1
00:00:00,806 --> 00:00:02,835
Imaxinen que se inventase un aparato

2
00:00:02,835 --> 00:00:04,577
que puidese gravar os meus recordos,

3
00:00:04,601 --> 00:00:06,638
os meus soños, as miñas ideas,

4
00:00:06,662 --> 00:00:08,325
e trasmitilos aos seus cerebros.

5
00:00:08,755 --> 00:00:11,830
Sería unha tecnoloxía rompedora, non si?

6
00:00:11,854 --> 00:00:14,892
Pois o caso é que xa contamos con
ese dispositivo,

7
00:00:14,916 --> 00:00:17,560
e chámase sistema de comunicación humana,

8
00:00:17,584 --> 00:00:19,432
un narrador efectivo.

9
00:00:19,874 --> 00:00:22,334
Para entender como funciona
este dispositivo,

10
00:00:22,358 --> 00:00:24,773
temos que mirar dentro do noso cerebro.

11
00:00:24,797 --> 00:00:28,383
E temos que formular a pregunta
dun xeito lixeiramente distinto.

12
00:00:28,407 --> 00:00:29,870
Temos que preguntar

13
00:00:30,309 --> 00:00:32,925
como os padróns de neuronas do meu cerebro

14
00:00:32,949 --> 00:00:36,151
asociados cos meus recordos e ideas

15
00:00:36,175 --> 00:00:38,694
se transmiten aos seus cerebros.

16
00:00:39,702 --> 00:00:43,070
E cremos que hai dous factores
que nos permiten comunicarnos.

17
00:00:43,094 --> 00:00:47,149
O primeiro, os seus cerebros están agora
fisicamente acoplados ás ondas sonoras

18
00:00:47,173 --> 00:00:49,648
que eu estou a transmitir
cara a eles.

19
00:00:49,672 --> 00:00:53,050
E o segundo, desenvolvemos un
protocolo neural común

20
00:00:53,074 --> 00:00:54,832
que nos permite comunicarnos.

21
00:00:55,459 --> 00:00:56,721
Como sabemos isto?

22
00:00:57,292 --> 00:00:59,185
No meu laboratorio en Princeton,

23
00:00:59,209 --> 00:01:02,714
levamos xente ao escáner de IRMf
e escaneamos os seus cerebros

24
00:01:02,738 --> 00:01:06,638
mentres contan ou escoitan
historias da vida real.

25
00:01:06,662 --> 00:01:09,286
Para que se fagan unha idea
dos estímulos que usamos,

26
00:01:09,310 --> 00:01:13,294
permítanme que lles presente 20 seg
dun dos relatos que usamos,

27
00:01:13,318 --> 00:01:15,642
narrado por un excelente contacontos,

28
00:01:15,666 --> 00:01:16,817
Jim O'Grady.

29
00:01:18,244 --> 00:01:21,577
(Audio) Jim O'Grady: Estou a crear
o meu relato e sei que vai ser bo,

30
00:01:21,601 --> 00:01:23,891
e entón empezo facelo mellor --

31
00:01:23,915 --> 00:01:26,399
(Risas)

32
00:01:26,423 --> 00:01:28,758
engadindo elementos que o embelecen.

33
00:01:29,502 --> 00:01:32,810
Os xornalistas chámanlle a isto
"inventar da nada".


34
00:01:32,834 --> 00:01:35,105
(Risas)

35
00:01:35,735 --> 00:01:38,851
E aconsellan non cruzar esa liña.

36
00:01:40,208 --> 00:01:44,812
Pero veño de ver como se traspasaba
entre un poderoso decano

37
00:01:44,836 --> 00:01:46,262
e un ataque cun pastel.

38
00:01:46,286 --> 00:01:47,778
E como que me gustou."

39
00:01:47,802 --> 00:01:50,176
Uri Hasson: Ben, agora
"miremos" nos seus cerebros

40
00:01:50,200 --> 00:01:53,428
e vexamos que pasa cando
escoitan este tipo de relatos.


41
00:01:53,452 --> 00:01:57,496
Imos empezar polo fácil. 
Empecemos cun oínte e unha área cerebral:

42
00:01:57,520 --> 00:02:01,009
o córtex auditivo, que procesa
os sons que chegan ao ouvido.

