Doing the Impossible, Swallowing the Sword, Cutting through Fear | Dan Meyer at TEDxMaastricht

Ever want to be a superhero and do the impossible? Dan Meyer believes no matter how extreme our fears or how wild our dreams, we each have the potential to be superheroes, do the impossible, and change the world! Winner of the 2007 Ig Nobel Prize in Medicine at Harvard, director of a humanitarian aid agency working with orphans in Kazakhstan, and 39x world record holder and leading expert in one of the world's oldest and most dangerous arts - sword swallowing - Meyer is passionate about inspiring people to do the impossible and change the world. What most people don't know is that he grew up with social anxiety disorder and extreme fears, teased and bullied by the bullies.

In his first TED talk, Meyer describes his journey from extreme fears to extreme feats, outcast to outlier, coward to courageous, wimp to world record holder, loser to Ig Nobel Prize winner, and quitter to finalist on America's Got Talent. In his talk, Dan describes his quest to overcome the limitations of human nature, perform superhuman feats, and change the world. He reveals the secrets to the science of sword swallowing and the art of doing the impossible, and secrets for how YOU can do the impossible in YOUR life!

http://CuttingEdgeInnertainment.com Dan Meyer is a 39x World Champion Sword Swallower, multiple Ripley's Believe It or Not with 7 Guinness World Records, known as the world's leading expert in sword swallowing as president of the Sword Swallowers Association International and winner of the 2007 Ig Nobel Prize in Medicine at Harvard for sword swallowing medical research.

As a performer, Dan Meyer is best known as the "Most Dangerous Act" that wowed the judges on America's Got Talent to Las Vegas and Hollywood, for his dangerous feats and extreme daredevil stunts such as swallowing swords underwater in a tank of SHARKS for Ripley's Believe It or Not, for swallowing a sword heated to 1500 degrees RED HOT for Stan Lee's Superhumans, swallowing 29 swords at once, and for PULLING a 3700 lb CAR by swallowed sword for Ripley's Believe It or Not Baltimore.

As a global TEDx and motivational inspirational speaker, Dan speaks on overcoming obstacles and doing the impossible at TEDx, PINC, Ig Nobel, and Ignite talks at corporate, science, medical, college, Upward Unlimited, and youth events around the world with his most requested TEDx talk, "Doing the Impossible, Swallowing the Sword, Cutting through Fear": http://youtu.be/v7tqyim1qhw

avaleur de sabre, Schwertschlucker, degenslikker, degen slikker, swaardslikker, zwaardslikker svärdslukare, sverdsluker, sværdsluger, sabelsluger, sabel sluger, sverðgleypir, engolidor de espadas, jogador de espadas, tragasables, mangiatore di spade, mangiaspade, ingioatore di spade, miekannielijä, mőőganeelaja

Dankon.

Iam estis reĝo en Hindujo, maharaĝo, kaj por lia naskiĝtago estis dekretite,

ke ĉiuj tribestroj alportu donacon
indan je reĝo.

Iuj alportis fajnajn silkaĵojn,
iuj alportis belegajn glavojn,

iuj alportis oron.

Fine de la vico alvenis
velkinta maljunulo,

kiu multajn tagojn piediris
el sia apudmara vilaĝo.

Kiam estis lia vico, la filo de la reĝo demandis:
"Kio estas via donaco por la reĝo?"

La maljunulo malrapidege malfermis sian manon por montri

belegan markonkon kun purpuraj, flavaj, ruĝaj kaj bluaj rondoj,

Kaj la reĝido diris:

"Tio ne estas donaco por reĝo!
Kia donaco estas tio?"

La maljunulo malrapide ekrigardis lin kaj diris:

"Longa piediro... donacero."

(Ridado)

Baldaŭ mi donos al vi donacon,

kiu miaopinie disvastigindas.

Antaŭ ol fari tion, lasu min gvidi vin en

mia longa vojaĝo.

Kiel la plej multaj el vi

mi ekvivis kiel infaneto

Kiom el vi ekvivis kiel infaneto?

Ĉu vi naskiĝis junaj?

Proksimume la duono... Bone...

(Ridado)

Ĉu la ceteraj naskiĝis plenkreskintaj?

Mi ja volus vidi ilian patrinon!

Parolante pri neeblo!

Kiel infano, mi ĉiam revis
plenumi la neeblon.

Hodiaŭ estas tago, kiun mi atendis jam dum multaj jaroj,

ĉar hodiaŭ mi provos

fari ion neeblan
rekte antaŭ viaj okuloj,

ĉi tie ĉe TEDxMastriĥto.

Mi komencos

malkaŝante la finon:

Mi pruvos al vi

ke la neeblo ne estas neebla.

Kaj mi finos donacante
ion disvastigindan:

mi vidigos, ke vi en via vivo
kapablas fari la neeblon.

Strebante fari la neeblon, mi malkovris, ke estas

du aferoj tutmonde komunaj al ĉiuj homoj.

Ĉiu havas timojn

kaj ĉiu havas revojn.

En mia strebado fari la neeblon, mi malkovris, ke estas tri aferoj,

kiujn mi faris tra la jaroj,

kiuj ebligis al mi fari la neeblon:

trafpilkado,

Superhomo

kaj moskito.

Jen miaj ŝlosilvortoj.

Nun vi scias, kial mi
faras la neeblon en mia vivo.

Nun akompanu min dum
mia longa promenado

ekde timegoj al revoj

de vortoj al glavoj,

de trafpilkado

al Superhomo

al Moskito.

Mi esperas vidigi vin,

kiel eblas fari la neeblon
en via vivo.

La 4an de oktobro 2007.

Mia koro rapidegis,
kaj miaj genuoj tremis,

dum mi supreniris la podion

en Teatro Sanders

de Harvarda Universitato por akcepti

la Ig-Nobelpremion pri medicino 2007

pro medicina esplordokumento,
de kiu mi estis kunaŭtoro,

nomita "Glavoglutado...

... kaj ĝiaj kromefikoj".

(Ridado)

Ĝi aperis en revueto,
kiun mi ne legis antaŭe,

Brita Medicina Ĵurnalo.

Por mi tio estis neebla revo,
kiu realiĝis,

ĝi estis surprizo neatendita
de iu, kia mi;

ĝi estis honoro neniam forgesota.

Tio tamen ne estis la plej memorinda
momento de mia vivo.

Je la 4a de oktobro 1967

ĉi tiu timema, hontema malgrasuleto

suferis terurajn timojn.

Kiam li estis surironta la podion,

lia koro rapidegis,

liaj genuoj tremis.

Li malfermis sian buŝon por paroli,

sed la vortoj ne eliĝis.

Li staris tremploranta,

paralizita de paniko,

kaptita de timego.

Tiu timema, hontema malgrasuleto

suferis gravegajn timegojn.

Lin timigis mallumo,

alteco,

araneoj kaj serpentoj...

Ĉu iu el vi timas araneojn kaj serpentojn?

Jes, kelkaj...

Li timis akvon kaj ŝarkojn,

li timis kuracistojn, flegistinojn
kaj dentistojn,

nadlojn, borilojn kaj akraĵojn.

Sed pli ol ĉio li timegis

homojn.

Tiu timema, hontema malgrasuleto

estis mi.

Mi timis malsukceson kaj malakcepton,

malaltan memestimon,
minuskomplekson,

kaj ion, pri kio ni tiam eĉ ne sciis, ke eblas aliĝi al ĝi:

sociala timotraŭmo.

Ĉar mi havis tiujn timegojn,
mi daŭre estis turmenata kaj batata.

Mi estis mokita kaj ŝoldita. Mi neniam rajtis kunludi

en boacaj ludoj.

Ho, tamen estis unu ludo,
en kiu mi rajtis partopreni:

trafpilkado -

kaj ili sciis, kiel trafi min.

La turmentuloj kriis mian nomon,

kaj ekrigardante,
mi vidis tiujn ruĝajn pilkojn

transsonrapide alveni al mi:

Baf! Baf! Baf!

Mi memoras multajn tagojn,
kiam mi rehejmiĝis de la lernejo

kun ruĝa, arda vizaĝo
kaj oreloj ruĝaj kaj tintaj.

En miaj oluloj brulis larmoj,

kaj en miaj oreloj brulis iliaj vortoj.

Kiu ajn diras

"Bastonoj kaj ŝtonoj povas rompi miajn ostojn, sed vortoj neniam vundos min"

komprenis neniom.

Vortoj povas tranĉi kiel tranĉilo.

Vortoj kapablas piki kiel glavo.

Vortoj povas fari vundojn tiel profundajn,

ke ili ne videblas.

Mi timegis, kaj vortoj
estis mia plej granda malamiko.

Kaj ankoraŭ estas.

Sed mi havis ankaŭ revojn.

Hejme, kun miaj bildrakontoj pri Superhomo,

kaj mi legis librojn pri Superhomo,

kaj reve mi volis esti heroego, kia Superhomo.

Mi volis batali por vero kaj justo;

Mi volis batali kontraŭ fiuloj kaj kriptonito;

mi volis flugi ĉirkaŭ la mondo, plenumi superhomajn agojn,

ankaŭ realaj aferoj allogis min.

Mi legis la libron pri mondrekordoj de Guiness kaj
"Kredu aŭ ne!" de Ripley.

Ĉu iu el vi iam legis "Mondrekordoj de Guiness" aŭ tion de Ripley?

Mi ŝategas tiujn librojn!

Mi vidis realajn homojn kaj realajn atingojn.

Kaj mi pensis: mi volas fari tion.

Se tiu turmentuloj malpermesas

min kunludi en iu ajn el iliaj sportoludoj,

mi volas plenumi mirigajn agojn.

Mi volas fari ion rimarkindan,
kion tiuj turmentuloj ne kapablas.

Mi volas scii mian alvokiĝon kaj celon;

mi volas scii, ke mia vivo kontribuas;

mi volas fari ion nekredeblan,
por ŝanĝi la mondon;

mi volas pruvi, ke la neeblo
ne estas neebla.

Mi transsaltas dek jarojn -

Jen la semajno antaŭ mia 21-jariĝo.

En unu tago okazis du aferoj,
kiuj ŝanĝis mian vivon.

Mi loĝis en Tamil Nadu, en suda Hindujo.

Mi tie estis misiisto

kaj mia mentoro, mia amiko demandis:

"Ĉu vi havas 'Thromes', Daniel?"

Mi diris: "Kio estas 'Thromes'?"

Li diris: "Thromes estas
viaj grandaj vivoceloj.

Ili estas kombinaĵo de revoj kaj celoj, revoceloj, kvazaŭ vi povus fari ĉion ajn,

kion vi volas, se vi volus iri ĉien ajn, kien vi volas,

esti, kiu ajn vi volas,

kien vi irus?
Kion vi farus?

Kiu vi estus?

Mi diris: "Tion mi ne kapablas, mi tiel timemas! Mi havas tro da timoj!"

Tiun nokton mi kunprenis mian maton al la tegmento de la teretaĝa domo,

mi ekkuŝis sub la steloj,

kaj rigardis la vespertojn
plonĝalflugi moskitojn.

Mi kapablis nur pensi pri "revoceloj", revoj kaj celoj

kaj tiuj turmentuloj kun la trafpilkoj.

Post kelkaj horoj mi vekiĝis.

Mia koro rapidegis,
miaj genuoj tremis.

Ĉi-foje ne temis pri timo.

Konvulsioj trafis mian tutan korpon.

Dum la postaj kvin tagoj

mi nur de tempo al tempo konsciiĝis sur mia mortolito
balantanta por mia vivo.

Mia cerbo kvazaŭ fandiĝis
pro la 40-grada febro.

Rekonsciiĝinte, mi pensis nur pri revoceloj.

Mi pensis: "Kion mi volas fari pri mia vivo?"

Finfine, en la nokto antaŭ mia 21-jariĝo,

dum konscia momento

mi klarvidis ion:

mi klarvidis etan moskiton,

Anopheles Stephensi,

tiu eta moskito

malpli ol 5-mikrograma,

malpli ol salero,

se tiu moskito kapablas superi 80-kilograman homon,

mi konsciiĝis, kio estas mia kriptonito.

Tiam mi ekkonsciis, ke ne estas tiu moskito,

sed la eta parazito ene de tiu moskito,

Plasmodium Falciparum, kiu mortigas pli ol milionon da homoj jare.

Sekve mi pripensis,
ke ĝi eĉ pli malgrandas ol tio,

sed al mi ĝi ŝajnis tiel pli granda.

Mi ekkomprenis,

ke timego estas mia kriptonito,

mia parazito,

kiu senvalidigis kaj paralizis man tutan vivon.

Estas diferenco inter timego kaj danĝero.

Danĝero estas reala.

Timo estas elekto.

Mi vidis, ke mi havas elekton:

Mi povis vivi en timo
kaj morti en tiu nokto,

aŭ mi povus mortigi mian timon,

kaj elekti miajn revojn,
se mi kuraĝas vivi,

Kuŝi sur sia mortolito kaj vidi
la morton alveni okazigas ion;

kaj alfronti la morton igas vin
vere voli vivi la vivon.

Mi konsciis, ke ĉiu mortas,
sed ne ĉiu vere vivas.

Mortante, ni vivas.

Se oni lernas morti,

oni lernas vere vivi.

Mi do en tiu nokto decidis ŝanĝi

mian historion

Mi ne volis morti,

mi do ekpreĝetis dirante:

"Dio, se Vi igas min 21-jariĝi,

mi ne plu lasos timon
regi mian vivon.

Mi mortigos mian timegon,

mi elektos mian revon,

mi volas ŝanĝi mian konduton,

mi volas fari ion nekredeblan
per mia vivo,

mi volas trovi miajn celon kaj alvokiĝon,

mi volas scii, ke la neeblo
ne estas neebla."

Ĉu mi postvivis tiun nokton, mi ne diras,
tion vi mem pripensu.

(Ridado)

En tiu nokto mi listigis
miajn unuajn dek revocelojn:

mi volis viziti la ĉefajn kontinentojn,

vidi la 7 mondajn vidindaĵojn,

lerni plurajn lingvojn,

loĝi sur neloĝata insulo,

loĝi en ŝipo sur la oceano,

vivi kun indiana tribo en Amazonio,

grimpi al la plej alta pinto en Svedujo,

vidi la sunon leviĝi sur Monto Everesto,

labori en la muzikmondo en Naŝvilo,

labori en cirko,

kaj salti el aviadilo...

En la 20 sekvantaj jaroj
mi faris preskaŭ ĉion el tiuj revoceloj.

Ĉiam, kiam mi povis
trastreki ion el mia listo,

mi tuj aldonis 5 aŭ dek pliajn,
do tiu listo nur kreskis.

La sekvantajn dek jarojn mi loĝis sur insuleto de la Bahamoj,

dum proksimume sep jaroj

en kana kabano.

Mi ĉasis ŝarkojn kaj rajojn por manĝi, estis la sola sur la insulo

en lumbotuko,

kaj mi lernis naĝi kun ŝarkoj.

Poste mi transloĝiĝis al Meksikio,

kaj de tie mi transloĝiĝis al
al la Amazonia baseno en Ekvadoro,

Pujo Pongo Ekvadoro,
kie mi vivis kun tribo,

kaj iom post iom mi akiris
pli da memestimo per tiuj revoceloj.

Mi transiris al la muzikmondo,
en Naŝvilo, poste en Svedujo.

Mi iris al Stokholmo,
tie mi laboris en la muzikmondo

kaj surgrimpis monton Kebnekaiso, fore trans la nordpolusa cirklo.

Mi lernis arlekeni,

ĵongli

kaj stilziri,

rajdi unuradilon, manĝi fajron kaj vitron.

En 1997 mi aŭdis, ke restas malpli ol dekduo da glavoglutistoj

kaj mi diris: "Jen io por mi!"

Mi renkontis glavoglutiston
kaj petis kelkajn konsilojn de li.

Li diris: "Bone, jen du konsiloj.

Unue: tio estas ekstreme danĝera,

homoj pereis pro tio.

Due:

ne provu tion!"

(Ridado)

Mi do aldonis tion
al mia listeto da revoceloj.

Mi trejnis min ĉiutage,
10 au 12 fojojn tage,

dum kvar jaroj.

Mi iom kalkulis -

4 x 365 [x 12]

Tio estis proksimume 13 mil malsukcesintaj provoj

antaŭ ol mi unuafoje enigis
glavon tra mia gorĝo en 2001.

En tiu tempo mi transformis revocelon

iĝi tutmonde gvidanta spertulo pri glavoglutado

Mi do serĉis ĉiujn librojn,
revuojn, gazetartikolojn

kaj ĉiujn medicinajn raportojn,
studis fiziologion kaj anatomion,

mi parolis kun kuracistoj kaj flegistinoj,

rete kunligis ĉiujn glavoglutistojn

en la "Internacia Asocio de Glavoglutistoj",

kaj ene de du jaroj kompilis
medicinan raporton

"Glavoglutado kaj ĝiaj kromefikoj",

kiu estis publikigita
en British Medical Journal.

(Ridado)

Dankon.

(Aplaŭdo)

Mi malkovris interesegajn aferojn pri glavoglutado.

Iuj aferoj, kiujn vi verŝajne neniam pripensis ĝis hodiaŭ, sed pripensos,

kiam vi hejme tranĉos vian bifstekon per via tranĉilo

aŭ per glavo aŭ via "manĝilo",
vi memoras ĉi tion.

Mi eksciis, ke glavoglutado
komenciĝis en Hindujo --

precize tie, kie dudekjara
mi vidis ĝin unuafoje -

antaŭ proksimume 4 mil jaroj,
2 mil antaŭ Kristo.

Dum la lastaj 150 jaroj
glavoglutantoj estis uzitaj

en la kampo de medicina scienco

ĉe la evoluigo
de rigida endoskopo en 1868

de d-ro Adolf Kussmaul,
en Friburgo, Germanujo;

en 1906 la elektrokardiogramo en Kimrio;

por studi glutajn kaj
digestajn malsanojn

bronĥoskopojn, tiajn aferojn.

Sed en la lastaj 150 jaroj

ni scias pri centoj da vundiĝoj
kaj dekoj da mortoj...

Jen la rigida endoskopo
evoluigita de d-ro Adolf Kussmaul.

Ni malkovris, ke en la pasintaj 150 jaroj 29 homoj mortis,

inter kiuj ĉi tiu londona glavoglutisto, traborinte sian koron per sia glavo.

Ni eksciis, ke ĉiujare okazas 3 ĝis 8

gravaj vundiĝoj pro glavoglutado.

Mi scias tion, ĉar oni telefonas al mi.

Mi aŭdis du tiajn alvokojn,

unu el Svedujo kaj unu el Orlando,
en la pasintaj semajnoj.

vundiĝintaj glavglutantoj,
kuŝantaj en malsanulejo pro vundiĝoj.

Tio do estas ekstreme danĝera.

Mi ankaŭ eksciis,
ke glavoglutado

necesigas 2 ĝis 10 jarojn
por regi, kiel gluti glavon

por multaj homoj.

Sed la plej interesa malkovro estis,

kiel glavoglutistoj
faras la neeblon.

Mi malkaŝos sekreton al vi:

ne koncentru vin al tiuj 99,9%
kiuj estas neeblaj.

Konsideru tiujn 0,1%, kiuj eblas
kaj eltrovu, kiel vi faru tion.

Lasu min gvidi vin vojaĝante
tra la spirito de glavoglutisto.

Gluti glavon postulas
meditadon de spirito super materio,

akregan koncentriĝon
kaj ekstreman precizecon

por izoli internajn organojn
kaj regi aŭtomatajn refleksojn

per plifortigita cerba sinoptiko,
per ripetita muskola memoro

per planita trejnado
pli ol dekmilfoja.

Mi kondukos vin dum vojaĝo
tra la korpo de glavoglutisto.

Por gluti glavon

mi glitigu la klingon
sur mia lango,

subpremu la vomreflekson
en la cervika ezofago,

stiru 90-gradan kurbiĝon
preter la epigloton,

trairu la krikofaringan
superan ezofagan sfinkteron,

subpremu la peristaltan reflekson

kaj glitigu la klingon
tra la toraka kavo

inter la pulmoj.

En tiu loko,

mi fakte flankenŝovu mian koron.

Se vi tre bone rigardas,

vi vidas la koron bati kun mia glavo,

ĉar ĝi premas sur la koro

kun nur 3 milimetrojn dika
ezofaga histo inter ili.

Ion tian oni ne povas ŝajnigi.

Sekve mi glitigu ĝin laŭlonge de la brustosto,

preter la malsupra ezofaga sfinktero malsupren en la stomakon,

subpreante la stomakan vomreflekson dum la malsupreniro ĝis miaj intestoj.

Simple.

(Ridado)

Se mi tiel daŭrigus,

Mi finus ĉe miaj ovoduktoj.

Uloj, demandu viajn edzinojn poste...

Homoj tiam diras al mi:

"Ja necesas multe da kuraĝo
por riski vian vivon,

forpremante vian koron per glavo..."

Ne. Tio, kio vere necesigas kuraĝon,

estas, kiel timema, hontema, malgrasuleto,

riski malsukceson kaj malakcepton,

esti sincera

kaj engluti sian fieron

kaj stari ĉi tie antaŭ aro da fremduloj

kaj rakonti sian historion
pri siaj timegoj kaj revoj,

kaj riski vundi siajn intestojn,
laŭvorte kaj figure,

Ĉu ne? -- Dankegon.

(Aplaŭdo)

La vera rimarkindaĵo estas,

ke mi ĉiam volis fari
ion specialan en mia vivo

kaj nun mi faras ĝin.

sed la vere eksterordinara afero ne estas, ke mi kapablas

samtempe engluti 21 glavojn,

aŭ restadi 6 metrojn sub akvo en kuvo kun 88 ŝarkoj kaj rajoj

por "Kredu aŭ ne" de Ripley

aŭ varmiĝi ĝis 800 gradoj
por "Superhumans" de Stan Lee

kiel "ŝtala viro"

- kaj tiu aĵo estis vere varmega!

Aŭ tiri aŭton
per glavo por Ripley,

aŭ por Guinness,

aŭ alveni en la finalo
de "America's Got Talent"

aŭ gajni la Ig-Nobelpremion en 2007 pri medicino.

Ne. Tio ne estas la vere rimarkinda afero.

Tion ja opinias homoj, sed tio ĝi ne estas.

La vere rimarkinda afero estas,

ke Dio povis igi
tiun timeman, honteman malgrasuleton,

kiu timis altecon,

kiu timis akvon kaj ŝarkojn

kaj kuracistojn kaj flegistinojn
kaj nadlojn kaj akrajn objektojn

kaj paroladon antaŭ homoj

kaj nun Li igas min
flugi ĉirkaŭ la mondo

10 kilometrojn alte

engluti akrajn objektojn
sub akvo en kuvoj kun ŝarkoj,

kaj paroli antaŭ kuracistoj kaj flegistinoj.

Tion mi trovas vere rimarkinda.

Mi jam ĉiam volis fari la neeblon -

Dankon.

(Aplaŭdo)

Dankon.

(Aplaŭdo)

Mi ĉiam volis fari la neeblon
kaj nun mi faras ĝin.

Mi volis fari ion specialan
kaj ŝanĝi la mondon

kaj nun mi faras ĝin.

Mi ĉiam volis vojaĝi tra la mondo
kaj fari superhomajn aferojn

kaj savi vivojn: nun mi faras tion.

Kaj ĉu vi scias?

Ankoraŭ restas ero
de tiu infana revo

profunde en mi.

(Ridado) (Aplaŭdo)

Mi ĉiam volis trovi
mian celon kaj alvokiĝon

kaj nun mi trovis ĝin.

Sed, kion vi opinias?

Ne estas per tiuj glavoj,
ne per miaj fortaj ecoj.

Fakte estas per miaj malfortoj, miaj vortoj.

Mia celo kaj alvokiĝo estas
ŝanĝi la mondon,

superante la timon,

glavon post glavo, vorton post vorto.

tranĉilon post tranĉilo, vivon post vivo

por inciti homojn iĝi heroegoj

kaj plenumi la neeblon en iliaj vivoj.

Mia alvokiĝo estas helpi
aliulojn trovi sian celon.

Kio estas via celo?

Kio estas via alvokiĝo?

Kial vi estas ĉi tie?

Mi kredas, ke ni ĉiuj
estas alvokataj al heroeco.

Kio estas via fortego?

En monda loĝantaro
de pli ol 7 miliardoj da homoj

estas kelkdek glavoglutistoj

en la mondo hodiaŭ.

sed estas nur unu vi.

Vi estas unika.

Kio estas via historio?

Kio igas vin malsama?

Rakontu vian historion,

eĉ se via voĉo malfortas kaj tremas.

Kiuj estas viaj revoceloj?

Se vi kapablus fari ĉion ajn,
esti iu ajn, iri ien ajn -

Kion vi farus?
Kien vi irus?

Kion vi farus?

Kion vi volas fari per via vivo?

Kiuj estas viaj grandaj revoj?

Kion vi revis kiel infano?
Ĉu vi ankoraŭ scias tion?

Verŝajne ne ĉi tio, aŭ tamen?

Kiuj estis viaj plej fantaziaj revoj,

kiujn vi trovis tiel strangaj kaj malklaraj?

Miaopinie tiuj revoj
nun ne plu aspektas tiel strangaj.

Kio estas via glavo?

Ĉiu el vi havas glavon,

dutranĉan glavon
de timoj kaj revoj.

Glutu vian glavon, kio ajn ĝi estas.

Sekvu viajn revojn, gesinjoroj,

neniam tro malfruas
por iĝi tio, kion vi volas.

Al tiuj turmentuloj kun iliaj trafpilkoj,
tiuj knaboj, kiuj opiniis,

ke mi neniam faros la neeblon,

mi volas diri nur unu vorton:

Dankegon.

Ĉar sen fiuloj ne estas heroegoj.

Mi estas ĉi tie por pruvi,
ke la neeblo ne estas neebla.

Tio estas ekstreme danĝera.
Mi povus mortigi min.

Mi esperas, ke vi ĝuos ĝin.

(Ridado)

Mi bezonas vian helpon ĉe tio.

Publiko: Du, tri.

Dan Meyer: Ne, ne, ne.
Vi ĉiuj helpu kalkuli. Ĉiuj, ĉu bone?

(Ridado)

Ĉu vi scias la vortojn? Ĉu bone?
Kalkulu kun mi, ĉu vi pretas?

Unu.

Du.

Tri.

Ne, tio estas du, sed vi ja komprenas la ideon.

Publiko: Unu.

Du.

Tri.

(Timkriado)

(Aplaŭdo)

DM: Jes!

(Aplaŭdo) (Salutoj)

Dankegon.

Dankegon, dankegon.
Elkoran dankon.

Ankaŭ nome de mia stomako.

Mi jam diris, ke mi venis fari la neeblon
kaj nun mi plenumis ĝin.

Sed ne tio estis la neeblo,
tion mi faras ĉiutage.

La neeblo estis, ke tiu timema,
hontema malgrasuleto

superis sian timon
por stari ĉi tie sur tiu ĉi TEDx-podio

kaj ŝanĝi la mondon,
per vorto post vorto,

per glavo post glavo, per vivo post vivo.

Se mi igis vin pensi alie; se mi sukcesis kredigi vin,

ke la neeblo ne estas neebla;

se mi komprenigis al vi,
ke vi kapablas fari la neeblon en via vivo,

mia tasko estas plenumita,
kaj jen komenciĝas la via.

Neniam ĉesu revi.
Neniam ĉesu kredi.

Dankon pro via kredo je mi

kaj via partopreno en mia revo.

Jen mia donaco:

La neeblo ne estas...

Publiko: ... Neebla.

Longa vojaĝo... donacero.

(Aplaŭdo)

Dankon.

(Aplaŭdo)

(Salutado)

Gastigantino: Dankon, Dan Meyer, dankon!