Carne Ross:Nje diplomat indipendent

Mbas 15-vjetesh ne korpusin diplomatik Britanik, Carne Ross u be nje "diplomat i pavarur", duke drejtuar me kurajo nje organizate jo-fitimprurese qe jep, nje zhvillim dhe nje ze vendeve te pa njoftura ne marredheniet nderkombetare.Tek konferenca BIF-5 ai sugjeron per nje nje lloj diplomacie te re qe i ben te njohur vendeve te vogla, qe operojne me kufije te paqendrueshem dhe qe mirepresin risite.

Historia ime eshte pak rreth luftes.

Ka te beje me zhgenjimin.

Ka te beje me vdekjen.

Dhe rreth rizbulimit

idealizmit

ne te tere ate mbeturine.

Dhe ndoshta , eshte nje mesim

se si te manovrosh me

mosmarrveshjet tona , apo coptimet

e nje bote te rrezikshme te shekullit te 21-te.

Une nuk besoj ne tregime te ndershme.

Une nuk besoj ne nje jete apo histori

e shkruajtur me qellimin "A" te con ne konseguencen "B"

me pas ne konseguencen "C" --

keto tregime modeste qe ne prezantohemi me,

dhe ndoshta ne inkurajojme njeri-tjetrin .

Une besoj tek rastesia,

dhe nje nga arsyet qe une besoj ate

eshte sepse une qe u bera diplomat ishte e rastesishme.

Une nuk i dalloj dot ngjyrat .

Une linda me mundesi te kufizuar per te pare shumicen e ngjyrave.

Kjo tregon qe une vishem me ngjyre gri dhe te zeze gjate gjithe kohes,

dhe me duhet te marre dhe gruan me vehte

per te me zgjedhur rrobat.

Dhe une gjithmone kam dashur te behem pilot luftarak kur kam qene i ri .

Mbaroja per te pare fucite e avionit gjate

pushimeve rreth gjithe qytetit.

Dhe ajo ishte enderra ime te behesha pilot luftarak.

Dhe dhashe provimet ne Forcat Ajrore Mbreterore per tu bere pilot,

dhe sigurisht , qe deshtova.

Sepse nuk mund te shikoja pulsimin e dritave te ndryshme ,

dhe nuk mund te dalloja ngjyrat.

Keshtu qe mu desh te zgjedh nje karriere tjeter,

dhe ishte ne fakt relativisht e lehte per mua,

sepse une kisha nje pasion te qendrueshem gjate gjithe kohes se femijrise time,

qe ishin marrdheniet nderkombetare.

Si femije qe isha ,

e lexoja gazeten te gjithe.

U mrekullova nga Lufta e Ftohte,

me negocimet e INF

rreth nje rreze te ndermjetme predhash berthamore,

ne luften e prokuruar nga Bashkimi Sovjetik dhe U.S.

ne Angola dhe Afganistan.

Keto gjera vertet me interesonin mua.

Keshtu qe une vendosa qe kur isha i ri

qe do behesha diplomat .

Dhe Une, nje dite, ja shpalla kete gje prinderve te mi --

dhe babai ma mohoi kete histori deri me sot --

I thashe, " Babi une dua te behem Diplomat. "

Ai u kthue nga une, dhe tha,

"Carne, duhet te jesh shume i zgjuar per tu bere nje diplomat."

( Te qeshura )

Dhe ambicja ime u vulos.

Ne 1989,

Une hyra ne Sherbimet Britanike te Huaja.

Ate vit, 5,000 njerez aplikuan per tu bere diplomat,

dhe 20 nga ne dolen me sukses.

Dhe sic ato numura premtonin ,

Une u rekrutova ne brendesi te nje elite

te nje bote te magjepsur dhe gazmore.

Duke qene nje diplomat, atehere dhe tani ,

eshte nje pune e pabesueshme, dhe e admiroja cdo minute te saj --

Une e gezoja ate status.

Bleva nje kostum per vehte dhe vishja kepuce lekure

dhe isha entuziast

per kete qe qasje qe une kisha ne evente boterore

Une kam udhetuar ne Ripin e Gazes.

Une drejtoja Procesin e Paces ne Lindjen e Mesme pjese kjo e

Ministrise se Jashteme Britanike.

Une u bera nje perpilues fjalimesh

per Sekretaren e Jashtme Britanike

Une takova me Yasser Arafat.

Une negociova

me diplomatet e Saddamit ne Kombet e Bashkuara.

Me vone, une udhetova per ne Kabul

kam punuar ne Afganistan mbas renies se Talebaneve.

Dhe udhetoja me

nje mjet tranposrti C-130

per te takuar udheheqesit ushtarake

te fshehur ne male

dhe te negocioja me ta

sesi do te shfarosnim Al Qaeda nga Afganistani,

i rrethuar nga eskortat e Forcave Speciale,

te cilet, per vehten e tyre, i duhej eskorte e Marines Mbreterore,

nga qe ishte shume e rrezikshme.

Dhe kjo ishte emocionusese -- ishte argetuese.

Ishte me te vertete interesante.

Dhe eshte nje grup kuadrosh njerzish,

shume te lidhur me njeri-tjetrin.

Pastaj, kulmi i karrieres time, sic doli me vone,

kur me derguan ne New York.

Une do te desha te punoja ne Gjermani, Norvegji,

ne vende te ndryshme,

por me derguan ne New York

ne sherbim te Keshillit te Kombeve te Bashkuara per delegacionin Britanik.

Dhe pergjegjesia ime ishte Lindja e Mesme,

qe ishte e preferuara ime.

Dhe atje, une u mora me gjera

si procesi i paqes ne Lindjen e Mesme,

ceshtja Lockerbie ---

ne mund te flasim per kete me vone, nqse doni --

por mbi te gjitha, pergjegjesia ime ishte Iraku

dhe armet e shkaterrimit ne mase

dhe sanksionet qe ne vume ne Irak

per te detyruar per c'armatimin e keyre armeve.

Une isha Shefi i negociatorit Britanik

per kete teme,

dhe une u ndala ne kete ceshtje.

Dhe gjithsesi ,

udhetimi im -- ishte shume intensiv per mua.

Dua te them ishte nje diplomaci dramatike.

Ne shkuam ne shume luftra

gjate kohes time ne New York.

Une negociova per vendin tim

per zgjidhjen ne Keshillin e Sigurimit

te 12-te shtatorit te 2001

duke denuar ashper sulmet e nje dite me pare,

qe ishin, pa dyshim, shume te renda per ne

qe jetonim aktualisht ne New York ate kohe.

Pra ishte nje kohe e mire por edhe e keqe

per te tilla eksperienca.

Une jetova nje jete jashte mase aktive.

Megjithse, punoja me ore te zgjatura,

Une jetoja ne nje papafingo ne Union Square.

Isha i vetmi diplomat Britanik ne New York...

... mund ta imagjinoni cfare do te thoshte kjo.

( Te qeshura )

Une ja kalova mire.

Por ne 2002,

kur udhetimit tim po i vinte fundi,

vendosa qe nuk do te kthehesha prape

tek puna qe po me priste ne Londer.

Une vendosa te bej pak pushim ,

ne te vertete, tek Shkolla e Re, Bruce.

Ne menyre provizore, apo pa e ditur mire

kuptova qe dicka nuk shkonte

ne punen time, me mua.

Isha i rraskapitur,

dhe isha gjithashtu i diziluzionuar

ne nje menyre qe s'mund as ta mendoja.

Dhe vendosa te marre sisa dite pushimi nga puna.

Zyra e puneve te jashteme u tregua shume zemer-gjere.

Une mund ti merrja keto pushime speciale qe nuk paguhen, sic i quajne ata,

dhe ende jane pjese e sherbimit diplomatic, por jo per te bere ndonje pune.

Ishte e lezetshme.

