-
เด็กผู้หญิง:อะไรคือสิ่งที่น่าตกตะลึงที่สุด
ในอเมริกาหรอ, แบบอะไรที่แตกต่างออกไป
-
เอลีน: โรงเรียนมีความแตกต่างกันนะ
-
ที่นี่ พวกคุณไม่ถูกตี
-
ย้อนกลับไปที่ประเทศของฉัน
โอ้, พอคุณทำอะไรบางอย่างนะ
-
คุณถูกร้องโห่ใส่เลย (หัวเราะ)
-
เด็กผู้ชาย: เดี๋ยวนะ จริงหรอ!
-
[เสียงดนตรี]
-
สวัสดี ฉันเจสซี่
-
สวัสดี ฉันอมีนา
-
ฉันมีร่า ยินดีที่ได้รู้จักนะ
-
ฉันจูลส์... ฉันเอลีน
-
โอ้พระเจ้า พวกเขาดูสูงกว่าฉันอีก!
-
[ทุกคนหัวเราะ]
-
เด็กผู้ชาย: คุณสูงกว่า, คุณสูงกว่า
-
A: พวกคุณมีคำถามอะไรเกี่ยวกับฉันมั้ย?
-
เด็กผู้หญิง: คุณมาจากที่ไหนหรอ?
-
A: ฉันมาจาก DRC
-
เด็กผู้ชาย: สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก
A: โอ้ว้าว! คุณรู้ได้ยังไงเนี่ย?
-
เจสซี่: นั่นอยู่ในแอฟริกาใช่มั้ย?
A: ใช่ นั่นอยู่ในแอฟริกา
-
เจสซี่: คุณเป็นผู้ลี้ภัยหรอ?
A: ใช่ ฉันเป็นผู้ลี้ภัย
-
จูลส์: โอเค แล้วนั่นคืออะไรหรอ?
-
A: ก็คือคนที่ถูกบังคับให้ต้องย้ายออกจาก
ประเทศของตัวเองเพราะเหตุผลด้านสงคราม
-
จูลส์: อาาา นั่นไม่เจ๋งเลยแฮะ
-
A: ใช่ มันไม่เจ๋งเลยแหละ
-
มีร่า: ฉันไม่สามารถเชื่อมโยงกับเรื่องนั้น
ได้เลย แต่เอ่อ,ว้าว นั่นมันยากจริงๆ
-
G: ทำไมถึงมีสงครามในคองโกหรอ?
-
A: ที่นั่นมีสงครามเพราะว่าหนึ่งในกลุ่มทาง
วัฒนธรรมพยายามที่จะ
-
ยึดครองทั้งประเทศมาเป็นของพวกเขา
-
จูลส์: มันไม่ใช่สงครามทางทหารหรืออะไร
สักอย่างใช่มั้ย
-
A: ไม่ มันไม่ใช่สงครามทางทหาร
จูลส์: ถ้างั้น...
-
A: มันคือสงครามระหว่างผู้คนที่พูดภาษา
แตกต่างกัน
-
M: มันเป็นยังไงนะ แล้วคุณอายุเท่าไหร่หรอ?
-
A: ฉันอายุ 11 ปี
-
- แล้วบางสิ่งที่คุณเห็นในคองโกระหว่างช่วง
สงครามมีอะไรบ้างหรอ
-
- บ้านหลายหลังถูกเผา
-
A: มีเสียงดัง, ความรุนแรง, ไฟไหม้
-
เลือด, คนจำนวนมากถูกฆ่า
-
M [เสียงพูดเบาๆ]: ว้าว
-
มันคงจะน่ากลัวจริงๆ
-
เจสซี่: มันยากมั้ยกับการออกมาจากคองโก?
-
A: เอ่อ สำหรับฉันมันยากนะ เพราะว่าฉันอยู่
ที่นั่นคนเดียว
-
แม่ทิ้งฉันไว้กับพ่อ
-
เธอหนีไปพร้อมกับพี่น้องของฉันอีก 2 คน
-
เมื่อที่นั่นเกิดสงคราม คุณรู้มั้ย
-
พ่อแม่ของคุณไปตามทางของพวกเขา
-
และคุณก็ไปตามทางของคุณเอง
คุณรู้มั้ย
-
พวกเขาแค่หนีไปเพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเอง
-
A: ฉันไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน
-
ฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสถานที่ที่เธอ
กำลังจะไป...
-
ฉะนั้นฉันกับพ่อก็เลยอยู่ในคองโก
-
พยายามคิดหาหนทางว่าจะไปที่ไหนดี
-
ที่ไหนที่ปลอดภัย
-
ดังนั้น เมื่อพ่อฉันถูกฆ่า
-
- เขาถูกยิง -
-
ฉันก็เลยจำเป็นต้อง...