43
00:02:01,033 --> 00:02:03,477
Como poden ver,
nesta área cerebral en particular,

44
00:02:03,501 --> 00:02:06,993
as respostas soben e baixan
segundo transcorre o relato.

45
00:02:07,017 --> 00:02:08,700
Agora podemos coller esas respostas

46
00:02:08,730 --> 00:02:11,435
e comparalas coas doutros ouvintes

47
00:02:11,459 --> 00:02:12,934
na mesma área cerebral.

48
00:02:12,958 --> 00:02:14,125
E podemos preguntarnos:

49
00:02:14,149 --> 00:02:17,384
En que medida as respostas
de todos os ouvintes son similares?

50
00:02:18,018 --> 00:02:20,380
Aquí poden ver cinco ouvintes.

51
00:02:20,983 --> 00:02:24,436
Empezamos a escanear os seus cerebros
antes de que empece o relato,

52
00:02:24,460 --> 00:02:27,999
cando só están deitados ás escuras,
agardando que comece a historia

53
00:02:28,023 --> 00:02:29,177
Como poden ver,

54
00:02:29,201 --> 00:02:31,959
esta área cerebral vai arriba e abaixo
en todos eles,

55
00:02:31,983 --> 00:02:33,758
pero as respostas son distintas,

56
00:02:33,782 --> 00:02:35,449
non están sincronizadas.

57
00:02:35,473 --> 00:02:38,179
Porén, en canto o relato comeza,

58
00:02:38,203 --> 00:02:39,889
ocorre algo asombroso.

59
00:02:40,857 --> 00:02:43,786
(Audio) JO: Estou a crear o meu relato
e sei que vai ser bo,

60
00:02:43,810 --> 00:02:45,338
e entón empezo a...

61
00:02:45,362 --> 00:02:48,659
UH: Ei! De súpeto, poden ver que
as respostas de todos os suxeitos

62
00:02:48,683 --> 00:02:49,835
se axustan ao relato,

63
00:02:49,859 --> 00:02:53,288
e agora soben e baixan
de xeito moi parecido

64
00:02:53,312 --> 00:02:54,866
en todos os ouvintes.

65
00:02:54,890 --> 00:02:57,939
E, de feito, exactamente iso está a pasar
agora nos seus cerebros

66
00:02:58,009 --> 00:03:00,836
mentres escoitan as miñas palabras.

67
00:03:00,860 --> 00:03:03,868
A isto chamámoslle efecto de
"sincronización neural".

68
00:03:04,374 --> 00:03:06,526
E para explicarlles o que é

69
00:03:06,630 --> 00:03:09,320
déixenme primeiro explicar
que é a sincronización física.

70
00:03:10,076 --> 00:03:12,826
Miremos para estes cinco metrónomos.

71
00:03:12,850 --> 00:03:15,846
Imaxinen que son cinco cerebros.

72
00:03:15,870 --> 00:03:18,620
E igual que os ouvintes antes de
que empezara o relato

73
00:03:18,644 --> 00:03:20,457
os metrónomos van soar,

74
00:03:20,481 --> 00:03:22,640
pero van facelo fóra de fase.

75
00:03:23,059 --> 00:03:27,455
(Tictacs)

76
00:03:27,479 --> 00:03:30,480
Agora vexan o que pasa
cando os poño en contacto

77
00:03:30,504 --> 00:03:32,645
poñendoos enriba destes cilindros.

78
00:03:33,880 --> 00:03:37,101
(Tictacs)

79
00:03:37,125 --> 00:03:39,737
Agora os cilindros empezan a xirar.

80
00:03:39,761 --> 00:03:42,890
A vibración da rotación
transmítese pola madeira

81
00:03:42,914 --> 00:03:45,919
e consegue acoplar todos os metrónomos.

82
00:03:45,943 --> 00:03:47,555
Escoiten agora o tictac.

83
00:03:47,579 --> 00:03:52,246
(Tictac sincronizado)

84
00:03:57,834 --> 00:04:00,458
Isto é o que se chama
sincronización física.

85
00:04:00,482 --> 00:04:02,725
Agora de volta aos cerebros,
preguntémonos:

86
00:04:02,749 --> 00:04:04,893
Que é o que guía esta
sincronización neural?

87
00:04:04,917 --> 00:04:07,702
Son, simplemente, os sons
que produce o falante?