Dhe perfundimisht, une vendosa

per nje pune te dyte prane Kombeve te Bashkuara ne Kosove,

qe ishte atehere nen administrimin e Kombeve te Bashkuara.

Dhe dy gjera ndodhen ne Kosove,

te ciles , perseri

tregojne rastesite e jetes,

sepse keto gjera u bene

dy gjera qe do te me kthenin mbrapa ne jeten time

dhe me ndihmuan per te me cuar ne fazen tjeter.

Por ishin gjera te rastesishme.

Njera ishte, ne veren e 2004-es,

qeveria Britanike, disi pa deshire,

vendosi per te bere nje hetim zyrtar

ne perdorimin e inteligjences mbi WMD

gjate luftes ne Irak,

nje teme e limituar.

Une deshmova per ate hetim ne menyre sekrete.

Une u ndala ne sherbimin inteligjent mbi Irakun

dhe Armet e Demtimit ne mase te tij,

dhe ne ate deshmi permenda tre gjera:

qe qeveria e kishte ekzagjeruar me inteligjencen,

qe ishte me se i dukshem ne te gjithe vitet qe kam lexuar une.

Dhe ne te vertet, vleresimi jone i brendshem ishte shume transparent

qe WMDm e Irakut

nuk perbente kercenim per komshinjte tane, por na ishte lene neve.

Se dyti , qeveria kishte injoruar cdo lloj alternative per lufte,

qe ne disa menyra

ishte akoma dicka e turpshme .

Arsyeja e trete, Une nuk desha te hyja .

Por gjithsesi, une e dhashe ate deshmi,

dhe ajo me beri te ndihem ne siklet.

Cfare do te beja une ?

Kjo deshmi ishte thellesisht kritike per koleget e mi,

e ministrive te mia, qe kishin, per mendimin time

kishim penetruar nje lufte e gabuar .

Dhe keshtu qe une isha ne krize.

Dhe kjo nuk ishte gje e mire.

Une renkoja per te, hezitoja,

Une vazhdova te torturoj gruan time te pervuajtur,

dhe perfundimisht une vendosa ta le Sherbimin e Huaj Britanik.

Une u ndieva si -- eshte nje fragment tek filmi me Al Pacino"The Insider",nese ju kujtohet

ku ai kthehet tek CBS

mbasi e kishin abandonuar ndaj djalit te cigareve,

dhe shkon, " A e di , Une nuk mund ta beje me kete. Dicka eshte thyer."

Dhe keshtu ishte per mua. Une e pelqej ate film.

Une u ndieva qe dicka eshte thyer.

Une nuk mund me te ulem me ministrin e jashtem

ose kryeministin perseri me ate buzeqeshjen ne fytyren time

dhe te bej ate qe beja me gjithe qef per ta.

Keshtu qe bera nje kapercim

dhe kerceva pertej kufirit te shkembit.

Dhe ishte shume, shume e pa kendeshme, nje ndjesi e pa kendeshme.

Dhe une fillova te bie,

Dhe sot, kjo renie nuk ka ndaluar;

Une jam ende duke rene.

Por, nje menyre, qe une jam mesuar me ndjesine e saj.

Dhe ne nje menyre, me pelqen

kjo ndjesi shume me teper

sesa te jem ne maje te shkembit,

duke menduar cfare te bej.

Nje tjeter gje ndodhi ne Kosove,

e tipit -- me duhet te gllenjke uje, me falni .

Nje tjeter gje ndodhi ne Kosove,

nje lloj pergjigje percjellse,

te ciles s'mund to pergjigjesha,

qe eshte, "Cfare do te bej me jeten time?"

Une e admiroj diplomacine --

Une s'kam kariere --

Une prisja tere jeten time per tu bere nje diplomat, ti sherbeja vendit tim.

Desha te behesh nje ambasador,

dhe keshilltaret e mi, heronjte e mi,

njerez qe kane hipur ne majen e professionit,

dhe ketu une po i hidhja te gjitha poshte.

Shume nga miqte e mi ishin akoma ne pune.

Pensioni im ishte ne te.

