Είναι τα παιχνίδια καλύτερα από τη ζωή;

Ο σχεδιαστής παιχνιδιών Ντέιβιντ Πέρι μας λέει πως τα αυριανά βιντεοπαιχνίδια θα είναι κάτι παραπάνω από απλή διασκέδαση για τη νέα γενιά παιχτών. Θα είναι εντυπωσιακές, πολύπλοκες, συναισθηματικές εμπειρίες -- για μερικούς με περισσότερο νοήμα από την ίδια τη ζωή.

Μεγάλωσα στη Βόρεια Ιρλανδία, εκεί...

στο πιο βόρειο άκρο της,

όπου το κρύο είναι πραγματικά τσουχτερό.

Εδώ είμαι πίσω στον κήπο μας στα μέσα του καλοκαιριού.

(Γέλια)

Δεν ήξερα τι καριέρα να επιλέξω.

Στην Ιρλανδία η προφανής επιλογή είναι ο στρατός,

αλλά για να είμαι ειλικρινής δε λέει καθόλου.

(Γέλια)

Η μητέρα μου ήθελε να γίνω οδοντίατρος.

Το πρόβλημα ήταν πως οι άνθρωποι τότε είχαν την τάση να ανατινάζουν τα πάντα.

Τελικά πήγα σχολείο στο Μπέλφαστ,

εκεί όπου συνέβαινε όλη η δράση.

Αυτό ήταν σύνηθες θέαμα.

Το σχολείο μου ήταν πολύ βαρετό.

Μας ανάγκαζαν να μάθουμε Λατινικά.

Οι καθηγητές μας δεν το διασκέδαζαν και πολύ,

τα αθλήματα ήταν είτε πολύ βρώμικα είτε πολύ επώδυνα.

Οπότε επέλεξα την κωπηλασία, και έγινα πολύ καλός.

Εδώ κωπηλατώ για το σχολείο μου

μέχρι τη μοιραία μέρα, που αναποδογύρισα μπροστά

σε ολόκληρο το σχολείο.

Αυτή ήταν η γραμμή τερματισμού, ακριβώς εκεί.

(Γέλια)

Ήταν υπερβολικά ντροπιαστικό.

Εκείνη την εποχή το σχολείο πήρε μια κυβερνητική επιχορήγηση,

και αγόρασαν ένα φοβερό υπολογιστή, το ερευνητικό μηχάνημα 3DZ,

και άφησαν το εγχειρίδιο προγραμματισμού να περιφέρεται.

Μαθητές όπως εγώ, που δεν είχαμε τι να κάνουμε,

μάθαμε πώς να το προγραμματίζουμε.

Επίσης, εκείνη την περίοδο, στα σπίτια,

αυτός ήταν ο υπολογιστής που αγόραζε ο κόσμος.

Το έλεγαν Σινκλέρ ZX80, είχε μνήμη 1Κ,

και τα προγράμματα του έβγαιναν σε κασσέτες.

Θα κάνω μία παρένθεση εδώ,

γιατί άκουσα πως προϋπόθεση για να μιλήσεις στο TED --

είναι να έχεις μια παλιά φωτογραφία σου με μακριά μαλλιά.

Οπότε έφερα μία.

(Γέλια)

Απλώς θέλω να βγει αυτό από τη μέση.

Μετά το Σινκλέρ ΖΧ80 βγήκε το πολύ έξυπνα αποκαλούμενο

Σινκλέρ ΖΧ81.

(Γέλια)

Και -- βλέπετε τη φωτογραφία στο κάτω μέρος;

Δείχνει κάποιον που κάνει με το γιο του τα μαθήματα του σχολείου.

Αυτός νόμιζαν πως ήταν ο σκοπός της δημιουργίας του.

Στην πραγματικότητα πήραμε το εγχειρίδιο προγραμματισμού

και αρχίσαμε να φτιάχνουμε παιχνίδια.

Προγραμματίζαμε σε γλώσσα BASIC,

η οποία είναι απαίσια για παιχνίδια,

και έτσι καταλήξαμε να μάθουμε τη γλώσσα προγραμματισμού Assembly

ώστε να πάρουμε πραγματικά τον έλεγχο του υλικού.

Αυτός είναι ο εφευρέτης του, ο Σερ Κλάιβ Σινκλέρ,

μας επιδεικνύει το μηχάνημα του.