88
00:04:07,726 --> 00:04:09,049
ou tal vez son as palabras,

89
00:04:09,073 --> 00:04:12,719
ou se cadra é o significado
que o relator tenta transmtir.

90
00:04:12,743 --> 00:04:15,503
Para poñelo a proba, fixemos
os seguintes experimentos.

91
00:04:15,527 --> 00:04:18,728
Primeiro, collemos o relato
e reproducímolo ao revés.

92
00:04:18,752 --> 00:04:21,878
Isto preserva moitas das
características auditivas orixinais,

93
00:04:21,902 --> 00:04:23,915
pero elimina o significado,

94
00:04:23,939 --> 00:04:25,610
e vén soando así:

95
00:04:25,634 --> 00:04:30,772
(Audio) JO: (Inintelixible)

96
00:04:31,296 --> 00:04:33,648
Poñemos cores nos dous cerebros

97
00:04:33,672 --> 00:04:37,584
para indicar as áreas que responden
de modo moi similar en todo o mundo.

98
00:04:37,608 --> 00:04:38,762
Como poden ver, este son

99
00:04:38,786 --> 00:04:42,554
induce a sincronización ou
aliñamento en todos os cerebros

100
00:04:42,578 --> 00:04:45,310
nos córtex auditivos que procesan os sons,

101
00:04:45,334 --> 00:04:47,558
pero non se estende máis alá no cerebro.

102
00:04:48,051 --> 00:04:51,455
Agora podemos coller eses sons
e construír palabras con eles.

103
00:04:51,479 --> 00:04:53,935
Se remexemos as palabras
do relato de Jim O'Grady

104
00:04:53,935 --> 00:04:55,529
e sacamos unha lista de palabras.

105
00:04:55,529 --> 00:04:58,529
(Audio) JO: ... un animal...
... surtido de sucesos... e dereito

106
00:04:58,529 --> 00:05:00,581
home torta ...
potencialmente... meus contos

107
00:05:00,581 --> 00:05:03,567
E poden ver que estas palabras
empezan a inducir un aliñamento

108
00:05:03,591 --> 00:05:06,196
nas áreas temperás da linguaxe,
pero non máis alá.

109
00:05:06,220 --> 00:05:10,037
E agora collemos as palabras
e empezamos a facer frases con elas.

110
00:05:11,561 --> 00:05:14,561
(Audio) JO: E aconsellan
non cruzar ese límite.

111
00:05:16,021 --> 00:05:19,663
Di: "Prezado Jim,
Un bo conto. Fermosos detalles.

112
00:05:20,369 --> 00:05:22,351
Acaso ela non o coñecía só por min?

113
00:05:22,445 --> 00:05:25,690
UH: E agora poden ver que as respostas
en todas as áreas lingüísticas

114
00:05:25,734 --> 00:05:27,349
que procesan a linguaxe entrante

115
00:05:27,349 --> 00:05:29,798
aparecen aliñadas ou semellantes
en todos os oíntes.

116
00:05:30,218 --> 00:05:34,895
No entanto, só cando poñemos
o relato completo, interesante, coherente

117
00:05:34,919 --> 00:05:36,588
as respostas espállanse mais

118
00:05:36,588 --> 00:05:38,699
no cerebro, nas áreas de orde superior,

119
00:05:38,723 --> 00:05:41,824
que inclúen o córtex frontal e
o córtex parietal,

120
00:05:41,848 --> 00:05:44,436
e fan que todas elas respondan
de xeito moi similar.

121
00:05:44,460 --> 00:05:47,809
E pensamos que estas respostas
nas áreas de orde superior son inducidas

122
00:05:47,809 --> 00:05:49,879
ou se igualan en todos os ouvintes

123
00:05:49,903 --> 00:05:52,643
debido ao significado
transmitido polo falante,

124
00:05:52,667 --> 00:05:54,268
e non polo son das palabras.

125
00:05:54,635 --> 00:05:57,470
E se estamos no certo,
disto derívase unha sólida predición:

126
00:05:57,470 --> 00:05:59,736
se eu lles conto as mesmas ideas

127
00:05:59,760 --> 00:06:02,404
expresadas con diferentes palabras,

128
00:06:02,428 --> 00:06:04,979
as súas respostas cerebrais
han ser similares.

