Unpublished TED Talk: Nick Hanauer "Rich people don't create jobs"

Via Business Insider: "As the war over income inequality wages on, super-rich Seattle entrepreneur Nick Hanauer has been raising the hackles of his fellow 1-percenters, espousing the contrarian argument that rich people don't actually create jobs. The position is controversial — so much so that TED is refusing to post a talk that Hanauer gave on the subject. National Journal reports today that TED officials decided not to put Hanauer's March 1 speech up online after deeming his remarks "too politically controversial" for the site...".

Zdumiewające, jak jeden pomysł może kształtować
społeczeństwo i politykę.

Ten na przykład:

Jeśli podniesiemy podatki bogatym,
tworzenie nowych miejsc pracy zacznie spadać.

Ten pomysł to dogmat Republikanów
rzadko kwestionowany przez Demokratów

i rzeczywiście ukształtowal
krajobraz gospodarczy.

Jednak czasami pomysły, których jesteśmy pewni,
okazują się straszną pomyłką.

Zauważmy, że przez tysiące lat,

ludzie wierzyli, że Ziemia jest
centrum wszechświata.

Nie jest.

Astronom, który nadal by w to wierzył,
byłby kiepskim astronomem.

Podobnie polityk, który nadal wierzy,
że bogaci tworzą miejsca pracy

i dlatego nie powinni być opodatkowani,
bedzie tworzyć straszną politykę.

Stworzyłem lub pomagałem stworzyć
dziesiątki firm,

które zatrudniły mnóstwo ludzi,

ale jeśli nikogo nie byłoby stać
na zakup oferowanych produktów,

wszystkie te firmy
i miejca pracy wyparowałyby.

Dlatego z pełnym przekonaniem mogę powiedzieć,
że bogaci nie tworzą miejsc pracy,

ani firm, dużych czy małych.

Miejsca pracy są konsekwencją
cyklu prawdziwego sprzężenia zwrotnego

między klientami i firmami.

i tylko konsumenci mogą wprawić w ruch ten
cykl wzrostu popytu i zatrudnienia.

W tym sensie zwykły konsument jest większym twórcą
miejsc pracy niż kapitalista, jak ja.

Dlatego, kiedy ludzie biznesu przypisują sobie
zasługi tworzenia miejsc pracy,

to trochę jak wiewiórki, uważające się
za źródło powstania ewolucji.

W rzeczywistości jest na odwrót.

Każdy, kto prowadził kiedyś firmę wie,
że zatrudnianie większej ilości osób

jest dla kapitalistów ostatecznością.

Robimy tak wtedy, i tylko wtedy,
gdy rośnie popyt.

Dlatego nazywanie siebie twórcą miejsc pracy,
jest nie tylko nieprawdziwe, jest również nieszczere.

Dlatego obecne ustawy
są do góry w dół.

Największe zwolnienia i najniższe stawki podatkowe
przysługują najbogatszym.

Wszystko w imię tworzenia miejsc pracy,

a efekt jest taki,
że bogaci się bogacą.

Od 1980 roku dochody 1% Amerykanów
wzrosły ponad trzykrotnie,

podczas gdy, efektywna stopa podatku
spadła o 50%.

Gdyby rzeczywiście mniejsze podatki dla bogatych
i ich bogacenie się prowadziły do tworzenia miejsc pracy,

mielibyśmy ich dzisiaj multum.
(Śmiech) (Brawa) Dziękuję.

A bezrobocie i stan niedostatecznego zatrudnienia
są na rekordowy poziomie.

Kolejnym dowodem na to,
że to naprawdę błędne myślenie jest fakt,

że nigdy nie będzie wystarczająco dużo bogatych,
by zasililć potężną gospodarkę.

Osoba jak ja zarabia około 100, a może 1.000 razy tyle,
co przeciętny Amerykanin.

Ale nie kupuję 100,
a może 1.000 razy tylu dóbr.

Moja rodzina posiada trzy samochody,
nie 3.000.

Kupuję kilka par spodni i koszul na rok,
jak większość amerykańskich mężczyzn.

Czasami wychodzimy z przyjaciółmi coś zjeść.

Nie jestem wstanie nakupić tyle,
żeby zrekompensować fakt,

że miliony Amerykanów
jest bezrobotnych.

Nie kupię nowych samochodów, ubrań,
posiłków w restauracjach.

Nie zrekompensuję spadku konsumpcji
większości rodzin kalsy średniej,

to kropka w morzu,
w sytuacji rosnących kosztów,

pogarszanej przez stagnację
lub spadk płac.

Niesamowite,

jeśli typowa amerykańska rodzina nadal będzie mieć podobne dochody jak w 1970 roku,

czyli mniej więcej
45.000 dolarów rocznie.

Wyobraźmy sobie,
jak wyglądałaby nasza gospodarka.

Ogromne przywileje dostały się
kapitalistom jak ja,

bo postrzegano nas jako twórców miejsc pracy,
centrum gospodarczego wszechświata,

a język i użyte metafory,

broniące obecnego stanu ekonomiczno-społecznego
są przekonujące.

To mały skok z "twórcy miejsc pracy"
do "stwórcy".

Wybór języka nie był tu przypadkiem,

i trzeba przyznać, że gdy ktoś nazywa siebie
"twórcą miejsc pracy",

nie tylko opisujemy,
jak działa gospodarka,

a wysuwamy roszczenia odnośnie statusu
i przysługujących nam przywilejów

Mówiąc o specjalnych przywilejach,

ogromne różnice między 15% podatku,

placonego przez kapitaliśtów przy odsetkach,
dywidendach i zyskach kapitałowych,

i 35% najwyższej stopy oprocentowania pracy,
które płacą zwykli Amerykanie,

trudno wyjasnić
bez otarcia się o deifikację.

Ostatnich 30 lat przeżyliśmy na opak.

Bogaci jak ja nie tworzą
nowych miejsc pracy.

Są one konsekwencją ekosystemowego sprzężenia zwrotnego między klientami a firmami.

I kiedy rozwija się klasa średnia, firmy rosną i zatrudniają,
a właściciele mają zysk.

Dlatego opodatkowanie inwestycji bogatych
opłaca się wszystkim,

to fantastyczne rozwiązanie
dla klasy średniej i bogatych.

Tak panie i panowie,
oto pomysł wart rozprzestrzenia:

W gospodarce kapitalistycznej prawdziwi twórcy
nowych miejsc pracy, to konsumenci klasy średniej.

A ściąganie podatków od inwestycji bogatych
przyczynia się do rozwoju klasy średniej.

To najmądrzejsza rzecz
jaką możemy zrobić

dla klasy średniej,
dla biednych i dla bogatych.

Dziękuję.

(Brawa)