Ένα αντίστοιχο κυκλοφόρησε και στην Αμερική,

το έλεγαν Τάιμεξ Σινκλέρ 1000.

Για να παίξεις ένα παιχνίδι εκείνες τις ημέρες ήθελε φαντασία

για να πιστέψεις ότι παίζεις πραγματικά "Battlestar Galactica".

Τα γραφικά ήταν απλώς απαράδεκτα.

Ήθελε ακόμα περισσότερη φαντασία για να παίξεις αυτό το παιχνίδι,

"Death Rider" (Καβαλάρης του Θανάτου)

Φυσικά οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να αντισταθούν.

Άρχισαν να φτιάχνουν τα δικά τους παιχνίδια.

Ένα από τα αγαπημένα μου, αφορά την αναπαραγωγή κουνελιών,

όπου τα αρσενικά επιλέγουν το τυχερό κουνέλι.

Εκείνη την εποχή μεταβήκαμε από το 1Κ στα 16Κ.

το οποίο ήταν πραγματικό άλμα.

Κι αν αναρωτιέστε πόσο είναι 16Κ,

το σήμα του eBay είναι 16Κ.

Με αυτήν την μνήμη κάποιος προγραμμάτισε

έναν πλήρη εξομοιωτή πτήσης.

Ορίστε πώς ήταν.

Πέρασα ώρες πετώντας σ' αυτόν τον εξομοιωτή,

και πραγματικά πίστευα πως μπορούσα να πετάξω αεροπλάνα.

Εδώ, ο Κλάιβ Σινκλέρ όταν κυκλοφόρησε ο έγχρωμος υπολογιστής του.

Θεωρείται ο πατέρας των βιντεοπαιχνιδιών στην Ευρώπη.

Είναι πολυεκατομμυριούχος, νομίζω πως γι' αυτό

χαμογελάει στην φωτογραφία.

Τα επόμενα 20 χρόνια συνέχισα

να φτιάχνω διάφορα παιχνίδια.

Μερικά από τα κατορθώματά μου ήταν "Ο Εξολοθρευτής",

"Ο Αλαντίν", "Οι Χελωνοήρωες".

Επειδή στο Ηνωμένο Βασίλειο

θεώρησαν πως η λέξη Χελωνονιντζάκια ήταν κάπως σκληρή για τα παιδιά,

αποφάσισαν να τα αποκαλούν ήρωες.

Προσωπικά προτιμώ την ισπανική έκδοση,

"Τορτούγας Νίντζα"

Πολύ καλύτερο.

(Γέλια)

Στο τελευταίο μου παιχνίδι προσπάθησα να βάλω τις εταιρείες παιχνιδιών

και το Χόλιγουντ να συνεργαστούν πάνω σε κάτι,

αντί να δανείζονται η μία από την άλλη, να κάνουν πραγματική δουλειά.

Ο Κρις μου ζήτησε να φέρω μερικά στατιστικά μαζί μου,

κι έτσι έκανα.

Το 2005 η αξία της βιομηχανίας βιντεοπαιχνιδιών ανέρχονταν στα 29 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αυξάνεται κάθε χρόνο.

Η περσινή ήταν η μεγαλύτερη χρονιά.

Το 2008 θα σκίσουμε τη μουσική βιομηχανία.

Το 2010 θα αγγίξουμε τα 42 δισεκατομμύρια.

Το 43% των παιχτών είναι γυναίκες.

Παίζουν πολύ περισσότερες γυναίκες από ότι νομίζουμε.

Ο μέσος όρος ηλικίας των παιχτών;

Προφανώς απευθύνονται στα παιδιά, σωστά;

Όχι, στην πραγματικότητα είναι 30 χρόνων.

Είναι ενδιαφέρον πως το μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό είναι 37 χρόνων.

Γι αυτό ο στόχος μας είναι οι 37άρηδες.

Όλα τα παιχνίδια είναι βίαια.

Ο τύπος μας το χτυπάει πολύ αυτό.

Αλλά το 83% των παιχνιδιών δεν περιέχει ακατάλληλες σκηνές,

οπότε δεν αληθεύει.

Στατιστικά διαδικτυακών παιχνιδιών.

Το World of Warcraft, έχει 5,5 εκατομμύρια παίκτες.

Βγάζει περίπου 80 εκατομμύρια δολάρια το μήνα από συνδρομές.

Κοστίζει 50 δολάρια μόνο η εγκατάστασή του στον υπολογιστή σας,

που επιφέρει στην εταιρεία άλλα 275 εκατομμύρια.

Το παιχνίδι κόστισε κάπου 80 εκατομμύρια δολάρια για να φτιαχτεί,

άρα η απόσβεση του κόστους του γίνεται σ΄έναν μήνα.

Ένας παίκτης του "Project Entropia"

αγόρασε ένα νησί για 26.500 δολάρια.

Θυμηθείτε πως δεν πρόκειται για αληθινό νησί.

Στην πραγματικότητα δεν αγόρασε τίποτα, μόνο τα δεδομένα.

Αλλά έκανε καλή συμφωνία.

Πήρε τα δικαιώματα εξόρυξης και κυνηγιού,

την ιδιοκτησία της γης όλου του νησιού και ένα κάστρο,

όχι όμως επιπλωμένο.

(Γέλια)

Η αγορά δεδομένων υπολογίζεται πως φέρνει ετησίως 800 εκατομμύρια δολάρια.

Και το ενδιαφέρον είναι πως δημιούργηθηκε

από τους ίδιοι τους παίκτες.

Βρήκαν έναν έξυπνο τρόπο να ανταλλάσουν αντικείμενα,

να πωλούν τους λογαριασμούς τους ο ένας στον άλλο

κι έτσι να βγάζουν λεφτά παίζοντας τα αγαπημένα τους παιχνίδια.

Μπήκα στο eBay πριν λίγες μέρες

να δω τι γίνεται, έγραψα World of Warcraft και έβγαλε 6.000 αντικείμενα.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο

Ήταν ένας Warlock επιπέδου 60 με πολλά epics στην τιμή των $174.000.

Προφανώς ο τύπος ίδρωσε πολύ για τον φτιάξει.

Όσο για τη δημοτικότητα των παιχνιδιών,

τι νομίζετε πως κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ;

Βρίσκονται στο Χόλιγουντ Μπόουλ του Λος Άντζελες

ακούγοντας τη Φιλαρμονική του Λ.Α. να παίζει μουσική βιντεοπαιχνιδιών.

Η παράσταση ήταν κάπως έτσι .

Ίσως θα περιμένατε να είναι κιτς, αλλά όχι.

Είναι μια πολύ επική και πολύ όμορφη συναυλία.

Όσοι παρευρέθησαν ξετρελάθηκαν.

Τι νομίζετε πως κάνουν αυτοί οι άνθρωποι;

Έφεραν τους υπολογιστές τους για να παίξουν παιχνίδια

ο ένας εναντίον του άλλου.

Αυτό συμβαίνει σε όλες τις πόλεις του κόσμου.

Συμβαίνει και στις δικές σας πόλεις,

ίσως απλά δεν το γνωρίζετε.

Ο Κρις μου είπε πως πριν μερικά χρόνια είδατε εδώ ένα βίντεο

που παρουσίαζε την εξέλιξη των γραφικών των παιχνιδιών.

Ήθελα να προσθέσω στο βίντεο τα νέα δεδομένα.

Θέλω να προσπαθήσετε να καταλάβετε,

πως είμαστε σε αυτήν την καμπύλη και τα γραφικά γίνονται

ολοένα και καλύτερα.

Θα δείτε μέχρι το 2007.

Αλλά θέλω να σκεφτείτε πώς θα είναι τα παιχνίδια

σε 10 χρόνια από σήμερα.

Ας ξεκινήσει το βίντεο.

Βίντεο: Καθ' όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, παίζονταν παιχνίδια.

Όσο η νοημοσύνη και η τεχνολογία του ανθρώπου εξελισσόταν

εξελισσόταν και τα παιχνίδια του.

(Μουσική)

(Χειροκρότημα)

Ντέιβιντ Πέρι: Αυτό που θέλω να σκεφτείτε,

μη βλέπετε τα γραφικά και πως είναι τα πράγματα τώρα.

Αναλογιστείτε πως εδώ είμαστε σήμερα,

και βάση της καμπύλης που βρισκόμαστε θα συνεχίσουν

να βελτιώνονται.

Να ένα παράδειγμα γραφικών που θα πρέπει να μπορείτε να σχεδιάσετε

αν θέλετε να δουλέψετε σε μία εταιρεία παιχνιδιών σήμερα.

Πρέπει να είστε πραγματικοί καλλιτέχνες.

Κι όταν ήδη υπάρχουν αρκετοί, θα θέλουμε

καλλιτέχνες με μεγαλύτερη φαντασία που να μπορούν να δημιουργήσουν μέρη

που δεν έχουμε πάει ποτέ, ή ήρωες

που δεν έχουμε ξαναδεί.

Το προφανές θα ήταν να σας μιλήσω για τα γραφικά και τον ήχο.

Αλλά στα συνέδρια προγραμματιστών παιχνιδιών,

μιλάνε για συναισθήματα,για τον σκοπό,

το νόημα, την κατανόηση και την αίσθηση.

Θα ακούσετε ομιλίες για το αν μπορεί να σε κάνει ένα παιχνίδι να κλάψεις.

Αυτά τα θέματα μας απασχολούν πραγματικά.

Συνάντησα έναν μαθητή με εξαιρετική

ικανότητα εκφράσης και συμφώνησε

να μην δείξει το βίντεό του σε κανένα μέχρι

να το δείτε όλοι εσείς εδώ στο TED.

Έτσι ήθελα να παίξω αυτό το βίντεο.

Είναι η αντίληψη ενός μαθητή πάνω στα παιχνίδια.

Βίντεο: Ζω, όπως και μερικοί από εσάς, κάπου ανάμεσα

στην πραγματικότητα και τα βιντεοπαιχνίδια.

Ένα κομμάτι μου -- ενός αληθινού, ζωντανού ανθρώπου --

είναι προγραμματισμένο, ηλεκτρονικό και εικονικό.

Τα όρια πραγματικού και φανταστικού μέσα στο μυαλό μου

έχουν τελικά αρχίσει να καταρρέουν.

Είμαι εθισμένος στα βιντεοπαιχνίδια κι αυτήν είναι η ιστορία μου.

(Μουσική)

Τη χρονιά που γεννήθηκα

δημιουργήθηκε επίσης η παιχνιδομηχανή Νιντέντο.

Έπαιζα στην αυλή, μάθαινα να διαβάζω,

έτρωγα και μερικά λαχανικά.

Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια παίζοντας Lego.

Αλλά όπως οι περισσότεροι της γενιάς μου,

περνούσα πολύ ώρα μπροστά στην τηλεόραση.

Ο κ.Ρότζερς, ο Ντίσνεϊ, ο Νικ Τζούνιορ,

και μισό εκατομμύριο άλλα διαφημιστικά έχουν σίγουρα

αφήσει το σημάδι τους πάνω μου.

Όταν οι γονείς μου πήραν στην αδελφή μου κι εμένα το πρώτο μας Νιντέντο,

η έντονη εθιστικότητα που προκαλεί αυτή η πρώιμη διαδραστική

ηλεκτρονική ψυχαγωγία, με κυρίευσε αμέσως.

Κάποια στιγμή κάτι μού έκανε κλικ.

(Μουσική)

Συνδυάζοντας απλές, διαδραστικές ιστορίες

και τη ζεστασιά της τηλεόρασης, το απλό 16μπιτο Νιντέντο μου

έγινε κάτι παραπάνω από απόδραση.

Έγινε μια εναλλακτική παρουσία, μια ιδεατή πραγματικότητα.

(Μουσική)

Είμαι εθισμένος στα παιχνίδια, όχι για τις

άπειρες ώρες που έχω ξοδέψει παίζοντας,

ή τις νύχτες που έμεινα ξάγρυπνος για να τελειώσω μία πίστα.

Αλλά γιατί είχα εμπειρίες που άλλαξαν τη ζωή μου στον ιδεατό αυτό κόσμο,

και τα παιχνίδια άρχισαν να μου δημιουργούν μια λανθασμένη αντίληψη

για το τι είναι πραγματικό και τι όχι.

Είμαι εθισμένος, γιατί παρότι ξέρω ότι χάνω την επαφή με την πραγματικότητα,

λαχταρώ κι άλλο.

(Μουσική)

Από μικρός έμαθα να επενδύω συναισθηματικά

σε ότι ξετυλίγονταν μπροστά μου.

Σήμερα, βλέπω για 20 χρόνια τηλεόραση που έχει σκοπό να συγκινήσει,

ακόμα και μια καλή διαφήμιση για ασφαλιστήρια μπορεί να φέρει δάκρυα στα μάτια μου.

