Gravity for Astronauts in Orbit

Եթե դուք ուշադիր նայեք այս նկարներին, ապա

կզգաք, որ այս նկարների մարդկանց վրա ձգողության ուժ չի ազդում:

Ոչինի չի ընկնում, ավելի ճիշտ այս դեպքում հստակ չէ, թե որը որ կողմն է:

Ամեն ինչ լող է տալիս:

Եթե ես հրեի այս պատը, ես պետք է

այդ ուղղությամբ լող տայի տարածության մեջ:

Տիեզերքում չկա դեպի ներքև ձգող ձգողության ուժը:

Բայց այստեղ հարցն այն է, որ այս տիեզերագնացներն այդքան էլ հեռու չեն գերծանր որևէ մարմնից:

Իրականում այս կայանները մի քանի հարյուր մղոն են հեռանում Երկրի մակերևույթից:

Եթե ես նկարեի այն, ապա այն մոտավորապես այստեղ կլիներ:

Եվ մենք հիշում ենք, որ երկու մարմինների միջև գործող ձգողության ուժը հավասար է

մեծ G, որը գրավիտացիոն հաստատունն է, բազմապատկած առաջին մարմնի զանգված, բազմապատկած երկրորդի զանգված` հարաբերած նրանց միջև հեռավորության քառակուսուն:

Եթե հրթիռն այստեղ է,

Երկրից մի քանի մղոն հեռու,

այս r-ը այնքան էլ մեծ փոփոխություն չի կրում: Ճիշտ է, այն ավելի մեծ է, քան եթե լիներ Երկրի վրա:

Հիշեք, որ այդ r-ը հավասար է մարմնից մինչև Երկրի կենտրոն ընկած հեռավորությանը, որտեղ էլ որ մարմինը գտնվի:

Կամ եթե ավելի ճշգրիտ, ապա տվյալ մարմնի կենտրոնից մինչև Երկրի կենտրոնը: Վերջինս այստեղ ամենամեծ ներդրումն ունի:

Այսինքն` եթե ես Երկրի մակերևույթին եմ կամ մի քանի մղոն հեռու,

այս r-ը շատ կտրուկ չի փոխվի:

Եթե այսպես նայենք, ապա

կարող ենք ասել, որ եթե մի մարմին գտնվում է Երկրի վրա, իսկ

մյուսը` մի քանի մղոն հեռու, ապա նրանց վրա գրեթե նույն ձգողության ուժը կազդի:

Հիմա լսեք իմ հարցը:

Եթե նույնիսկ տիեզերքում կա ձգողություն ապա ինչպես է, որ այս մարդիկ լող են տալիս տարածության մեջ: Պատասխանը հետևյալն է.

տիեզերքում ձգողություն կա և նրանք իրականում ընկնում են ուղղակի այնքան արագ`

Երկրի հետ համեմատած, որ կարելի է անտեսել:

Սպասեք ես հիմա ցույց կտամ, թե ինչի մասին է խոսքը:

Եկեք պատկերացնենք, թե ես հենց հիմա նստած եմ

Աֆրիկայում և ես ինչ-որ բան եմ նետում:

Եթե ես հավաքեմ իմ բոլոր ուժերը և շատ արագ նետեմ այն 45 աստիճան անկյան տակ,

Այն կանցնի ինչ-որ ճանապարհ և կընկնի մի այլ կետում:

Սա իրականում սուպեր նետում էր, ինչպես տեսնում եք այն անցավ

մի երկրից մյուսը` ամենաքիչը մի քանի հազար մղոն ճանապարհորդելով:

Եթե ես մի փոքր ավելի ուժով ազդեմ վրան,

այն մի քիչ էլ հեռու կհասնի:

Բայց միևնույնն է, վերջում կընկնի Երկրի վրա:

Եկեք ավելի արագ փորձենք:

Ինչպես տեսնում եք նկարից, այն նորից ընկավ:

Ավելի արագ նետենք. էլի կընկնի:

Տեսնում եք չէ, թե ուր է հասնում:

Եկեք ավելի արագ նետենք, քան նախորդը.

