Karen Armstrong: Hadi Altın Kuralı yeniden canlandıralım

Şefkat Sözleşmesinin hayata geçmesinden haftalar sonra, Karen Armstrong 21. YY'da dinin rolüne bakıyor. Dini dogmalar bizi bölüyor mu? Yada bizi sağduyu altında birleştiriyor mu? Dünya inançlarına Altın Kuralı yeniden keşfettirmeye yöneltecek katalizörleri (hızlandırıcı) tekrar gözden geçiriyor.

Yıllar boyunca hayal kırıklığı yaşadım

çünkü dindar bir tarihci olarak

dünyadaki tüm major inanç sistemlerinde

şefkatin odak noktası olduğunu

çok ani bir şekilde farkettim.

Her bir tanesi

kendi versiyonunda değişmiş olan

Altın Kural denilen şeydi.

Bazen oldukça olumlu bir versiyondan geliyordu--

"Kendinize nasıl davranılmasını istiyorsanız, başkalarına da öyle davranın"

Ve eşit derecede önemli olan

olumsuz versiyonu--

"Sana yapılmasını istemediğin şeyleri, başkasına yapma".

Kalplerinize bakın.

Size acı veren şeyin ne olduğunu keşfedin.

Ve sonra, ne koşul altında olursa olsun,

bu acıyı başkasına da yaşatmayı reddedin.

Ve insanlar şefkatin önemini

sadece kulağa iyi geldiği için değil,

İŞE YARADIĞI için vurguladılar.

İnsanlar Altın Kuralın İŞE YARADIĞINI,

onu sadece günlük "iyilik" işlerini yaparken kullanıp

günlük "iyilik" işleri bitirince de, açgözlü

ve egoist yaşamlarına dönmek yerine, Konfiçyus'un dediği gibi

"gün boyu ve her gün"

uyguladıklarında anladılar.

Ama bunu gün boyu ve hergün uygulamak için

dünyanızın merkezinden kendinizi alıp

oraya başkasını koyup, kendinizin ötesine geçmelisiniz.

Ve bu sizi Tanrı, Nirvana, Rama, Tao da denilenin

mevcudiyetine sokar.

Egomuza bağlı varoluşumuzun

ötesine geçen bir hal.

Ama malum, bunun dini yaşamın bu kadar

merkezinde olduğunu çoğunlukla bilmeyiz.

Çünkü bir kaç harika istisna dışında, dindar kişiler

din liderleri bir araya geldiklerinde,

çoğunlukla ya anlaşılması zor doktrinlerden veya

homoseksüellik yada ona benzer birşeye

karşı öfkeli kınamalardan bahsederler.

İnsanlar çoğunlukla şefkatli olmak istemez.

Dindar insan cemaatlerine

yaptığım konuşmalar sırasında onların yüzlerinden geçen

bir çeşit isyankar ifadeyi görürüm,

çünkü insanlar daha ziyade "haklı olmayı" önemser.

Ve buda elbette tartışılan konuyu mağlup eder.

Şimdi, TED'e neden bu kadar müteşekkirim?

Çünkü onlar beni kibarca

kitaba bağımlı çalışmamdan aldılar ve

21. yüzyıla taşıyarak,

tahminimden büyük, çok daha büyük dinleyici kitlelerine

ulaşmamı sağladılar.

Çünkü ben bu konudaki aciliyeti hissediyorum.

Global olarak Altın Kural'ı

uygulamayı başaramaz, bütün insanları ne olursa olsun

en az kendimiz kadar önemli göremezsek

korkarım ki,

bir sonraki nesile

canlı bir dünya bırakamayacağız.

Bizim zamanımızın görevi,

zamanımızın en büyük görevlerden biri

insanların birlikte barış içinde yaşayabilecekleri

bir dünya inşa etmek.

Ve din, buna katkıda bulunmak yerine,

sorunun bir parçasıymış gibi görünüyor.

Ve elbette, Altın Kural'a inananlar sadece dindarlar değil.

Bu ahlakın kaynağıdır.

Kendinizi başkasının yerine koyduğunuz

hayali bir empati hareketi.

Ve evet, bir seçeneğimiz var, bana öyle geliyor.

Bunlardan birini yaşamaya devam edeceğiz;

ya inancımızın dogmatik ve toleranssız yönlerini vurgulayacağız,

veya yahudi gurulara,

Rabbi Hillel'e, isa'nın yaşlı çağdaşına geri dönüp, bir pagan'ın

"Ben tek ayak üstündeyken, bana bütün yahudilik öğretisini

özetle" dediğinde onun verdiği yanıtına bakacağız;

"Sana nefret dolu gelen şeyi, sen de komşuna yapma.

Torah sadece budur, geri kalanı ise teferruattır".

Kilisenin eski papazları ve yahudi gurular, kutsal kitaplara ait yorumlardan

nefret ve kibir dolu olanlarının hepsinin

hatalı ve yanlış olduğunu söylemişlerdir.

İşte bu ruhu tekrar canlandırmalıyız.

Ve bu bir sevgi ruhsallığınin gelip bizleri sarmasıyla

olacak bir şey de değil.

Bunu gerçekleştirmek zorundayız,

ve bunu TED'in bize tanıştırmış olduğu

modern iletişim teknikleriyle

sağlayabiliriz.

Hali hazırda bütün ortaklarınızın tepkilerinden dolayı

inanılmaz umut dolmuş haldeyim.

Singapur'da bu sözleşmeyi bölünmeleri

düzeltmek için kullanacak bir grubumuz var,

Singapur toplumunda yakın zamanda filizlendiler

ve parlementonun bazı üyeleri bunu

politik olarak uygulama niyetinde.

Malezya'da yakın zamanda,

bir sanat sergisi yapılacak ve

önde gelen sanatçılar

tüm sanatların temelinde yine sefkatin yattığını

insanlara, genç insanlara gösterecek.

Tüm Avrupa'da ve müslüman toplumlarda

islamın ve bütün inançların

merkezinde şefkatin yer aldığına dair etkinlikler

ve tartışmalar düzenlenecek

Ama orada duramayız. Başlamasıyla birlikte bitemez.

Dini eğitim, işte bu noktada hatamızda çok ileri gittik.

sadece anlaşılması zor doktrinlere odaklandık.

Dini eğitim muhakkak hareket etmeye teşfik etmeli.

Ve ölüm günüme kadar da bu konu üstünde çalışmaya niyetliyim.

Ve iki şeyi yapmak için

ortaklarımızla devam etmek istiyorum--

sefkatle düşünmeyi öğretmek ve teşfik etmek.

Öğretmek çünkü, arkadaşlar, biz şefkatte

çok geriledik.

İnsanlar çoğunlukla bunun anlamının

başka birisi için üzüntü duymak olduğunu sanıyor.

Elbette eğer şefkati sadece düşünürseniz,

şefkati anlayamazsınız.

Bunu yapmanız da gerekiyor.

Basının da bu işe girmesi gerekiyor

çünkü basın, başka insanlar hakkında

bizleri birbirimizden ayıran

bazı stereotipik görüşlerimizin

çözülmesinde son derece önemli.

Aynı şey eğitimciler için de geçerli.

Gençliğin, şefkatli bir yaşam stilinin

dinamizmini, meydan okumasını

hissetmesini istiyorum.

Ve ayrıca çok hızlı bir zekaya ihtiyaç duyulduğunu

bunun yapış yapış bir duygusallık olmadığını da görüyorum.

Bilim adamlarına kendileri ve başkalarının

geleneklerindeki şefkat temasını

araştırmaları için çağrıda bulunuyorum.

Ve belki de hepsinin üstünde,

şefkat içermeyen konuşmalarla ilgili

bir hassasiyet yaratılmasının sağlanmasını.

Belki böylece bu sözleşmeye sahip kişiler

inançları ne olursa olsun veya inanmasalar da

dini liderlerden, politik liderlerden

sektör kaptanlarından gelecek

şefkatsiz, küçümseyen ifadeler

içeren konuşmalara karşı

meydan okuyabilecek kadar güçlenirler.

Çünkü dünyayı değiştirebiliriz,

bu yeteneğimiz var.

Bu sözleşmeyi online yayınlamayı asla düşünemezdim.

Eski dünyada bir takım bilimsel araştırmacılarla

yine anlaşılması güç ifadeleri tartıştığım

bir odada sıkışıp kalmıştım

Ve TED beni düşünmenin, fikirler öne sürmenin

yepyeni bir yolu ile tanıştırdı.

İşte TED hakkında harika olan şey de buydu.

Bu odada, bu uzmanlıklarla

bir araya gelebildiysek,

dünyayı da değiştirebilirdik.

Ve elbette bazen sorunlar başedilemez gibi görünüyor.

Ama Oxford'lu ingiliz bir yazarın referansıyla

aslında çok sık alıntı yapmadığım birinden,

küçük bir alıntı yaparak bitirmek istiyorum.

C.S. Lewis.

Yazdığı bir şey kafama saplandı,

henüz okula giden küçük bir kız olduğum zamanlardan beri aklımda.

Dört Aşk isimli kitabında,

Şöyle der, erotik aşkın varlığında

iki insan birbirlerinin gözlerinin içine bakarak büyülenirler,

Ve sonra bunu arkadaşlık ile kıyaslar.

İki insan yan yana durur, öylesine ki, omuz omuza gibi

ve ikisinin de gözleri ortak bir hedefte kilitlenir.

Birbirimize aşık olmamız gerekmiyor,

ama arkadaş olabiliriz.

Ve ben buna eminim;

Vevey'deki küçük münaazaralarımızda

farklı kanaatlere sahip onca kişi

ortak bir hedef için

bir araya gelip, yan yana çalıştığında

bütün o farklılıklar eriyip yok olduğunda,

bunu son derece güçlü bir şekilde hissettim.

Ve biz arkadaşlığı öğreniyoruz.

Ve biz birlikte yaşamayı ve birbirimizi tanımayı öğreniyoruz.

Çok teşekkür ederim.

(alkışlar)