Ξεπερνώντας την απελπισία | Νικ Βούιτσιτς | TEDxNoviSad

Ο Νικ μιλάει για τη σημαντικότητα του γονεϊκού ρόλου στην πρώιμη παιδική ηλικία και τη σημαντικότητά της στο να ξεπεραστεί η απελπισία. Η δύναμη της θέλησης είναι μια κινητήρια δύναμη για την πραγματοποίηση των μεγάλων μας ονείρων, αλλά αν δεν μπορούμε να λάβουμε το θαύμα στη ζωή μας, μπορούμε εμείς πάντα να είμαστε το θαύμα για κάποιον άλλο.
Αυτή η ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική κοινότητα/ομάδα. Διαβάστε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

(Σέρβικα) Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Παιδιά, το όνομα μου
είναι Νικ Βούιτσιτς,

γεννήθηκα στην Αυστραλία το 1982,

μετακόμισα από την Αυστραλία
στην Καλιφόρνια το 2006.

Και η ιστορία της ζωής μου
- είμαι απλώς ευγνώμων

ότι οι άνθρωποι έχουν δει την ζωή μου

σε κάποιο βαθμό - είτε πρόκειται
για απλώς κάποια βίντεο στο YouTube

ή βλέποντας φωτογραφίες
ενός χαμογελαστού άντρα χωρίς άκρα.

Ξέρετε, οι άνθρωποι πάντοτε με ρωτάνε

τι σου συνέβη

και πώς ξεπέρασες ό,τι έχεις περάσει?

Ο τίτλος του μηνύματος που έχω μεταδόσει

είναι «Μεταμορφώνοντας
τους τοίχους σε πόρτες».

Όταν μιλώ σε επιχειρηματικά,

η γραμμή που συνηθίζω να ακολουθώ είναι

«αλλάζοντας τα εμπόδια με ευκαιρίες».

Τώρα, το γνωρίζω πολύ καλά
για να το μοιραστώ επίσης μαζί σας.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια
άνθρωποι που πεινάνε σήμερα.

Γνωρίζω ότι φέτος, ένα εκατομμύριο
άνθρωποι θα αυτοκτονήσουν.

Ότι αυτό είναι ένας άνθρωπος
κάθε 40 δευτερόλεπτα.

Γνωρίζω ότι σήμερα υπάρχουν
120 εκατομμύρια σκλάβοι

και έχω γνωρίσει έξι σκλάβους

και έχω δει την κορυφή της πυραμίδας
όσον αφορά τις επιχειρήσεις

και έχω γνωρίσει τους εκατομμυριούχους.

Έχω γνωρίσει τραπεζίτες αλλά και ορφανά.

Όλοι ψάχνουμε για κάτι.

Όλοι ψάχνουμε για ελπίδα.

Δεν μπορείς να έχεις ελπίδα απλώς
επειδή γεννήθηκες με ελπίδα.

Όχι, γεννιόμαστε με πόνο.

Γεννιόμαστε και ζούμε μέσα από δυσκολίες.

Στην ζωή μου, οι γονείς μου
πάντοτε με δίδασκαν

ότι ακόμη και αν δεν γνωρίζουμε

γιατί γεννήθηκα έτσι, έχουμε μια επιλογή.

Είτε να είμαστε θυμωμένοι
για αυτό που δεν έχουμε

ή να είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έχουμε.

Η δύναμη αυτής της επιλογής
ήταν το πρώτο πράγμα

που έπρεπε να ξεπεράσω
και να αποφασίσω για τον εαυτό μου,

ειδικότερα στα πρώτα χρόνια του σχολείου.

Πολλά παιδιά έρχονταν και με πείραζαν.

Και έχω μιλήσει σε πέντε συνέδρια,

Έχω γνωρίσει επτά προέδρους
σε όλον τον κόσμο.

Το μεγαλύτερο μου κοινό ήταν 110.000.

Έχω 30.000 προσκλήσεις για ομιλίες.

Έτσι όπου και αν πάω,
μιλάω για την αξία της ζωής,

μιλάω για μηνύματα ενάντια
στον σχολικό εκφοβισμό

για τα σχολικά συστήματα
σε διάφορες εθνικότητες.

