Πώς ένα σεντ με έκανε να νιώσω εκατομμυριούχα.
-
0:00 - 0:04Είμαι πέντε ετών και είμαι πολύ περήφανη.
-
0:04 - 0:08Ο πατέρας μου μόλις έχτισε
το καλύτερο παράσπιτο... -
0:08 - 0:10στο μικρό χωριό μας στην Ουκρανία.
-
0:10 - 0:14Εσωτερικά είναι μία δύσοσμη, αβυσσαλέα
τρύπα στο έδαφος, -
0:14 - 0:18αλλά εξωτερικά είναι μια μαργαριταρενία
άσπρη φορμάικα... -
0:18 - 0:22και κυριολεκτικά λάμπει στον ήλιο.
-
0:22 - 0:25Αισθάνομαι τόσο περήφανη,τόσο σημαντική...
-
0:25 - 0:28ώστε αυτοδιορίζομαι αρχηγός
της μικρής ομάδας φίλων... -
0:28 - 0:31και επινοώ για εμάς αποστολές.
-
0:31 - 0:33Έτσι, περιφερόμαστε από σπίτι σε σπίτι...
-
0:33 - 0:37αναζητώντας μύγες που πιάστηκαν
στα δίχτυα αράχνης... -
0:37 - 0:39και τις απελευθερώνουμε.
-
0:39 - 0:41Πριν τέσσερα χρόνια, όταν ήμουν ενός έτους...
-
0:41 - 0:43μετά το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ...
-
0:43 - 0:45έπεφτε μαύρη βροχή...
-
0:45 - 0:47και τα μαλλιά της αδερφής μου έπεφταν μαζικά...
-
0:47 - 0:50και εγώ πέρασα εννιά μήνες στο νοσοκομείο.
-
0:50 - 0:51Δεν επιτρέπονταν επισκέπτες...
-
0:51 - 0:55και η μητέρα μου δωροδόκησε έναν υπάλληλο.
-
0:55 - 0:58Της δόθηκε μια ποδιά νοσοκόμας...
-
0:58 - 1:03και έμπαινε κρυφά κάθε βράδυ
και καθόταν στο πλευρό μου. -
1:03 - 1:06Πέντε χρόνια μετά, κάτι απροσδόκητα καλό
βγήκε από αυτήν την κακουχία. -
1:06 - 1:10Χάρη στο Τσερνόμπιλ, μας δόθηκε άσυλο στις Η.Π.Α.
-
1:10 - 1:14Είμαι έξι ετών και δεν κλαίω που αφήνουμε
το σπίτι μας... -
1:14 - 1:15και ερχόμαστε στην Αμερική....
-
1:15 - 1:19γιατί προσδοκώ ότι θα είναι μέρος γεμάτο σπάνια...
-
1:19 - 1:23και υπέροχα πράγματα, όπως μπανάνες
και σοκολάτα... -
1:23 - 1:25και τσιχλόφουσκες μάρκας Μπαζούκα.
-
1:25 - 1:29Αυτές τις τσιχλόφουσκες με τα μικρά σκίτσα
κινουμένων σχεδίων στο εσωτερικό.. -
1:29 - 1:33τις τσιχλόφουσκες που στην Ουκρανία
τις παίρναμε μία φορά τον χρόνο... -
1:33 - 1:37και είχαμε ένα κομμάτι να μασήσουμε
ολόκληρη τη βδομάδα. -
1:37 - 1:38Έτσι, την πρώτη μέρα της άφιξής μας
στη Νέα Υόρκη... -
1:38 - 1:41η γιαγιά μου κι εγώ βρίσκουμε ένα σεντ...
-
1:41 - 1:44στο πάτωμα ενός καταφυγίου αστέγων
στο οποίο μένει η οικογένειά μου. -
1:44 - 1:46Μόνο που δεν ξέρουμε ότι είναι καταφύγιο αστέγων.
-
1:46 - 1:49Νομίζουμε ότι είναι ξενοδοχείο,
ξενοδοχείο με πολλούς αρουραίους. -
1:49 - 1:54Βρίσκουμε λοιπόν αυτό το κάπως απολιθωμένο
σεντ στο πάτωμα... -
1:54 - 1:57και συμπεραίνουμε ότι το άφησε εκεί
κάποιος πολύ πλούσιος... -
1:57 - 1:59γιατί οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν χάνουν
χρήματα έτσι απλά. -
1:59 - 2:02Κρατώ το σεντ στην παλάμη μου...
-
2:02 - 2:04και κολλάει και είναι σκουριασμένο...
-
2:04 - 2:07αλλά εγώ νιώθω ότι κρατάω μια περιουσία.
-
2:07 - 2:09Αποφασίζω να αγοράσω το δικό μου κομμάτι...
-
2:09 - 2:11τσιχλόφουσκας Μπαζούκα.
-
2:11 - 2:15Εκείνη ακριβώς τη στιγμή,
αισθάνομαι εκατομμυριούχα. -
2:15 - 2:17Περίπου έναν χρόνο αργότερα, έχω το ίδιο συναίσθημα...
-
2:17 - 2:20όταν βρίσκουμε μια τσάντα γεμάτη λούτρινα ζωάκια
στα σκουπίδια... -
2:20 - 2:22και ξαφνικά είχα περισσότερα παιχνίδια...
-
2:22 - 2:25από όσα είχα ποτέ στη ζωή μου.
-
2:25 - 2:27Και πάλι, αισθάνομαι το ίδιο όταν κάποιος χτυπάει...
-
2:27 - 2:29την πόρτα του διαμερίσματός μας στο Μπρούκλιν...
-
2:29 - 2:32και εγώ με την αδερφή μου βλέπουμε έναν διανομέα...
-
2:32 - 2:34με ένα κουτί πίτσα που δεν είχαμε παραγγείλει.
-
2:34 - 2:37Παίρνουμε την πίτσα, την πρώτη δική μας πίτσα...
-
2:37 - 2:40και την καταβροχθίζουμε, κομμάτι το κομμάτι...
-
2:40 - 2:44καθώς ο διανομέας στέκεται στην είσοδο
και μας κοιτάζει... -
2:44 - 2:47και μας ζητάει να πληρώσουμε, αλλά εμείς
δεν μιλάμε Αγγλικά. -
2:47 - 2:49Έρχεται η μητέρα μου και της ζητάει τα χρήματα...
-
2:49 - 2:50αλλά εκείνη δεν έχει αρκετό ποσό.
-
2:50 - 2:54Περπατάει 50 τετράγωνα προς και από τη δουλειά
κάθε μέρα... -
2:54 - 2:56μόνο και μόνο για να μην ξοδέψει χρήματα
για το εισιτήριο του λεωφορείου. -
2:56 - 2:58Τότε, εμφανίζεται η γειτόνισσα...
-
2:58 - 3:01και γίνεται έξαλλη από θυμό όταν συνειδητοποιεί...
-
3:01 - 3:03ότι εκείνοι οι μετανάστες από τον κάτω όροφο...
-
3:03 - 3:07πήραν με κάποιο τρόπο στα χέρια τους
τη δική της πίτσα. -
3:07 - 3:09Όλοι αναστατώνονται.
-
3:09 - 3:13Η πίτσα όμως είναι πεντανόστιμη.
-
3:13 - 3:19Δεν το συνειδητοποιώ παρά μόνο χρόνια αργότερα
πόσα λίγα χρήματα ουσιαστικά είχαμε. -
3:19 - 3:21Στην επέτειο των 10 χρόνων παραμονής μας στις ΗΠΑ...
-
3:21 - 3:23αποφασίσαμε να γιορτάσουμε κάνοντας κράτηση
σε ένα δωμάτιο... -
3:23 - 3:26στο ξενοδοχείο που είχαμε πρωτομείνει όταν
φτάσαμε στις ΗΠΑ. -
3:26 - 3:28Ο άντρας στην υποδοχή γελάει, και λέει...
-
3:28 - 3:31«Δεν μπορείτε να κάνετε κράτηση εδώ. Εδώ είναι
καταφύγιο αστέγων.» -
3:31 - 3:33Σοκαριστήκαμε.
-
3:33 - 3:37Ο άντρας μου, ο Μπράιαν, ήταν επίσης άστεγος
όταν ήταν παιδί. -
3:37 - 3:40Η οικογένειά του έχασε τα πάντα,
και στην ηλικία των έντεκα... -
3:40 - 3:43αναγκάστηκε να ζει σε μοτέλ με τον πατέρα του...
-
3:43 - 3:46μοτέλ τα οποία συγκέντρωναν όλο το φαγητό...
-
3:46 - 3:50και το κρατούσαν όμηρο μέχρι εκείνοι
να μπορέσουν να πληρώσουν τον λογαριασμό. -
3:50 - 3:52Κάποια φορά, όταν επιτέλους πήρε πίσω
το δικό του κουτί... -
3:52 - 3:56δημητριακών, ήταν γεμάτο κατσαρίδες.
