Internet: HTTP i HTML

Założyciel Tumblra, David Karp i kierownik programowy Xboxa, Jasmine Lawrence szczegółowo opisują zasady działania Internetu w kontekście korzystania z HTTP i HTML.

Zacznij naukę na http://code.org/

Bądź z nami w kontakcie!
• na Twitterze https://twitter.com/codeorg
• na Facebooku https://www.facebook.com/Code.org
• na Instagramie https://instagram.com/codeorg
• na Tumblrze https://blog.code.org
• na LinkedIn https://www.linkedin.com/company/code-org
• na Google+ https://google.com/+codeorg

Internet: HTTP i HTML

Nazywam się Jasmine Lawrence. Jestem kierownikiem
programowym zespołu projektowego XBOX One.

Jedna z naszych najważniejszych funkcji
nazywa się XBOX Live. To serwis online,

który łączy graczy z całego świata, a my
to umożliwiamy dzięki Internetowi.

Nie jest to łatwe zadanie; wiele rzeczy dzieje
się za kulisami.

Internet całkowicie zmienia sposób współdziałania
i kontaktowania się ludzi. Jak to działa?

Jak komputery na całym świecie komunikują się
ze sobą? Zajmijmy się przeglądaniem sieci.

Najpierw otwiera się przeglądarkę. Jest to
aplikacja umożliwiająca dostęp do stron internetowych.

Potem wpisuje się adres lub
URL, format lokalizacji zasobów witryny,

na którą chce się wejść np. tumblr.com.

Nazywam się David Karp, założyłem Tumblr;

dzisiaj porozmawiamy o przeglądarkach
i zasadach ich działania.

Pewnie jesteście ciekawi, co dzieje się po
wpisaniu adresu do przeglądarki i wciśnięciu "Enter".

Trudno to sobie wyobrazić, c'nie?
W tym momencie komputer zaczyna rozmawiać

z innym komputerem, serwerem, zwykle
oddalonym o tysiące kilometrów.

W ciągu milisekund komputer pyta serwer o
witrynę, a serwer odpowiada komputerowi w

języku HTTP. HTTP oznacza protokół
przesyłania dokumentów hipertekstowych.

Można uznać go za język, w jakim jeden
komputer prosi drugi

komputer o dokument.
To jest aż tak proste.

Jeśli ktoś podsłuchałby rozmowę
swojego komputera z serwerem w Internecie

stwierdziłby, że tworzą ją elementy zwane
zapytaniami "GET" - uzyskaj. Po prostu

"GET" - uzyskaj i nazwa dokumentu, o który
nam chodzi. Jeśli ktoś się loguje na

Tumblr i ładuje naszą stronę logowania, to
po prostu wysyła zapytanie GET do serwera

Tumblr, który mówi GET - uzyskaj/login.
A dla serwera Tumblr oznacza to, że chcesz cały

kod HTML dla strony logowania Tumblr. HTML
oznacza hipertekstowy język znaczników.

Język, którego używa się do opowiedzenia
przeglądarce, jak ma wyglądać strona.

Wikipedia stanowi duży
prosty dokument, a HTML jest

językiem, którym posługujemy się, aby
powiększyć i pogrubić tytuł, aby dobrać

właściwą czcionkę, aby połączyć określony
tekst z określonymi stronami,

aby część tekstu pogrubić, część zapisać kursywą,
wstawić obrazek na środek,

przesunąć w prawo, a potem w lewo.

Tekst strony internetowej zawarty jest
bezpośrednio w HTML

ale inne elementy np. obrazki lub
filmy mają własne URL, o które prosisz.

Przeglądarka wysyła oddzielne
zapytania HTTP dla każdego z nich i

wyświetla je, gdy dotrą. Jeśli na stronie
internetowej jest wiele różnych obrazów,

każdy wymaga odrębnego zapytania HTTP, a
strona ładuje się wolniej. Czasem, chodząc

po Internecie, nie szukamy tylko stron z
zapytaniami GET. Czasem wysyłamy informację

np. gdy wypełniamy formularz lub
wpisujemy zapytanie.

Przeglądarka wysyła tę informację w formie tekstu do
serwera używając zapytania HTTP POST.

Powiedzmy, że logujesz się na Tumblr.
Najpierw składasz zapytanie POST,

który jest POSTEM na stronę logowania Tumblr, a
zawiera dane. Adres email, hasło.

To idzie do serwera Tumblr. Serwer Tumblr
stwierdza, że OK, to jest David.

Wysyła stronę z powrotem na Twój serwer, który
stwierdza: "Sukces! Dawid zalogowany".

Poza stroną internetową dołącza jednak
niewidoczne dane cookie, które widzi

Twoja przeglądarka i wie, że trzeba to
zapisać. To ważne, gdyż tylko tak strona

pamięta, że Ty to Ty. Wszystkie dane
cookie to dowód tożsamości dla Tumblr.

To liczba identyfikująca Cię jako Davida.
Przeglądarka zapamiętuje tę liczbę

i gdy odświeżasz Tumblr po raz kolejny
i znowu przechodzisz do Tumblr.com,

Twoja przeglądarka wie, że ma automatycznie
dołączyć Twój numer ID z zapytaniem,

które wysyła do serwerów Tumblr.
Te serwery już widzą, że zapytanie pochodzi

z Twojej przeglądarki, widzą nr ID i wiedzą:
"OK, to zapytanie od Davida".

Ale cóż, Internet jest w pełni otwarty.
Wszystkie jego połączenia są udostępnione,

a informacje przesyła w formie tekstu.
To pozwala hakerom węszyć w prywatnych

informacjach przesyłanych w Internecie.
Zapobiegają temu bezpieczne strony prosząc

serwer o kontakt z bezpiecznym kanałem,
korzystając z Secure Sockets Layer

i jego następcy Transport Layer Security.
SSL i TLS stanowią zabezpieczenia wiadomości,

chroniąc je przed ingerencją ciekawskich.
SSL i TLS są aktywne, gdy widać kłódkę,

która pojawia się w pasku adresu
przeglądarki, obok HTTPS. Protokoły HTTPS

zapewniają bezpieczeństwo i ochronę
zapytań HTTP.

Gdy strona prosi przeglądarkę o włączenie bezpiecznego
połączenia, najpierw wystawia certyfikat

cyfrowy. To coś w rodzaju urzędowego
dowodu tożsamości strony.

Certyfikaty cyfrowe są publikowane przez podmioty
certyfikujące czyli zaufane jednostki,

które weryfikują tożsamość stron i
wystawiają im certyfikaty.

Tak, jak urzędy państwowe wystawiają dowód osobisty czy
paszport. Jeśli strona próbuje uruchomić

bezpieczne połączenie bez stosownego
certyfikatu, przeglądarka Cię ostrzega!

Tak wyglądają podstawy przeglądania
Internetu. Tej części, którą oglądamy

codziennie. Podsumowując HTTP i DNS
regulują wysyłanie i odbieranie HTML,

plików mediów i wszystkiego w Internecie.
TCP/IP i sieci routerów dyskretnie to

umożliwiają, bo dzielą i przenoszą
informacje w małych pakietach. Te pakiety

są binarnymi sekwencjami jedynek i zer,
które są fizycznie przesyłane kablami

elektrycznymi, światłowodami i sieciami
bezprzewodowymi. Gdy już dowiecie się,

jak działa jedna warstwa internetu,
korzystajcie i nie martwcie się o szczegóły.

Wierzymy, że one ze sobą współdziałają,
dostarczając informacje w sposób niezawodny.