Dhe une hoqa dore.

Dhe cfare do te beja ?

Dhe po ate vit ne Kosove,

gjera te tmerrshme ndodhen, qe i pashe .

Ne Mars te 2004, aty ishin trazira te temerrshme

gjate gjithe provinces --sec ishte me pas -- ne Kosove.

18 njerez u vrane.

Aty ishte nje konfuzion.

Eshte nje gje e tmerrshme te shohesh kete konfuzion,

duke ditur qe policia dhe ushtria --

aty kishte shume trupa ushtarake --

s'mund ta ndalonin dot kete turme te inatosur

qe po vinte nga fundi rruges.

Dhe e vetmja menyre per te ndaluar kete tumre te inatosur

ishte vetem kur donin ata te ndalonin

kur te mjaftoheshin me djegjet dhe vrasjet.

Dhe kjo eshte nje ndjesi e tmerrshme per ta pare, dhe une e pashe ate.

Dhe une shkova permes tyre.Une u futa ne turme.

Dhe me miqte e mi Shqiptare, u munduam ti ndalojme, por deshtuam.

Dhe ajo trazi me mesoi mua dicka,

qe nuk ishte menjehere e dukshme dhe eshte nje histori e komplikuar.

Por nje nga arsyet qe ajo revolte mori shkas --

ato trazira, qe vazhduan per dite me radhe, u zhvilluan --

sepse Kosovareve

ju ishte hequr e drejta e votes per te ardhmen e tyre.

Kishte disa negocime per te ardhem e Kosoves

qe po vazhdonin,

dhe qeveria e Kosoves, i la vetem Kosovaret,

aktualisht mos

marre pjese ne keto bisedime.

Ishte nje trillim i tere ne sistemin diplomatic,

ke proces negocimi rreth te ardhmes se Kosoves,

dhe qe Kosovaret nuk ishin pjese e saj .

Dhe me e forta ishte, qe ata ishin te irrituar per kete.

Keto trazira ishin pjese e manifestimit te ketij deshtimi.

Nuk ishte arsyeja e vetme,

dhe jeta nuk eshte e lehte me nje argument te vetem.

Ishte dicka e komplikuar,

dhe une nuk pretendoj qe ishte me e lehte se c'ishte.

Por ajo ishte nje nga arsyet.

Dhe ajo gje mua me frymezoi --

ose per te qene me i sakte,

i dha gruas time frymezimin .

Ajo tha, " Pse nuk i keshillon Kosovaret ?

Pse nuk e keshillon qeverine e tyre rreth diplomacise?"

Kosovareve nuk i ishin lejuar sherbimi diplomatik.

Nuk lejohej te kishte dipllomate.

Nuk ju ishte lejuar zyra e puneve te jashtme

dhe per ti ndihmuar ata ishte nje proces shume i komplikuar ,

qe u be me vone si Statusi Final i Kosoves.

Dhe keshtu me erdhi ideja.

Kjo ishte origjina e kesaj gjeje qe me vone u krijua Diplomati Pavarur,

grupi i pare ne bote me keshillime diplomatike

qe eshte jo-fitim-prurese ne zhvillim.

Dhe filloi kur une u ktheva ne Londer

mbas kohes time tek U.N ne Kosove.

Une u ktheva dhe pata nje darke pune me Kryeministrin e Kosoves dhe i thashe atij,

Shiko, po ju propozoj qe te vij per t'ju keshilluar mbi dipllomacine.

Une marr vesh. Kjo eshte ajo qe bej une.Pse mos te vij the t'ju ndihmoj juve?

Dhe ai ngriti goten e rakise dhe me tha,

"Po, Carne. Hajde. "

Dhe une erdha ne Kosove

dhe keshillova qeverine Kosovare.

Diplomati Pavarur perfundoi me suksess me keshillimin e tre Kryeministrave te ardhshem te Kosoves

dhe grupin e shume partive te Kosoves.

Dhe Kosova u be e pavarur.

