Diffusion and Osmosis

Այս տեսահոլովակում ցանկանում եմ խոսել մի քանի թեմաների մասին,

որոնք բոլորն էլ կապված են իրար հետ:

Ինչ-որ մակարդակում դրանք բավական պարզ են, բայց ամբողջական

մեկ ուրիշ մակարդակում դրանք մարդկանց շատ են շփոթեցնում:

Հուսով եմ՝ մենք կարող ենք առաջընթաց ունենալ այս խնդրում:

Այսպիսով, լավ կլինի սկսել այսպես. եկեք պատկերացնենք, որ ես ունեմ

ինչ-որ տեսակի անոթ:

Ենթադրենք սա իմ անոթն է, և այդ անոթի մեջ

ես ունեմ ջրի մի խումբ մոլեկուլներ:

Այն պարզապես ջրի մոլեկուլների խումբ է:

Դրանք բոլորը բախվում են մեկը մյուսին:

Այն իր հեղուկ վիճակում է, սա հեղուկ ջուրն է,

և ջրի մոլեկուլների մեջ

կան շաքարի մի քանի մոլեկուլներ:

Միգուցե ես շաքարը ներկայացնեմ այս վարդագույն գույնով:

Ահա այստեղ ես ունեմ շաքարի մոլեկուլների խումբ:

Այնուամենայնիվ, ես ունեմ ավելի շատ ջրի մոլեկուլներ:

Ես ուզում եմ, որ դա պարզ լինի:

Այս անոթում, որի հետ գործ ունենք, ես ունեմ ավելի շատ ջրի մոլեկուլներ:

Այս դեպքում, ասում ենք՝ այն բանը, որը

ավելի շատ է, լուծիչն է:

Այս դեպքում, ավելի շատ ջրի մոլեկուլներ կան, և դուք կարող եք

բառացիորեն տեսնել դա ջրի մոլեկուլների քանակով:

Ես չեմ պատրաստվում ամբողջական քննարկում անել մոլերի և

այդ ամեն-ինչի մասին, որովհետև դուք հնարավոր է բացահայտել եք կամ չեք բացահայտել

դեռ, բայց պարզապես պատկերացրեք՝ ցանկացած բան, որն ավելի շատ է

մենք անվանելու ենք լուծիչ:

Այս դեպքում ջուրը լուծիչն է:

ԵՎ ցանկացած նյութ, որն ավելի քիչ է, այս դեպքում դա

շաքարն է, համարվում է լուծված նյութ:

Սա լուծված նյութն է՝ շաքարը:

Պարտադիր չէ, որ դա լինի շաքար:

Դա կարող է լինել ցանկացած նյութ, որի մոլեկուլները ավելի քիչ են ջրում:

Այս դեպքում շաքարն է

լուծված նյութը:

ԵՎ մենք ասում ենք, որ շաքարը լուծվել է ջրում,

շաքարը լուծվել է, լուծվել է ջրում:

ԵՎ այս ամբողջը այստեղ, խառնուրդը՝

ջրի և շաքարի մոլեկուլների, անվանում ենք լուծույթ:

Մենք այս ամբողջը անվանում ենք լուծույթ:

Լուծույթը ունի լուծիչ և լուծված նյութ:

Լուծիչը ջուրն է:

Դա այն է, որը իրականացնում է լուծելը, և այն

ինչը լուծվում է շաքարն է:

Դա լուծված նյութն է:

Այս ամենը կարող է ձեզ համար կրկնություն լինել կամ չլինել, բայց ես

անում եմ դա մի պատճառով. ես ցանկանում եմ խոսել

դիֆուզիա հասկացողության մասին:

Այն իրականում բավական պարզ է:

Ենթադրենք ես վերցնում եմ նույն անոթը:

Եկեք մի քիչ ուրիշ անոթի մեջ անենք, պարզապես

դիֆուզիայի մասին խոսելու համար:

Մենք հետ կգանք ջրին և շաքարին,

հատկապես ջրին:

Ասենք թե ունենք անոթ այստեղ, և ենթադրենք այն ունի

մի խումբ, ասենք այն ունի օդի մի քանի մասնիկներ:

Դա կարող է լինել ցանկացած բան՝ թթվածին կամ ածխաթթու գազ:

Այնպես որ, թույլ տվեք օդի մի քանի մասնիկներ նկարել այստեղ:

Եկեք ասենք, որ այն գազային է, պարզապես

գազային թթվածին փաստարկի համար:

Ահա սրանցից յուրաքանչյուրը O2 է, ճի՞շտ է:

Եկեք ասենք, որ սա լայն տարածում ունեցող փոխդասավորությունն է, որ

այս ամբողջը վակուում է, և որ կա ինչ-որ

ջերմաստիճան:

Այս ջրի մոլեկուլները ունեն

ինչ-որ տեսակի կինետիկ էներգիա:

Դրանք շարժվում են ինչ-որ տեսակի պատահական ուղղություններով:

Այսպիսով իմ հարցը սա է. ինչ է պատրաստվում կատարվել

այսպիսի անոթի մեջ:

Լավ, սրանցից մի քանիսը պատահականորեն կբախվեն

իրար:

Նրանք ավելի հավանական է, որ բախվեն ներքև ձախ

ուղղությամբ, քան վերև աջ ուղղությամբ:

Այսինքն, եթե այս մեկը գնա ներքև ձախ

ուղղությամբ, ապա այն կբախվի ինչ-որ բանի և հետո

կանդրադառնա վերև աջ ուղղությամբ:

Բայց վերև աջ ուղղությամբ

ոչինչ չկա բախվելու:

Այսինքն, ընդհանրապես ամեն-ինչ սարժվում է պատահական ուղղություններով,

բայց դու ավելի հավանական է կարողանաս շարժվել

աջակողմյան ուղղությամբ:

Երբ դու գնում ես ձախ, ավելի հավանական է, որ բախվես

ինչ-որ բանի:

Այնպես որ, դա գրեթե ընդհանուր դատողություն է:

Ժամանակի ընթացքում, եթե թողեք, որ այս համակարգը գա ինչ-որ տեսակի

հավասարակշռության, ես չեմ պատրաստվում մանրակրկիտ ներկայացնել

ինչ է դա նշանակում:

Դուք կարող եք նայել թերմոդինամիկայի վիդեոն, եթե

ցանկանում եք հասկանալ դա:

Դուք ի վերջո կտեսնեք, որ անոթը

դառնում է այսպես:

Ես չեմ կարող հավաստիացնել դա:

Կա ինչ-որ հավանականություն, որ այն իրականում կմնա հենց այսպես,

բայց ամենայն հավանականությամբ այս հինգ մասնիկները

հարաբերականորեն կտարածվեն:

Սա դիֆուզիան է, և այն իսկապես

մասնիկների կամ մոլեկուլների տարածումն է բարձր կոնցենտրացիայով վայրից դեպի ցածր

կոնցենտրացիայով վայրը:

Այս դեպքում, մոլեկուլները կտարածվեն

բարձր կոնցենտրացիայով վայրից դեպի ցածր

կոնցենտրացիայով վայրը:

Հիմա դուք կհարցնեք՝ ի՞նչ է կոնցենտրացիան:

Տարբեր եղանակներ կան կոնցենտրացիան չափելու համար, և դուք

կարող եք անել դա մոլյարությամբ, մոլալությամբ և այդպիսի բաներով:

Բայց ամենապարզ գաղափարը այն է, թե ինչքա՞ն ունես այդ մասնիկից

ամեն միավոր տարածքում:

Ահա այստեղ, միավոր տարածքում դուք ունեք շատ այս մասնիկներից,

իսկ այստեղ ունեք շատ քիչ

մասնիկներ միավոր տարածքում:

Այսինքն սա բարձր կոնցենտրացիան է, իսկ սա ցածր

կոնցենտրացիան է:

Դուք կարող եք պատկերացնել այսպիսի ուրիշ փորձեր:

Կարող եք պատկերացնել մի լուծույթ, եկեք անենք

այսպիսի մի բան.