-
3:56 - 3:58Είχε όμως ένα πράγμα.
-
3:58 - 4:00Είχε το κουτί παπουτσιών που κουβαλούσε
παντού μαζί του... -
4:00 - 4:03που περιείχε εννιά βιβλία κόμικ...
-
4:03 - 4:06δύο κουκλάκια Τζι-Άι-Τζο που τα είχε βάψει
για να μοιάζουν στον Σπάιντερμαν... -
4:06 - 4:09και πέντε ρομπότ-παιχνίδια, τα Γκόμποτς.
Αυτός ήταν ο δικός του θησαυρός. -
4:09 - 4:12Αυτή ήταν η δική του συλλογή από ήρωες...
-
4:12 - 4:14που τον απέτρεπε από τα ναρκωτικά
και τις συμμορίες... -
4:14 - 4:17και από το να εγκαταλείψει τα όνειρά του.
-
4:17 - 4:18Θα σας πω για ακόμα ένα...
-
4:18 - 4:21πρώην άστεγο μέλος της οικογένειάς μου.
-
4:21 - 4:22Αυτή είναι η Σκάρλετ.
-
4:22 - 4:25Κάποτε, η Σκάρλετ χρησιμοποιήθηκε ως δόλωμα
σε κυνομαχίες.. -
4:25 - 4:28Την έδεναν και την πετούσαν στο ρινγκ...
-
4:28 - 4:32έτσι ώστε άλλα σκυλιά να επιτεθούν για να γίνουν
πιο επιθετικά πριν την μάχη. -
4:32 - 4:36Και τώρα, σήμερα, τρώει οργανικό φαγητό...
-
4:36 - 4:39και κοιμάται σε ορθοπεδικό κρεβάτι
που έχει χαραγμένο το όνομά της... -
4:39 - 4:43όταν όμως ρίχνουμε νερό στο μπολ της...
-
4:43 - 4:47εξακολουθεί να κοιτάζει ψηλά και να κουνάει
την ουρά της από ευγνωμοσύνη. -
4:47 - 4:50Μερικές φορές ο Μπράιαν κι εγώ περπατάμε
στο πάρκο με την Σκάρλετ... -
4:50 - 4:53και εκείνη κυλιέται στο γρασίδι...
-
4:53 - 4:55και εμείς απλά την κοιτάμε...
-
4:55 - 4:57και μετά κοιταζόμαστε μεταξύ μας...
-
4:57 - 5:01και αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη.
-
5:01 - 5:05Ξεχνάμε όλα τα άγχη που έχει η μεσοαστική μας τάξη...
-
5:05 - 5:06και τις απογοητεύσεις...
-
5:06 - 5:09και αισθανόμαστε εκατομμυριούχοι.
-
5:09 - 5:10Σας ευχαριστώ.
-
5:10 - 5:14(Χειροκρότημα)
- Title:
- Πώς ένα σεντ με έκανε να νιώσω εκατομμυριούχα.
- Speaker:
- Τάνια Λούνα
- Description:
-
Όταν ήταν παιδί, η Τάνια Λούνα άφησε το σπίτι της στην μετά-Τσερνόμπιλ εποχή στην Ουκρανία και βρήκε άσυλο στις ΗΠΑ. Κάποια μέρα, βρήκε ένα σεντ στο πάτωμα του καταφυγίου αστέγων της Νέας Υόρκης όπου έμενε μαζί με την οικογένειά της. Ποτέ δεν είχε αισθανθεί τόσο πλούσια. Ένας στοχασμός για τις γλυκόπικρες χαρές της παιδικής ηλικίας - και πώς να τις κρατήσει κανείς στη μνήμη του.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 05:31
Dimitra Papageorgiou approved Greek subtitles for How a penny made me feel like a millionaire | ||
Dimitra Papageorgiou edited Greek subtitles for How a penny made me feel like a millionaire | ||
Dimitra Papageorgiou edited Greek subtitles for How a penny made me feel like a millionaire | ||
Helena Galani accepted Greek subtitles for How a penny made me feel like a millionaire | ||
Helena Galani commented on Greek subtitles for How a penny made me feel like a millionaire | ||
Μαρία Καλύβα edited Greek subtitles for How a penny made me feel like a millionaire |
Helena Galani
Beautifully translated, touching life experience!