Diplomati Pavarur tashme eshte themeluar

ne pese qendra diplomatike neper bote,

dhe ne ofrojme asistencen tone ne shtate ose tete,

vende te ndryshme, ose grupe politike,

varet se si desheron ti ti percaktosh ato --

une nuk jam per percaktime te medha.

Ne po keshillojme Qipron Veriore se si te ri-unifikojne ishujt e tyre.

Ne jemi duke keshilluar opoziten e Burmes,

qeverine e Sudanit te Jugut,

qe -- e degjuat per te paren --

qe do te behen nje shtet i ri brenda disa viteve.

Ne jemi duke keshilluar Frontin Polisario te Saharase Perendimore,

ne po luftojme per ti kthyer mbrapsh vendin e tyre

nga uzurpimi Moroken

mbas 34 vjeteve shpronesim.

Ne jemi duke keshilluar shtetet ishuj ne negocimet rreth ndryshimit te klimes,

qe supozohet te arrije kulmin

ne Kopenhagen.

Ka dicka te zakonshme gjithashtu edhe ketu

sepse , kur isha ne fillimet e Diplomatit te Pavarur,

Shkova ne nje feste me disa pjestare te larte te parlamentit,

qe ishte dhe vend qesharak ,

por e mbaja ne dore goten kshu , dhe u perplasa tek

ky djale qe po qendronte mbrapa meje.

Dhe ne filluam te flasim, dhe ai tha --

Une i thashe atij se cfare po beja,

dhe i thashe atij mjaft gjeresisht

Qe une do te themeloja Diplomatin e Pavarur ne New York.

Ne ate kohe isha vetem une --

dhe une dhe gruaja ime do te shkonim ne New York .

Dhe ai the, " Pse nuk i takon koleget e mi ne New York ?"

Dhe ja ku doli

ai punonte per nje kompani zhvillimi e quajtur? Cfare nese!,

qe ndoshta disa nga ju mbase e kane degjuar.

Dhe punet moren drejtim

duke perfunduar ne nje tavoline pune

ne? Cfare nese! ne New York ,

kur une fillova Diplomatin e Pavarur.

Duke pare? Cfare nese!

te gjeja nje shije te re cemcakizi per Wrigley

ose shije te re per Coca Cola

actualisht me ndihmoje mua te sillja dicka te re

strategji te reja per Kosovaret

dhe per ata te Saharas te Saharase Perendimore.

Dhe une fillova te kuptoje qe keto jane menyra te ndryshme per te bere diplomacy --

qe dipllomacia, si busnesi ,

eshte nje bisnes qe zgjidh problemet ,

dhe ende fjala risi nuk ekziston ne diplomaci;

eshte nje shumezim me zero ne politiken reale

dhe institucionet e lashta qe kane qene aty perpara shume brezave

kane bere te njejten gje brez pas brezi.

Dhe Diplomati Pavarur, sot,

perpiqet te fuse disa nga gjerat qe une mesova tek? Cfare nese!..

Ne te gjithe ulemi ne zyre dhe i bertasim njeri-tjetrit matane zyres.

Ne te gjithe punojme me laptopa te vegjel dhe perpiqemi te zhvendosim tavolinat dhe te ndryshojme menyren e te menduarit.

Dhe ne perdorim eksperta naive

qe ndoshta nuk dime asgje rreth shteteve qe ne meremi,

por mund te dine dicka rreth dickaje tjeter

per ty perpjekur per te injektuar menyra te reja te menduari

ne probleme

qe ne perpiqemi ti adresojme per klientet tane.

Dhe nuk eshte e lehte, sepse klientet tane, sipas percaktimit,

jane duke kaluar kohe te veshtira, ne dipllomaci.

Ka disa, Nuk e di ,

disa leksione nga e gjitha kjo ,

personale dhe politike --

ne nje menyre, qe ato jane te njejtat gjera.

Ajo personale

eshte duke rene nga shkembi

eshte aktualisht nje gje e mire, dhe une e rekomandoj ate.

