Return to Video

What is the hardest thing to do for Thay?

  • 0:02 - 0:03
    (Gong)
  • 0:07 - 0:12
    (Gong)
  • 0:33 - 0:36
    Wat is het moeilijkste
    dat u oefent?
  • 0:39 - 0:45
    Dat is om je niet overweldigd
    te laten worden door wanhoop.
  • 0:45 - 0:48
    Dat is het moeilijkste.
  • 0:48 - 0:51
    Want als je door wanhoop
    overweldigd wordt,
  • 0:51 - 0:54
    is dat het ergste dat je kan gebeuren.
  • 0:56 - 1:00
    Ik weet nog dat het oorlog was.
  • 1:02 - 1:07
    We zagen het licht niet...
  • 1:10 - 1:12
    ...aan het eind van de tunnel.
  • 1:12 - 1:16
    Het leek alsof de oorlog
    voor altijd door zou gaan.
  • 1:18 - 1:22
    Jonge mensen kwamen naar me toe
    en vroegen:
  • 1:22 - 1:23
    'Lieve Thay,
  • 1:24 - 1:27
    denkt u dat de oorlog gauw voorbij is?'
  • 1:30 - 1:33
    Het was moeilijk een antwoord te geven.
  • 1:34 - 1:38
    Want je hebt het licht aan het eind
    van de tunnel nog niet gezien.
  • 1:39 - 1:41
    Maar als je zegt: 'Ik weet het niet',
  • 1:42 - 1:51
    dan geef je water
    aan het zaadje van wanhoop in hen.
  • 1:55 - 2:00
    Dus Thay moest een paar keer
    in- en uitademen
  • 2:00 - 2:02
    en wat hij toen zei was:
  • 2:02 - 2:04
    'Lieve vrienden,
  • 2:04 - 2:07
    Boeddha zei dat alles vergankelijk is.
  • 2:08 - 2:12
    De oorlog zou ook
    vergankelijk moeten zijn.
  • 2:12 - 2:14
    Op een dag zou het voorbij moeten zijn.
  • 2:14 - 2:18
    Laten we doorgaan voor vrede te werken.'
  • 2:19 - 2:21
    Tijdens de oorlog,
  • 2:21 - 2:26
    organiseerden wij, de jonge nonnen,
    monniken en lekenbeoefenaars,
  • 2:27 - 2:31
    de School van Jongeren
    voor Sociale Dienstverlening,
  • 2:32 - 2:37
    zoiets als het Peace Corps
    dat door John F. Kennedy werd opgericht.
  • 2:37 - 2:41
    We gingen naar het oorlogsgebied
    en hielpen de gewonde mensen.
  • 2:44 - 2:49
    We hielpen vluchtelingencentra
    op te zetten,
  • 2:49 - 2:54
    we gaven ze een kans
    terug te gaan naar een gewoon leven.
  • 2:56 - 3:01
    We herbouwden de dorpen
    die gebombardeerd waren.
  • 3:04 - 3:07
    Er was een dorp dat Tra Loc heette,
  • 3:07 - 3:11
    niet ver weg
    van de gedemilitariseerde zone
  • 3:11 - 3:14
    tussen het Noorden en het Zuiden.
  • 3:15 - 3:20
    Het dorp Tra Loc werd gebombardeerd
    en helemaal verwoest.
  • 3:21 - 3:23
    Onze jonge sociaal werkers,
  • 3:23 - 3:27
    waaronder monniken en nonnen
    en leekbeoefenaars,
  • 3:27 - 3:30
    hielpen het dorp te herbouwen.
  • 3:32 - 3:35
    Maar het werd opnieuw gebombardeerd
    en opnieuw verwoest.
  • 3:37 - 3:41
    Onze sociaal werkers telegrafeerden ons
  • 3:41 - 3:45
    en vroegen of ze het moesten herbouwen.
  • 3:46 - 3:48
    We zeiden: 'Herbouw het'.
  • 3:49 - 3:51
    En we herbouwden het.
  • 3:51 - 3:53
    En het werd opnieuw gebombardeerd.
  • 3:55 - 3:56
    Vier keer.
  • 3:58 - 4:00
    Als we zouden opgeven,
  • 4:01 - 4:05
    zou dat een gevoel van wanhoop creëren.
  • 4:05 - 4:11
    Daarom bleven we het
    herbouwen en herbouwen.
  • 4:12 - 4:15
    Dus het moeilijkste is
    om niet de hoop te verliezen,
  • 4:16 - 4:19
    om niet op te geven of te wanhopen.
  • 4:19 - 4:21
    Dat is het moeilijkste.
  • 4:21 - 4:25
    We hebben zo twee oorlogen doorgemaakt.
  • 4:28 - 4:34
    We zagen de Franse soldaten komen,
    moorden en vermoord worden.
  • 4:35 - 4:38
    We zagen jonge Amerikanen komen
    en moorden en vermoord worden.
  • 4:39 - 4:44
    Weet je dat er 50.000 jonge Amerikanen
    zijn vermoord in Vietnam?
  • 4:45 - 4:51
    Honderdduizenden raakten gewond
  • 4:53 - 4:57
    en velen moesten verzorgd worden
    door psychotherapeuten enzovoorts.