-
คิดหาทางว่าจะไปที่ไหนด้วยตัวของฉันเอง
-
จูลส์: โอ้
A: ใช่
-
จูลส์: ฉันก็ไม่มีพ่อเหมือนกัน
-
เขาเป็นมะเร็งตรงนี้
-
เขาเสียชีวิตก่อนที่พวกเขาจะทำการปลูกถ่าย
ดังนั้น...
-
A: นานแค่ไหนแล้ว?
-
จูลส์: ตอนฉันอายุประมาณ 16 เดือน คิดว่านะ
-
A: ฉะนั้น คุณก็ไม่ได้เจอเขาเลยสิ
-
จูลส์: ไม่ ก็ไม่เชิงงั้นนะ
-
G: คุณออกจากประเทศของคุณมาได้ยังไงหรอ?
-
คุณได้ไปแบบ ประเทศอื่นมั้ย หรือว่า
-
A: ฉันจำเป็นต้องเดิน
-
ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังจะไปที่ไหน ฉันก็แค่
เดินตรงไป
-
จูลส์: คุณได้ถามทางคนอื่นมั้ย?
-
A: ที่นั่นไม่มีใครที่เชื่อใจได้ในการถามทาง
-
ถ้าคุณเห็นใครบางคนคุณจะต้องไปซ่อน
-
เพราะฉันคิดว่าพวกเขาเป็นคนไม่ดี
-
M: คุณใช้เวลาในการเดินนานแค่ไหนหรอ?
-
A: อย่างน้อยก็ 3 เดือน
M: ว้าว
-
A: ช่วงกลางดึก ฉันจะไปนอนอยู่ใต้ศพของคนตาย
-
และถ้าฉันได้ยินเสียงระเบิด ฉันก็จะนอนลงใต้
บรรดาศพของคนตาย
-
M: แล้วคุณเอามาจากไหนหรอ
แบบพวกอาหารและน้ำน่ะ?
-
A: เอ่อ ที่นัั่นไม่มีอาหารและไม่มีน้ำ
-
ถ้าคุณต้องการน้ำ คุณก็แค่ต้องไปที่แม่น้ำ
หรือทะเลสาป
-
จูลส์: ใช่ แบบ
-
A: ช-ช่าย น้ำสกปรก ใช่
-
จูลส์: โอ้ นั่นดูเหมือนจะน่าขยะแขยงเลยนะ
-
A: อา พอคุณคุ้นเคยกับมันแล้ว
มันก็รสชาติดีอยู่นะ [หัวเราะ]
-
ตอนนี้ฉันไม่คิดว่าฉันจะดื่มน้ำแบบนั้นนะ
-
[ทั้งคู่หัวเราะ]
-
M: คุณอยู่คนเดียวตลอดเวลาเลยหรอ?
-
A: ใช่ ฉันอยู่คนเดียว
-
เจสซี่: แล้วคุณทำทั้งหมดนี้ตอนที่คุณแบบ
ไม่ได้โตกว่าฉัน
-
A:เวลานั้นฉันต้องไปยูกันดาตอนที่ฉันอายุ 13
-
เจสซี่: ฉะนั้นคุณก็ไม่ได้โตกว่าฉันเลยนะ
-
ฉันไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าจะผ่านเรื่อง
เหล่านั้นไปได้ยังไง
-
B: คุณทำอะไรบ้างหรอตอนที่คุณอยู่ยูกันดา?
-
A: พอฉันไปถึงที่นั่น ฉันไม่รู้จักใครเลย
-
ฉันก็ค่อนข้างหลงทางนะ
-
ฉันถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ
-
แล้วสถานีตำรวจก็เรียกให้คนเข้ามาดู
เผื่อว่าฉันเป็นลูกของพวกเขา
-
แม่ของฉันปรากฏตัวขึ้น
-
พอฉันเจอเธอ ฉันก็รู้สึกตื้นตันใจ
-
ฉันไม่คิดว่าเธออยู่ที่ยูกันดา
ฉันไม่รู้ว่าเธออยู่ที่นั่น
-
อมีนา: นั่นเศร้ามากเลย
-
แค่มองไปที่คุณแล้ว ฉันก็ไม่เคยคิดเลยว่า
คุณได้ผ่านวันเหล่านั้นมาได้, นั่นบ้าไปแล้ว
-
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วมันก็เป็นเรื่อง
น่าทึ่งที่จะบอกเล่า
-
เจสซี่:การอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัยมันเป็นยังไง?
-
A: ฉันหมายถึง มันปลอดภัยกว่าประเทศของฉัน
อีกนะ
-
แต่ที่นั่นก็มีเหตุกราดยิงในบางครั้ง
เหมือนกัน
-
M: คุณอยู่ที่นั่นนานแค่ไหนหรอ?
-
A: ฉันอยู่ที่นั่นประมาณ 2 ปีครึ่ง
-
เจสซี่: ทุกคนที่อยู่ในค่ายผู้ลี้ภัยได้มา
ที่อเมริกามั้ย?
-
A: โอ้ บางคนก็ไม่ได้รับโอกาสนะ
เจสซี่: โอ้
-
A: บางคน คุณรู้มั้ย คุณต้องผ่านการ
สัมภาษณ์เยอะมาก
-
แล้วถ้าคุณพลาด คุณทำบางอย่างลงไป
พวกเขาก็จะปฏิเสธกระบวนการของคุณ
-
คุณก็จะไม่ได้รับ ใช่แล้ว หลายคนไม่ได้รับ
โอกาสในการมาที่นี่
-
เจสซี่: คุณชอบที่นี่มั้ย?
-
A: อืม [หัวเราะ]
-
A: ฉันหมายถึง ในช่วงฤดูร้อนนะ
ใช่,แต่ก็ [หัวเราะ]
-
ใช่ ช่วงฤดูหนาวและฤดูใบไม้ร่วง
ฉันไม่ชอบเลย เพราะมันหนาว
-
เจสซี่: ใช่ ออสเตรเลียก็อบอุ่นเหมือนกัน
ฉันก็เลยรู้ว่าคุณมาจากไหน
-
จูลส์: คุณคิดยังไงกับอาหารหรอ?
-
A: ที่จริงแล้ว พอฉันมาถึงที่สนามบิน
-
พวกเขาก็เอาน้ำส้มมาให้เรา
แล้วรสชาติมันก็แย่มาก
-
ใช่ ฉันไม่ชอบมันเลย
-
จูลส์: อา แค่อยากบอกคุณว่า,
ฉันก็ไม่ชอบน้ำส้มเหมือนกัน
-
[ทั้งคู่หัวเราะ]
-
G: อะไรคือสิ่งที่คุณตะลึงมากที่สุด
ในอเมริกา แบบว่าอะไรที่แตกต่างออกไปหรอ?
-
A: โรงเรียนมีความแตกต่างกัน
-
ที่นี่ พวกคุณไม่ถูกตี
-
ย้อนกลับไปที่ประเทศของฉัน โอ้ พอคุณทำ
บางอย่างลงไปนะ
-
คุณจะถูกร้องโห่ใส่ [หัวเราะ]
-
B: เดี๋ยวนะ, จริงหรอ!
-
A: ใช่ พอคุณไปโรงเรียนสาย คุณก็จะถูกร้อง
ตะโกนใส่
-
แต่ที่นี่มันแตกต่างกัน
-
ฉันรักโรงเรียนที่นี่นะ
มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ใช่
-
M: คุณเห็นอะไรในอนาคตของคุณที่นี่หรอ?
-
A: ความฝันส่วนหนึ่งของฉันคือการได้เป็น
นักธุรกิจ
-
หรือ การได้ช่วยเหลือผู้คน
หรือ ได้เป็นนักแสดงหญิง
-
M: ฉันก็อยากเป็นนักแสดงหญิงด้วยเหมือนกัน
มันคงสนุกมากๆ
-
Am: คุณเคยขอให้ได้กลับไปที่คองโกบ้างมั้ย?
-
A: ฉันจะไม่กลับไปที่นั่นแล้ว
-
ฉันไม่มีครอบครัวเหลืออยู่ที่นั่น
ดังนั้น ฉันเลยไม่ได้คิดถึงมันเลย
-
M: คุณคิดถึงพ่อของคุณมั้ย?
A: โอ้ ใช่, ฉันคิดถึงพ่อของฉันมากๆเลย
-
M: ถ้าคุณสามารถบอกอะไรเขาได้คุณอยากจะบอก
อะไรหรอ?
-
A: อา, ฉันรักเขา "หนูรักพ่อนะ"
-
เขาเป็นพ่อที่ดีเลยแหละ
-
[เสียงดนตรี]
-
M: ขอบคุณที่บอกเล่าเรื่องราวของคุณ
ให้ฉันฟังนะ
-
A: มันดีมากที่ได้รู้จักคุณ
M: ใช่ ยินดีที่ได้รู้จักคุณเหมือนกัน
-
[ทั้งคู่หัวเราะ]
-
M: เอาล่ะ ลาก่อนนะ!
A: บาย!