ահա պատրաստեմ,

ենթադրենք ունեմ երկու անոթ

այս երկու անոթը:

Եկեք վերադառնանք լուծույթին:

Սա գազ էր, բայց ես սկսեցի լուծույթի օրինակով,

այնպես որ դրանով էլ շարունակենք:

Ենթադրենք ես ունեմ դուռ հենց այդտեղ, որը ավելի մեծ է,

քան ջրի կամ շաքարի մոլեկուլները:

Ամեն կողմում ունեմ ջրի մոլեկուլների խումբ:

Ես ունեմ ջրի մի խումբ մոլեկուլներ ամեն կողմում, ճիշտ այսպես ամեն կողմում:

Այսինքն ես ունեմ ջրի շատ մոլեկուլներ:

Այնպես որ, եթե ես ունեմ ջրի մոլեկուլներ այստեղ, դրանք բոլորը

կշարժվեն պատահական ուղղություններով և այսինքն հավանականությունը՝

այս կողմ գնացող ջրի մոլեկուլների հավասար է այս կողմ գնացող ջրի մոլեկուլների հավանականությանը՝

ենթադրելով, որ երկու կողմերն էլ ունեն

ջրի մոլեկուլների հավասար քանակ, հակառակ դեպքում

ճնշումները տարբեր կլինեն:

Բայց ենթադրենք՝ գիտեք, որ սրա գագաթը նույն է

ինչ սրա գագաթը:

Այնպես որ, չկա ճնշում այս

կամ այն ուղղությամբ գնացող:

Այսպիսով, գիտեք, որ եթե ինչ-ինչ պատճառներով ջրի մոլեկուլների խումբը

շարժվի աջակողմյան ուղղությամբ, ապա

հանկարծակի սա կլրացվի ավելի շատ ջրի մոլեկուլներով, իսկ մենք գիտենք՝

հավանական չի, որ դա կատարվի:

Այնպես որ, սա, գիտեք, սա պարզապես լուծույթ է, սրանք պարզապես երկու անոթներ են ջրի:

Հիմա եկեք լցնենք ինչ-որ քանակի լուծված նյութ:

Եկեք լուծենք ինչ-որ լուծված նյութ, և ենթադրենք՝ անում ենք ամբողջ

լուծումը ձախ կողմում:

Այսպիսով, լցնում ենք շաքարի մի քանի մոլեկուլներ ձախ կողմում:

ԵՎ սրանք այս խողովակի միջով անցնելու համար բավական փոքր են:

Դա պարզապես ենթադրում եմ:

Ի՞նչ է կատարվելու:

Սրանք բոլորը ունեն ինչ-որ տեսակի կինետիկ էներգիա:

Դրանք բոլորը շարժվում են:

Գիտեք՝ ժամանակի ընթացքում ջուրը շարժվում է առաջ և հետ:

Այս ջրի մոլեկուլը կարող է գնալ այս կողմ:

Այս մեկը կարող է գնալ այս կողմ, բայց դրանք դուրս են մղում

մեկը մյուսին, բայց ժամանակի ընթացքում այս շաքարի մեծ մոլեկուլներից մեկը

կգնա ճիշտ ուղղությամբ,

հնարավոր է այս ուղղությամբ գնալու փոխարեն,

այն կսկսի գնալ այս ուղղությամբ:

Այն գնում է սրա միջով, այս երկու

անոթները միացնող թունելի միջով, և այն կկանգնի այստեղ, այնպես չէ՞:

Իսկ այս մոլեկուլը դեռ կշարունակի շարժվել:

Կա հավանականություն, որ այն գնա հետ, բայց այնտեղ դեռ կան

ավելի շատ մասնիկներ, շաքարի ավելի շատ մասնիկներ կան այստեղ քան այնտեղ:

Այսպիսով, դեռ կա հավանականություն, որ սրանցից մեկը

կգնա այս կողմ, հետո սրանցից մեկը կգնա

այս կողմ, մեկը կգնա այս կողմ:

Այսպիսով, պատկերացրեք, թե դուք անում եք նույն բանը հազարավոր

մասնիկներով, ես անում եմ միայն չորս հատով: Ժամանակի ընթացքում

մասնիկները կտարածվեն այնպես, որ իրենց կոնցենտրացիաները

մոտավորապես հավասար կլինեն:

Այնպես որ, հնարավոր է՝ այստեղ լինի երկու հատ ժամանակի ընթացքում:

Բայց եթե, բայց երբ դուք գործ ունեք երեք կամ չորս կամ հինգ

մասնիկների հետ, ապա կա հավանականություն, որ դա տեղի չի ունենա,

բայց երբ դուք գործ ունեք հազարավորների հետ, և դրանք շատ

փոքր են, ապա կա շատ մեծ հավանականություն:

Բայց, այնուամենայնիվ, այս ամբողջ պրոցեսին մենք գնացինք

բարձր կոնցենտրացիայով անոթից դեպի

ցածր կոնցենտրացիայով անոթը, և մասնիկները կտարածվեն

ցածր կոնցենտրացիայով անոթից դեպի բարձր

կոնցենտրացիայով անոթը:

Այսպես նրանք դիֆուզվում են:

Սա դիֆուզիան է:

Սա դիֆուզիան է:

Մենք սովորեցինք ուրիշ բառեր, որոնք սովորաբար

օգտագործվում են դիֆուզիա հասկացողության հետ:

Սա ունի բարձր կոնցենտրացիա:

Ձախ կողմի անոթը ունի բարձր կոնցենտրացիա:

Բարձր կոնցենտրացիա, բարձր կոնցենտրացիա,

դա հարաբերական է, այնպես չէ՞:

Դա բարձր կոնցենտրացիա ունի համեմատած սրա:

ԵՎ ահա սա այստեղ ունի ցածր կոնցենտրացիա:

Ցածր կոնցենտրացիա:

ԵՎ կան բառեր սրանց համար:

Այս բարձր կոնցենտրացիայով լուծույթը կոչվում է

հիպերտոնիկ լուծույթ:

Գրում եմ դա դեղին գույնով:

Հիպերտոնիկ լուծույթ:

Հիպեր, ընդհանրապես, նշանակում է շատ ունենալ ինչ-որ բանից,

ինչ-որ բանից շատ ունենալ:

Իսկ այս ցածր կոնցենտրացիան հիպո է, հիպոտոնիկ:

Հիպոտոնիկ լուծույթ, ցածր կոնցենտրացիա:

Հնարավոր է՝ լսած լինեք ձեր ծանոթներից, երբ

կերած չեն լինում, ասում են ես հիպոգլիկեմիկ եմ:

Դա նշանակում է, որ չունեն, զգում են

գլխապտույտ:

Իրենց արյան մեջ չկա բավականաչափ շաքար, և նրանք

ցանկանում են բավարարել այն՝ ուտելով ինչ-որ կերակուր:

Եթե դուք հենց նոր կերել եք քաղցրավենիք, հնարավոր է՝ դուք հիպերգլիկեմիկ եք

կամ հնարավոր է՝ դուք պարզապես հիպերգլիկեմիկ եք ընդհանրապես:

Այսպիսով սրանք լավ նախածանցներ են իմանալու համար, բայց

հիպերտոնիկ — ունես շատ լուծված նյութ:

ՈՒնես բարձր կոնցենտրացիա:

Իսկ հիպոտոնիկում լուծված նյութը քիչ է, այսինքն ունես

ցածր կոնցենտրացիա:

Սրանք իմանալու համար լավ բառեր են:

Այսպիսով ընդհանուր, դիֆուզիան- եթե չկան արգելքներ

դիֆուզիային, ինչպես մենք ունեինք, կունենաք լուծված նյութ

բարձր կոնցենտրացիայից կամ հիպերտոնիկ լուծույթից, եթե հնարավոր է,

հիպոտոնիկ լուծույթ գնացող, որտեղ

կոնցենտրացիան ցածր է:

Հիմա եկեք կատարենք հետաքրքիր փորձ:

Մենք խոսեցինք դիֆուզիայի մասին և

լուծված նյութի դիֆուզիայի մասին, այնպես չէ՞:

ԵՎ ընդհանրապես, և սա միակ դեպքը չէ, եթե դուք

ցանկանում եք լինել այնքան ընդհանուր ինչքան հնարավոր է, լուծված նյութը

դա ցանկացած բան է, որը քիչ է, լուծիչը՝ ցանկացած բան,

որից ունեք շատ:

ԵՎ հիմնականում լուծիչը ջուրն է, բայց այն

կարող է ջուրը չլինել:

Այն կարող է լինել ինչ-որ տեսակի ալկոհոլ:

Այն կարող է լինել սնդիկը:

Այն կարող է լինել մի ամբողջ շարք մոլեկուլներ, բայց ջուրը շատ

կենսաբանական կամ քիմիական համակարգերում հակված է լինել

առավել բնորոշ լուծիչը:

Դա այն է, որի մեջ լուծվում են մնացած մոլեկուլները:

Բայց ի՞նչ է տեղի ունենում, երբ մենք ունենք թունել, որտեղ լուծված նյութը շատ

մեծ է անցնելու համար, իսկ ջուրը՝ բավական փոքր:

Եկեք մտածենք այդ իրավիճակի մասին:

Դրա մասին մտածելու համար ես պատրաստվում եմ անել

մի հետաքրքիր բան:

Ենթադրենք՝ ունենք մի անոթ այստեղ:

Իրականում, ես նույնիսկ չեմ նկարի այդ անոթը:

Ենթադրենք՝ ունենք արտաքին միջավայր, որը ունի

ջրի մի խումբ մոլեկուլներ:

Սա արտաքին միջավայրն է, և ապա ունեք

ինչ-որ տեսակի թաղանթ:

Դուք ունեք ինչ-որ տեսակի թաղանթ այստեղ, սա թաղանթ է:

Ջուրը կարող է այս թաղանթով ներս և դուրս գալ:

Այնպես որ, այն կիսաթափանցելի է:

Լավ, այն անցանելի է ջրի համար, բայց լուծված նյութը չի կարող անցնել

թաղանթի միջով:

Եկեք ասենք, որ լուծված նյութը շաքարն է:

Այսինքն դրսում ունենք ջուր և

նաև՝ թաղանթի ներսում:

Ահա սրանք ջրի փոքր մոլեկուլներ են:

Հենց այստեղ թաղանթն է:

ԵՎ մենք ունենք շաքարի մի քանի մոլեկուլներ նորից,

Ես պարզապես ընտրում եմ շաքարը:

Այն կարող է լինել ցանկացած բան:

Այսպիսով, ունենք շաքարի մի քանի մոլեկուլներ այստեղ, որոնք պարզապես

մի քիչ մեծ են, կամ դրանք կարող են լինել շատ մեծ:

Իրականում, դրանք ավելի մեծ են, քան ջրի մոլեկուլները:

Դուք ունեք մի խումբ, և ես նկարում եմ միայն չորսը, բայց դուք ունեք

հազարավորները դրանցից, ճի՞շտ է:

Դուք ունեք ջրի այդքան շատ մոլեկուլներ:

Ես պարզապես փորձում եմ ցույց տալ, որ ունեք ջրի ավելի շատ մոլեկուլներ, քան

շաքարի մոլեկուլներ:

ԵՎ այս թաղանթը կիսաթափանցելի է:

Թափանցելի նշանակում է՝ այն թողում է նյութերին անցնել:

Կիսաթափանցելի նշանակում է, որ այն ամբողջությամբ թափանցելի չէ:

Այսինքն կիսաթափանցել այս համատեքստում, ես նկատի ունեմ՝ այն թողում է

ջրին անցնել թաղանթի միջով:

Այսինքն ջուրը կարող է անցնել, բայց շաքարը՝ ոչ:

Շաքարը շատ մեծ է:

Այսպիսով, եթե մեծացնենք չափերը իրական թաղանթի վրա,

հնարավոր է թաղանթը ունենա այսպիսի տեսք:

Ես պատրաստվում եմ մեծացնել թաղանթի չափերը:

Այսպիսով, թաղանթի վրա այն ունի փոքր անցքեր , հենց այսպես:

ԵՎ ջրի մոլեկուլները հնարավոր է հենց այդ չափսի են:

Այսինք դրանք կարող են անցնել այս անցքերի միջով:

Այնպես որ, ջրի մոլեկուլները կարող են գնալ առաջ և հետ այս

անցքերի միջով, բայց շաքարի մոլեկուլները դրանցից մեծ են:

Այսինքն դրանք չեն կարող անցնել անցքերի միջով:

Դրանք շատ մեծ են այս բացվածքի համար՝ գնալու հետ

և առաջ դրանց միջև:

Ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ է կատարվելու այս իրավիճակում:

Ամենից առաջ եկեք օգտագործենք մեր տերմինաբանությունը:

Հիշեք՝ շաքարը մեր լուծված նյութն է:

Ջուրը մեր լուծիչն է:

Կիսաթափանցելի թաղանթ:

Թաղանթի ո՞ր կողմը ունի լուծված նյութի բարձր կամ ցածր

կոնցենտրացիա:

Լավ, ներսը ունի բարձր կոնցենտրացիա:

Ներսը հիպերտոնիկ է:

Դուրսը ունի ցածր

կոնցենտրացիա, այսինքն հիպոտոնիկ է:

Հիմա, եթե այս բացվածքները բավարար մեծ լինեին, հիմնված այն ամենի վրա,

որ խոսեցինք, այս մոլեկուլները շարժվում են, ջուրը

շարժվում է ցանկացած ուղղությամբ, և հավասար

հավանականությամբ կամ, իրականում ես ուզում եմ խոսել

մի պահ դրա մասին:

Եթե ամեն-ինչ լիներ բաց, ապա այն կունենար հավասար հավանականություն,

բայց եթե այն լիներ բաց, ապա այս մոլեկուլները վերջիվերջո կշարժվեին

ավելի քան այս կողմ, և այն հավանաբար կավարտվեր

հավասար կոնցենտրացիաների հաստատմամբ:

Այսինքն դուք կունենայիք սովորական դիֆուզիա, որտեղ

լուծված նյութը բարձր կոնցենտրացիայից գնում է դեպի

լուծված նյութի ցածր կոնցենտրացիա:

Բայց այս դեպքում, այս մոլեկուլները, դրանք չեն կարող

անցնել այս անցքով:

Միայն ջուրը կարող է առաջ և հետ գնալ:

Եթե այս մոլեկուլները այստեղ չլինեին, ջուրը կունենար հավասար

հավանականություն՝ այս կողմ գնալու, ինչպես

այս կողմ գնալու, լրիվ հավասար հավանականություն:

Բայց քանի որ այս մոլեկուլները աջ կողմում են, կամ

այս դեպքում՝ մեր թաղանթի ներսում:

Սա մեր ներքին թաղանթի խոշորացված տեսքն է, այն քիչ

հավանական է, որովհետև այս մոլեկուլները հնարավոր է լինեն մոտեցման

դիրքում անցքերի, որը շատ քիչ հավանական է ջրի համար՝

լինել անցքերի մոտեցման դիրքում, այսինքն իրականում

ջրի մտնելը ավելի հավանական է, քան դուրս գալը:

ԵՎ ես ուզում եմ դա շատ հասկանալի դարձնել:

Եթե շաքարի այս մոլեկուլները այստեղ չլինեին, ակնհայտորեն

ջրի համար հավասար հավանական կլիներ գնալ ցանկացած ուղղությամբ:

Հիմա, քանի որ շաքարի մոլեկուլները այստեղ են, դրանք

կարող են լինել աջ կողմում:

Դրանք կարող են լինել արգելք, ես մտածում եմ դա ամենալավ ձևն է՝ համարել

դրանց, որպես արգելք անցքի մոտ:

Դրանք երբեք չեն կարողանա անցնել անցքի միջով

և հնարավոր է՝ նույնիսկ չփակեն անցքը, բայց դրանք շարժվում են

ինչ-որ պատահական ուղղությամբ:

Այսինքն, եթե ջրի մոլեկուլը մոտենում է, դա շատ

հավանական է, և մենք գործ ունենք հազարավոր

մոլեկուլների հետ, ավելի հավանական է արգելափակվի

դուրս գալու համար:

Բայց ջրի մոլեկուլները դրսից , չկա ոչինչ նրանց

արգելափակելու համար, այսինքն կունենաք

ջրի հոսք դեպի ներս:

Այսինքն այս իրավիճակում, կիսաթափանցելի թաղանթի հետ,

դուք կունենաք ջուր:

Դուք կունենաք ամբողջական ջրի ներհոսք:

ԵՎ սա հետաքրքիր է:

Մենք ունենք լուծիչ, որը հոսում է հիպոտոնիկ վիճակից դեպի

հիպերտոնիկ լուծույթ, բայց դա միայն

հիպոտոնիկ է լուծված նյութում:

Բայց ջուրը, եթե դուք փոխեք հակառակը, եթե դուք օգտագործեք

շաքարը, որպես լուծիչ, ապա կարող եք ասել՝ մենք գնում ենք

ջրի բարձր կոնցենտրացիայից դեպի ջրի ցածր կոնցենտրացիա:

Չեմ ուզում ձեզ շատ շփոթեցնել:

Ահա սա է շփոթեցնում մարդկանց, բայց պարզապես մտածեք

ինչ է կատարվելու:

Ցանկացած իրավիճակում լուծույթը կանի

այն հնարավորը, որպեսզի հավասարեցնի

կոնցենտրացիան:

Դարձնելու կոնցենտրացիաները երկու

կողմերում ինչքան հնարավոր է մոտ:

ԵՎ դա պարզապես ինչ-որ հրաշք չի:

Այնպես չէ, որ լուծույթը դա գիտի:

Ամբողջը հիմնված է հավանականությունների վրա և

բախումների, բայց այս իրավիճակում ջուրը ավելի

հավանական է՝ հոսի անոթի մեջ:

Այսինքն այն իրականում կգնա հիպոտոնիկ կողմից, երբ

մենք խոսում ենք լուծված նյութի ցածր կոնցենտրացիայից, դեպի

լուծված նյութի բարձր կոնցենտրացիայով կողմը,

շաքարի, և իրականում, եթե այս բանը ընդարձակվող է, շատ

ջուր կհոսի ներս, և այս թաղանթը

կլայնանա:

Ես չեմ մանրանա այստեղ, բայց այս գաղափարը ջրի -

լուծիչի, եթե այս դեպքում ջուրը լուծիչն է,

ջրի, որպես լուծիչի դիֆուզվելը

կիսաթափանցելի թաղանթով կոչվում է օսմոս:

Դուք հավանաբար լսել եք օսմոսով սովորելու մասին. եթե դուք դնեք գիրքը

ձեր գլխի մոտ, հնարավոր է՝ այն անցնի ձեր գլխի մեջ:

Նույն գաղափարը:

Այդտեղից էլ եկել է բառը:

Այս գաղափարը թաղանթի միջով ջրի հոսելու՝

կոնցենտրացիաները ավելի հավասար դարձնելու համար:

Այսպիսով, եթե ասեք, լավ, ես ունեմ բարձր կոնցենտրացիա այստեղ,

ցածր կոնցենտրացիա այստեղ:

Եթե այստեղ թաղանթ չլիներ, այս մեծ մոլեկուլները

դուրս կգային, բայց որովհետև կա այս կիսաթափանցելի թաղանթը այստեղ,

դրանք չեն կարող դուրս գալ:

Այսինքն համակարգը պարզապես հավանականությամբ է, չկա կախարդանք

այստեղ, շատ ջուր կմտնի՝ հավասարեցնելու համար

կոնցենտրացիան:

Վերջապես, եթե լինեն քիչ մոլեկուլներ այստեղ, այլ ոչ

այսպես բարձր կոնցենտրացիա, վերջապես եթե ամեն-ինչ

ամբողջությամբ տեղի ունենար, դուք կգայիք մի կետի, որտեղ

դուք ունեք այնքան բարձր

կոնցենտրացիա այս կողմում, ինչքան աջ ձեռքի կողմում,

որովհետև այս աջ կողմը կլցվի

ջրով, և նաև հնարավոր է՝ դառնա ավելի մեծ ծավալի:

ԵՎ նորից, ջրի մոլեկուլի հավանականությունները

աջ գնալու և ձախ գնալու կլինեն

հավասար, և կունենաք ինչ-որ տեսակի հավասարակշռություն:

Բայց ես ցանկանում եմ դա շատ հասկանալի դարձնել. դիֆուզիան դա

ցանկացած մասնիկի գնալն է բարձր կոնցենտրացիայից, և

տարածումը դեպի ցածր կոնցենտրացիայով վայր և

պարզապես տարածվելը:

Օսմոսը ջրի դիֆուզիան է:

ԵՎ սովորաբար դուք խոսում եք ջրի դիֆուզիայի մասին,

որպես լուծիչ, և սովորաբար այն

կիսաթափանցելի թաղանթի համատեքստում է, որտեղ իրական լուծված նյութը չի կարող

անցնել թաղանթի միջով:

Այնուամենայնիվ, հուսով եմ՝ օգտակար եք գտնում սա և

ոչ շփոթեցնող: