Britta Rilley: Ένας κήπος στο διαμέρισμά μου

Η Britta Rilley ήθελε να καλλιεργεί τα δικά της λαχανικά (στο μικροσκοπικό της διαμέρισμα). Οπότε αυτή και οι φίλοι της ανέπτυξαν ένα σύστημα καλλιέργειας φυτών μέσα σε πεταμένα πλαστικά μπουκάλια - χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκαναν έρευνες, δοκιμές και βελτιώσεις του συστήματος, δοκίμασαν διάφορες εναλλακτικές και γρήγορα έφτασαν στο βέλτιστο αποτέλεσμα. Πες το διαμοιρασμένο "καντο μόνος σου". Και όσον αφορά τ' αποτελέσματα; Νοστιμότατα.

Όπως και πολλοί από εσάς

είμαι και εγώ μια από τα 2 δισεκατομμύρια ανθρώπων στη γη

που ζουν σε πόλη.

Και υπάρχουν μέρες -- δεν ξέρω για εσάς παιδιά --

αλλά υπάρχουν μέρες που νιώθω πολύ έντονα

πόσο πολύ στηρίζομαι σ' άλλους ανθρώπους

για σχεδόν όλα όσα αφορούν τη ζωή μου.

Και μερικές μέρες, αυτό μπορεί να είναι ακόμα και λίγο τρομακτικό.

Αλλά αυτό για το οποίο είμαι εδώ για να σας μιλήσω σήμερα

είναι για το πώς αυτή η αλληλεξάρτηση

είναι στην πραγματικότητα μια πολύ ισχυρή κοινωνική υποδομή

την οποία μπορούμε να εκμεταλλευτούμε

ώστε να θεραπεύσουμε μερικά από τα βαθύτερα πολιτικά μας ζητήματα

εάν εφαρμόσουμε μια "ανοιχτού κώδικα" συνεργασία.

Πριν από κάποια χρόνια

διάβασα ένα άρθρο του Μάικλ Πόλαν στους Τάιμς της Νέας Υόρκης

στο οποίο υποστήριζει ότι το να καλλιεργούμε έστω και ένα μικρό μέρος του φαγητού που καταναλώνουμε

είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα

που μπορούμε να κάνουμε για το περιβάλλον.

Όταν το διάβασα αυτό

ήταν τα μέσα του χειμώνα

και σίγουρα δεν είχα πολύ χώρο για χώμα

στο νεοϋορκέζικο διαμέρισμά μου.

Γι' αυτό και ήμουν ουσιαστικά πρόθυμη μόνο να βολευτώ στη θέση μου

και να συνεχίσω να διαβάζω το επόμενο περιοδικό Γουάιερντ (Wired)

απ' όπου θα ενημερωνόμουν για το πώς οι ειδικοί

θα έλυναν για μας όλα αυτά τα προβλήματα στο μέλλον.

Αλλά ακριβώς αυτό ήταν που καυτηρίαζε

ο Μάικλ Πόλαν στο άρθρο του,

αυτή ακριβώς τη στιγμή που παραδίδουμε

την ευθύνη για όλα αυτά τα πράγματα στους ειδικούς

είναι η αρχή όλων των δεινών

που παρατηρούμε στο σύστημα διατροφής.

Λοιπόν, τυχαίνει να γνωρίζω λίγα πράγματα από τη δουλειά μου

σε σχέση με το πώς η ΝΑΣΑ χρησιμοποιούσε την υδροπονία

προκειμένου να μελετήσει την καλλιέργεια φαγητού στο διάστημα.

Και πραγματικά μπορούμε να πάρουμε τη βέλτιστη θρεπτική απόδοση

όταν διατρέχουμε ένα υψηλής ποιότητας θρεπτικό υγρό χώμα

από το ριζικό σύστημα των φυτών.

Θα έλεγα ότι για ένα φυτό κάποιου λαχανικού

το διαμέρισμά μου θα πρέπει να αποτελεί

κάτι τόσο ξένο όσο και το διάστημα.

Μπορώ να του προσφέρω όμως φυσικό φως

αλλά και ελεγχόμενες κλιματικές συνθήκες όλο το χρόνο.

Θα προσπεράσω γρήγορα δυο χρόνια και θα σας φέρω στο σήμερα:

τώρα έχουμε αγροκτήματα παραθύρου

τα οποία είναι κάθετες υδροπονικές πλατφόρμες

για καλλιέργεια τροφίμων σε εσωτερικούς χώρους.

Και ο τρόπος που λειτουργεί είναι ότι υπάρχει μια αντλία στο κάτω μέρος,

η οποία στέλνει περιοδικά μέρος αυτού του θρεπτικού υδατικού διαλύματος στο επάνω μέρος της πλατφόρμας,

και το οποίο ρέει έπειτα πάλι κάτω μέσω του ριζικού συστήματος των φυτών

το οποίο διαπλέκεται μέσα σε σβόλους πηλού-

- και κατά συνέπεια δεν υπάρχει καμιά βρωμιά.

Αφού το φως και το μικροκλίμα ποικίλουν,

ανάλογα με το μικροκλίμα κάθε παραθύρου,

το κάθε "αγρόκτημα" παραθύρου

χρειάζεται έναν αγρότη,

ο οποίος πρέπει να αποφασίζει

τί φυτά θα καλλιεργήσει σε κάθε παράθυρο

και εάν θα τα καλλιεργήσει με βιολογική ή όχι μέθοδο.

Τότε στην αρχή, η καλλιέργεια σε παράθυρο δεν ήταν τίποτα παραπάνω

από μια τεχνικά πολύπλοκη ιδέα,

που θα χρειαζόταν πολλές δοκιμές.

Και πραγματικά ήθελα αυτό το πρότζεκτ να είναι "ανοιχτό"

γιατί η υδροπονία

είναι ένας από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους τομείς στις ΗΠΑ

στο κομμάτι της κατοχύρωσης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας

και θα μπορούσε πιθανότατα να μετετραπεί

σε κάτι παρόμοιο με την περίπτωση της Μονσάντο,

όπου εκεί έχουμε μεγάλο κομμάτι εταιρικής πνευματικής ιδιοκτησίας

σε θέματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη διατροφή.

Οπότε αποφάσισα ότι, αντί να παράγω ένα προϊόν,

αυτό που θα έκανα

ήταν να το επεκτείνω σε μια ολόκληρη ομάδα συν-παραγωγών.

Τα πρώτα συστήματα που δημιουργήσαμε, δούλεψαν ως ένα βαθμό.

Στην πραγματικότητα καταφέραμε να παράγουμε περίπου μια σαλάτα την εβδομάδα

σε ένα συνιθισμένο παράθυρο νεοϋορκέζικου διαμερίσματος.

Επίσης καταφέραμε να παράγουμε τοματίνια και

αγγούρια, και πολλά άλλα είδη.

Αλλά τα πρώτα συστήματα

είχαν διαρροές, έκαναν φασαρία και ήταν ιδιαίτερα ενεργοβόρα,

συστήματα που η Μάρθα Στιούαρτ δε θα είχε ποτέ εγκρίνει.

(γέλια)

Οπότε για να εμπλέξουμε κι άλλους συν-παραγωγούς,

δημιουργήσαμε μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης

στην οποία δημοσιεύσαμε τα σχέδια,

εξηγήσαμε πώς δουλεύουν,

και προχωρήσαμε ακόμα περισσότερο

τονίζοντας όλα τα προβλήματα αυτών των συστημάτων.

Έπειτα προσκαλέσαμε ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο

να τα φτιάξουν και να πειραματιστούν μαζί μας.

Τώρα λοιπόν σ' αυτή την ιστοσελίδα

συμμετέχουν 18.000 άνθρωποι.

Και έχουμε αγροκτήματα παραθύρων

σ' όλο τον κόσμο.

Αυτό που κάνουμε

είναι αυτό που η ΝΑΣΑ ή ένας άλλος μεγάλος οργανισμός

θα ονόμαζε Ε&Α, ή έρευνα και ανάπτυξη.

Εμείς όμως το ονομάζουμε Ε&Α-Μ-Σ

δηλαδή Ερεύνησε και Ανάπτυξέ το Μόνος Σου.

Έτσι για παράδειγμα,

ο Τζάκσον συμπαρατάχθηκε μαζί μας και πρότεινε

να χρησιμοποιήσουμε αεραντλίες αντί για αντλίες νερού.

Χρειάστηκε να φτιάξουμε ένα σωρό συστήματα μέχρι να το τελειοποιήσουμε,

αλλά όταν το καταφέραμε, πετύχαμε τη μείωση

του ενεργειακού μας αποτυπώματος σχεδόν στο μισό.

Ο Τόνι απ' το Σικάγο έκανε καλλιεργητικά πειράματα,

όπως και πολλοί άλλοι αγρότες "παραθύρων"

και κατάφερε να δίνουν καρπούς οι φραουλιές του

εννέα μήνες το χρόνο, σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού

απλά και μόνο αλλάζοντας τις οργανικές θρεπτικές ουσίες.

Και αγρότες παραθύρων στη Φιλανδία

προσάρμοσαν τις καλλιέργειες παραθύρων

στις σκοτεινές μέρες του φιλανδικού χειμώνα,

εξoπλίζοντάς τες με λεντ φώτα ειδικά για την ανάπτυξη φυτών

τα οποία τώρα προσφέρουν με "ανοιχτό κώδικα" και αποτελούν πια μέρος του πρότζεκτ.

Κατά συνέπεια τα αγροκτήματα παραθύρων εξελίσσονται

μεσω μιας διαδικασίας ταχύτατων εκδόσεων

αντίστοιχων με τα προγράματα λογισμικού για υπολογιστές.

Και όπως σε κάθε σύστημα ανοιχτού κώδικα,

το πραγματικό όφελος προκύπτει από την αλληλεπίδραση

των συγκεκριμένων ανησυχιών

των ανθρώπων που προσαρμόζουν τα συστήματά τους

για τις προσωπικές τους ανησυχίες

και τις παγκόσμιες ανησυχίες.

Έτσι λοιπόν η βασική μου ομάδα κι εγώ

μπορούμε να επικεντρωθούμε στις βελτιώσεις

που πραγματικά μας οφελούν όλους.

Και είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε τις ανάγκες των νεοεισερχόμενων στο σύστημα.

Έτσι λοιπόν στους τύπους "κάντο μόνος σου"

παρέχουμε δωρεάν, πολύ καλά δοκιμασμένες οδηγίες

έτσι ώστε ο οποιοσδήποτε, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου,

να μπορέσει να φτιάξει ένα τέτοιο σύστημα χωρίς κόστος.

Και υπάρχει ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας εν αναμονή για τα συστήματα αυτά,

και το οποίο το κατέχει η κοινότητα.

Επίσης προκειμένου να χρηματοδοτήσουμε το πρότζεκτ

συνεργαζόμαστε για την κατασκευή προϊόντων

τα οποία κατόπιν πουλάμε σε σχολεία και ιδιώτες

οι οποίοι δεν έχουν το χρόνο να κατασκευάσουν τα δικά τους συστήματα.

Εντός της κοινότητάς μας

έχει αναπτυχθεί μια συγκεκριμένη κουλτούρα.

Σε αυτή την κουλτούρα μας, είναι καλύτερο το να είσαι δοκιμαστής

και να υποστηρίζεις την ιδέα κάποιου άλλου,

παρά να είσαι απλά ο τύπος που είχε την ιδέα.

Αυτό που αποκομίζουμε από το πρότζεκτ

είναι ότι δεχόμαστε υποστήριξη για τη δουλειά μας,

καθώς και μια εμπειρία στην οποία πραγματικά συμπράτουμε

στο περιβαλλοντικό κίνημα,

με ένα διαφορετικό τρόπο από το απλά να αλλάζουμε τις παλιές μας λάμπες με νέας τεχνολογίας.

Νομίζω, όμως, ότι η Αϊλήν εκφράζει καλύτερα

το τί κερδίζουμε εμείς από το πρότζεκτ

και το οποίο είναι η πραγματική χαρά της συνεργασίας.

Έτσι εκφράζει εδώ το πώς είναι

να βλέπεις κάποιον στην άλλη άκρη του κόσμου

να έχει πάρει μια ιδέα σου,να την έχει προχωρήσει

και μετά να σε αναγνωρίζει για το δικό σου κομμάτι της συμμετοχής.

Αν θέλουμε πραγματικά να δούμε την αλλαγή της μαζικής καταναλωτικής συμπεριφοράς

στην οποία όλοι

οι περιβαλλοντολόγοι και οι διατροφολόγοι αναφερόμαστε,

τότε ίσως πρέπει απλώς να καταργήσουμε τον όρο "καταναλωτής"

και να υποστηρίξουμε τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό.

Έργα ανοιχτού κώδικα τείνουν να έχουν μια δική τους δυναμική.

Αυτό που βλέπουμε με το Ε&Α-Μ-Σ

είναι ότι ξέφυγε από απλά την καλλιέργεια σε παράθυρα και τα φώτα λεντ

σε ηλιακούς συλλέκτες και υδροπονικά συστήματα.

Και χτίζουμε πάνω σε καινοτομίες

γενεών που προηγήθηκαν της δικής μας.

Και προσβλέπουμε στις επόμενες γενιές,

οι οποίες πραγματικά μας χρειάζονται για να αναδιοργανώσουμε τη ζωή μας τώρα.

Σας ζητάμε λοιπόν να συμπαραταχθείτε μαζί μας

στην εκ νέου ανακάλυψη της αξίας

των ενομένων πολιτών

και στην από κοινού δήλωση

ότι είμαστε όλοι ακόμα πρωτοπόροι.

(χειροκρότημα)