Η επιστήμη του φόβου σκηνής (και πώς να τον ξεπεράσετε) - Μίκαελ Τσο

Δείτε ολόκληρο το μάθημα εδώ: http://ed.ted.com/lessons/the-science-of-stage-fright-and-how-to-overcome-it-mikael-cho

Ταχυπαλμία, ιδρωμένες παλάμες, βαριά αναπνοή; Όχι, δεν έχεις πάθει καρδιακή προσβολή - είναι φόβος της σκηνής! Αν το να μιλάς μπροστά σε κοινό μοιάζει σαν να παλεύεις για τη ζωή σου, δεν είσαι ο μόνος. Αλλά όσο καλύτερα καταλαβαίνεις τις αντιδράσεις του σώματός σου, τόσο πιο πιθανό είναι να τον ξεπεράσεις. Ο Μίκαελ Τσο δίνει συμβουλές για να ξεγελάσεις το μυαλό σου και να κλέψεις την παράσταση.

Μάθημα: Μίκαελ Τσο, σκηνοθεσία: KAWPA Studioworks

Ιδρωμένες παλάμες, ταχυπαλμία,
στομάχι σε κόμπο.

Δεν μπορείς να φωνάξεις βοήθεια.

Όχι μόνο ο λαιμός σου είναι κλειστός
για να αναπνεύσεις,

αλλά θα ήταν ντροπιαστικό.

Όχι, δε σε κυνηγάει κάποιο τέρας,

μιλάς μπροστά σε κοινό,

πράγμα που κάποιοι θεωρούν
χειρότερο από τον θάνατο.

Βλέπεις, όταν πεθαίνεις, δεν νιώθεις κάτι·

αλλά πάνω στο βήμα, παθαίνεις τρακ.

Αλλά κάποια στιγμή όλοι θα χρειαστεί
να μιλήσουμε μπροστά σε κοινό,

οπότε πρέπει να προσπαθήσεις
να το ξεπεράσεις.

Γι' αρχή, κατάλαβε τι είναι
ο φόβος επί σκηνής.

Εμείς οι άνθρωποι, ως κοινωνικά ζώα,
φύσει ανησυχούμε για τη φήμη.

Η δημόσια ομιλία την απειλεί.

Πριν από μια ομιλία, αγχώνεσαι,

«Αν οι άνθρωποι με νομίσουν
για απαίσιο και βλάκα;»

Ο φόβος να φανείς ως απαίσιος βλάκας

είναι μια απειλητική αντίδραση

από ένα πρωτόγονο κομμάτι του εγκεφάλου
που δύσκολα το ελέγχουμε.

Είναι η αντίδραση πάλης ή φυγής,

μια αυτοπροστατευτική διαδικασία
συνήθης σε διάφορα ζώα,

που τα περισσότερα δεν δίνουν ομιλίες.

Αλλά έχουμε έναν σοφό σύντροφο
στη μελέτη του φρικαρίσματος.

Ο Κάρολος Δαρβίνος
δοκίμασε την πάλη ή φυγή

στην έκθεση φιδιών
στο ζωολογικό κήπο του Λονδίνου.

Έγραψε στο ημερολόγιό του,

«Η λογική και η θέλησή μου λύγισαν
μπροστά στην ιδέα ενός κινδύνου

που δεν είχα ζήσει ποτέ πριν».

Κατέληξε ότι η αντίδρασή του
ήταν μια αρχαία αντίδραση

ανεπηρέαστη από τις διαφορές
του σύγχρονου πολιτισμού.

Έτσι, στο συνειδητό σύγχρονο μυαλό σας,
είναι απλώς μια ομιλία.

Για τον υπόλοιπο εγκέφαλό σου,
που φτιάχτηκε να επιβιώνει στη ζούγκλα,

όταν διακρίνεις τις πιθανές επιπτώσεις
μιας αποτυχημένης ομιλίας,

είναι ώρα να τρέξεις για τη ζωή σου
ή να παλέψεις μέχρι θανάτου.