129
00:06:05,499 --> 00:06:08,513
Para probalo, no meu laboratorio
fixemos o seguinte experimento:

130
00:06:09,142 --> 00:06:10,950
Collemos o relato en inglés

131
00:06:10,974 --> 00:06:13,110
e traducímolo ao ruso.

132
00:06:13,134 --> 00:06:17,358
Así teñen dous sons e sistemas
lingüísticos diferentes

133
00:06:17,382 --> 00:06:19,676
que transmiten o mesmo significado.

134
00:06:19,700 --> 00:06:23,348
E presentamos o relato en inglés
aos ouvintes ingleses

135
00:06:23,372 --> 00:06:25,724
e o relato en ruso
aos ouvintes rusos,

136
00:06:25,748 --> 00:06:28,793
e así podemos comparar
as respostas nos dous grupos.

137
00:06:28,817 --> 00:06:32,388
E cando o facemos, non vemos
respostas iguais

138
00:06:32,412 --> 00:06:34,693
nos córtex auditivos,
nas áreas lingüisticas,

139
00:06:34,717 --> 00:06:37,095
porque a linguaxe e os sons
son moi distintos.

140
00:06:37,119 --> 00:06:40,197
No entanto, poden ver que as respostas
nas áreas de orde superior

141
00:06:40,301 --> 00:06:42,415
aínda son similares nos dous grupos.

142
00:06:43,068 --> 00:06:47,160
Cremos que isto se debe a que
entenden o relato de xeito semellante,

143
00:06:47,184 --> 00:06:51,210
tal e como confirmamos pasándolles
un test ao remate do conto.

144
00:06:52,321 --> 00:06:56,008
E pensamos que este aliñamento
é necesario para a comuniciación.

145
00:06:56,032 --> 00:06:58,658
Por exemplo, como vostedes perciben,

146
00:06:58,682 --> 00:07:00,709
eu non son un falante inglés nativo.

147
00:07:00,733 --> 00:07:02,614
A miña lingua materna é outra,

148
00:07:02,638 --> 00:07:05,292
e seguramente este é o caso
de moitos de vostedes.

149
00:07:05,316 --> 00:07:07,315
E aínda así, podemos comunicarnos.

150
00:07:07,339 --> 00:07:08,490
Como?

151
00:07:08,514 --> 00:07:11,593
Podemos comunicarnos porque
temos este código común

152
00:07:11,617 --> 00:07:13,044
que os presentes entendemos.

153
00:07:13,921 --> 00:07:17,367
Polo de agora, só lles falei
do que ocorre no cerebro do ouvinte,

154
00:07:17,391 --> 00:07:19,808
no seu cerebro, 
mentres escoitan o que lles conto.

155
00:07:19,852 --> 00:07:22,361
Pero que ocorre
no cerebro do falante, no meu,

156
00:07:22,385 --> 00:07:24,192
cando lles falo?

157
00:07:24,216 --> 00:07:26,073
Para mirar no cerebro do falante,

158
00:07:26,097 --> 00:07:29,193
pedímoslle a este
que se metese no escáner,

159
00:07:29,217 --> 00:07:30,819
escaneamos o seu cerebro

160
00:07:30,843 --> 00:07:34,850
e comparamos as súas respostas cerebrais
coas dos ouvintes

161
00:07:34,874 --> 00:07:36,676
que estaban a oír o relato.

162
00:07:36,700 --> 00:07:40,910
Teñen que lembrar que a produción
e a comprensión da fala

163
00:07:40,934 --> 00:07:42,657
son procesos moi distintos.

164
00:07:42,681 --> 00:07:44,925
E aquí preguntámonos: 
Canto se parecen?

165
00:07:46,164 --> 00:07:47,571
Para a nosa sorpresa,

166
00:07:47,595 --> 00:07:52,466
vimos que todos estes complexos
padróns de resposta nos ouvintes

167
00:07:52,490 --> 00:07:55,197
en realidade veñen do cerebro do falante.

168
00:07:55,221 --> 00:07:58,906
Así que a produción e a comprensión
asentan en procesos moi similares.

169
00:07:58,930 --> 00:08:00,502
E tamén atopamos

170
00:08:00,526 --> 00:08:04,232
que canto máis semellanza hai
entre o cerebro do ouvinte

171
00:08:04,256 --> 00:08:05,755
e o do falante,

172
00:08:05,779 --> 00:08:07,684
mellor é a comunicación.

173
00:08:07,708 --> 00:08:11,673
Deste xeito, sei que se vostedes
están agora totalmente confusos,

174
00:08:11,697 --> 00:08:13,612
e agardo que non sexa así,

175
00:08:13,612 --> 00:08:16,155
as súas respostas cerebrais
serán distintas das miñas.

176
00:08:16,155 --> 00:08:19,266
Pero tamén sei que se realmente
están a me entender,

177
00:08:19,290 --> 00:08:22,181
entón o seu cerebro... e o seu...
e o seu...

178
00:08:22,205 --> 00:08:23,933
son moi similares ao meu.

179
00:08:25,793 --> 00:08:28,888
Agora xuntemos toda esta
información e preguntémonos:

180
00:08:28,912 --> 00:08:32,249
Como podo usala para
transmitir un recordo meu

181
00:08:32,273 --> 00:08:34,459
desde o meu cerebro aos seus?

182
00:08:35,037 --> 00:08:37,155
Así que fixemos o seguinte experimento.

183
00:08:37,648 --> 00:08:40,221
Puxemos xente a ver,
por primeira vez na súa vida,

184
00:08:40,245 --> 00:08:44,379
un capítulo da serie "Sherlock" da BBC,
mentres escaneábamos os seus cerebros.

185
00:08:44,403 --> 00:08:47,204
Logo pedímoslles que
volveran meterse no escáner

186
00:08:47,228 --> 00:08:51,127
e lle contaran a historia a outra persoa
que nunca vira a serie.

187
00:08:51,151 --> 00:08:52,811
Concretemos.

188
00:08:52,835 --> 00:08:54,882
Pensen nesta escena,

189
00:08:54,906 --> 00:08:57,490
cando Sherlock entra en Londres no taxi

190
00:08:57,514 --> 00:08:59,810
conducido polo asasino que está a buscar.

191
00:09:00,398 --> 00:09:02,894
Se eu son o espectador,

192
00:09:02,918 --> 00:09:06,418
hai un padrón específico no meu cerebro
cando a estou a ver.

193
00:09:07,179 --> 00:09:10,951
Pois podo reactivar ese mesmo padrón
no meu cerebro de novo

194
00:09:10,975 --> 00:09:14,631
dicindo as palabras:
Sherlock, Londres, asasino.

195
00:09:15,369 --> 00:09:18,479
E agora, cando transmito
estas palabras aos seus cerebros,

196
00:09:18,503 --> 00:09:20,988
vostedes poden reconstruílo na súa mente.

197
00:09:21,012 --> 00:09:25,561
De feito, vemos estes padróns
emerxendo nos seus cerebros.

198
00:09:25,585 --> 00:09:28,100
E quedariamos abraiados ao ver

199
00:09:28,124 --> 00:09:30,379
que o padrón que teñen
agora nos seus cerebros

200
00:09:30,403 --> 00:09:32,315
cando lles describo estas escenas

201
00:09:32,339 --> 00:09:36,161
sería moi semellante ao que
tiña eu mentres vía a película

202
00:09:36,185 --> 00:09:38,323
hai uns meses, dentro do escáner.

203
00:09:38,347 --> 00:09:40,451
Isto empeza a explicarlles o mecanismo

204
00:09:40,475 --> 00:09:43,387
polo que podemos contar historias
e transmitir información.

205
00:09:43,733 --> 00:09:45,609
Porque, por exemplo,

206
00:09:45,633 --> 00:09:49,145
agora están a escoitar atentos
e tratan de entender o que lles conto.

207
00:09:49,169 --> 00:09:50,719
E ben sei que non é doado.

208
00:09:50,743 --> 00:09:54,779
Pero agardo que nun momento dado
na charla nos conectemos, e me sigan.

209
00:09:54,803 --> 00:09:58,701
E creo que dentro dunhas horas,
uns días, uns meses,

210
00:09:58,725 --> 00:10:00,869
atoparán a alguén nunha festa,

211
00:10:00,893 --> 00:10:04,441
e falaranlle desta charla,

212
00:10:04,465 --> 00:10:08,103
e de súpeto, será como se esa persoa
estivese agora connosco.

213
00:10:08,127 --> 00:10:10,977
Así poden ver como
podemos usar este mecanismo

214
00:10:11,001 --> 00:10:14,932
e tratar de transmitirlles recordos
e coñecementos á xente,

215
00:10:14,956 --> 00:10:17,003
o que é marabilloso, non si?

216
00:10:17,027 --> 00:10:20,194
Pero a nosa capacidade para comunicar
aséntase na nosa capacidade

217
00:10:20,218 --> 00:10:22,784
para ter unha base común.

218
00:10:22,808 --> 00:10:24,013
Porque, por exemplo,

219
00:10:24,037 --> 00:10:27,804
se chego a usar o sinónimo

220
00:10:27,828 --> 00:10:30,206
"coche con condutor" no canto de "taxi",

221
00:10:30,230 --> 00:10:34,269
seguro que me perdería o aliñamento
con moitos de vostedes, da audiencia.

222
00:10:34,620 --> 00:10:36,911
Este aliñamento depende
non só da nosa capacidade

223
00:10:36,935 --> 00:10:38,969
para comprender o concepto básico;

224
00:10:38,993 --> 00:10:43,158
tamén da capacidade para desenvolver
unha base común

225
00:10:43,202 --> 00:10:45,599
e entender e compartir
o sistema de crenzas.

226
00:10:45,623 --> 00:10:47,457
Porque sabemos que en moitos casos,

227
00:10:47,481 --> 00:10:51,524
a xente entende de modos distintos
a mesma historia.

228
00:10:52,460 --> 00:10:55,651
Para poñelo a proba no laboratorio,
fixemos o seguinte experimento.

229
00:10:56,089 --> 00:10:59,020
Collimos un relato de J.D. Salinger,

230
00:10:59,044 --> 00:11:03,379
no que un home lle perde a pista
á súa muller durante unha festa,

231
00:11:03,403 --> 00:11:07,090
e chama ao seu mellor amigo e pregúntalle,
"Viches á miña muller?"

232
00:11:07,836 --> 00:11:09,043
Á métade dos suxeitos

233
00:11:09,067 --> 00:11:13,208
dixémoslles que a muller estaba
a ter unha aventura co mellor amigo.

234
00:11:13,232 --> 00:11:14,383
Á outra metade,

235
00:11:14,407 --> 00:11:19,512
dixémoslles que a muller era fiel
e o home moi ciumento.

236
00:11:20,127 --> 00:11:22,815
Esta única frase antes de empezar o relato

237
00:11:22,839 --> 00:11:25,140
abondou para que as respostas cerebrais

238
00:11:25,164 --> 00:11:28,208
dos que crían que a muller
estaba a ter unha aventura

239
00:11:28,232 --> 00:11:30,669
fosen moi similares nestas
áreas de orde superior

240
00:11:30,693 --> 00:11:32,915
e diferentes das do outro grupo.

241
00:11:32,939 --> 00:11:36,612
E se unha frase abonda para facer
que os seus cerebros se parezan

242
00:11:36,636 --> 00:11:38,359
aos da xente que pensa coma vostedes

243
00:11:38,359 --> 00:11:41,216
e se diferencien de quen pensa distinto,

244
00:11:41,240 --> 00:11:44,717
pensen en como se amplificará
este efecto na vida real,

245
00:11:44,741 --> 00:11:47,633
onde todos escoitamos
exactamente as mesmas noticias

246
00:11:47,657 --> 00:11:50,919
despois de estarmos expostos día tras día

247
00:11:50,969 --> 00:11:52,789
a diferentes medios de comunicación,


248
00:11:52,819 --> 00:11:55,265
como os informativos da Fox
ou o New York Times,

249
00:11:55,265 --> 00:11:58,378
que nos dan perspectivas
moi distintas da realidade.

250
00:11:59,556 --> 00:12:00,909
Resumamos.

251
00:12:01,529 --> 00:12:03,618
Se todo funciona como planeei esta noite,

252
00:12:03,642 --> 00:12:07,941
usei a miña capacidade de vocalización
para acoplarme cos seus cerebros.

253
00:12:07,965 --> 00:12:09,468
E usei este acoplamento

254
00:12:09,492 --> 00:12:13,333
para transmitir os meus padróns cerebrais
asociados cos meus recordos e ideas

255
00:12:13,357 --> 00:12:14,673
aos seus cerebros.