Dhe eshte gje e mire pe te bere te pakten ne jeten tende

vetem sa te shkepus cdo gje dhe te kercej.

Gjeja e dyte eshte nje mesim me i madh rreth botes sot.

Indipendent Diplomat eshte pjese e nje tendence

qe po zhvillohet dhe evidente pertej botes,

qe eshte ajo e coptimit te saj.

Shtetet nuk jane me ato qe kane qene,

dhe fuqia e shtetit eshte ne renie.

Kjo do te thote qe fuqia e gjerave te tjera eshte duke u ngritur.

Keto gjera te tjera quhen aktore jo-shteterore.

Ato mund te jene korporata,

ato mund te jene mafioze, mund te jene NGOs,

mund te jene cfaredo,

cdo numer gjerash.

Ne po jetojme ne nje bote me shume te komplikuar dhe te coptuar.

Ne qoftese qeverite jane me pak te afta

per te zgjidhur probelmet

qe na prekin neve ne bote,

kjo do te thote, qe kush do me merret me me to ,

kush duhet te marri pergjegjesine per tu marre me to ?

Neve.

Nqs nuk mund ta besh , kush ka ngelur per ta bere ate?

Ne nuk kemi zgjedhje per te perqafuar kete realitet.

Cfare do te thote kjo

qe nuk eshte me e mjatueshme

per te thene qe marrdheniet nderkombetare, ose punet globale,

ose kaosi ne Somali,

apo cfare po ndosh ne Burma nuk eshte puna jote,

dhe ti mund ta lesh ate ne dore te qeverive per tu marre.

Une mund te lidhe cdo njerin nga ju

me gjashte marrdhenie ndarjeje

tek milicia Al-Shabbab ne Somali.

Me pyesni mua me vone, vecanerisht kur ha peshk, vertet majft

por lidhja qendron aty.

Ne te gjithe jemi te lidhur ngushte.

Dhe kjo nuk eshte vetem Tom Fridman,

eshte e vertetueshem rast mbas rasti.

Ajo qe do te thote eshte, ne vend qe te pyesesh politikanet te bejne dicka

duhet te shikosh vehten se si ben gjerat.

Dhe Diplomati Pavarur eshte nje lloj shembulli e kesaj

ne nje lloj menyre te humbur.

Nuk ka shembuj te qarte, por nje shembull eshte i tille:

menyra se si bota eshte duke ndyshuar

eshte misheruar se cfare eshte duke ndodhur ne vendin ku une punoja me pare --

tek Keshilli Kombeve te Bashkuara.

Kombet e Bashkuara jane themeluar ne 1945.

Akti themelues ne themel eshte i ndertuar

per te ndaluar konfliktet mes shteteve --

ato ndershteterore.

Sot, 80 perqind e aktivitetit

te keshillit te sigurimit te U.N

eshte rreth konflikteve brenda shteteve,

duke perfshire partite jo legjitime --

guerrilasit, separatistiet,

terroristet, n.q.s doni ti thoni kshu ,

njerez qe nuk jane qeveri normale, qe nuk jane shtete normale,.

Ky eshte shteti i botes sot.

Kur une e kuptova kete,

dhe kur kthehem pas ne kohen kur isha une tek Keshilli i Sigurimit

dhe se cfare ndoshi me Kosovaret,

dhe e ate shpesh

njerizit qe ishin prekur me shume nga kjo

nga cfare bente aty Keshilli i Sigurimit

nuk ishte aktualisht aty, nuk ishin ftuar

per te dhene mendimet e tyre tek Keshilli Sigurimit,

Une menova kjo eshte gabim.

Dicka duhet te bere per kete.

Keshtu qe u vura ne levizje ne sipas menyres tradicionale.

Une dhe koleget e mi tek Diplomati Pavarur

u sollen rreth U.N Keshillit te Sigurimit.

Ne ishim rreth 70 anetare te U.N

Kazaket, Etiopianet, Izraelitet --

mund ti dini ato , ne vajtem per ti pare ato --

sekretari pergjithshem, te gjithe ata,

dhe tha . " Kjo eshte e tera e gabuar.