  • 4:57 - 5:02
    In een situatie van extreem lijden
    zoals daar,
  • 5:02 - 5:06
    als je dan geen beoefening hebt
    kun je het niet overleven.
  • 5:07 - 5:10
    Wij beoefenen op zo'n manier
  • 5:10 - 5:17
    dat we onze hoop
    en ons mededogen kunnen behouden.
  • 5:25 - 5:31
    Als journalisten ons
    er vragen over stelden,
  • 5:32 - 5:37
    over hoe het voor ons voelde
    dat jonge Amerikanen kwamen
  • 5:40 - 5:44
    en moordden en stierven in Vietnam,
  • 5:44 - 5:48
    zeiden we: 'Zij zijn slachtoffers,
    we haten ze niet.
  • 5:49 - 5:54
    Ze zijn slachtoffers van een politiek
    die niet erg intelligent is.
  • 5:57 - 6:00
    Een politiek die op angst is gebaseerd.
  • 6:04 - 6:11
    Angst dat heel Zuid-Oost Azië
    door de communisten ingenomen werd.
  • 6:16 - 6:18
    Zij zijn slachtoffers.
  • 6:18 - 6:21
    Ze moeten hier komen
    om te doden en te sterven.'
  • 6:21 - 6:24
    Je begrijpt het,
    dus ben je niet boos op hen.
  • 6:27 - 6:35
    In 1966 werd Thay uitgenodigd
    om naar Amerika te komen.
  • 6:37 - 6:46
    Hij had de kans om met de Amerikaanse
    mensen over de oorlog te praten.
  • 6:48 - 6:53
    Er was een heel boze, jonge Amerikaan
  • 6:53 - 6:58
    die opstond en tegen Thay zei:
  • 6:59 - 7:01
    'Jij hoort hier niet.
  • 7:01 - 7:03
    Je zou terug moeten gaan
  • 7:03 - 7:09
    om tegen het Amerikaanse imperialisme
    in Vietnam te vechten.
  • 7:09 - 7:13
    Je moet de Amerikaanse
    soldaten daar doden.'
  • 7:14 - 7:16
    Thay's antwoord was:
  • 7:16 - 7:19
    'Ik dacht dat de wortel
    van de oorlog hier was.
  • 7:19 - 7:22
    Die is niet in Vietnam.
  • 7:22 - 7:26
    De jonge Amerikanen die naar Vietnam komen
  • 7:26 - 7:28
    dat zijn maar slachtoffers.
  • 7:28 - 7:31
    Dus moest ik hiernaartoe komen
    en de Amerikanen vertellen
  • 7:32 - 7:36
    dat deze oorlog Vietnam
    helemaal niet helpt.'
  • 7:37 - 7:42
    Zonder dit soort begrip en mededogen
  • 7:43 - 7:48
    raak je jezelf kwijt in woede en haat.
  • 7:48 - 7:51
    En dan kun je dit soort dingen niet zeggen
  • 7:51 - 7:53
    en de Amerikanen helpen te begrijpen
  • 7:53 - 7:59
    en hun politiek te veranderen.
  • 8:06 - 8:13
    Er was een vredesbeweging in Amerika
    tegen de oorlog in Vietnam.
  • 8:22 - 8:25
    Toen mensen vrede eisten
    en het niet kregen,
  • 8:25 - 8:27
    werden ze erg boos.
  • 8:28 - 8:31
    Dus er was een hoop woede
    in de vredesbeweging.
  • 8:34 - 8:37
    Toen Thay in Amerika rondreisde
    en met deze groepen praatte,
  • 8:37 - 8:40
    zei Thay: 'Als je een hoop woede
    in jezelf hebt,
  • 8:40 - 8:42
    kun je geen vrede aanraken.
  • 8:42 - 8:45
    Je moet vrede zijn
    voordat je vrede kunt doen.
  • 8:48 - 8:50
    Begrip is heel erg belangrijk.
  • 8:51 - 8:55
    Je moet weten
    hoe je een liefdesbrief schrijft
  • 8:56 - 8:59
    aan je president, aan je parlement,
  • 9:00 - 9:03
    en zeg ze dat de je de oorlog niet steunt.
  • 9:03 - 9:07
    Als je een sterke, boze brief schrijft,
  • 9:07 - 9:10
    gaan ze hem niet lezen.'
  • 9:10 - 9:13
    Thay kon zo spreken
  • 9:13 - 9:18
    en een beetje helpen
    om de oorlog te beëindigen.
  • 9:23 - 9:25
    Het begrijpen van lijden
  • 9:28 - 9:32
    helpt mededogen in je
    geboren te laten worden.
  • 9:34 - 9:38
    Je zult vrij zijn van wanhoop en woede,
  • 9:38 - 9:41
    en je kunt de zaak van de vrede helpen.
  • 9:42 - 9:46
    (Gong)
    VERBIND, LAAT JE INSPIREREN EN VOEDEN
  • 9:47 - 9:54
    (Gong)
Title:
What is the hardest thing to do for Thay?
Description:

more » « less
Video Language:
English
Duration:
10:19

Dutch subtitles

Revisions