Fables and Folktales: Prince Lindworm

W baśniach jest coś... modułowego. Pojedyncze fundamenty są z reguły

solidnie określone i raczej się nie zmieniają - To, w jaki sposób wszystkie elementy są ułożone

czyni każdą z nich wyjątkową. Są przystojni książęta, piękne księżniczki, wędrowni rycerze,

szlachetni królowie i królowe, źli magowie, dobrzy magowie, bohaterscy chłopi,

okrutne macochy, bystrzy oszuści, gadające zwierzęta, smoki, trolle, i tak dalej. Wylosujcie

sobie parę tropów i wyjdzie baśń. "Żabi książę"? [Przystojny książę] zostaje [zaklęty] przez [złą

wiedźmę] w [przyjazne gadające zwierzę] do czasu aż ocali go [piękna księżniczka].

To chyba o czymś świadczy, że w większości tych opowieści postaci nie mają

imion - przypisana im rola ma większe znaczenie niż ich osobowość.

Ale choć te archetypy są w większości dość uproszczone, historie w których występują bywają

naprawdę wyjątkowe - i, choć większość z nas kojarzy te najsłynniejsze, jak Czerwony Kapturek,

Jaś i Małgosia i wszystko na czym kiedykolwiek zarobił Disney, jest wiele ciekawych historii

o których tak często się nie mówi. Zatem dzisiaj opowiem wam króciutką

norweską baśń o przystojnych książętach, dzielnych chłopkach i smoku.

Na początku poznajemy [szlachetną parę królewską], którzy pechowo pełnią również rolę

[tragicznie bezdzietnego małżeństwa]. Królowa jest dosyć zdołowana całą tą sytuacją i

pewnego dnia postanawia pójść na spacer, kiedy to wpada na [tajemniczą staruszkę], która

jest [czarownicą]. Kobieta pyta o jej problem, i kiedy ta opowiada jej o problemie braku dzieci

ta udziela jej enigmatycznej rady - każe królowej wziąć dzbanek z dwoma

uchwytami i postawić spodem do góry w ogrodzie i zostawić go tak na noc. Następnego ranka,

wyrosną pod nim dwie róże, czerwona i biała - Królowa musi wybrać jedną z nich i ją zjeść,

czerwoną jeśli chce syna, białą jeśli chce córkę, ale pod żadnym pozorem nie może zjeść obu.

Królowa wraca do domu i postępuje według rady nie oczekując zbyt wiele, ale następnego dnia

odkrywa z wielkim zaskoczeniem, że czarownica miała całkowitą rację i róże naprawdę wyrosły!

Trudno jej podjąć decyzję którą zjeść biorąc pod uwagę, że syn może prędzej czy później

wyjechać na wojnę, ale córka będzie musiała poślubić obcokrajowca, więc niezależnie

od wyboru, kiedyś straci dziecko. Rany, dołujące podejście do sprawy z magicznym dzieckiem.

Tak czy siak, po chwilowym rozważaniu rozterki, królowa wybiera białą różę, ale róża okazuje

okazuje się naprawdę smaczna i pożywna, więc postanawia zignorować przestrogę i zjada

zjada też drugą. Postać z baśni lekceważąca nakaz czarownicy? Czy może się to skończyć źle?

Mija dziewięć miesięcy i, kiedy król jest na wojnie, królowej rodzą się bliźnięta - zdrowy

mały chłopiec i lindworm, czyli smok. Ach, te magiczne czasy przed ultradźwiękiem,

kiedy każda ciąża była niespodzianką. Lindworm szybko ucieka z zamku, a królowa

na to "Cóż. Oby to było przywidzenie." i po prostu... nikomu o tym nie mówi. Supcio.

Lata mijają i [przystojny książę] wyrasta na dziarskiego młodzieńca i pewnego dnia wyrusza,

żeby znaleźć [piękną księżniczkę], którą miałby poślubić. Ale, kiedy ma już opuścić królestwo,

drogę toruje mu Lindworm, który mówi "Najpierw narzeczona dla mnie, potem dla ciebie!".

Królewicz wraca do domu, zupełnie zbity z tropu, i królowa wyznaje, że Lindworm tak

właściwie mówi prawdę - to on urodził się pierwszy, co czyni go starszym bratem,

więc tak jakby powinien pierwszy się ożenić.
Więc król kontaktuje się z odległymi

królestwami z prośbą o żonę dla syna - choć nie mówi dla którego - i kiedy zjawia się wymagana

[piękna księżniczka], urządzone zostaje wystawne wesele i dziewczyna zostaje żoną Lindworma,

który natychmiast ją pożera. Lindworm ponownie domaga się narzeczonej, bo najwyraźniej pożarcie

panny młodej w noc poślubną znaczy, że ślub się nie liczy, więc król pisze do innego królestwa,

druga [piękna księżniczka] zostaje przysłana i cała sekwencja wydarzeń się powtarza.

Ale niechaj nikt nie mówi, że ci [szlachetni monarchowie] nie potrafią uczyć się na błędach.

Król nie nie chce narazić się kolejnemu królestwu, więc idzie do swojego nadwornego pasterza

i ogłasza, że jego ukochana, mniej politycznie wartościowa córka poślubi

Lindworma, czy tego chce czy nie. Zawsze miło jest zobaczyć władcę, który naprawdę się stara

nawiązać mocną więź ze swoim ludem.
Zatem [dzielna chłopka] oczywiście

nie chce zostać pożarta, więc robi to, co każdy szanujący się protagonista - idzie

na spacer do nawiedzonego lasu, rozpaczając nad swoim losem, aż [tajemnicza staruszka] która

jest [czarownicą] wyskakuje jak Filip z Konopii i pyta, co ją dręczy. Pasterka

objaśnia jej całą swoją sytuację i wiedźma udziela jej jej bardzo specyficznych rad,

dzięki którym może przeżyć noc poślubną. Jest dzień ceremonii, wystawne przyjęcie, piękna

panna młoda, zacnie pokryty łuskami pan młody, itd itd - ale tej nocy, wedle rad czarownicy,

pasterka każe służbie przynieść jej parę rzeczy. Ubiera się na cebulę w dziesięć sukienek

przygotowuje dwie misy napełnione ługiem i mlekiem i szykuje się na baśniowe perypetie.

Kiedy Lindworm każe jej zdjąć sukienkę, ona każe mu zdjąć warstwę jego skóry. Jest dosyć zdumiony

tym żądaniem, lecz się zgadza - ale gdy zrzuca skórę, niespodzianka, ona ma kolejną sukienkę!

Lepiej zrzuć kolejną skórę, jeśli chcesz się do niej dobrać! Powtarzają ten proces kilka razy,

i kiedy pasterka zrzuciła już z siebie przedostatnią sukienkę, Lindworm jest już mocno

osłabiony. Wtedy plan wkracza w fazę drugą. Postępując dokładnie wedle rad czarownicy,

pasterka chwyta za bicz, który, jak myślę, służba dała jej z założeniem

że ma służyć do zwyczajnych sypialnianych igraszek, moczy bicz w ługu i uderza nim

Lindworma. Potem oblewa go mlekiem, a potem - co jest największą niespodzianką - przytula go.

Następnego dnia służba z zaskoczeniem odkrywa, że pasterka nie tylko żyje, ale

też jest w objęciach [przystojnego księcia]. Teraz, kiedy Lindworm jest wolny od swojej przeklętej

egzystencji, poprzez zbicie na kwaśne jabłko, królestwo jest rozradowane i wesele odbywa

się ponownie, tym razem z uczuciem. Książę i pasterka stają się szczęśliwym małżeństwem, tym

razem naprawdę, i wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Może oprócz tych dwóch księżniczek

które zostały zamordowane. Sorry, drogie panie, ale ktoś musi zapłacić, żeby spełnić regułę trójki!

[Bring Me To Life - Evanescence]