Το μεγαλύτερο πράγμα είναι η αγάπη.

Όταν νιώθουμε σαν
να μην έχουμε αρκετή αγάπη

και δεν έχουμε αρκετή ελπίδα,

αρχίζουμε να χάνουμε τη δύναμη να ζούμε.

Στη ζωή μου ως παιδί,
είχα έναν μεγάλο τοίχο.

Περιτριγυριζόμουν από τέσσερις τοίχους
και λίγες ευκαιρίες.

Ήμουν ελεύθερος με τόσους πολλούς
διαφορετικούς τρόπους

και κυρίως επιβιώνοντας μέρα προς μέρα

με τους γονείς μου που με αγαπούσαν,
οι οποίοι με ενθάρρυναν,

που μου έλεγαν ότι ήμουν
όμορφος όπως ήμουν

και να μην ανησυχώ για το τι λένε
οι άλλοι άνθρωποι για έμενα.

Στην πραγματικότητα ήμουν
το πρώτο παιδί με ειδικές ανάγκες

που ενσωματώθηκε στο κύριο
εκπαιδευτικό σύστημα στην Αυστραλία

και μου απονεμήθηκε το βραβείο
Νεαρός Πολίτης της χρονιάς το 1990.

Και ο κόσμος είναι ένας πληγωμένος
χώρος και ο κόσμος χρειάζεται ελπίδα

και ο κόσμος χρειάζεται αγάπη.

Χωρίς ελπίδα, αισθανόμαστε σαν να,
«Για ποιο λόγο είμαστε εδώ;»

Λοιπόν, η θραύση.

Εδώ είναι η δική μου.

Σήμερα; εξακολουθώ να μην έχω
ούτε χέρια ούτε πόδια, αλλά όλα άλλαξαν.

Όλα.

Για εμένα, έψαχνα για ελπίδα και ευτυχία

και δεν μπορούσα να τη δω
για πολλά χρόνια.

Στην πραγματικότητα, αν αυτή η πλευρά
του τραπεζιού αντιπροσωπεύει

την ελπίδα μου,

η αλήθεια με ενθαρρύνει
να γίνω όλα όσα θα ήθελα.

Αλλά μετά έχουμε τα ψέματα, κάθε μέρα,

έρχονται στο μυαλό μας, άνθρωποι
που μας αποθαρρύνουν.

Γνωρίζετε τους ανθρώπους
που έχετε στη ζωή σας

οι οποίοι, ανεξαρτήτως
του πόσο καλή είναι η μέρα σας,

θα σας ρίξουν κάτω;

Ή ανεξαρτήτως του
πόσο άσχημη είναι η μέρα σας,

θα σας ρίξουν ακόμη πιο κάτω;

Γνωρίζετε για ποιο πράγμα μιλάω;

Σκεφτείτε τις τρεις μεγαλύτερες
αποθαρρύνσεις της ζωή σας.

Αυτές δεν είναι
οι μεγαλύτερες αποθαρρύνσεις.

Εσείς είστε.

Παίρνει μόνο τρία δευτερόλεπτα για εμένα
να σας πω κάτι αποθαρρυντικό

αλλά μετά, μπορεί να μην ξεχάσετε
ποτέ τις λέξεις μου.

Έχω γνωρίσει τόσες πολλές
50-χρονες γυναίκες και 40-χρόνες γυναίκες

οι οποίες ακόμη θυμούνται
τι τους έλεγαν οι πατεράδες τους

που εύχονταν να μην τα είχαν ακούσει ποτέ.

Οι λέξεις είναι ισχυρές.

Και όταν ακούς αυτές τις λέξεις

και μετά το μυαλό σου συνεχίζει
να αναπτύσσεται με αυτά ψέματα.

«Νικ, δεν είσαι αρκετά καλός, απλά
παραιτήσου, δεν θα βρεις ποτέ δουλειά»,

«Δεν θα παντρευτείς ποτέ, δεν μπορείς να
κρατήσεις ούτε το χέρι της συζύγου σου».

«Τι είδους πατέρας θα γίνεις

εάν δεν μπορείς καν να σηκώσεις
τα παιδιά σου όταν κλαίνε;»

Είσαι μόνος σου. Σίγουρα,
οι γονείς σου σε αγκαλιάζουν.

Αλλά οι αγκαλιές τους
δεν μπορούν να σε θεραπεύσουν.

Απλώς παραιτήσου. Απλώς παραιτήσου.
Απλώς παραιτήσου. Απλώς παραιτήσου.

Στην ηλικία των οκτώ σκέφτηκα
ότι θα έπρεπε να αυτοκτονήσω. Γιατί;

Επειδή δεν είχα ελπίδα.
Νόμιζα ότι δεν είχα ελπίδα.

Σήμερα μπορείτε να δείτε ότι έχω ελπίδα.

Ποια είναι η λέξη, όταν πιστεύεις
σε κάτι που δεν βλέπεις; Πίστη.

Οι λέξεις μπορούν να κάνουν τόσα πολλά.
Οι αγκαλιές μπορούν να κάνουν ακόμη

περισσότερα σε σχέση με τις λέξεις,

αλλά όταν οι αγκαλιές
δεν μπορούν να κάνουν τίποτα,

εκεί είναι που η πίστη μπαίνει μέσα.

Για εμένα, οι λέξεις και οι αγκαλιές δεν
ήταν αρκετές, αλλά δεν είχα ούτε πίστη.

Έτσι προσπάθησα να τα παρατήσω.

Στην ηλικία των 10 ετών, προσπάθησα να
πνιγώ σε 6 ίντσες ή σε 15 εκατοστά νερού,

στο σπίτι μου.

Είπα στον πατέρα μου ότι απλά ήθελα
να χαλαρώσω, αλλά στην πραγματικότητα

ήθελα να βάλω τέλος στη ζωή μου.

Δεν άντεχα άλλο.
(Σέρβικα) Δεν άντεχα άλλο.

Τις δύο πρώτες φορές στριφογύρισα.

Προσπαθούσα να μάθω πόσο αέρα κρατάω
στους πνεύμονες μου πριν τον αφήσω έξω.

Και την τρίτη φορά, στο μυαλό μου,
γνωρίζοντας ότι ήθελα να φύγω από εδώ,

εξαιτίας του σχολικού
εκφοβισμού στη ζωή μου,

επειδή επρόκειτο να είμαι ένα βάρος
για τους γονείς μου

και δεν είχα τίποτα να αναμένω.

Κατάλαβα εκείνη την στιγμή

ότι εάν πραγματικά αυτοκτονούσα,

θα άφηνα ένα μεγαλύτερο βάρος
στους γονείς μου από αυτό που είχαν ήδη.

Υπήρχε ένα πράγμα λιγότερο ελπιδοφόρο
ή περισσότερο φορτικό

από το να έχεις ένα παιδί χωρίς άκρα?

Ποιο ήταν αυτό? Ένα παιδί
χωρίς άκρα που παραιτείται.

Έτσι όταν είδα στο μυαλό μου
τη μαμά και τον μπαμπά μου

και τον αδελφό μου να κλαίνε
στον τάφο μου αν το έκανα,

αυτή η μία μοναδική σκέψη με έσωσε.

Εάν οι γονείς μου δεν μου έλεγαν ποτέ
ότι ήμουν όμορφος όπως ήμουν.

Εάν οι γονείς μου δεν μου έλεγαν ποτέ ότι
ήμουν ξεχωριστός και ότι ήμουν αγαπητός,

δεν θα βρισκόμουν εδώ σήμερα.

Γι' αυτό ενθαρρύνω κάθε γονέα

που προσπαθεί το καλύτερο
για να ενθαρρύνει τους εφήβους,

ειδικά στην Δύση, πολλοί έφηβοι
τοποθετούν ένα «Μην ενοχλείτε» στην πόρτα.

Είμαι σίγουρος, οι συνομιλίες σε όλον
στον κόσμο μεταξύ γονέα και εφήβου είναι:

Πώς ήταν το σχολείο; - Καλά.
- Τι έμαθες; - Τίποτα.

- Έκανες τα μαθήματά σου;
- Όχι.

Και αυτή είναι η συζήτηση για την ημέρα.

Και όταν προσπαθούν να πουν στα παιδιά
τους ότι είναι όμορφα, αυτοί λένε,

«Φυσικά είμαι όμορφος,
είμαι ο γιος σου, είμαι η κόρη σου,

φυσικά θα το πεις αυτό».

Αλλά έχουν δίκιο.

Κάθε ανθρώπινο ον έχει αξία

και η αξία μου δεν καθορίζεται
από το πώς φαίνομαι

ή τι δουλειά κάνω,
ή από πού είμαι, πού γεννήθηκα.

πόσα χρήματα, όλα αυτά
τα πράγματα δεν είναι τίποτα.

Ξέρετε, τόσοι έφηβοι
πειράζουν ο ένας τον άλλο

για το πώς φαίνονται
και λέω στους εφήβους,

«Πιστεύεις ότι είμαι αρκετά κουλ
για να είμαι φίλος σου;»

Και είναι κάπως, «Ναι, φυσικά».

Λέω, «Αλλά δεν έχω χέρια και πόδια»,
και λένε, «Δεν έχει σημασία».

Και λέω, «Αλήθεια; Λοιπόν δεν έχει σημασία
ότι δεν έχω χέρια και πόδια;»

Λένε, «Αυτό δεν έχει σημασία».

Τότε λέω, «Στην πραγματικότητα,
αν δεν έχει σημασία,

τότε για σκοτώνουμε ο ένας
τον άλλο με τις λέξεις μας,

εάν στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία;»

Γιατί βλέπουμε
τους εαυτούς μας στον καθρέφτη

και βλέπουμε άσχημους αντί πολύτιμους;

Θα ήθελα να σας ρωτήσω σήμερα, τι ψάχνετε;

Εάν σας έδινα ένα δισεκατομμύριο
δολάρια, θα ήσασταν ευτυχισμένοι;

Εάν δίνατε σε εμένα ένα δισεκατομμύριο
δολάρια, θα ήμουν πολύ χαρούμενος.

Αλλά τότε, αν η μητέρα μου πεθαίνει
απόψε, είμαι χαρούμενος; Όχι.

Με όλα τα χρήματα του κόσμου,
ποτέ δεν θα είμαι χαρούμενος.

Σωστά; Επειδή τα χρήματα είναι κάτι
που δεν μπορεί να θεραπεύσει την ψυχή.

Τόσοι πολλοί έφηβοι ψάχνουν για αγάπη,
η οποία αγάπη θεραπεύει την ψυχή,

η αγάπη ολοκληρώνει την ψυχή.

Αλλά ακόμη και το σεξ πριν το γάμο,
ήμουν παρθένος πριν να παντρευτώ.

Ναι, έχω μια υπέροχη γυναίκα,
περιμένουμε το πρώτο μας παιδί.

Και δεν χρειάζομαι χέρια
για να κρατήσω το χέρι της.

Θέλω μόνο να κρατώ την καρδιά της.

Και ξέρετε, πώς θα αγκαλιάζω το παιδί μου;

Τόσα πολλά παιδιά που έρχονται σε έμενα,
είναι καταπληκτικό.

Τοποθετούν τα χέρια τους πίσω στην πλάτη
τους και με αγκαλιάζουν με τον λαιμό τους.

Και κατάλαβα στη ζωή, ακόμη και
τα χειρότερα κομμάτια της ζωής

μπορούν να μετατραπούν σε καλά.

Και ακόμη πιο ξεχωριστά.

Τόσοι πολλοί έφηβοι ψάχνουν για αγάπη
και θα το κάνουν αυτό,

και θα το κάνουν,
και θα έχουν σεξ πριν τον γάμο.

Για εμένα, το σεξ εκτός γάμου είναι
σαν ένα ρολόι Gucci 5 δολαρίων.

Το σεξ εντός του γάμου
και το να κάνεις σεξ με κάποιοn

που σε αγαπά, που δεσμεύεται μαζί σου
για το υπόλοιπο της ζωής σου,

που πρόκειται να είναι η μητέρα ή ο
πατέρας των παιδιών σου, αυτό είναι αγάπη.

Μπορείς να κοιμηθείς
με όσους ανθρώπους θέλεις

αλλά ποτέ δεν ξέρεις
με σιγουριά, «Με αγαπούν;»

Η αγάπη είναι μια μακροχρόνια δέσμευση.
Βλέπετε, υπάρχουν επιλογές στη ζωή.

Και εμείς ψάχνουμε. Θέλω να σας ρωτήσω,
τι είναι αυτό που ψάχνετε;

Αν μπορώ να πίνω, γιατί όχι;
Θα ζήσω μόνο μία φορά.

Λοιπόν, εάν αυτός είναι ο τρόπος
που πιστεύετε εξαιρετικά.

Αλλά για έμενα, είμαι ένας άπληστος
άνθρωπος, δεν θέλω να ζήσω μόνο 90 χρόνια.

Θέλω να ζήσω για δισεκατομμύρια χρόνια.

Και ξέρω ότι κάθε μέρα, οι επιλογές μου
επηρεάζουν αυτή τη ζωή,

τις ζωές άλλων ανθρώπων
και την αιώνια ζωή μου.

Πρέπει να έρθετε στην αλήθεια της γνώσης
για το ποιοι είστε και γιατί είστε εδώ.

Ο Ουίλιαμ Μπάρκλεϋ, είπε,
οι μεγαλύτερες μέρες στην ζωή κάποιου-

είναι η μέρα που γεννήθηκε,
και η μέρα που ξέρει γιατί.

Έτσι, «Οοου, είσαι άσχημος».

Όχι, είμαι όμορφος όπως είμαι

και αν δεν μπορείτε να πιστέψετε αυτό
για τον εαυτό σας

ειδικά, πολλά κορίτσια μένουν με τα
συναισθηματικά καταχρηστικά αγόρια τους

επειδή, «Εάν χωρίσω μαζί του,
τότε ποιος θα με θέλει;»

Βλέπετε, όλοι θέλουμε αγάπη.

Για αυτό κάνουμε
ό,τι κάνουμε μερικές φορές.

Για να μπούμε μέσα στο πλήθος -

Θα ορκιστώ, θα είμαι κουλ -

αυτό είναι αυτός ο κόσμος -

«Θέλω να μοιάζω σε αυτή, είναι πιο ψηλή,
πιο κοντή, πιο έξυπνη, πιο διάσημη» -

ό,τι θέλετε, δεν αρκεί.

Μέχρι να βρείτε την αλήθεια.

Είμαι υπέροχα και με πίστη φτιαγμένος.

Υπάρχει ένας μεγαλύτερος
σκοπός για τη ζωή μου.

Βρίσκομαι εδώ για κάποιον λόγο.

Σίγουρα, δεν έλαβα κάποιο θαύμα.

Ναι, πιστεύω σε έναν Θεό
που μπορεί να κάνει θαύματα

και έχω ένα ζευγάρι παπούτσια
στην ντουλάπα μου.

Γιατί; Έχω δει τυφλούς ανθρώπους
να βλέπουν και κωφούς να ακούνε.

Είναι μια χαρά αν δεν με πιστεύετε,
το έχω στη βιντεοκάμερα.

Αλλά συνειδητοποιήσα κάτι.

Αν ο Θεός δεν αλλάζει τις συνθήκες μου,

θα χρησιμοποιήσει τη ζωή μου
για να είναι το θαύμα για κάποιο άλλο.

Αν δεν λαμβάνετε κάποιο θαύμα,

μπορείτε ακόμη να είστε
το θαύμα για κάποιον άλλο.

Θα κλείσω με αυτή την όμορφη ιστορία.

Ήμουν στη Νότια Καλιφόρνια -

έχω 2 οργανισμούς,

ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό
και ένα κερδοσκοπικό.

Πιθανότατα έκανα 1.000 ομιλίες, 600
πτήσεις, μεταξύ του 2007 και του 2010.

Έχω μιλήσει σε πάνω από 4,5 εκατομμύρια
ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο

και τις τελευταίες 48 ώρες εδώ
στη Σερβία, έχουμε φθάσει

τα 5 εκατομμύρια μέσω των μέσων.

Έτσι έχουμε την καρδιά των ανθρώπων
που αγαπούν τους άλλους.

Θέλουμε τους ανθρώπους να αγαπούν
ο ένας τον άλλο, αγαπήστε τον εαυτό σας.

Κάντε μεγάλα όνειρα και μην τα παρατήσετε.

Όλοι ψάχνουμε για ελπίδα, σωστά;

Εσείς τι ψάχνετε;

Χρήματα, ναρκωτικά, σεξ, αλκοόλ,
πορνογραφία, φήμη, τύχη.

Ποτέ ικανοποιημένοι.

Ποτέ δεν είναι αρκετά.

Αλλά έχω έρθει σε μια ειρήνη,
οπότε δείτε αυτό.

Όταν ήμουν 24 ετών, 5-6 χρόνια πριν,
ήμουν στην Καλιφόρνια.

Δεν γνώρισα ποτέ κάποιο σαν εμένα.

Όταν ήμουν 10 χρονών, ευχόμουν
να γνώριζα κάποιον σαν εμένα.

Ποτέ δεν έγινε, δεν έλαβα το θαύμα.

Αλλά στα 24, στην Καλιφόρνια,
είδα ένα μικρό αγόρι

χωρίς χέρια και χωρίς πόδια,
19 μηνών, ακριβώς όπως εγώ.

Γνώριζα ότι θα ήταν θύμα
σχολικού εκφοβισμού,

ότι θα περάσει κατάθλιψη,
θα νιώσει μόνος του,

γνώριζα ότι θα ανησυχούσε
εάν ποτέ θα βρει κοπέλα

και ούτω καθεξής, και ούτω καθεξής.

Ζήτησα από τον πατέρα του να τον φέρει
στη σκηνή με 2000 ανθρώπους.

Και όλοι έκλαιγαν.

Ήταν μια υλοποίηση του όταν
δεν λαμβάνεις κάποιο θαύμα.

μπορείς να είσαι το θαύμα
για κάποιον άλλο.

Δεν είμαι υπερήρωας, περνώ από τα πάνω
και τα κάτω, όπως και εσείς.

Αλλά πάρτε κάθε μέρα ξεχωριστά,

αν δεν έχετε βρει αυτή την ειρήνη του να
γνωρίζετε ποιοι είστε και γιατί είστε εδώ

και πού πηγαίνετε όταν δεν είστε εδώ.

Για εμένα, θέλω να ξέρετε ότι αυτός
ήταν ο τρόπος που το ξεπέρασα.

Δεν έχω κανένα τοίχο.

Το βιβλίο μου ονομάζεται «Ζωή χωρίς
περιορισμούς» και τι θα είναι, θα είναι.

Έχω παίξει σε μια ταινία
μικρού μήκους, 30 βραβεία.

Βγήκα ο καλύτερος ηθοποιός
στη σύντομη ταινία.

Έχω φτιάξει τα δικά μου βίντεο μουσικής.

Έχω γράψει δύο βιβλία, το πρώτο βιβλίο
- είναι σε 30 γλώσσες, 800.000 αντίτυπα.

Είμαι και 29 και ξέρουμε ότι πάνω από
ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι με ξέρουν.

Δεν είναι για να αναδείξω την υπερηφάνεια
ή το όνομα ή την κοινωνική μου κατάσταση,

πιστέψτε με, είμαι απλώς όπως εσείς.

Αλλά ελπίζω ότι εμπνέεστε να ξέρετε

ότι εάν μπορώ να κάνω μεγάλα όνειρα,
μπορείτε και εσείς.

Δεν υπάρχουν τοίχοι.

Βρείτε την ειρήνη σας και
θα κάνετε τους τοίχους πόρτες.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)