այն նորից է ընկնում: Բայց եկեք չհուսահատվենք ու նորից փորձենք:

Ինձ թվում է օրինաչափությունը նկատում եք և հասկանում եք, թե վերջում ինչ է լինելու:

Ամեն անգամ, երբ ավելի ու ավելի

ուժեղ եք նետում այս մարմինը, այն ավելի ու ավելի հեռու տեղ է ընկնում:

Սակայն կհասնի մի պահ, երբ այն կստանա այնքան մեծ արագություն, որ չի ընկնի Երկրի վրա,

և նրան այլևս չի խանգարի Երկրի ձգողության ուժը:

Այն կսկսի անընդհատ պտտվել Երկրի շուրջը, և այդիսով` այն կգտնվի Երկրի ուղեծրում:

Եթե նրա վրա չազդեր ձգողության ուժը, ապա այն շոշափողի ուղղությամբ կհեռանար Երկրի ուղեծրից:

Բայց քանի որ մարմնի վրա ազդում է ձգողության ուժ, այն անընդհատ կպահվի Երկրի մոտ:

Այսպես ավելի լավ կարող եք հիշել:

Նույնիսկ մեծ արագությունների դեպքում մարմինը միշտ թեքում է իր ուղղությունը` պահվելով Երկրին մոտ, և սա ձգողության ուժի պատճառով:

Այս բարձրություններում օդ չկա, հետևաբար և չկա տիեզերակայանի վրա ազդող օդի դիմադրության ուժը:

Այսպիսի տիեզերանավերը միայն մի որոշ ժամանակ են գործածության մեջ մտնում:

Քանի որ ոչ մի բան իդեալական չէ, այսինքն` ուզում եմ ասել, որ օդ այնուամենայնիվ կա որոշ չափով, տիեզերակայանները ժամանակի ընթացքում դանդաղում են:

Ինչպես հասկացաք, սա ձգողությունից զուրկ տարածություն չէ, այլ ուղղակի մարմինները շարժվում են այնքան արագ, որ

երբեք չեն հարվածում գետնին և կարծես նրանք անկշռության պայմաններում են գտնվում:

Այն շարունակ շարժվում է և շարժվում:

Սակայն այս բոլոր մարմինները ձգողության ազդեցության տակ են գտնվում:

Եթե նրանք բոլորը մի պահ դանդաղեին կամ, այսպես ասած, արգելակեին,

ապա նրանք միանգամից կընկնեին Երկրի վրա:

Ոչ մի յուրահատուկ բան չկա այն բանի մեջ, որ դուք գտնվեք Երկրի մակերևույթից 300-400 մղոն բարձրության վրա և ձեր վրա հանկարծակի

դադարի ազդել ձգողության ուժը. այն մինչև որոշակի սահմանը շարունակում է գործել:

Այն կարող է շատ փոքր արժեք ընդունել որոշ դեպքերում, սակայն մեր քննարկած բոլոր դեպքերում, միանշանակ, ձգողության ուժը գործում է:

Այս մարմինները երբեք չեն ընկնի Երկրի վրա, եթե դիտարկենք իդեալական պայմաններ, նրանք իրենց ուղեծրով կշարունակեն շարժվել:

NASA-ն իր տիեզերակայանների միջոցով մարդկանց է ուղարկում ուղեծիր` նրանց շատ մեծ արագություն հաղորդելով:

Այդպիսի տիեզերակայանները կոչվում են "սրտխառնոց" հրթիռներ, քանի որ սրտխառնոց են առաջացնում մարդկանց մոտ: Այդպիսի հրթիռները անկյան տակ են նետվում:

Հետագիծն ունենում է պարաբոլի տեսք, քանի որ տիեզերակայանի կամ հրթիռի վրա ազդում է ձգողության ուժ:

Սա նշանակում է, որ "սրտխառնոց" հրթիռի բոլոր ուղևորները ազատ անկում են կատարում:

Եթե դուք երբևէ բանջի ջամփինգի չեք գնացել կամ չեք զբաղվել դայվինգով կամ այլ բանով, ապա

ձեր ստամոքսն իրեն շատ վատ կզգա, քանի որ այն անընդհատ ձգվում է դեպի ներքև:

Սա հենց այն զգացողությունն է, որն ապրում են բոլոր աստղագնացները, քանի որ նրանք անընդհատ ազատ անկման վիճակում են:

Իսկ եթե դուք գտնվեիք տիեզերքի խորը մասերում և ոչ մի նշանակալից զանգվածով մարմնին մոտ չլինեիք, այդ դեպքում

դուք չէիք զգա ձգողության ուժ ձեզ վրա և կգտնվեիք անկշռության պայմաններում:

Հուսով եմ պարզ է: Սա նշանակում է, որ եթե դուք գտնվում եք տիեզերանավում և պատուհանից դուրս նայել չեք կարող, ապա դուք չեք կարող ասել, արդյոք

դուք գտնվում եք որևէ նշանակալից զանգված ունեցող մարմնի մոտ, թե պարզապես ազատ անկման մեջ եք գտնվում կամ նույնիսկ Երկրի ուղեծրում եք:

Բացառված չէ նաև այն դեպքը, որ դուք գտնվեք մեծ զանգվածով մարմիններից բավականին հեռու և լինեք անկշռության պայմաններում: