Este é o teu cerebro en comunicación
-
0:01 - 0:03Imaxinen que se inventase un aparato
-
0:03 - 0:05que puidese gravar os meus recordos,
-
0:05 - 0:07os meus soños, as miñas ideas,
-
0:07 - 0:08e trasmitilos aos seus cerebros.
-
0:09 - 0:12Sería unha tecnoloxía rompedora, non si?
-
0:12 - 0:15Pois o caso é que xa contamos con
ese dispositivo, -
0:15 - 0:18e chámase sistema de comunicación humana,
-
0:18 - 0:19un narrador efectivo.
-
0:20 - 0:22Para entender como funciona
este dispositivo, -
0:22 - 0:25temos que mirar dentro do noso cerebro.
-
0:25 - 0:28E temos que formular a pregunta
dun xeito lixeiramente distinto. -
0:28 - 0:30Temos que preguntar
-
0:30 - 0:33como os padróns de neuronas do meu cerebro
-
0:33 - 0:36asociados cos meus recordos e ideas
-
0:36 - 0:39se transmiten aos seus cerebros.
-
0:40 - 0:43E cremos que hai dous factores
que nos permiten comunicarnos. -
0:43 - 0:47O primeiro, os seus cerebros están agora
fisicamente acoplados ás ondas sonoras -
0:47 - 0:50que eu estou a transmitir
cara a eles. -
0:50 - 0:53E o segundo, desenvolvemos un
protocolo neural común -
0:53 - 0:55que nos permite comunicarnos.
-
0:55 - 0:57Como sabemos isto?
-
0:57 - 0:59No meu laboratorio en Princeton,
-
0:59 - 1:03levamos xente ao escáner de IRMf
e escaneamos os seus cerebros -
1:03 - 1:07mentres contan ou escoitan
historias da vida real. -
1:07 - 1:09Para que se fagan unha idea
dos estímulos que usamos, -
1:09 - 1:13permítanme que lles presente 20 seg
dun dos relatos que usamos, -
1:13 - 1:16narrado por un excelente contacontos,
-
1:16 - 1:17Jim O'Grady.
-
1:18 - 1:22(Audio) Jim O'Grady: Estou a crear
o meu relato e sei que vai ser bo, -
1:22 - 1:24e entón empezo facelo mellor --
-
1:24 - 1:26(Risas)
-
1:26 - 1:29engadindo elementos que o embelecen.
-
1:30 - 1:33Os xornalistas chámanlle a isto
"inventar da nada". -
1:33 - 1:35(Risas)
-
1:36 - 1:39E aconsellan non cruzar esa liña.
-
1:40 - 1:45Pero veño de ver como se traspasaba
entre un poderoso decano -
1:45 - 1:46e un ataque cun pastel.
-
1:46 - 1:48E como que me gustou."
-
1:48 - 1:50Uri Hasson: Ben, agora
"miremos" nos seus cerebros -
1:50 - 1:53e vexamos que pasa cando
escoitan este tipo de relatos. -
1:53 - 1:57Imos empezar polo fácil.
Empecemos cun oínte e unha área cerebral: -
1:58 - 2:01o córtex auditivo, que procesa
os sons que chegan ao ouvido. -
2:01 - 2:03Como poden ver,
nesta área cerebral en particular, -
2:04 - 2:07as respostas soben e baixan
segundo transcorre o relato. -
2:07 - 2:09Agora podemos coller esas respostas
-
2:09 - 2:11e comparalas coas doutros ouvintes
-
2:11 - 2:13na mesma área cerebral.
-
2:13 - 2:14E podemos preguntarnos:
-
2:14 - 2:17En que medida as respostas
de todos os ouvintes son similares? -
2:18 - 2:20Aquí poden ver cinco ouvintes.
-
2:21 - 2:24Empezamos a escanear os seus cerebros
antes de que empece o relato, -
2:24 - 2:28cando só están deitados ás escuras,
agardando que comece a historia -
2:28 - 2:29Como poden ver,
-
2:29 - 2:32esta área cerebral vai arriba e abaixo
en todos eles, -
2:32 - 2:34pero as respostas son distintas,
-
2:34 - 2:35non están sincronizadas.
-
2:35 - 2:38Porén, en canto o relato comeza,
-
2:38 - 2:40ocorre algo asombroso.
-
2:41 - 2:44(Audio) JO: Estou a crear o meu relato
e sei que vai ser bo, -
2:44 - 2:45e entón empezo a...
-
2:45 - 2:49UH: Ei! De súpeto, poden ver que
as respostas de todos os suxeitos -
2:49 - 2:50se axustan ao relato,
-
2:50 - 2:53e agora soben e baixan
de xeito moi parecido -
2:53 - 2:55en todos os ouvintes.
-
2:55 - 2:58E, de feito, exactamente iso está a pasar
agora nos seus cerebros -
2:58 - 3:01mentres escoitan as miñas palabras.
-
3:01 - 3:04A isto chamámoslle efecto de
"sincronización neural". -
3:04 - 3:07E para explicarlles o que é
-
3:07 - 3:09déixenme primeiro explicar
que é a sincronización física. -
3:10 - 3:13Miremos para estes cinco metrónomos.
-
3:13 - 3:16Imaxinen que son cinco cerebros.
-
3:16 - 3:19E igual que os ouvintes antes de
que empezara o relato -
3:19 - 3:20os metrónomos van soar,
-
3:20 - 3:23pero van facelo fóra de fase.
-
3:23 - 3:27(Tictacs)
-
3:27 - 3:30Agora vexan o que pasa
cando os poño en contacto -
3:31 - 3:33poñendoos enriba destes cilindros.
-
3:34 - 3:37(Tictacs)
-
3:37 - 3:40Agora os cilindros empezan a xirar.
-
3:40 - 3:43A vibración da rotación
transmítese pola madeira -
3:43 - 3:46e consegue acoplar todos os metrónomos.
-
3:46 - 3:48Escoiten agora o tictac.
-
3:48 - 3:52(Tictac sincronizado)
-
3:58 - 4:00Isto é o que se chama
sincronización física. -
4:00 - 4:03Agora de volta aos cerebros,
preguntémonos: -
4:03 - 4:05Que é o que guía esta
sincronización neural? -
4:05 - 4:08Son, simplemente, os sons
que produce o falante? -
4:08 - 4:09ou tal vez son as palabras,
-
4:09 - 4:13ou se cadra é o significado
que o relator tenta transmtir. -
4:13 - 4:16Para poñelo a proba, fixemos
os seguintes experimentos. -
4:16 - 4:19Primeiro, collemos o relato
e reproducímolo ao revés. -
4:19 - 4:22Isto preserva moitas das
características auditivas orixinais, -
4:22 - 4:24pero elimina o significado,
-
4:24 - 4:26e vén soando así:
-
4:26 - 4:31(Audio) JO: (Inintelixible)
-
4:31 - 4:34Poñemos cores nos dous cerebros
-
4:34 - 4:38para indicar as áreas que responden
de modo moi similar en todo o mundo. -
4:38 - 4:39Como poden ver, este son
-
4:39 - 4:43induce a sincronización ou
aliñamento en todos os cerebros -
4:43 - 4:45nos córtex auditivos que procesan os sons,
-
4:45 - 4:48pero non se estende máis alá no cerebro.
-
4:48 - 4:51Agora podemos coller eses sons
e construír palabras con eles. -
4:51 - 4:54Se remexemos as palabras
do relato de Jim O'Grady -
4:54 - 4:56e sacamos unha lista de palabras.
-
4:56 - 4:59(Audio) JO: ... un animal...
