Syzet autofokuse të leximit të së ardhmes

Duke u rritur, ju gradualisht e humbni aftësinë për të rifokusuar sytë tuaj -- një fenomen i vjetër sa vetë njerëzimi -- i cili rezulton në mbështetje të bifokaleve, kontakteve dhe procedurave si kirurgji LASIK. Ingjinieri elektrik Nitish Padmanaban ofron një paraqitje të shkurtër të teknologjisë që me të vërtetë është shikim për sy të lodhur: dinamike, lenset autofokus që gjurmojnë shikimin tuaj dhe e përshtat atë me çfarë ti sheh, afër dhe larg.

Çdo njëri prej nesh do humbim

ose vetëm kemi humbur diçka që
mbështetemi në çdo ditë

Sigurisht po flas për çelësat.

(E qeshur)

Po bëj shaka.

Në të vërtetë dua të flas për një prej
shqisave tona më të rëndësishme: shikimi.

Çdo ditë humbim nga pak aftësi

të rifokusojmë sytë tanë

derisa nuk mund t'i rifokusojmë aspak.

Këtë gjendje e quajmë presbyopia,

dhe ndikon në dy miliardë
njerëz rreth botës.

Po, thashë miliardë.

Nëse s'ke dëgjuar për presbyopia,

dhe je duke menduar,
"Ku janë këta dy miliardë njerëz?"

ja një e dhënë para se t'i hyj detajeve.

Është arsyeja pse njerëzit mbajnë
syze leximi ose lense bifokale.

Do filloj duke përshkruar
humbjen në aftësinë e rifokusimit

që na çon deri tek presbyopia.

Si një i sapolindur, ke pasur
aftësi për fokus.

deri në gjashtë e gjysmë centimetra,

nëse ke dashur.

Rreth viteve të 20-ta, ti ke vetëm
gjysmën e asaj fuqie fokusimi.

Rreth 10 centimetra,

por mjaftueshëm afër
për të mos vrejtur dallimin.

Por vonë në vitet e 40-ta,

më së shumti do fokusohesh
deri në 25 centimetra,

ndoshta edhe më larg.

Humbjet e fokusit
më larg se kjo pikë

do ndikojnë në shikim të afërt
sikur në lexim,

dhe kur do arrish moshën 60,

asgjë rreth një metri nuk do jetë e qartë.

Tani disa prej jush me siguri po mendoni,

Duket keq por me siguri
e ka fjalën në mënyrë figurative,

vetëm për njerëzit që kanë presbyopia.

Por jo, kur them ju,
e kam fjalën që secilin nga ju,

do të jetë presbyopic nëse sjeni akoma.

Tingëllon pak problematike.

Dua t'ju kujtoj që presbyopia
ka qenë me ne gjithë historinë njerëzore

dhe kemi bërë gjëra të ndryshme
për ta rregulluar.

Për fillim, të paramendojmë
që je ulur në tavolinë duke lexuar.

Nëse do ishe presbyopic,

Do të dukej diçka si kjo.

Çdo gjë afër, si revista,
do dukej turbullt.

Shkojmë tek zgjidhjet.

E para, syze leximi.

Ato kanë lente me një fuqi të vetme fokale

të akorduara që objektet afër
të vijnë në fokus.

Por objektet larg janë jashtë fokusit,

që do të thotë se vazhdimisht
duhet t'i ndërrosh

t'i vësh e t'i heqësh.

Për ta zgjidhur këtë

Benjamin Franklin ka shpikur,
siç ai i quan "spektaklet e dyfishta."

Sot ne i quajmë ato bifokale,

ato e lanë atë të shihte larg
kur shikonte lart

e të shihte afër kur shihte poshtë.

Sot ne gjithashtu kemi lente progresive
të cilat largojnë vijën

duke ndryshuar butë fuqinë fokale
nga lart e poshtë.

Pjesa e keqe e kësaj

është se humb fushë të shikimit
tek çdo distancë,

sepse ndahet poshtë e lart si kështu.

Për të parë pse është problem

imagjino sikur je duke zbritur
poshtë një palë shkallë.

Ti shikon poshtë për të
parë këmbën por është turbullt.

Pse do ishte e turbullt?

Epo, ti shikon poshtë
dhe është pjesa për afër e lentes,

por shkalla tjetër e tejkalon dorën,

e cila për sytë e tu numërohet si larg.

Zgjidhja tjetër që dua të përmend
është më pak e zakonshme

por vjen në lente kontakte
ose kirurgji LASIK,

dhe quhet monovizion.

Punon duke bërë syrin dominant
të fokusohet larg

dhe syrin tjetër afër.

Truri yt punon duke i vendosur
bashkë në mënyre inteligjente

pjesët më të mprehta të pamjes së syrit,

por sytë shohin
gjëra lehtësisht të ndryshme,

dhe ajo e vështirëson
gjykimin e distancës binokulare.

Pra ku na len kjo?

