Η νέα εποχή θετικής ψυχολογίας

Ο Μάρτιν Σέλινγκμαν μιλά για την ψυχολογία -- ως κλάδο σπουδών και ως ατομική λειτουργία μεταξύ ασθενή και επαγγελματία. Καθώς εστιάζει πέρα από την ασθένεια, τι μπορεί να μας βοηθήσει να γίνουμε η σύγχρονη ψυχολογία;

Την περίοδο που διατέλεσα πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας,

προσπάθησαν να με εκπαιδεύσουν στα ΜΜΕ,

και μια συνάντηση που είχα με το CNN

συνοψίζει αυτό για το οποίο θα μιλήσω σήμερα,

το οποίο είναι ο "11ος λόγος για να είσαι αισιόδοξος".

Ο συντάκτης του Discover μας είπε τους 10 από αυτούς,

εγώ θα σας δώσω τον 11ο.

Ήρθαν λοιπόν σε μένα από το CNN και είπαν "Καθηγητή Σέλινγκμαν,

θα μας μιλήσετε για την κατάσταση της ψυχολογίας σήμερα;

Θα θέλαμε να σας πάρουμε μια συνέντευξη γι' αυτό". Κι εγώ είπα "Τέλεια".

Και εκείνη είπε, "Μιλάμε όμως για το CNN, άρα θα έχετε περιορισμένο χρόνο".

Οπότε είπα, "Εντάξει, πόσες λέξεις μπορώ να χρησιμοποιήσω;"

Και εκείνη απάντησε, "Λοιπόν, μία λέξη."

(Γέλια)

Το γύρισμα ξεκίνησε κι εκείνη είπε "Καθηγητή Σέλινγκμαν,

πώς είναι η κατάσταση στην ψυχολογία σήμερα";

"Καλή".

(Γέλια)

"Διακοπή. Διακοπή. Δεν είναι κατάλληλο.

Θα πρέπει οπωσδήποτε να σας δώσουμε περισσότερο χρόνο".

"Λοιπόν, πόσες λέξεις περιθώριο έχω αυτή τη φορά;" "Νομίζω, λοιπόν, δύο."

Δρ Σέλινγκμαν, πώς είναι η κατάσταση στην ψυχολογία σήμερα;"

"Όχι καλή".

(Γέλια)

"Κοιτάξτε, Δρ Σέλινγκμαν,

βλέπουμε ότι στα αλήθεια δεν αισθάνεστε άνετα με αυτό το μέσο.

Θα πρέπει να σας δώσουμε περισσότερο χρόνο.

Αυτή τη φορά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τρεις λέξεις.

Καθηγητή Σέλινγκμαν, πώς είναι η κατάσταση στην ψυχολογία σήμερα;"

"Όχι αρκετά καλή". Και γι' αυτό πρόκειται να σας μιλήσω.

Θέλω να σας πω γιατί η ψυχολογία ήταν καλή, γιατί δεν ήταν καλή,

και πώς μπορεί μέσα στα επόμενα 10 χρόνια να γίνει όσο καλή χρειάζεται.

Και παραλληλίζοντάς το, θέλω να πω το ίδιο πράγμα και για την τεχνολογία,

την ψυχαγωγία και το σχεδιασμό, επειδή νομίζω ότι πρόκειται για παρόμοια ζητήματα.

Γιατί λοιπόν η ψυχολογία ήταν καλή;

Λοιπόν, για περισσότερα από 60 χρόνια, η ψυχολογία δρούσε στα πλαίσια του ιατρικού μοντέλου.

10 χρόνια πριν, όταν ήμουν σε ένα αεροπλάνο,

συστηνόμουν στους συνεπιβάτες μου και τους έλεγα τη δουλειά μου,

εκείνοι απομακρύνονταν από μένα.

Επειδή, πολύ σωστά, έλεγαν πως η ψυχολογία προσπαθεί

να βρει τι δεν πάει καλά με σένα. "Εντόπισε τον ψυχάκια."

Τώρα πια, όταν λέω στους ανθρώπους τι δουλειά κάνω, με πλησιάζουν.

Κι αυτό που ήταν καλό στην ψυχολογία,

την επένδυση 30 δισεκατομμυρίων που έκανε το NIMH,

τη δουλειά πάνω στο ιατρικό μοντέλο,

το νόημα που δίνετε στον όρο ψυχολογία,

είναι ότι πριν 60 χρόνια καμία από τις ψυχικές παθήσεις δεν αντιμετωπιζόταν--

ήταν παντελώς αερολογίες.

Τώρα όμως, 14 ψυχικές παθήσεις αντιμετωπίζονται,

ενώ δύο από αυτές θεραπεύονται.

Και το άλλο που συνέβη είναι ότι αναπτύχθηκε μία επιστήμη,

η επιστήμη των ψυχικών ασθενειών.

Ανακαλύψαμε ότι μπορούσαμε να πάρουμε ασαφείς έννοιες, όπως η κατάθλιψη, ο αλκοολισμός,

και να τις μετρήσουμε με ακρίβεια.

Ότι μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια ταξινόμηση των ψυχικών ασθενειών.

Θα μπορούσαμε να καταλάβουμε την αιτία των ψυχικών ασθενειών.

Μπορούσαμε να παρατηρήσουμε διαχρονικά τα ίδια άτομα--

άτομα, για παράδειγμα, που είναι γενετικά ευάλωτα στη σχιζοφρένεια,

και να διερωτηθούμε ποια είναι η συμβολή της μητρότητας, ή των γενετικών παραγόντων,

και θα μπορούσαμε να απομονώσουμε τρίτες μεταβλητές

κάνοντας πειράματα πάνω στις ψυχικές ασθένειες.

Και, το καλύτερο από όλα είναι ότι καταφέραμε, τα τελευταία 50 χρόνια,

να ανακαλύψουμε φαρμακευτικές και ψυχολογικές θεραπείες,

και εν συνεχεία μπορέσαμε να τις αξιολογήσουμε με ακρίβεια

μέσω τυχαιοποιημένων μελετών, ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο (placebo)--

αποβάλλαμε αυτά που δεν δούλευαν και κρατήσαμε εκείνα που δούλευαν ενεργητικά.

Το συμπέρασμα είναι ότι η ψυχολογία και η ψυχιατρική, μέσα στα τελευταία 60 χρόνια,

μπορούν βασικά να ισχυριστούν ότι μπορούν να κάνουν τους δυστυχισμένους ανθρώπους λιγότερο δυστυχισμένους.

Και νομίζω ότι αυτό είναι θαυμάσιο. Είμαι περήφανος γι' αυτό.

Αλλά εκείνο που δεν ήταν καλό, οι επιπτώσεις αυτού, ήταν τρία πράγματα.

Το πρώτο ήταν ηθικό--

ότι οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι έγιναν θυματοποιοί και εστίασαν στην παθολογία.

Η οπτική μας πάνω στην ανθρώπινη φύση ήταν ότι αν ταλαιπωρούσουν, αυτό σήμαινε ότι έπεσε πάνω σου κεραμίδα.

Ξεχάσαμε ότι οι άνθρωποι κάνουν επιλογές και παίρνουν αποφάσεις.

Ξεχάσαμε την ευθύνη. Αυτό ήταν το πρώτο τίμημα.

Το δεύτερο τίμημα ήταν ότι ξεχάσαμε τον άνθρωπο, εσάς.

Ξεχάσαμε τη σημασία της βελτίωσης της φυσιολογικής ζωής.

Ξεχάσαμε την αποστολή να κάνουμε ανθρώπους χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα περισσότερο ευτυχισμένους,

πιο ολοκληρωμένους και παραγωγικούς και λέξεις όπως "ευφυής" και "ταλαντούχος" έγιναν βρώμικες.

Κανείς δεν ασχολείται με αυτά.

Το τρίτο πρόβλημα πάνω στο ιατρικό μοντέλο είναι ότι,

μέσα στη βιασύνη μας να κάνουμε κάτι για τους προβληματισμένους ανθρώπους,

μέσα στη βιασύνη μας να κάνουμε κάτι για τη διόρθωση των ζημιών,

δεν μας πέρασε από το μυαλό να αναπτύξουμε παρεμβάσεις

ώστε να κάνουμε τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους, θετικές παρεμβάσεις.

Οπότε αυτό δεν ήταν καλό.

Αυτό ήταν που οδήγησε ανθρώπους όπως τη Νάνσυ Έτκοφ, τον Νταν Γκίλμπερτ,

το Μάικ Τσικτσεμάιλ και εμένα να δουλέψουμε πάνω σε κάτι που ονομάζω θετική ψυχολογία,

το οποίο έχει τρεις σκοπούς.

Ο πρώτος είναι η ψυχολογία να ενδιαφέρεται εξίσου,

τόσο με την ανθρώπινη δύναμη, όσο και με την αδυναμία.

Θα πρέπει να ενδιαφέρεται τόσο με το χτίσιμο δυνάμεων όσο και με την αποκατάσταση των ζημιών.

Θα πρέπει να ενδιαφέρεται για τα καλύτερα πράγματα στη ζωή,

θα πρέπει να ασχολείται εξίσου με το να κάνει περισσότερο ολοκληρωμένη τη ζωή των φυσιολογικών ανθρώπων,

να ενδιαφέρεται για τους ευφυείς, και να φροντίζει τους ταλαντούχους.

'Έτσι τα τελευταία 10 χρόνια και με ελπίδα για το μέλλον,

είδαμε το ξεκίνημα της επιστήμης της θετικής ψυχολογίας:

μιας επιστήμης που ενισχύει το ευ ζην.

Αποδεικνύεται ότι μπορούμε να μετρήσουμε τις διαφορετικές μορφές της ευτυχίας.

Καθένας από εσάς, μπορεί να μπει δωρεάν σε αυτή την ιστοσελίδα

και να λάβει όλη τη σειρά των αξιολογήσεων που σχετίζονται με την ευτυχία.

Μπορεί να αναρωτηθείτε, πώς γεμίζεις με θετικό συναίσθημα, με νόημα,

με ροή, έναντι κυριολεκτικά δεκάδων χιλιάδων άλλων ανθρώπων;

Δημιουργήσαμε το αντίθετο του διαγνωστικού εγχειριδίου για τις ψυχοπάθειες:

μια ταξινόμηση των πλεονεκτημάτων και αρετών που αναλογούν ανά φύλο,

πώς ορίζονται και πώς μπορούν να διαγνωστούν,

τι τις ενδυναμώνει και τι τις εμποδίζει.

Διαπιστώσαμε ότι μπορούσαμε να ανακαλύψουμε τι προκαλεί θετικές καταστάσεις,

τη σχέση μεταξύ της λειτουργίας του αριστερού και του δεξιού ημισφαιρίου

ως παράγοντες δημιουργίας του συναισθήματος της ευτυχίας.

Έχω περάσει τη ζωή μου δουλεύοντας με εξαιρετικά δυστυχισμένους ανθρώπους,

και έχω διερωτηθεί

τι είναι αυτό που διαφοροποιεί τους εξαιρετικά δυστυχείς ανθρώπους, από τους υπόλοιπους;

Ξεκινώντας πριν έξι χρόνια περίπου, διερωτηθήκαμε σε τι διαφέρουν

οι εξαιρετικά ευτυχισμένοι άνθρωποι από τους υπόλοιπους;

Αποδεικνύεται πως υπάρχει μία διαφορά.

Δεν είναι περισσότερο θρησκευόμενοι, δεν είναι σε καλύτερη φόρμα,

δεν έχουν περισσότερα χρήματα, δεν είναι πιο εμφανίσιμοι,

δεν τους συμβαίνουν περισσότερα καλά και λιγότερα κακά γεγονότα.

Το σημείο στο οποίο διαφέρουν είναι ότι πρόκειται για εξαιρετικά κοινωνικούς ανθρώπους.

Δεν περνούν τα πρωινά του Σαββάτου πηγαίνοντας σε σεμινάρια.

(Γέλια)

Δεν ξοδεύουν χρόνο μόνοι τους.

Καθένας από αυτούς έχει μια ερωτική σχέση,

αλλά και μεγάλο αριθμό φίλων.

Αλλά προσέξτε εδώ. Αυτά είναι μόνο δεδομένα συσχέτισης, όχι αιτιότητας,

κι εγώ θα σας μιλήσω για την ευτυχία με τη Χολιγουντιανή της έννοια:

Την ευτυχία της ευφορίας, του χαχανητού και του κεφιού.

Και πρόκειται να ισχυριστώ σε λίγο, πως δεν είναι καν αρκετή.

Ανακαλύψαμε ότι θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την παρατήρηση παρεμβάσεων ανά τους αιώνες,

από τον Βούδα ως τον Τόνι Ρόμπινς.

Γύρω στις 120 παρεμβάσεις έχουν προταθεί

ότι τάχα κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους.

Ανακαλύψαμε ότι είμαστε ικανοί να χειριστούμε πολλές απ' αυτές,

και βασικά διενεργούμε μελέτες τυχαίας ανάθεσης

για την αποτελεσματικότητά τους.

Δηλαδή ποιες κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους σε βάθος χρόνου.

Σε λίγα λεπτά θα σας μιλήσω για κάποια από αυτά τα αποτελέσματα.

Αλλά το συμπέρασμα είναι, ότι η αποστολή που θέλω να έχει η ψυχολογία,

σε συνάρτηση με την αποστολή της για θεραπεία της ψυχικής ασθένειας,

και σε συνάρτηση με την αποστολή της να κάνει τους δυστυχισμένους ανθρώπους λιγότερο δυστυχισμένους,

είναι να μπορεί να κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχισμένους.

Και για να θέσω το συγκεκριμένο ερώτημα -- η ευτυχία είναι μια λέξη που δεν χρησιμοποιώ συχνά --

έπρεπε πρώτα να το αναλύσουμε σε αυτό που νομίζω ότι μπορεί να ερωτηθεί για την ευτυχία.

Πιστεύω ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικές--

τις ονομάζω διαφορετικές επειδή δημιουργούνται από διαφορετικές παρεμβάσεις,

είναι πιθανό να έχεις την μια αντί την άλλη --

τρεις διαφορετικές ευτυχισμένες ζωές.

Το πρώτο είδος ευτυχισμένης ζωής είναι η ευχάριστη ζωή.

Αυτό είναι το είδος της ζωής στο οποίο έχεις όσο περισσότερο θετικό συναίσθημα μπορείς,

και τις ικανότητες που σε βοηθούν να το ενισχύεις.

Το δεύτερο είδος ζωής είναι εκείνο που σχετίζεται με τη δέσμευση σε κάτι:

με τη δουλειά σου, το γονεϊκό σου ρόλο, την αγάπη, τη διασκέδασή σου, ο χρόνος σταματά για σένα.

Είναι εκείνο για το οποίο μιλούσε ο Αριστοτέλης.

Και το τρίτο είδος, είναι η ζωή που έχει νόημα.

Θέλω λοιπόν να πω λίγα πράγματα για καθένα από αυτά τα είδη ζωής

και τι γνωρίζουμε γι' αυτά.

Το πρώτο είδος ζωής είναι η ευχάριστη ζωή και είναι απλά όσο καλύτερη μπορούμε να τη φανταστούμε.

Είναι να έχεις όσο περισσότερες πηγές ευχαρίστησης μπορείς,

όσο περισσότερο θετικό συναίσθημα μπορείς,

και να μαθαίνεις τις ικανότητες, τη δυνατότητα αποτίμησης και την επίγνωση που τα ενισχύουν,

που τα επεκτείνουν πέρα από χωροχρονικά όρια.

Αλλά η ευχάριστη ζωή έχει τρία μειονεκτήματα

κι αυτός είναι ο λόγος που η θετική ψυχολογία δεν είναι ευτυχολογία και δεν σταματά εδώ.

Το πρώτο μειονέκτημα της ευχάριστης ζωής είναι ότι

η εμπειρία του θετικού συναισθήματος είναι κληρονομική,

είναι κληρονομική σε ποσοστό 50%, και βασικά δεν είναι πολύ τροποποιήσιμη.

Έτσι τα διαφορετικά κόλπα που ο Ματιέ (Ρικάρντ), εγώ και άλλοι ξέρουμε

για την αύξηση το ποσοστού θετικού συναισθήματος στη ζωή σου

είναι κατά 15-20% κόλπα, αντλώντας περισσότερα από αυτό.

Το δεύτερο είναι ότι το θετικό συναίσθημα συνηθίζεται. Συνηθίζεται όντως ταχύτατα.

Είναι όπως το Γαλλικό παγωτό βανίλια, την πρώτη φορά που το γεύεσαι έχει το 100% της γεύσης του.

Ως την έκτη φορά που θα το γευτείς, έχει εξαφανιστεί.

Όπως προείπα, δεν είναι ιδιαίτερα εύπλαστο.

Αυτό οδηγεί στο δεύτερο είδος ζωής.

Πρέπει να σας πω για το φίλο μου, τον Λεν,

για να εξηγήσω για ποιο λόγο η θετική ψυχολογία είναι κάτι παραπάνω από το θετικό συναίσθημα,

κάτι παραπάνω από το χτίσιμο της ευχαρίστησης.

Όταν έκλεισε τα 30, ο Λεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένος σε δύο από τα τρία

σημαντικά πεδία της ζωής. Το πρώτο πεδίο ήταν το εργασιακό.

Στην ηλικία των 20 ήταν χρηματιστής.

Στην ηλικία των 25 ήταν πολυεκατομμυριούχος,

και επικεφαλής μιας χρηματιστηριακής εταιρείας.

Το δεύτερο πεδίο είναι το παιχνίδι: είναι πρωταθλητής του μπριτζ.

Αλλά στο τρίτο σημαντικό πεδίο της ζωής, τον έρωτα, ο Λεν έχει αποτύχει αβυσσαλέα.

Κι ο λόγος ήταν ότι ο Λεν είναι ψυχρός και απόμακρος.

(Γέλια)

Ο Λεν είναι εσωστρεφής.

Οι Αμερικανίδες που έβγαιναν με το Λεν του έλεγαν

"Δεν έχεις πλάκα. Δεν έχεις θετική ενέργεια. Άντε χάσου."

Όμως ο Λεν ήταν αρκετά πλούσιος ώστε να μπορεί να πληρώσει έναν ψυχαναλυτή της Park Avenue,

ο οποίος επί πέντε χρόνια προσπαθούσε να βρει το σεξουαλικό τραύμα

που κάπως είχε κλειδώσει μέσα του το όποιο θετικό συναίσθημα.

Αλλά αποδείχτηκε πως δεν υπήρχε κάποιο σεξουαλικό τραύμα.

Αποδείχτηκε ότι... Ο Λεν μεγάλωσε στο Λονγκ Άιλαντ

και έπαιζε ποδόσφαιρο και παρακολούθησε ποδόσφαιρο, και έπαιζε μπριτζ...

Ο Λεν είναι στο τελευταίο 5% αυτού που αποκαλούμε θετική συναισθηματικότητα.

Η ερώτηση είναι αν ο Λεν είναι δυστυχισμένος, και θέλω να πω πως δεν είναι.

Σε αντίθεση με αυτό που η ψυχολογία μας είπε για το κατώτατο 50%

της ανθρώπινης φυλής σε θετική συναισθηματικότητα,

νομίζω ότι ο Λεν είναι ένας από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους που γνωρίζω.

Δεν έχει πέσει στην κόλαση της δυστυχίας

κι αυτό επειδή ο Λεν, όπως οι περισσότεροι από εσάς, είναι ιδιαίτερα ικανός να ρέει μέσα στις καταστάσεις.

Όταν περπατά στον όροφο του Αμερικάνικου Χρηματιστηρίου, στις 9μιση το πρωί,

ο χρόνος σταματά γι' αυτόν. Και ξαναρχίζει μετά το καμπανάκι της λήξης.

Από τη στιγμή που θα παιχτεί η πρώτη κάρτα, μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος

10 μέρες μετά, ο χρόνος σταματά για το Λεν.

Είναι όντως αυτό για το οποίο ο Μάικ Τσικστεμάιλ έχει μιλήσει σχετικά,

για τη ροή που είναι διαφορετική από την ευχαρίστηση με έναν πολύ σημαντικό τρόπο.

Η ευχαρίστηση είναι ακατέργαστη αίσθηση: ξέρεις ότι συμβαίνει. Είναι σκέψη και συναίσθημα.

Αλλά ο Μάικ σας είπε χθες ότι κατά τη διάρκεια της ροής δεν μπορείς να αισθανθείς τίποτα.

Γίνεσαι ένα με τη μουσική. Ο χρόνος σταματά.

Έχεις βαθιά συγκέντρωση.

Κι αυτό είναι όντως το χαρακτηριστικό αυτού που θεωρούμε καλή ζωή.

Νομίζουμε πως υπάρχει συνταγή γι' αυτό,

και είναι να γνωρίζεις τα βασικότερα πλεονεκτήματά σου.

Και πάλι, υπάρχει ένα έγκυρο τεστ

για να βρεις ποια είναι τα πέντε βασικά σου πλεονεκτήματα.

Και μετά αναδιοργάνωσε τη ζωή σου έτσι ώστε να τα χρησιμοποιείς όσο περισσότερο μπορείς.

Αναδιοργάνωσε τη δουλειά σου, την αγάπη σου,

το παιχνίδι σου, τη φιλία, τη γονεϊκότητά σου.

Ένα παράδειγμα μόνο: μία γυναίκα με την οποία δούλευα ήταν ταμίας στο Genuardi's.

Σιχαινόταν τη δουλειά της.

Εργαζόταν εκεί παράλληλα με τις σπουδές της.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της ήταν η κοινωνική νοημοσύνη,

έτσι αναδιαμόρφωσε τη δουλειά του ταμία, κάνοντας τη συνάντηση μαζί της,

το κοινωνικό αποκορύφωμα της μέρας κάθε πελάτη.

Τώρα ασφαλώς και απέτυχε.

Αλλά αυτό που έκανε ήταν να χρησιμοποιήσει τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά της,

και να αναδιοργανώσει τη δουλειά για να τα χρησιμοποιήσει όσο περισσότερο μπορούσε.

Αυτό που παίρνεις από όλο αυτό δεν είναι ευφορία.

Δε μοιάζεις με τη Ντέμπι Ρέινολντς.

Δε χαχανίζεις πολύ. Αυτό που παίρνεις είναι περισσότερη απορρόφηση.

Οπότε αυτό είναι το δεύτερο μονοπάτι. Το πρώτο μονοπάτι είναι το θετικό συναίσθημα.

Το δεύτερο μονοπάτι είναι η ευδαιμονική ροή.

Και το τρίτο μονοπάτι είναι το νόημα.

Αυτό είναι παραδοσιακά, το πιο σεβαστό μέρος της ευτυχίας.

Το νόημα από αυτή την οπτική συνίσταται από--παράλληλo με την ευδαιμονία,

συνίσταται από το να ξέρεις ποια είναι τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά σου, και από το να τα χρησιμοποιείς

για να ανήκεις και να υπηρετείς κάτι μεγαλύτερο από σένα.

Ανέφερα ότι και για τα τρία είδη ζωής, την ευχάριστη ζωή,

την καλή ζωή και τη ζωή με νόημα, οι άνθρωποι τώρα δουλεύουν εντατικά το ερώτημα

αν υπάρχουν πράγματα που τις αλλάζουν σε βάθος χρόνου.

Η απάντηση φαίνεται να είναι ναι. Και θα σας δώσω άμεσα κάποια δείγματα αυτού.

Συμβαίνει με συγκεκριμένο τρόπο.

Με τον ίδιο τρόπο που εξετάζουμε τα φάρμακα για να δούμε ποιο πραγματικά δουλεύει.

Έτσι διενεργούμε διαχρονικές μελέτες τυχαίας ανάθεσης διαφορετικών παρεμβάσεων,

ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο (placebo).

Για να αναφέρω ένα παράδειγμα του είδους των παρεμβάσεων που βρίσκουμε ότι έχουν αποτέλεσμα,

όταν διδάσκουμε τους ανθρώπους για την ευχάριστη ζωή

και πώς να έχουν περισσότερη ευχαρίστηση στη ζωή τους,

ένα από τα πράγματα που σας αναθέτουμε είναι να πάρετε την ικανότητα επίγνωσης και εκτίμησης

και να σχεδιάσετε μια όμορφη μέρα.

Το άλλο Σάββατο ορίστε μια μέρα, σχεδιάστε για σας μια όμορφη μέρα

και χρησιμοποιήστε τη δυνατότητα πλήρους εκτίμησης και την επίγνωση για να ενισχύσετε αυτές τις χαρές.

Mπορούμε να δείξουμε με αυτό τον τρόπο ότι η ευχάριστη ζωή ενισχύεται.

Επίσκεψη ευγνωμοσύνης. Θέλω όλοι σας να το κάνετε αυτό μαζί μου τώρα, αν μπορείτε.

Κλείστε τα μάτια σας.

Θα ήθελα να ανασύρετε από τη μνήμη σας κάποιον που έκανε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό

που άλλαξε τη ζωή σας προς μια καλή κατεύθυνση,

και που δεν τον ευχαριστήσατε ποτέ όπως θα έπρεπε.

Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι ζωντανός. Εντάξει.

Τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας.

Ελπίζω όλοι να έχετε ένα τέτοιο άτομο.

Η αποστολή σας όταν μαθαίνετε για την επίσκεψη ευγνωμοσύνης

είναι να γράψετε μία επιστολή 300 λέξεων προς αυτό το άτομο,

να του τηλεφωνήσετε στο Φοίνιξ,

να το ρωτήσετε αν μπορείτε να το επισκεφτείτε, χωρίς να του πείτε το γιατί, να εμφανιστείτε στην πόρτα του,

να διαβάσετε την επιστολή--όλοι κλαίνε όταν συμβαίνει αυτό--

και εκείνο που συμβαίνει όταν εξετάζουμε τους ανθρώπους μία εβδομάδα, ένα μήνα μετά,

τρεις μήνες μετά, είναι και οι δύο πιο ευτυχισμένοι και λιγότερο καταθλιπτικοί.

Άλλο ένα παράδειγμα είναι το ραντεβού ενδυνάμωσης, στο οποίο βάζουμε τα ζευγάρια

να προσδιορίσουν τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά τους στην αντίστοιχη δοκιμασία,

και μετά να σχεδιάσουν ένα βράδυ στο οποίο και οι δύο τα χρησιμοποιούν

και βρίσκουμε πως η συγκεκριμένη διαδικασία ενδυναμώνει τις σχέσεις.

Η διασκέδαση έναντι της φιλανθρωπίας.

Αλλά είναι τόσο ενθαρρυντικό να βρίσκομαι σε ένα γκρουπ όπως αυτό,

στο οποίο τόσοι πολλοί από εσάς έχετε στρέψει τις ζωές σας προς τη φιλανθρωπία.

Λοιπόν, οι προπτυχιακοί φοιτητές μου κι οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύω δεν το έχουν ανακαλύψει αυτό,

έτσι βάζουμε βασικά ανθρώπους να κάνουν κάτι αλτρουιστικό

και κάτι διασκεδαστικό, και να τα συγκρίνουν.

Αυτό που ανακαλύπτεις είναι ότι όταν κάνεις κάτι διασκεδαστικό,

έχει σαν αποτέλεσμα μια τετράγωνη κυματομορφή.

Όταν κάνεις κάτι φιλανθρωπικό για να βοηθήσεις κάποιον άλλο, διαρκεί σε βάθος χρόνου.

Έτσι αυτά είναι παραδείγματα θετικών παρεμβάσεων.

Τώρα το προτελευταίο πράγμα που θέλω να πω είναι

πως ενδιαφερόμαστε για την ποσότητα ικανοποίησης που παίρνουν οι άνθρωποι από τη ζωή τους,

κι αυτό πλησιάζετε στην πραγματικότητα. Αυτή είναι η μεταβλητή-στόχος μας.

Ρωτάμε αυτήν την ερώτηση ως μια λειτουργία των τριών διαφορετικών ειδών ζωής,

πόση ικανοποίηση παίρνετε από τη ζωή σας;

Έτσι ρωτάμε -- και το έχουμε κάνει αυτό σε 15 παραλλαγές που εμπλέκουν χιλιάδες ανθρώπους --

σε πιο βαθμό σταματά το χρόνο

η αναζήτηση ευχαρίστησης, η αναζήτηση του θετικού συναισθήματος,

της ευχάριστης ζωής, η αναζήτηση της εμπλοκής,

και αν η αναζήτηση νοήματος, συντελεί στην ικανοποίηση που αντλείτε από τη ζωή σας.

Τα αποτελέσματά μας, μας εξέπληξαν, αλλά ήταν ανάποδα από αυτά που νομίζαμε.

Φαίνεται πως η αναζήτηση της ευχαρίστησης δεν έχει σχεδόν καμία συνεισφορά στην ικανοποίηση που αντλούμε από τη ζωή μας.

Η αναζήτηση νοήματος είναι η δυνατότερη.

Η αναζήτηση της εμπλοκής είναι επίσης πολύ δυνατή.

Η ευχαρίστηση είναι σημαντική αν πετύχεις τόσο την εμπλοκή

όσο και το νόημα, τότε η ευχαρίστηση είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Μπορούμε να πούμε πως στη γεμάτη ζωή, το άθροισμα είναι σημαντικότερο από τα μέρη αν τα βάλεις όλα μαζί.

Αντιστρόφως, αν δεν έχεις κανένα από τα τρία,

στην άδεια ζωή, το άθροισμα είναι λιγότερο σημαντικό από τα μέρη.

Αυτό που ρωτάμε τώρα είναι

αν αυτή η ίδια σχέση, η φυσική υγεία, η νοσηρότητα,

η διάρκεια της ζωής και η παραγωγικότητα, ακολουθούν την ίδια σχέση.

Δηλαδή, σε μια εταιρία,

είναι η παραγωγικότητα μια λειτουργία θετικού συναισθήματος, εμπλοκής και νοήματος;

Είναι η υγεία μια λειτουργία θετικής εμπλοκής,

ευχαρίστησης, αλλά και νοήματος της ζωής;

Υπάρχει λόγος να σκεφτεί κανείς ότι η απάντηση και στα δύο αυτά μπορεί να είναι ναι.

Ο Κρις είπε ότι ο τελευταίος ομιλητής είχε την ευκαιρία να προσπαθήσει να ενσωματώσει ό,τι άκουσε,

και έτσι αυτό ήταν καταπληκτικό για μένα. Δεν έχω ξαναβρεθεί σε άλλη παρόμοια συνάθροιση.

Δεν έχω ξαναδεί ομιλητές να υπερβαίνουν τον εαυτό τους τόσο πολύ,

κάτι που ήταν ένα από τα αξιοσημείωτα γεγονότα.

Ανακάλυψα ότι τα προβλήματα της ψυχολογίας φαίνονται να είναι παράλληλα

με τα προβλήματα της τεχνολογίας, της ψυχαγωγίας και του σχεδιασμού με τον ακόλουθο τρόπο.

Όλοι ξέρουμε ότι η τεχνολογία, η ψυχαγωγία και ο σχεδιασμός, έχουν χρησιμοποιηθεί,

και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καταστροφικούς σκοπούς.

Ξέρουμε επίσης ότι η τεχνολογία, η ψυχαγωγία και ο σχεδιασμός

μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ανακουφίσουν τη δυστυχία.

Παρεμπιπτόντως, η διάκριση μεταξύ της ανακούφισης της δυστυχίας

και του χτισίματος της ευτυχίας είναι εξαιρετικά σημαντική.

Νόμιζα, όταν έγινα θεραπευτής πριν 30 χρόνια,

πως αν ήμουν αρκετά καλός ώστε να κάνω κάποιον να μην είναι καταθλιπτικός,

αγχωμένος, θυμωμένος, θα μπορούσα να τον κάνω ευτυχισμένο.

Αλλά δεν το κατάφερα ποτέ. Είδα ότι το καλύτερο που θα μπορούσε κανείς ποτέ να κάνει ήταν να φτάσει στο μηδέν.

Αλλά ήταν άδειος.

Αποδεικνύεται πως η ικανότητα της ευτυχίας, η ικανότητα της ευχάριστης ζωής,

η ικανότητα εμπλοκής, η ικανότητα του νοήματος,

είναι διαφορετικές από την ικανότητα ανακούφισης της δυστυχίας.

Έτσι παράλληλα ισχύει το ίδιο

με την τεχνολογία, την ψυχαγωγία και τον σχεδιασμό, πιστεύω.

Αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανό γι' αυτούς τους τρεις οδηγούς του κόσμου μας

να αυξήσουν την ευτυχία, να αυξήσουν το θετικό συναίσθημα,

κι αυτό είναι ακριβώς το πώς έχουν χρησιμοποιηθεί.

Αλλά μόλις διαχωρίσει κανείς την ευτυχία με τον τρόπο που εγώ χρησιμοποιώ,

όχι απλά ως θετικό συναίσθημα--αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση αρκετό--

υπάρχει ροή στη ζωή και υπάρχει νόημα στη ζωή.

Όπως μας είπε ο Λοραλί,

ο σχεδιασμός, και πιστεύω η ψυχαγωγία και η τεχνολογία,

μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να αυξηθεί η γεμάτη νόημα αφοσίωση στη ζωή.

Οπότε, συμπερασματικά, ο 11ος λόγος για αισιοδοξία,

εκτός από τον διαστημικό ανελκυστήρα,

είναι νομίζω πως με την τεχνολογία, την ψυχαγωγία και τον σχεδιασμό,

μπορούμε βασικά να αυξήσουμε το ποσοστό χωρητικότητας

της ανθρώπινης ευτυχίας στον πλανήτη.

Κι αν η τεχνολογία καταφέρει να αυξήσει στα επόμενα 10-20 χρόνια την ευχάριστη ζωή,

την καλή ζωή και την γεμάτη νόημα ζωή, αυτό θα είναι καλό.

Αν η ψυχαγωγία μπορέσει να αλλάξει κατεύθυνση, αυξάνοντας επίσης το θετικό συναίσθημα,

το νόημα, την ευδαιμονία, αυτό θα είναι καλό.

Και αν ο σχεδιασμός μπορέσει να αυξήσει το θετικό συναίσθημα,

την ευδαιμονία, τη ροή και το νόημα,

όλα όσα κάνουμε όλοι μαζί θα γίνουν όσο καλά χρειάζεται. Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)