... surtido de sucesos... e dereito -
4:59 - 5:01home torta ...
potencialmente... meus contos -
5:01 - 5:04E poden ver que estas palabras
empezan a inducir un aliñamento -
5:04 - 5:06nas áreas temperás da linguaxe,
pero non máis alá. -
5:06 - 5:10E agora collemos as palabras
e empezamos a facer frases con elas. -
5:12 - 5:15(Audio) JO: E aconsellan
non cruzar ese límite. -
5:16 - 5:20Di: "Prezado Jim,
Un bo conto. Fermosos detalles. -
5:20 - 5:22Acaso ela non o coñecía só por min?
-
5:22 - 5:26UH: E agora poden ver que as respostas
en todas as áreas lingüísticas -
5:26 - 5:27que procesan a linguaxe entrante
-
5:27 - 5:30aparecen aliñadas ou semellantes
en todos os oíntes. -
5:30 - 5:35No entanto, só cando poñemos
o relato completo, interesante, coherente -
5:35 - 5:37as respostas espállanse mais
-
5:37 - 5:39no cerebro, nas áreas de orde superior,
-
5:39 - 5:42que inclúen o córtex frontal e
o córtex parietal, -
5:42 - 5:44e fan que todas elas respondan
de xeito moi similar. -
5:44 - 5:48E pensamos que estas respostas
nas áreas de orde superior son inducidas -
5:48 - 5:50ou se igualan en todos os ouvintes
-
5:50 - 5:53debido ao significado
transmitido polo falante, -
5:53 - 5:54e non polo son das palabras.
-
5:55 - 5:57E se estamos no certo,
disto derívase unha sólida predición: -
5:57 - 6:00se eu lles conto as mesmas ideas
-
6:00 - 6:02expresadas con diferentes palabras,
-
6:02 - 6:05as súas respostas cerebrais
han ser similares. -
6:05 - 6:09Para probalo, no meu laboratorio
fixemos o seguinte experimento: -
6:09 - 6:11Collemos o relato en inglés
-
6:11 - 6:13e traducímolo ao ruso.
-
6:13 - 6:17Así teñen dous sons e sistemas
lingüísticos diferentes -
6:17 - 6:20que transmiten o mesmo significado.
-
6:20 - 6:23E presentamos o relato en inglés
aos ouvintes ingleses -
6:23 - 6:26e o relato en ruso
aos ouvintes rusos, -
6:26 - 6:29e así podemos comparar
as respostas nos dous grupos. -
6:29 - 6:32E cando o facemos, non vemos
respostas iguais -
6:32 - 6:35nos córtex auditivos,
nas áreas lingüisticas, -
6:35 - 6:37porque a linguaxe e os sons
son moi distintos. -
6:37 - 6:40No entanto, poden ver que as respostas
nas áreas de orde superior -
6:40 - 6:42aínda son similares nos dous grupos.
-
6:43 - 6:47Cremos que isto se debe a que
entenden o relato de xeito semellante, -
6:47 - 6:51tal e como confirmamos pasándolles
un test ao remate do conto. -
6:52 - 6:56E pensamos que este aliñamento
é necesario para a comuniciación. -
6:56 - 6:59Por exemplo, como vostedes perciben,
-
6:59 - 7:01eu non son un falante inglés nativo.
-
7:01 - 7:03A miña lingua materna é outra,
-
7:03 - 7:05e seguramente este é o caso
de moitos de vostedes. -
7:05 - 7:07E aínda así, podemos comunicarnos.
-
7:07 - 7:08Como?
-
7:09 - 7:12Podemos comunicarnos porque
temos este código común -
7:12 - 7:13que os presentes entendemos.
-
7:14 - 7:17Polo de agora, só lles falei
do que ocorre no cerebro do ouvinte, -
7:17 - 7:20no seu cerebro,
mentres escoitan o que lles conto. -
7:20 - 7:22Pero que ocorre
no cerebro do falante, no meu, -
7:22 - 7:24cando lles falo?
-
7:24 - 7:26Para mirar no cerebro do falante,
-
7:26 - 7:29pedímoslle a este
que se metese no escáner, -
7:29 - 7:31escaneamos o seu cerebro
-
7:31 - 7:35e comparamos as súas respostas cerebrais
coas dos ouvintes -
7:35 - 7:37que estaban a oír o relato.
-
7:37 - 7:41Teñen que lembrar que a produción
e a comprensión da fala -
7:41 - 7:43son procesos moi distintos.
-
7:43 - 7:45E aquí preguntámonos:
Canto se parecen? -
7:46 - 7:48Para a nosa sorpresa,
-
7:48 - 7:52vimos que todos estes complexos
padróns de resposta nos ouvintes -
7:52 - 7:55en realidade veñen do cerebro do falante.
-
7:55 - 7:59Así que a produción e a comprensión
asentan en procesos moi similares. -
7:59 - 8:01E tamén atopamos
-
8:01 - 8:04que canto máis semellanza hai
entre o cerebro do ouvinte -
8:04 - 8:06e o do falante,
-
8:06 - 8:08mellor é a comunicación.
-
8:08 - 8:12Deste xeito, sei que se vostedes
están agora totalmente confusos, -
8:12 - 8:14e agardo que non sexa así,
-
8:14 - 8:16as súas respostas cerebrais
serán distintas das miñas. -
8:16 - 8:19Pero tamén sei que se realmente
están a me entender, -
8:19 - 8:22entón o seu cerebro... e o seu...
e o seu... -
8:22 - 8:24son moi similares ao meu.
-
8:26 - 8:29Agora xuntemos toda esta
información e preguntémonos: -
8:29 - 8:32Como podo usala para
transmitir un recordo meu -
8:32 - 8:34desde o meu cerebro aos seus?
-
8:35 - 8:37Así que fixemos o seguinte experimento.
-
8:38 - 8:40Puxemos xente a ver,
por primeira vez na súa vida, -
8:40 - 8:44un capítulo da serie "Sherlock" da BBC,
mentres escaneábamos os seus cerebros. -
8:44 - 8:47Logo pedímoslles que
volveran meterse no escáner -
8:47 - 8:51e lle contaran a historia a outra persoa
que nunca vira a serie. -
8:51 - 8:53Concretemos.
-
8:53 - 8:55Pensen nesta escena,
-
8:55 - 8:57cando Sherlock entra en Londres no taxi
-
8:58 - 9:00conducido polo asasino que está a buscar.
-
9:00 - 9:03Se eu son o espectador,
-
9:03 - 9:06hai un padrón específico no meu cerebro
cando a estou a ver. -
9:07 - 9:11Pois podo reactivar ese mesmo padrón
no meu cerebro de novo -
9:11 - 9:15dicindo as palabras:
Sherlock, Londres, asasino. -
9:15 - 9:18E agora, cando transmito
estas palabras aos seus cerebros, -
9:19 - 9:21vostedes poden reconstruílo na súa mente.
-
9:21 - 9:26De feito, vemos estes padróns
emerxendo nos seus cerebros. -
9:26 - 9:28E quedariamos abraiados ao ver
-
9:28 - 9:30que o padrón que teñen
agora nos seus cerebros -
9:30 - 9:32cando lles describo estas escenas
-
9:32 - 9:36sería moi semellante ao que
tiña eu mentres vía a película -
9:36 - 9:38hai uns meses, dentro do escáner.
-
9:38 - 9:40Isto empeza a explicarlles o mecanismo
-
9:40 - 9:43polo que podemos contar historias
e transmitir información. -
9:44 - 9:46Porque, por exemplo,
-
9:46 - 9:49agora están a escoitar atentos
e tratan de entender o que lles conto. -
9:49 - 9:51E ben sei que non é doado.
-
9:51 - 9:55Pero agardo que nun momento dado
na charla nos conectemos, e me sigan. -
9:55 - 9:59E creo que dentro dunhas horas,
uns días, uns meses, -
9:59 - 10:01atoparán a alguén nunha festa,
-
10:01 - 10:04e falaranlle desta charla,
-
10:04 - 10:08e de súpeto, será como se esa persoa
estivese agora connosco. -
10:08 - 10:11Así poden ver como
podemos usar este mecanismo -
10:11 - 10:15e tratar de transmitirlles recordos
e coñecementos á xente, -
10:15 - 10:17o que é marabilloso, non si?
-
10:17 - 10:20Pero a nosa capacidade para comunicar
aséntase na nosa capacidade -
10:20 - 10:23para ter unha base común.
-
10:23 - 10:24Porque, por exemplo,
-
10:24 - 10:28se chego a usar o sinónimo
-
10:28 - 10:30"coche con condutor" no canto de "taxi",
-
10:30 - 10:34seguro que me perdería o aliñamento
con moitos de vostedes, da audiencia. -
10:35 - 10:37Este aliñamento depende
non só da nosa capacidade -
10:37 - 10:39para comprender o concepto básico;
-
10:39 - 10:43tamén da capacidade para desenvolver
unha base común -
10:43 - 10:46e entender e compartir
o sistema de crenzas. -
10:46 - 10:47Porque sabemos que en moitos casos,
-
10:47 - 10:52a xente entende de modos distintos
a mesma historia. -
10:52 - 10:56Para poñelo a proba no laboratorio,
fixemos o seguinte experimento. -
10:56 - 10:59Collimos un relato de J.D. Salinger,
-
10:59 - 11:03no que un home lle perde a pista
á súa muller durante unha festa, -
11:03 - 11:07e chama ao seu mellor amigo e pregúntalle,
"Viches á miña muller?" -
11:08 - 11:09Á métade dos suxeitos
-
11:09 - 11:13dixémoslles que a muller estaba
a ter unha aventura co mellor amigo. -
11:13 - 11:14Á outra metade,
-
11:14 - 11:20dixémoslles que a muller era fiel
e o home moi ciumento. -
11:20 - 11:23Esta única frase antes de empezar o relato
-
11:23 - 11:25abondou para que as respostas cerebrais
-
11:25 - 11:28dos que crían que a muller
estaba a ter unha aventura -
11:28 - 11:31fosen moi similares nestas
áreas de orde superior -
11:31 - 11:33e diferentes das do outro grupo.
-
11:33 - 11:37E se unha frase abonda para facer
que os seus cerebros se parezan -
11:37 - 11:38aos da xente que pensa coma vostedes
-
11:38 - 11:41e se diferencien de quen pensa distinto,
-
11:41 - 11:45pensen en como se amplificará
este efecto na vida real, -
11:45 - 11:48onde todos escoitamos
exactamente as mesmas noticias -
11:48 - 11:51despois de estarmos expostos día tras día
-
11:51 - 11:53a diferentes medios de comunicación,
-
11:53 - 11:55como os informativos da Fox
ou o New York Times, -
11:55 - 11:58que nos dan perspectivas
moi distintas da realidade. -
12:00 - 12:01Resumamos.
-
12:02 - 12:04Se todo funciona como planeei esta noite,
-
12:04 - 12:08usei a miña capacidade de vocalización
para acoplarme cos seus cerebros. -
12:08 - 12:09E usei este acoplamento
-
12:09 - 12:13para transmitir os meus padróns cerebrais
asociados cos meus recordos e ideas -
12:13 - 12:15aos seus cerebros.
-
12:15 - 12:19Con isto, empezo a revelar
o mecanismo neural oculto -
12:19 - 12:21polo que nos comunicamos.
-
12:21 - 12:24E sabemos que no futuro
isto hanos permitir mellorar -
12:24 - 12:26e facilitar a comunicación.
