Sarah Sze: "Measuring Stick" | ART21 "Exclusive"

Sarah Sze: Ράβδος μέτρησης| ART21 "Exclusive"
Επεισόδιο #234

Η Sarah Sze αναλύει το γλυπτό της «Ράβδος μέτρησης» (2015), το οποίο διερευνά «τη μέτρηση του χρόνου και του χώρου μέσω της κινούμενης εικόνας».
Η Sze αναπολεί το πως παρακολούθησε, ως νεαρή μαθήτρια, τις δύο ταινίες τεκμηρίωσης "Οι δυνάμεις του 10" των Charles και Ray Eames στην δεκαετία του 1970 και κατατάσσει την ταινία αυτή ανάμεσα στα ερεθίσματα τα οποία την ενέπνευσαν καλλιτεχνικά. «Ήθελα πάντα να κατανοήσω αυτές τις έννοιες».
Αρχικά το γλυπτό της Sze είχε τη μορφή ταινίας αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ένα τρισδιάστατο έργο, το οποίο μοιάζει με χώρο επεξεργασίας μοντάζ και παραπέμπει στην κινούμενη εικόνα μέσω του φωτός που τρεμοπαίζει καθώς και μέσω αναφορών σε ορισμένους «επιστήμονες-κινηματογραφιστές». Η Sze περιγράφει αυτό το διάφανο γλυπτό ως έναν «πειραματικό χώρο», οποίος «ουσιαστικά επιχειρεί να σταθμίσει τις παραμέτρους μιας συμπεριφοράς»

Η Sarah Sze δημιουργεί τις εγκαταστάσεις της και τις περίπλοκες γλυπτικές της συνθέσεις από μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, σημασιοδοτώντας υλικά, ίχνη και διαδικασίες της καθημερινότητας με τρόπο που εκπλήσσει. Συνθέτοντας μικρογραφίες από οικιακά θραύσματα και είδη γραφείου, η Sze δημιουργεί έργα που μοιάζουν με μορφοκλασματικά σύνολα (fractals) σε αρχιτεκτονική κλίμακα.
Προσαρμοσμένες είτε να εκτεθούν σε κάποιον θεσμοθετημένο χώρο τέχνης είτε να μεταβάλλουν το αστικό τοπίο, οι συνθέσεις της Sze, που μοιάζουν με ψηφιδωτά, αντικατοπτρίζουν τον αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα των πόλεων και εξισορροπούν θέματα παράδοξα και ανάλαφρα με οικολογικά ζητήματα αλληλεξάρτησης και βιωσιμότητας.

Μάθετε περισσότερα για τη Sarah Sze:
http://www.art21.org/artists/sarah-sze

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Producer: Ian Forster. Consulting Producer: Wesley Miller & Nick Ravich. Interview: Ian Forster. Editor: Morgan Riles. Camera: John Marton & Andrew Whitlatch. Sound: Ian Forster. Artwork Courtesy: Sarah Sze & Tanya Bonakdar Gallery. Special Thanks: Mike Barnett & Lissa McClure.

SARAH SZE: ΡΑΒΔΟΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

[Επεξηγηματικός σχολιασμός στην ταινία]
Αρχίζουμε με ένα πλάνο 100 εκατοστών,

το οποίο λαμβάνουμε από απόσταση
μόλις ενός μέτρου.

Κάθε 10'' λαμβάνουμε το ίδιο πλάνο
από δεκαπλάσια απόσταση,

ενώ το οπτικό μας πεδίο
διευρύνεται κατά 10 φορές.

[S. Sze] Στη δεκαετία του 1970
«Οι δυνάμεις του 10» των Charles και Ray Eames

θεωρήθηκαν δύο ταινίες τεκμηρίωσης
κλασσικές στο είδος τους

όσον αφορά τη δυνατότητα μέτρησης
του χρόνου και του χώρου.

Ήθελα πάντα να κατανοήσω
αυτές τις έννοιες.

Συνεπώς, ήθελα να κατασκευάσω ένα έργο

με επίκεντρο την μέτρηση του χρόνου
και του χώρου μέσω της κινούμενης εικόνας.

Κάθε πτυχή αυτού του έργου

λειτουργεί ως μια ράβδος μέτρησης

και μας αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο
προσανατολιζόμαστε χωροχρονικά.

Αρχικά το έργο μου είχε τη μορφή ταινίας

ενώ δεν είχα πειραματιστεί
με τις δυνατότητές του ως γλυπτό.

Συνειδητοποίησα ότι ως γλυπτό,

χρειαζόταν να λάβει τη μορφή
μιας εφήμερης εικόνας,

έπρεπε να γίνει πιο διαφανές,

έπρεπε να γίνει πιο αποσπασματικό,

έπρεπε να γίνει πολύ πιο ελαφρύ,

και να αψηφά, κατά κάποιον τρόπο,
τη βαρύτητα.

Έτσι οι οθόνες αντικαταστάθηκαν
με κομμάτια χαρτιού.

Επίσης, μετέτρεψα την επιφάνεια
εργασίας σε καθρέφτη.

Ουσιαστικά,
αυτή η επιφάνεια εργασίας αποτελεί

μια αναπαράσταση
ενός χώρου επεξεργασίας μοντάζ.

Με απασχολούσε η ιδέα
των επιστημόνων-κινηματογραφιστών.

Η εικόνα του γατόπαρδου στο έργο μου.
αποτελεί αναφορά στον Muybridge

Επίσης σκεφτόμουν τον Edgerton,

ο οποίος εφηύρε
τη στροβοσκοπική φωτογραφία.

Θεωρούμε πια δεδομένο

ότι επρόκειτο για επιστημονικά πειράματα
με βάση τις εικόνες.

Αν αφιερώσετε αρκετό χρόνο
εστιάζοντας στο έργο,

συνειδητοποιείτε ότι δεν πρόκειται
απλώς για ένα βίντεο.

Πρόκειται για δεδομένα σε πραγματικό χρόνο
που φτάνουν σε εσάς από τον ιστότοπο της NASA.

Βλέπετε την απόσταση
ως το διαστημόπλοιο Voyager,

δηλαδή την πιο μακρινή μετρήσιμη απόσταση

που έχουμε ποτέ καταφέρει να μετρήσουμε.

Καθένα από τα αντικείμενα
πάνω στην επιφάνεια εργασίας

έχει αποτελέσει αντικείμενο μεγεθύνσεων.

Άρα, η επιφάνεια εργασίας λειτουργεί
ως ένας πειραματικός χώρος.

Επεξεργάζομαι την ιδέα
ενός, κατ` ουσίαν, επιστημονικού μοντέλου

το οποίο προσπαθεί να σταθμίσει
τις παραμέτρους μιας συμπεριφοράς.

Θεωρώ ότι αυτός είναι ο στόχος μου
μέσω του συγκεκριμένου γλυπτού.

Στοχεύω, δηλαδή, στο να εστιάσω εμπειρικά
στις δραματικές αυξομειώσεις μεγεθών,

βιώνοντάς τες από πολύ κοντινή απόσταση.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον
αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον μας.

Επιχειρώ να εστιάσω σε αυτή την εμπειρία
με έναν συστηματικό τρόπο.

Η εμπειρία που προκύπτει χαρακτηρίζεται
από μια καθολική αίσθηση ευμεταβλητότητας,

σαν τα αντικείμενα να ταλαντεύονται

και σαν να προσπαθούμε ατέρμονα
να βρούμε την ισορροπία μας.