Kızıl gezegen hayali | Alyssa Carson | TEDxBucharest

Alyssa 17 yaşında bir kızıl gezegen tutkunu. Küçük bir çocukken tutkusunun nasıl filizlendiğini ve bundan 15 sene sonra nasıl onun yuvası olacağından bahsediyor: "Bazılarınız kızıl gezegen diyebilir. Bazılarınız Mars der. Ben yuva diyorum." Astronot olmak için gerekenleri ve onu bekleyen yolculuğu anlatıyor. Mars One Büyükelçisi.

Bu konuşma TED’den bağımsız, yerel bir topluluğun düzenlediği bir TEDx etkinliğinde TED Konferansı formatı kullanılarak yapılmıştır. Daha fazla bilgi için: http://ted.com/tedx

Bulutsuz bir gecede,
gökyüzüne bakmayı

ve belirli bir gezegeni aramayı seviyorum.

Nokta kadar küçük gözüküyor.

Bazılarınız Kızıl Gezegen
ya da Mars diyebilir.

Ben yuva diyorum.

En eski hatıram 3 yaşındaykendi.

Yaratık arkadaşların arka bahçelerinde

hayali maceralara çıktığı
şu çizgi filmi izliyordum.

O kadar heyecan verici gözüküyordu ki
insanların gerçekten

Mars'a gidip gitmediğini öğrenmek için
koşarak babamın yanına gittim.

İnsanların Ay'a gittiğini
ancak Mars'a gitmediğini,

oraya gideceklerin
benim jenerasyonum olduğunu

ve Mars jenerasyonu olacağımızı söyledi.

O anda

kalbimde bir şey uyandı.

Üç yaşındayken bile

Kızıl Gezegen'e, yuvama,
varan ilk kişi olma göreviyle

Dünya gezegeninde doğduğumu farkettim.

Yani o zamandan beri, hayatımı eğitime,
öğrenmeye ve öğretmeye adadım.

Bu hayali gerçekleştirmek için

gerekli olan tüm adımları atıyorum
ve her gün çok fazla çalışıyorum.

En güncel başarım
alt yörüngesel uçuş sertifikam.

Bu, temelde çizgiyi geçip

uzaya gidebileceğim anlamına geliyor.

Bu başarıya nasıl ulaştım?

Farklı eğitimleri içeriyor:

Yerçekimsiz ortam eğitimi,

uzay giysisi eğitimi,

dekompresyon eğitimi,

suda hayatta kalma,

farklı araştırma görevleri,

ayrıca uzay atmosferiyle ilgili dersler,
uzay fizyolojisi

ve tüm araştırma ekipmanlarının kullanımı.

Bu harika deneyimler,
"PoSSUM Projesi" denilen

bir vatandaş bilim programı
yoluyla gerçekleştirildi.

PoSSUM Projesi'nin açılımı

Üst Mezosferde Kutupaltı Yörünge Bilimi.

Yani oldukça karmaşık.

Ancak esas görevleri,

üst atmosferdeki bulutları araştırmak.

Yani, aslında insanları ille de

uzaya ya da Mars'a
gitmek için eğitmeseler de

uzayla ilgili oldukça harika
eğitimler görüyoruz.

Bulutları araştırmaları konusunda

onlara yardımcı olabiliyorum.

Suyun içerisindeyken giysi
ne kadar sızdırıyor gibi şeyleri görerek,

giysilerini geliştirmeleri

ve daha da uygun hâle getirmeleri için

uzay giysisi firmasına
yardımcı olabiliyorum.

Bu gibi şeyler.

Bu yolda ilerlerken, ayrıca benim hayalimi

daha ileriye taşımama yardım eden
bu harika deneyimleri yaşıyorum.

Mevcut planlar, insanları 15 sene
içerisinde Mars'a göndermeyi amaçlıyor.

Hollanda'daki Mars One gibi
bazı planlar tek yönlü

ve bazılarıysa dönüşü de kapsıyor.

Mevcut teknoloji ile oraya gitmenin

altı ay süreceğini biliyoruz.

Astronotlar gezegende
bir seneden biraz fazla yaşayacak

ve dönüşleri dokuz ay sürecek.

Yani bu, insanların uzayda
ya da bir görevde kaldıkları

net en uzun süre olacak.

Mars'ta tam olarak ne yapacağız ki?

Hatta neden oraya gitmek istiyoruz ki?
Neden bu kadar önemli ki?

Sizlere nedenini söyleyeyim.

Astronotlar oradayken,

Mars'ta yaşamanın

yeni koşullarına adapte olacaklar.

Bilimsel araştırma yapacaklar

ve başka neler olduğunu bulacaklar.

Oraya gitmek için

yeni bir roket ve daha da yeni
teknolojiler üretiyoruz.

SLS'i (Uzay Fırlatma Sistemi Roketi)

ve Orion Uzay Aracını inşa ediyoruz.

Bu ikisi şu an geliştiriliyor
ve 2030'ların başlarındaki

bir göreve hazır olmaları için
testlerine yakında başlayacağız.

Mars'ta yaşamak, Dünya'da
yaşamaktan oldukça farklı olacak.

İki gezegenimiz arasında
bazı büyük farklılıklar var.

Dışarı çıkmak istediğinizde

oksijen olmadığı için her seferinde

bir uzay giysisi giymek zorunda
olduğunuzu düşünün.

Sahip olduğunuz tek yemeğin, orada
yetiştirdikleriniz olduğunu düşünün.

İşlerin rast gitmesini
ve bir problem çıkmamasını umarsınız

çünkü o sizin yemek kaynağınız.

Yani aşırı farklı bir dünya.

Okyanuslar, ağaçlar, çimen
ve dışarıda sahip olduğumuz şeyler yok.

Hepsi kırmızı renkte olan
kayalarımız ve toprağımız var.

Oldukça farklı bir güzellik.

Mars'a gitmekle ilgili çokça risk var.

Risklerin farkında mısınız?
Çünkü kulağa oldukça çılgınca geliyorlar.

Dünya'dan Mars'a giderken
maruz kalınacak radyasyon var.

Gezegendeyken yaşanacak
oksijen eksikliği var.

Vücudun yerçekimsiz ortamda
bulunmasının etkileri var.

Bilirsiniz, kemik yoğunluğu kaybı gibi,

eskisi kadar çaba sarf etmedikleri
için kaslarınız zayıflıyor.

Çünkü çok rahatça
koltuklarda oturuyor olsanız bile

kaslarınız hâlâ çalışıyor
ve yer çekimine karşı savaşıyor.

Yani aslında hâlâ güçlerini koruyorlar
ve hâlâ sağlamlar,

oysa uzaydayken sadece etrafta süzülürsün.

Yani şöyle bir havaya giriyorlar:
"Artık çalışmama gerek yok. Güzel."

ve zayıflamaya başlıyorlar.

Bize yaşayacak başka bir yer olması,

uzayın daha ilerisini keşfedebilmemiz
adına başka bir nokta oluşturması için

teknolojilerimizle Mars'ı
yaşanabilir kılabileceğimizi biliyoruz.

Mars'ı yaşanabilir kılmak
çok fazla zaman alacak gibi gelebilir

ama şimdiye kadar uzay programında
yaptıklarımızı düşünün.

Sadece 55 yılda,

yörüngeye gönderilen
ilk insan Yuri Gagarin'den

bugün geldiğimiz noktaya.

Ay'da yürüdük,

güneş sistemimizin
dışına çıkan uydularımız oldu,

güneş sistemimizin her yerine keşifçiler
ve uzay sondaları gönderdik,

Mars da dâhil
diğer gezegenlere iniş yaptık.

Teknolojimizin nasıl arttığını

ve 20 sene içerisinde ne teknolojilere
sahip olacağımızı düşünün.

Mars görevi bilim kurgu
ya da erişilemez bir hedef gibi gelebilir

ama eriştiğimiz zaman evren bize açılacak

ve diğer dünyaları
keşfetmeye başlayacağız.

Uzayla ilgili tüm o çılgın eğitimler
ve öğrendiklerime rağmen

en gururlu olduğum
anlarımdan birisi 12 yaşındayken

2030 başlarında yapılacak
Mars görevlerini tartışmak için

NASA MER-10 panelinde bulunduğum andı.

Paneldeki diğer kişiler doktorasını
yapmış insanlar ve bir astronottu.

Yani çok havalı insanlardı.

Onların benden, yolculuğumdan,

Mars'a gitme hayalimden
ve bunu nasıl yapacağımdan

bahsetmemi duymak istemeleri harikaydı.

Bu deneyim, gerçekten hayallerimi
daha da ileriye taşımama yardımcı oldu.

O andan itibaren çokça ders aldım

ancak üç tanesini bugün
sizlerle paylaşmak istiyorum.

Birincisi:

Bu arada, bu panel.

Bir: Sizin dünya dışı hayaliniz nedir?

Her birimiz özel bir yetenek,

eşsiz bir hayal ya da amaç ile doğduk.

İnsanların korku ya da endişe yüzünden

bu hayalleri engellemelerine
ya da vazgeçmelerine hep şaşırmışımdır.

Ayrıca yaşamlarında geriye bakıp da
hayallerini erken bir yaşta

kovalamış olmayı dileyen
yetişkinlerin sayısı da oldukça şaşırtıcı.

Benim hikâyem, benim hayalim,
2033'te Mars görevini başarmak.

Hayalim kelimenin
tam anlamıyla dünya dışı.

Peki ya siz?

Sizin dünya dışı hayaliniz nedir?

Görevinizi başlatmak için ne yapıyorsunuz?

İkincisi: Hepimiz biriz.

Eğitimimin bir parçası olarak

21 ülke gezme fırsatım oldu.

Ayrıca tüm derslerimi dört dilde gördüğüm

Baton Rouge International
School'a gidiyorum.

Dünyanın her yerinden gelmiş

ve ana dil konuşucusu olan
öğretmenlerden ders alıyorum.

Ülkemiz, geçmişimiz

ya da konuştuğumuz dil ne olursa olsun

hepimizin aynı umutlara, hayallere,
zorluklara sahip olduğunu

eğitimim bana gerçekten de öğretti.

Hepimiz ihtiyaçlarımızın giderilmesini,

ailelerimizin sağlıklı
ve mutlu olmasını istiyoruz.

Eğitimim bana, hepimizin
dünya vatandaşı olduğunu öğretti.

Hepimiz insanız ve hepimiz biriz.

Üçüncüsü:

Başkalarına inanmanın
ve yardım etmenin önemi.

Bazen Mars'a gitme hayalimle ilgili

babamın ilk düşüncelerini merak ediyorum.

Beni astronot giysisini giyip

TV'de gördüğü arka bahçe macerasını
oynamayı hayal eden

başka bir çocuk olarak mı düşündü?

Bir gün, Uzay Kampı'nda kazanabileceğiniz

en büyük ödül olan
Right Stuff Award'u kazandığımı gördüğünde

onu ağlarken gördüm.

Mars'a gitme görevimde
beni hiçbir şeyin durduramayacağını

o anda fark ettiğini söyledi.

İlk anılarımdan itibaren
benim en büyük destekçim oldu

ve yolun her adımında benim yanımdaydı.

Bana olan inancı sayesinde
bugün sizin karşınızdayım

ve bunun için çok minnettarım.

İhtiyacım olan tek şey
bir insanın bana tamamen inanmasıydı,

bu da insanlık için dev bir adımın

parçası olan tüm bu
muhteşem insanlara yöneltti.

Yolunuzda sizin destekçileriniz kim?

Peki diğerlerini desteklemek için
siz ne yapıyorsunuz?

Çünkü hayallerimiz görevlerinde bize
destek olacak birilerine ihtiyacımız var

ve karşılığında
başkalarınınkini desteklemeye,

hatta Mars görevi gibi
büyük bir şeyde bile.

Biliyorsunuz ki, bir astronotu
uzaya göndermek için

on binlerce insan gerekiyor.

Hepimiz aynı hedefe sahibiz,
hepimiz aynı hayale sahibiz

ama bu hayali gerçekleştirmek için
bir araya gelmemiz gerek.

Sonuç olarak,

bugünden 15 yıl sonra yuvamda olacağım,

kızıl kumda duracağım,
bulutsuz gökyüzüne bakacağım,

küçük, soluk, mavi bir nokta arayacağım,

Dünyamızı arayacağım.

Hayallerinize inanarak,

insanlığın birliğini takdir ederek

ve başkalarına yardım ederek

sınırlarınızı aşmaya
devam ettiğinizi umarak

sizleri düşünüyor olacağım.

Hayal etmeyi asla bırakmayın,

asla vazgeçmeyin

ve asla başkalarının hayallerinizi
elinizden almasına izin vermeyin.

Zaman değişim zamanı,

keşif zamanı,

gelişim zamanı

ve gelecek nesiller için
sınırlarımızı aşma zamanı.

Ben Alyssa Carson,

çağrı işareti "Blueberry"

ve biz Mars jenerasyonuyuz.

Teşekkürler.

(Alkışlar) (Tezahürat)