Kjo eshte e temershme qe ti nuk i keshillon keta njerez qe jane aktualishte te prekur.

Ti duhet ti institucionalizosh nje sistem

ku ti ftosh Kosovaret

per te ardhur dhe per te treguar vfare mendojne ata.

Kjo do te lente ty per te me thene mua --mund ti thush atyre cfare mendon ti.

Do te ishte gje e madhe. Mund te kishe nje shkembim .

Aktualisht mund te nderfusesh mendimet e ketyre njerzve ne vendimet e tua,

qe do te thote vendimet e tua do te jene me efektive dhe te besueshme."

Super-logjike, do te mendoje.

Dua te them, teper elogjike. kaq dukshem, cdo njeri mud ta kuptoje ate.

Dhe patjeter, cdonjeri e mori vesh ate. Te gjithe iken duke thene," Po Patjeter, ti ke te drejte.

Kthehuni mbrapa tek ne

ne ndoshta 6 muaj .

Dhe sigurisht, asgje nuk ndoshi -- asnjeri s'beri gje.

Keshilli Sigurimit ben punet e veta

ekzaktesisht sic i ben edhe sot

qe beri x numer vitesh me perpara,

kur une isha 10 vjet me perpara.

Keshtu qe ne pame kete mbikqyrrje

ne themel te deshtuar

dhe menduam, cfare mund te bejme per te.

Dhe une mendova, Une jam nje hajvan

nqs do kaloja pjesen tjeter te jetes time

duke ndikuar tek keto qeveri te pa vlera

per te bere ate qe duhej bere.

Pra ajo cfare ne do te bejme

eshte qe ti bejme keto takime me vehten tone.

Keshtu qe sot, Diplomati Pavarur

eshte ne procesin e organizimit te takimeve

mes U.N Keshillit te Sigurimit

dhe partive dhe konflikteve

qe jane ne axhenden e Keshillit te Sigurimit.

Keshtu qe ne do te sjellim

grupin rebel Darfuri,

Qipriotet Veriore dhe ata Jugore,

rebelet nga Aceh,

dhe nje liste e tmerrshme

e konflikteve rreth gjithe botes.

Dhe do te perpiqemi te sjellin ata ne New York

per tu ulur ne nje dhome te qene

ne nje bisede private pa media

dhe te na shpjegojne aktualisht cfare ata kerkojne

nga pjestaret e Keshillit te Sigurimit,

dhe nga anetaret e keshillit te U.N

ti shpjegojme cfare kerkojne ata.

Aktualisht kemi pasur nje bisedim ,

qe nuk ka ndoshur ndonjehere.

Dhe sigurisht, duke pershkruar te gjithe kete,

cdonjeri nga ju qe merret me politike do te mendoje qe eshte shume e veshtirte,

dhe une jam ploteshisht dakord me ju.

Keto shanse apo deshtime jane shume te larta,

por nuk do te ndodhe

nqs nuk do te perpiqemi qe te ndoshin .

Dhe politika ime ka ndryshuar renjesisht

qe kur une isha nje diplomat e deri me sot,

dhe une mendoj qe rezultater kane rendesi , jo procesi ,

jo teknologjia, sinqerisht, kaq shumer per kedo .

Bej moral per teknologjine

per te gjithe anetaret eTwitter-it te te gjithe demonstrueseve Iraniane

qejane tani ne burgim politik ne Terhan,

ku Ahmadinexhad qendron ne fuqi.

Technologjia nuk ka shkaktuar ndonje ndryshim politik ne Iran.

Duhet te shikoni rezultatet, dhe duhet ta thoni vete,

" Cfare mund te bej per te pasur nje rezultat te vecante?"

Kjo eshte politika e shekullit te 21-te,

dhe ne nje menyre , Diplomati Pavarur

misheron kete coptim , kete ndryshim ,

qe po na ndodh te gjithe neve.

Kjo eshte historia ime. Falemderit