Είμαι απλώς ένα μέλος μιας νέας γενιάς που μεγαλώνει.

Μιας γενιάς που μπορεί να βρει περισσότερο νόημα

στα παιχνίδια απ' ότι στην πραγματική ζωή.

Τα παιχνίδια πλησιάζουν σε ένα εξελικτικό άλμα,

που θα τα φέρει στο σημείο να μοιάζουν τόσο αληθινά όσο

οι ταινίες στο σινεμά ή οι ειδήσεις στην τηλεόραση.

Και παρότι στους ιδεατούς κόσμους η αίσθηση ελευθερίας

παραμένει περιορισμένη, όσα μαθαίνω έχουν εφαρμογή στη ζωή μου.

Αν παίξεις αρκετά παιχνίδια, κάποια στιγμή

θα πιστέψεις πως μπορείς να κάνεις σνόουμπορντ, να πιλοτάρεις αεροπλάνο,

να κάνεις τα 0 στα 400μ σε 9" ή να σκοτώσεις έναν άνθρωπο.

Ξέρω πως εγώ μπορώ.

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα φαινόμενα ποπ κουλτούρας,

τα παιχνίδια μας επιτρέπουν να γίνουμε μέρος τους.

Μας επιτρέπουν να διεισδύσουμε σε μία διαδραστική,

πραγματικότητα κατεβασμένη σε Υψηλή Ποιότητα.

Αλληλοεπιδρούμε με την ψυχαγωγία μας.

Έχω φτάσει σε σημείο να την περιμένω πια αυτή την αλληλεπίδραση.

Χωρίς αυτή, τα προβλήματα του πραγματικού κόσμου --

φτώχια, πόλεμος, αρρώστειες και γενοκτονίες -- δεν είναι όσο ανάλαφρα θα έπρεπε.

Η σημασία τους μπλέκεται με τον επιτηδευμένο δραματισμό

της βραδινής ζώνης της τηλεόρασης.

Αλλά η ομορφιά των παιχνιδιών σήμερα έγκειται, όχι στα αληθοφανή γραφικά,

τα χειριστήρια με δόνηση ή το surround ήχο.

Έγκειται στο ότι τα παιχνίδια αρχίζουν να με συγκινούν.

Έχω πολεμήσει σε πολέμους, φοβήθηκα για την ίδια μου τη ζωή,

είδα το λόχο μου να πεθαίνει σε παραλίες και δάση που μοιάζουν

πιο αληθινά από οποιοδήποτε σχολικό βιβλίο ή ρεπορτάζ ειδήσεων.

Οι δημιουργοί των παιχνιδιών αυτών είναι έξυπνοι.

Ξέρουν τι με φοβίζει, με ενθουσιάζει, με πανικοβάλει, με κάνει περήφανο ή λυπημένο.

Και χρησιμοποιούν τα αισθήματα αυτά για να δώσουν διάσταση στους κόσμους τους.

Ένα καλοσχεδιασμένο παιχνίδι θα τραβήξει ομαλά

το χρήστη μέσα στο πλέγμα της εικονικής εμπειρίας.

Όσο γίνεσαι πιο έμπειρος

η επίγνωση του σωματικού ελέγχου εξαφανίζεται.

Ξέρω τι θέλω να κάνω και το κάνω.

Δεν υπάρχουν κουμπιά και σκανδάλες, μόνο εγώ και το παιχνίδι.

Η τύχη μου και η τύχη του κόσμου βρίσκεται στα χέρια μου.

Ξέρω πως τα βίαια παιχνίδια ανησυχούν τη μητέρα μου.

Δε με ανησυχεί ότι η βία των παιχνιδιών

μοιάζει ολοένα και περισσότερο με την βία στην πραγματικότητα,

αλλά ότι η βια στην πραγματική ζωή μοιάζει όλο και περισσότερο

σαν να ήταν παιχνίδι στον υπολογιστή.

(Μουσική)

Αυτά είναι προβλήματα μακριά από μένα.

Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα πολύ πιο κοντά μου.

Κάτι συνέβη στον εγκέφαλό μου.

(Μουσική)

Ίσως υπάρχει ένα μέρος του εγκεφάλου υπεύθυνο για

τα ένστικτά μας, τα πράγματα που ξέρουμε να κάνουμε

χωρίς να το σκεφτούμε.