256
00:12:15,201 --> 00:12:18,999
Con isto, empezo a revelar
o mecanismo neural oculto

257
00:12:19,023 --> 00:12:20,658
polo que nos comunicamos.

258
00:12:20,682 --> 00:12:23,649
E sabemos que no futuro
isto hanos permitir mellorar

259
00:12:23,673 --> 00:12:25,663
e facilitar a comunicación.

260
00:12:26,111 --> 00:12:27,805
Pero estes estudos tamén revelan

261
00:12:28,535 --> 00:12:31,821
que a comunicación asenta
nunha base común.

262
00:12:31,845 --> 00:12:34,307
E como sociedade temos que preocuparnos

263
00:12:34,331 --> 00:12:38,367
de se perdemos esta base común
e a nosa capacidade para falar coa xente

264
00:12:38,391 --> 00:12:40,508
que é lixeiramente diferente a nós

265
00:12:40,532 --> 00:12:43,920
porque deixamos que uns poucos e poderosos
medios de comunicación

266
00:12:43,944 --> 00:12:45,485
teñan o control do micrófono,

267
00:12:45,509 --> 00:12:49,004
e manipulen e controlen
a nosa forma de pensar.

268
00:12:49,068 --> 00:12:52,309
Eu non estou certo de como amañar isto,
porque só son un científico.

269
00:12:52,393 --> 00:12:54,693
Pero tal vez un xeito de facelo

270
00:12:54,717 --> 00:12:57,364
sexa volver á forma
mais natural de comunicación,

271
00:12:57,388 --> 00:12:58,990
que é o diálogo,

272
00:12:59,014 --> 00:13:01,521
que non son só eu 
falándolles a vostedes,

273
00:13:01,994 --> 00:13:04,210
senón unha forma 
máis natural de conversar,

274
00:13:04,234 --> 00:13:07,511
na que falo e escoito,

275
00:13:07,535 --> 00:13:12,255
e xuntos tratamos de chegar
a unha base común e a novas ideas.

276
00:13:12,279 --> 00:13:13,437
Porque ao fin,

277
00:13:13,461 --> 00:13:17,125
as persoas coas que estamos
acoplados definen quen somos.

278
00:13:17,149 --> 00:13:19,538
E o noso desexo de estar
acoplados a outro cerebro

279
00:13:19,562 --> 00:13:24,079
é algo moi básico, que aparece
a unha idade moi temperá.

280
00:13:24,103 --> 00:13:28,290
Así que déixenme rematar
cun exemplo da miña vida privada

281
00:13:29,044 --> 00:13:33,355
que penso que é amosa ben
como acoplarnos con outros

282
00:13:33,379 --> 00:13:35,653
realmente define quen somos.

283
00:13:36,294 --> 00:13:39,368
Este é o meu fillo Jonathan
cando era moi noviño.

284
00:13:39,392 --> 00:13:43,542
Miren como desenvolve
un xogo vocal coa miña muller,

285
00:13:43,566 --> 00:13:48,797
só por xogo e polo puro desexo
de estar acoplado con outro ser humano.

286
00:13:49,556 --> 00:13:54,473
(Os dous vocalizando)

287
00:14:02,025 --> 00:14:05,243
(Risas)

288
00:14:05,267 --> 00:14:09,064
Agora, pensen como a
capacidade do meu fillo

289
00:14:09,088 --> 00:14:11,850
de acoplarse con nós e
con outra xente na súa vida

290
00:14:11,874 --> 00:14:14,732
vai dar forma ao home
que chegará a ser no futuro.

291
00:14:14,756 --> 00:14:17,171
E pensen en como vostedes
cambian diariamente

292
00:14:17,195 --> 00:14:21,518
mediante a interacción e o acoplamento
con outras persoas na súa vida.

293
00:14:22,562 --> 00:14:26,725
Sigan a acoplarse con outras persoas,
a espallar as súas ideas,

294
00:14:26,725 --> 00:14:29,996
porque a suma de todos nós
xuntos, acoplados,

295
00:14:29,996 --> 00:14:31,618
é maior que as nosas partes.

296
00:14:31,618 --> 00:14:32,802
Grazas.

297
00:14:32,802 --> 00:14:34,102
(Aplausos)