Ο υποθάλαμός σου,
κοινός σε όλα τα σπονδυλωτά,

πυροδοτεί την υπόφυση
να εκκρίνει την ορμόνη ACTH,

υποχρεώνοντας το επινεφρίδιο
να εξαπολύσει αδρεναλίνη στο αίμα σου.

Ο λαιμός και η πλάτη σου
συσπώνται, μαζεύεσαι.

Πόδια και χέρια τρέμουν
όσο οι μυς σου ετοιμάζονται για επίθεση.

Ιδρώνεις.
Η πίεση αίματος εκτινάσσεται.

Η χώνευση κλείνει για να στείλει
περισσότερες θρεπτικές ουσίες και οξυγόνο

στους μυς και τα ζωτικά όργανα,

και προκαλεί ξηροστομία
και κόμπο στο στομάχι.

Οι κόρες σου διαστέλλονται,

δεν μπορείς να διαβάσεις κοντά
-όπως τις σημειώσεις σου-

αλλά μακριά βλέπεις καλά.

Έτσι λειτουργεί ο φόβος της σκηνής.

Πώς τον αντιμετωπίζουμε;

Πρώτα, προοπτική.

Όλα αυτά δεν είναι μόνο στο μυαλό.

Είναι μια φυσική, ορμονική,
καθολική σωματική αντίδραση

από ένα αυτόνομο νευρικό σύστημα
στον αυτόματο πιλότο.

Κι η γενετική παίζει μεγάλο ρόλο
στο κοινωνικό άγχος.

Ο Τζων Λένον έπαιξε ζωντανά
χιλιάδες φορές.

Κάθε φορά, έκανε εμετό πιο πριν.

Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν εκ φύσεως
περισσότερο φόβο μπροστά σε κοινό.

Εφόσον ο φόβος σκηνής
είναι φυσικός και αναπόφευκτος,

εστίασε στο τι μπορείς να ελέγξεις.

Εξασκήσου πολύ,

ξεκινώντας αρκετά νωρίς
σε περιβάλλον παρόμοιο με το αληθινό.

Γενικά η εξάσκηση αυξάνει
την εξοικείωση και μειώνει το άγχος,

ώστε όταν είναι ώρα να μιλήσεις δημοσίως,

έχεις αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

Ο Στιβ Τζομπς πρόβαρε
τις επικές ομιλίες του για πολλές ώρες,

ξεκινώντας βδομάδες πριν.

Αν ξέρεις τι λες,
εκμεταλλεύεσαι την ενέργεια του κοινού

αντί να αφήσεις τον υποθάλαμο
να πείσει το σώμα σου

ότι θα γίνει βορά μιας αγέλης αρπακτικών.

Αλλά υποθάλαμος των σπονδυλωτών

είχε εκατομμύρια χρόνια
περισσότερη εξάσκηση από σένα.

Ακριβώς πριν ανέβεις στη σκηνή,

πρέπει να πολεμήσεις βρώμικα
και να ξεγελάσεις το μυαλό σου.

Τέντωσε τα χέρια σου και ανάσανε βαθιά.

Θα κάνει τον υποθάλαμό σου
να προκαλέσει μια αντίδραση χαλάρωσης.

Συνήθως το τρακ είναι πιο έντονο
ακριβώς πριν ανέβεις στη σκηνή,

άρα τότε τεντώσου
και ανάπνευσε χαλαρά.

Πλησιάζεις το μικρόφωνο,
με καθαρή φωνή και χαλαρό σώμα.

Η άρτια ομιλία σου πείθει το έξαλλο κοινό
ότι είσαι μια χαρισματική διάνοια.

Πώς;

Δεν ξεπέρασες τον φόβο της σκηνής -
προσαρμόστηκες σε αυτόν,

και στο γεγονός ότι, άσχετα
με το πόσο πολιτισμένος φαίνεσαι,

κάπου βαθιά στον εγκέφαλό σου
παραμένεις ένα άγριο ζώο,

πλην όμως, ένα διανοούμενο,
εύγλωττο άγριο ζώο.