się przyglądasz.
Art21
