-
Hoi, ik ben Tony,
en dit is Every Frame a Painting.
-
Alexander Mackendrick zei ooit:
-
"Een filmregisseur richt eigenlijk
de aandacht van het publiek...
-
... Regie is een zaak van nadruk...
-
... Je benadrukt wat belangrijk is...
-
... door het onbelangrijke
minder te benadrukken.
-
Tegenwoordig leggen veel regisseurs nadruk
door van close-up...
-
Naar close-up te springen.
-
Maar teveel dekking is vermoeiend,
vooral voor de acteurs.
-
- En ik zeg, "Oh, dus
je wilt technicus spelen,
-
dus schiet je de master,
dichterbij, andere kant..."
-
Dan hou ik m'n poot stijf, en zeg,
"Dat ga ik niet doen,
-
want je hebt alles al wat je nodig hebt
om het publiek te vertellen
-
wat ze moeten weten
over wat er hier gebeurt."
-
Dus laten we het nu eens anders aanpakken.
In plaats van de standaard dekking,
-
zetten we alle acteurs
in hetzelfde beeld,
-
en laten ze samen acteren.
-
oftewel, 'ensemble enscenering'.
-
Hierbij gaat het over nadruk creëren
zonder te verspringen.
-
Ten eerste kijken we van nature
naar degene die spreekt...
-
en naar wie wordt toegesproken.
-
Dit wordt vaak gebruikt
in combinatie met een tweede techniek:
-
zet iemand die belangrijk is
dichter bij het licht,
-
of dichter bij de lens.
-
Als je wilt dat iemand minder opvalt,
zet je ze verder weg,
-
misschien vervaagd.
-
Aandacht is natuurlijk relatief.
-
Soms kun je het publiek ergens naar
laten kijken, ook al is het uit focus.
-
Door het te laten bewegen.
-
We zien het vooral goed
als iemand z'n handen beweegt...
-
of z'n ogen.
-
Je kunt het publiek ook leiden door iets
meer in het midden te zetten.
-
Deze grap zit vaak in deze film:
-
Personages midden in beeld...
-
... die de verdachten aanvallen.
-
Dat leidt tot nummer 5:
de positie van de acteurs.
-
Hoe staan ze gedraaid
ten opzichte van de lens?
-
Zien we ze en face...
of 3/4?
-
En profil... of een andere hoek
zodat we helemaal geen gezicht zien?
-
Met meerdere acteurs in beeld
is variatie belangrijk.
-
Als het publiek even niet op iemand
hoeft te letten: draai 'm om.
-
Als je dit doet zorg je voor contrast.
-
De 3 agenten rechts kijken naar elkaar,
en detective Seo kijkt weg.
-
In het eerste half uur staat hij
steeds afzijdig van de groep,
-
en kijkt naar papieren die de rest
allemaal negeert.
-
Dit brengt ons op #7:
subtiele camerabewegingen.
-
Kijk hier hoe ons beeld wordt vernauwd
van 4 personages...
-
... naar 2.
Terwijl onze aandacht hier beweegt tussen
-
2 partijen in een discussie,
en uiteindelijk bij de winnaar belandt.
-
Ten slotte, vergeet niet dat mensen
sociaal zijn ingesteld:
-
we kijken waar anderen kijken.
-
Laten we nu eens bedenken waarom Bong
een scène zo zou inrichten.
-
Dit is mijn favoriete shot
in de hele film.
-
We zien eerst één verhaal,
2 ruziënde agenten.
-
En het lijkt alsof Bong bijna niks doet.
Hij laat onze aandacht gaan
-
van detective Park...
naar detective Seo.
-
Maar we zien iets
in het midden van het beeld
-
en realiseren ons dat een ander,
detective Cho,
-
achter de bank
de serveerster ligt te zoenen.
-
Dus we hebben nu 2 verhaaltjes:
voor- en achtergrond.
-
Bong speelt ze tegen elkaar weg
om het serieuze af te zetten...
-
... tegen het gekkige. In het verloop van
de scene komt de camera dichterbij,
-
dit verbergt de 2 vrouwen,
en richt de aandacht op de hoofdrolspelers
-
En hij laat de acteurs
met hun handen praten,
-
vooral als de ruzie lijkt
slaags te lopen.
-
Dan valt de chef plotseling binnen.
-
Dit is de reden voor
deze enscenering.
-
Onverwacht is er een derde verhaal, en het
onderbreekt de andere twee.
-
Met een grap.
-
De rest van de scène
is het derde verhaal,
-
de chef legt zijn plan uit
om de moordenaar te vangen.
-
Waarom in één shot?
Het onderschrijft het thema.
-
Verhaal 1 is gewoon een ruzie.
Verhaal 2 is alleen maar lust.
-
Niemand is aan het werk,
ze zijn egoïstisch.
-
Pas in het derde verhaal denken ze aan
het slachtoffer en de moordzaak.
-
De chef vormt letterlijk
het morele middelpunt.
-
Had Bong dit met dekking gefilmd,
-
dan zouden we het verband niet zien
tussen het eerste...
-
en het tweede verhaal.
En de overgang...
-
... naar het derde.
-
Dit soort regie is tegenwoordig
zeer ongebruikelijk,
-
en het toont de waarde van
dit soort enscenering,
-
in plaats van van één gezicht
naar het ander de knippen.
-
- Want soms wil ik gewoon op die plek
blijven, met de acteurs,
-
en het door de acteurs laten regelen,
en niet m'n handje vasthouden
-
door dichterbij te gaan zitten.
Laat mij het gewoon doen.