-
12:26 - 12:28Pero estes estudos tamén revelan
-
12:29 - 12:32que a comunicación asenta
nunha base común. -
12:32 - 12:34E como sociedade temos que preocuparnos
-
12:34 - 12:38de se perdemos esta base común
e a nosa capacidade para falar coa xente -
12:38 - 12:41que é lixeiramente diferente a nós
-
12:41 - 12:44porque deixamos que uns poucos e poderosos
medios de comunicación -
12:44 - 12:45teñan o control do micrófono,
-
12:46 - 12:49e manipulen e controlen
a nosa forma de pensar. -
12:49 - 12:52Eu non estou certo de como amañar isto,
porque só son un científico. -
12:52 - 12:55Pero tal vez un xeito de facelo
-
12:55 - 12:57sexa volver á forma
mais natural de comunicación, -
12:57 - 12:59que é o diálogo,
-
12:59 - 13:02que non son só eu
falándolles a vostedes, -
13:02 - 13:04senón unha forma
máis natural de conversar, -
13:04 - 13:08na que falo e escoito,
-
13:08 - 13:12e xuntos tratamos de chegar
a unha base común e a novas ideas. -
13:12 - 13:13Porque ao fin,
-
13:13 - 13:17as persoas coas que estamos
acoplados definen quen somos. -
13:17 - 13:20E o noso desexo de estar
acoplados a outro cerebro -
13:20 - 13:24é algo moi básico, que aparece
a unha idade moi temperá. -
13:24 - 13:28Así que déixenme rematar
cun exemplo da miña vida privada -
13:29 - 13:33que penso que é amosa ben
como acoplarnos con outros -
13:33 - 13:36realmente define quen somos.
-
13:36 - 13:39Este é o meu fillo Jonathan
cando era moi noviño. -
13:39 - 13:44Miren como desenvolve
un xogo vocal coa miña muller, -
13:44 - 13:49só por xogo e polo puro desexo
de estar acoplado con outro ser humano. -
13:50 - 13:54(Os dous vocalizando)
-
14:02 - 14:05(Risas)
-
14:05 - 14:09Agora, pensen como a
capacidade do meu fillo -
14:09 - 14:12de acoplarse con nós e
con outra xente na súa vida -
14:12 - 14:15vai dar forma ao home
que chegará a ser no futuro. -
14:15 - 14:17E pensen en como vostedes
cambian diariamente -
14:17 - 14:22mediante a interacción e o acoplamento
con outras persoas na súa vida. -
14:23 - 14:27Sigan a acoplarse con outras persoas,
a espallar as súas ideas, -
14:27 - 14:30porque a suma de todos nós
xuntos, acoplados, -
14:30 - 14:32é maior que as nosas partes.
-
14:32 - 14:33Grazas.
-
14:33 - 14:34(Aplausos)
- Title:
- Este é o teu cerebro en comunicación
- Speaker:
- Uri Hasson
- Description:
-
O neurocientífico Uri Hasson investiga as bases da comunicación humana, e os experimentos do seu laboratorio revelan que mesmo desde distintos idiomas, os nosos cerebros amosan unha actividade similar, ou "alíñanse", cando escoitamos a mesma idea ou o mesmo relato. Este sorprendente mecanismo neural permítenos transmitir padróns cerebrais, compartir recordos e coñecemento. "Podemos comunicarnos porque temos un código común que representa o significado", afirma Hasson.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:51
TED Translators admin approved Galician subtitles for This is your brain on communication | ||
Xusto Rodriguez accepted Galician subtitles for This is your brain on communication | ||
Xusto Rodriguez edited Galician subtitles for This is your brain on communication | ||
Socorro Rodríguez Holguín edited Galician subtitles for This is your brain on communication | ||
Socorro Rodríguez Holguín edited Galician subtitles for This is your brain on communication | ||
Socorro Rodríguez Holguín edited Galician subtitles for This is your brain on communication | ||
Socorro Rodríguez Holguín edited Galician subtitles for This is your brain on communication | ||
Socorro Rodríguez Holguín edited Galician subtitles for This is your brain on communication |