Kemi arritur shumë zgjidhje

por asnjëra prej tyre nuk
e kthen rifokusimin natyral.

Ato nuk lejojne që vetëm të shikosh diçka

dhe të jetë në fokus.

Por pse?

Epo, për ta shpjeguar

duhet të shohim
anatominë e syrit të njeriut.

Pjesa e syrit që na lejon
rifokusimin e distancave të ndryshme

quhet lente crystalline.

Ka muskuj që rrethojnë lentën dhe
mund ta deformojnë në forma të ndryshme,

që gjithashtu ndërron fuqinë e fokusimit.

Çfarë ndodh kur dikush bëhet presbyopic?

Lentja crystalline ngurtësohet

deri tek pika që nuk ndërron forma më.

Tani, duke menduar për zgjidhjet
që përmenda më herët,

mund të shohim që të gjitha
kanë diçka të përbashkët me njëra tjetrën

por jo me sytë tanë,

dhe kjo është që janë të gjitha statike.

Është ekuivalente me një pirat
dhe këmbën e tij artificiale.

Cila është optika ekuivalente
me një këmbë moderne protezë?

Dekadat e fundit kemi parë
zhvillim të shpejtë dhe kreativ

e të quajturave
"lente fokusi të akorduara."

Janë disa lloje.

Lentet e zhvendosura mekanike Alvarez,

lentet deformuese të lëngëta

dhe lentet elektronike
të lëngta kristalore.

Këto i kanë kompromiset tregtare,

por pjesa e mirë është
eksperienca vizuale.

Fushë e plotë shikimi që është i mprehtë
në çdo distancë.

Shkëlqyeshëm.
Lentet që na duhet ekzistojnë.

Problemi u zgjidh, apo jo?

Jo kaq shpejt.

Këto lente shtojnë komplikim në ekuacion.

Këto lente nuk kanë si ta dinë
çfarë distance duhet t'i fokusohen.

Neve na duhen syzet

që, kur shikon larg,
objektet e largëta janë mprehët,

dhe kur shikon afër,

objektet e afërta vijnë në fokus

pa menduar për të.

Çfarë kam punuar këto
vitet e fundit në Stanford

është ndërtimi i kësaj inteligjence
rreth lenteve.

Prototipi jonë huazon teknologji
nga sistemet virtuale të realitetit

për distancë të fokusit.

Kemi një ndjekës të syrit që tregon
në cilin drejtim janë fokusuar sytë tanë.

Duke përdorur këto,
ne triangulojmë drejtimin e shikimit

të gjejmë vlerën e fokusit.

Për të rritur sigurinë,

kemi shtuar sensor të distancës.

Sensori është kamerë që shikon botën

që njofton distancen e objekteve.

Ne mund të përdorim drejtimin e shikimit
për vlerë të distancës

për herë të dytë.

Dhe i bashkojmë dy vlerat e distancës.

dhe përditësojmë fuqinë
e lenseve të fokusit.

Hapi tjeter për ne ishte
testimi i pajisjes tek njerëzit.

Kështuqe punësuam rreth 100 presybyopes
dhe e testuam pajisjen

duke matur performancen e tyre.

Çfarë pamë na bindi
që autofokalet janë e ardhmja.

Pjesëmarrësit tanë mund të shihnin
më qartë dhe të fokusohen më shpejt

dhe thanë që ishte një
eksperiencë më e lehtë dhe e mirë

se sa ajo që kishin aktualisht.

Më thjesht, kur vjen fjala te shikimi,

autofokalet nuk bejne kompromis
si zgjidhjet statike që përdoren sot

Por s'dua të veproj me shumë vetëbesim.

Ka shumë punë që ka mbetur të bëjmë.

Përshembull, syzet tona janë pak --

(E qeshur)

të rënda, ndoshta?

Një arsye për këtë është
që kemi përdorur komponente më të rënda

që zakonisht përdoren
për punë hulumtimi ose industriale.

Diçka tjetër është
që duhet të rindertojmë

sepse algorithmet tona aktuale të syrit
nuk e kanë fuqinë që na duhet.

Për të vazhduar më tutje,

ndërsa po lëvizim nga një mjedis
hulumtimi e më tej,

planifikojmë që autofokalet e së ardhmes

të duken më shumë si syze normale.

Që kjo të ndodhë,
duhet të përmirsojmë

fuqinë e tyre për ndjekjen e syrit.

Gjithashtu duhet të inkorporojmë lente
më të vogla dhe efikase.

Edhe me këtë, me prototipet tona aktuale,

kemi treguar që teknologjia
e këtyre lenteve të fokusit

është e aftë t'iu kalojë formave
tradicionale të zgjidhjeve vizuale.

Pra është vetëm çështje kohe.

Është e qartë që në të ardhmen e afërt,

në vend që të shqetësohemi
se cilat lloje të syzeve t'i përdorim

do të mund të fokusohemi
tek sendet me rëndësi.

Faleminderit.

(Duarttrokitje)