Παρότι μερικά είναι έμφυτα, τα περισσότερα τα μαθαίνουμε,

και όλα εντυπώνονται στον εγκέφαλό μας.

Τα ένστικτά είναι απαραίτητα για την επιβίωση τόσο στον αληθινό όσο και τον εικονικό κόσμο.

Μόλις τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία επέτρεψε στα παιχνίδια

να μοιραστούν την ίδια γκάμα ερεθισμάτων.

Σαν παίχτες ζούμε κάτω από τους ίδιους νόμους της φυσικής

στις ίδιες πόλεις, κάνοντας τα ίδια πράγματα

που κάποτε κάναμε στην πραγματική ζωή, αλλά εικονικά.

Σκεφτείτε το --

το αληθινό μου αυτοκίνητο έχει 25.000 μίλια.

Στα παιχνίδια συνολικά έχω διανύσει 31.459 μίλια.

Κατά κάποιο τρόπο έμαθα να οδηγώ μέσα από τα παιχνίδια.

Τα ερεθίσματα της αντίληψης είναι παρόμοια.

Είναι περίεργο το αίσθημα που έχεις όταν περνάς περισσότερο χρόνο

κάνοντας κάτι στην τηλεόραση παρά στην πραγματική ζωή.

Όταν οδηγώ και ο ήλιος δύει το μόνο που σκέφτομαι είναι

πως μοιάζει σχεδόν τόσο όμορφο όσο στα παιχνίδια.

Γιατί οι εικονικοί μου κόσμοι είναι τέλειοι.

Πιο όμορφοι και πλούσιοι από τον αληθινό κόσμο που μας περιβάλλει.

Δεν ξέρω ποιες είναι οι επιπτώσεις των εμπειριών μου,

αλλά η δυνατότητα επαναλαμβανόμενης χρήσης ρεαλιστικών, εικονικών ερεθισμάτων

πάνω σε πλήθος από πιστούς συμμετέχοντες με τρομάζει.

Σήμερα, πιστεύω πως ο Μεγάλος Αδελφός θα είχε μεγαλύτερη επιτυχία

στην πλύση εγκεφάλου της μάζας μέσω παιχνιδιών

παρά μέσω της τηλεόρασης.

Τα βιντεοπαιχνίδια είναι ευχάριστα, συμμετέχεις και αφήνεις τον εγκέφαλό σου

εντελώς επιρρεπή στον επαναπρογραμματισμό.

Αλλά ίσως η πλύση εγκεφάλου να μην είναι πάντα κακή.

Φανταστείτε ένα παιχνίδι που μας μαθαίνει να σεβόμαστε τον άλλο,

ή μας βοηθά να καταλάβουμε τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε

στον πραγματικό κόσμο.

Υπάρχει περιθώριο να γίνει και κάτι καλό.

Είναι σημαντικό όσο οι εικονικοί αυτοί κόσμοι αντιγράφουν

τον πραγματικό κόσμο που ζούμε, οι προγραμματιστές να αντιληφθούν

ότι έχουν τεράστιες ευθύνες.

Δεν ξέρω τι κρύβει το μέλλον των παιχνιδιών

για τον πολιτισμό μας.

Αλλά όσο οι εικονικές και πραγματικές εμπειρίες μας επικαλύπτονται

υπάρχουν ολοένα μεγαλύτερες δυνατότητες για άλλους ανθρώπους

να νιώσουν όπως εγώ.

Αυτό που μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα

είναι πως πέρα από γραφικά, ήχο, χειρισμό και συναισθήματα

αυτό που με συναρπάζει είναι η δυνατότητα να αποδομήσεις την πραγματικότητα

κι αυτό είναι εθιστικό για μένα.

Ξέρω πως χάνω τον έλεγχο.

Μέρος του εαυτού μου απλώς περιμένει να συμβεί.

Ξέρω όμως, ότι όσο εντυπωσιακά κι αν γίνουν τα βιντεοπαιχνίδια,

όσο πεζός κι αν δείχνει ο κόσμος,

πρέπει να συνειδητοποιούμε τι μας διδάσκουν τα παιχνίδια

και τι συναισθήματα μας αφήνουν όταν τελικά τα κλείνουμε.

(Χειροκροτήματα)

ΝΠ: Ουάου!

(Χειροκροτήματα)

ΝΠ: Θεωρώ πως το βίντεο προκαλεί μεγάλο προβληματισμό,

και γι' αυτό ήθελα να το φέρω εδώ και να σας το δείξω.

Το ενδιαφέρον είναι, πως το προφανές θα ήταν

να μιλήσω για γραφικά και ήχο.

Αλλά όπως ακούσατε, ο Μάικλ μίλησε επίσης και για άλλα στοιχεία.

Τα βιντεοπαιχνίδια δίνουν πολλά περισσότερα,

και γι' αυτό οι άνθρωποι εθίζονται.

Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι διασκεδαστικά.

Το κομμάτι αυτό λέγεται "Η Μαγεία Που Θα Έρθει".

Από ποιον θα έρθει;

Θα έρθει από τους καλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου

όπως νομίζαμε πως θα συνέβαινε;

Δε νομίζω.

Νομίζω πως θα έρθει από τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα

που δεν έχουν μείνει κολλημένα με αυτά που θυμόμαστε από το παρελθόν.

Θα το κάνουν με το δικό τους τρόπο, με τα εργαλεία που δημιουργήσαμε.

Το ίδιο και με τους μαθητές ή τους δημιουργικούς ανθρώπους,

συγγραφείς και τα λοιπά.

Όσο αφορά τα πανεπιστήμια, υπάρχουν 350 ανά τον κόσμο

που δίνουν μαθήματα για βιντεοπαιχνίδια.

Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν χιλιάδες νέες ιδέες.

Κάποιες είναι πραγματικά απαράδεκτες και κάποιες είναι εκπληκτικές.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να ακούς κάποιον

να προωθεί μία πολύ κακή ιδέα για παιχνίδι.

(Γέλια)

Κρις Άντερσον: Έφυγες, έφυγες! Αυτό ήταν.

Τελείωσε ο χρόνος του.

ΝΠ: Μου έχει μείνει λιγάκι ακόμα αν μου επιτρέψεις.

ΚΑ: Συνέχισε. Αλλά θα μείνω εδώ.

(Γέλια)

Μια πολύ όμορφη εικόνα, γιατί αυτοί είναι μαθητές που έχουν έρθει μετά το τέλος των μαθημάτων .

Το σχολείο είναι κλειστό, έρχονται τα μεσάνυχτα

γιατί θέλουν να προωθήσουν τις ιδέες τους για κάποιο παιχνίδι.

Στέκομαι στην αίθουσα.

Και παρουσιάζουν τις ιδέες τους.

Οπότε, είναι δύσκολο να κάνεις τους μαθητές να επιστρέψουν στην τάξη,

αλλά όχι αδύνατο.

Αυτή είναι η κόρη μου, η Έμμα, είναι 17 μηνών.

Αναρωτιέμαι, τι θα βιώσει η Έμμα

στον κόσμο των παιχνιδιών;

Κι όπως έδειξα, το κοινό υπάρχει.

Δε θα γνωρίσει ποτέ έναν κόσμο, όπου δεν μπορείς πατώντας ένα κουμπί

να συνδεθείς με εκατομμύρια άλλους χρήστες έτοιμους να παίξουν.

Ξέρετε, έχουμε την τεχνολογία.

Δε θα γνωρίσει ποτέ έναν κόσμο όπου τα γραφικά δεν θα είναι

εκθαμβωτικά και πολύ αληθοφανή.

Κι όπως το βίντεο έδειξε, μπορούμε να επηρεάσουμε και να συγκινήσουμε.

Δε θα γνωρίσει ποτέ έναν κόσμο όπου τα παιχνίδια

δε θα είναι απίστευτα συγκινητικά, πιθανότατα θα την κάνουν να κλάψει.

Ελπίζω μόνο να της αρέσουν τα παιχνίδια.

(Γέλια)

Η τελευταία μου σκέψη λοιπόν.

Τα παιχνίδια με μια πρώτη ματιά μοιάζουν ως απλή διασκέδαση.

αλλά γι' αυτόν που θα το δει προσεκτικά,

η νέα γενιά παιχνιδιών θα ανοίξει νέους ορίζοντες

για τα δημιουργικά μυαλά που σκέφτονται σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Πού αλλού να βρεις αυτά τα μυαλά, παρά εδώ στο TED;

Ευχαριστώ.

Κρις Άντερσον: Ντέιβιντ Πέρι. Φοβερός.