Part 2 - Chapter 01 - Gulliver's Travels by Jonathan Swift

Deel II. 'N reis na BROBDINGNAG.

Hoofstuk I

'N groot storm beskryf, die lang boot gestuur om water te gaan haal; die skrywer gaan om dit te

Vind die land.

Hy is links op die strand, is beslag gelê is deur een van die naturelle, en word na 'n boer se

huis. Sy ontvangs, met 'n aantal ongelukke wat

daar gebeur het.

'N beskrywing van die inwoners.

Veroordeel is, deur die natuur en geluk aan die aktiewe en rustelose lewe, in

twee maande na my terugkeer, het ek weer my geboorteland verlaat het, en het gestuur in die

Downs, op die 20ste dag van Junie 1702, in

Avontuur, Kaptein John Nicholas, 'n man van die Cornish, bevelvoerder, gebind vir Surat.

Ons het 'n baie voorspoedige Gale, totdat ons aan die Kaap van Goeie Hoop aangekom het, waar ons

vir vars water beland, maar die ontdekking van 'n lek, unshipped ons ons goedere en oorwinter

daar, want die kaptein val van 'n siek

koors, kon ons nie verlaat die Kaap tot aan die einde van Maart.

Ons het toe 'n seil, en het' n goeie reis tot ons verby die Straat van Madagaskar;

maar met die noorde van die eiland gekry het, en na omtrent vyf grade suid breedtegraad,

die winde, wat in die see dien waargeneem word

'n konstante gelyke Gale op te blaas tussen die noorde en weste, van die begin van

Desember aan die begin van Mei, op die 19de van April begin op te blaas met baie

groter geweld, en meer westelike as

gewoonlik voortgesette so vir twintig dae saam: waartydens ons verdryf was

'n bietjie aan die oostekant van die Molukken, en oor die drie grade na die noorde

van die lyn, as ons kaptein deur 'n

waarneming hy het die Mei 2, watter tyd van die wind het gaan lê, en dit was 'n

volkome kalmte, waar ek nie was 'n bietjie verheug.

Maar hy was 'n man wat goed ervaar in die navigasie van daardie see is, beveel ons almal

voor te berei teen 'n storm, wat ooreenkomstig die volgende dag gebeur het: vir die

Suider-wind, die suidelike reën, begin te stel.

Vind dit waarskynlik wegwaaien, het ons in ons gees-vaar, en staan by die aan die hand

voor-vaar, maar die gure weer, het ons gekyk na die gewere was al vinnig en ingehandig

bezaansmast.

Die skip lê baie breë af, so ons het gedink dat dit beter lepel voor die aangesig van die see, as

probeer of hulling.

Ons reefed vore vaar en hom, en gesleep AFT vore-vel, en die roer was

moeilik om 'n-weer. Die skip dra dapper.

Ons belayed vore down-afstand, maar die seil was verdeel, en ons ingetrek is in die agterplaas, en

Het jy die seil in die skuit, en los al die dinge wat dit duidelik.

Dit was 'n baie kwaai storm, die see breek vreemde en gevaarlike.

Ons gesleep af op die talreep van die sweep-personeel, en gehelp het om die man aan die roer.

Ons sal nie ons steng, maar laat staan almal nie, omdat sy voor die scudded

see baie goed, en ons het geweet dat die top-mas omhoog, die skip was die

wholesomer, en beter manier om deur middel van die see, sien ons het see-kamer.

Toe die storm verby was, het ons voor-seil en hoof-vaar, en het die skip te.

Toe ons die bezaansmast, hoof-top-vaar, en die voor-bo-seil.

Ons kursus is Oos-noord-ooste, die wind was teen die suid-weste.

Ons het die stuurboord kopspijkers aan boord, het ons verstoot ons weer draadjies en hysbakke, wat ons in

die Lee-draadjies, en gesleep vorentoe deur die weer-bowlings, en hulle styf gesleep,

en hulle belayed, en gesleep oor die bezaansmast

tack te Windward, en het haar volle en deur so naby as wat sy sou lieg nie.

Gedurende hierdie storm, wat gevolg is deur 'n sterk wind wes-suid-weste, was ons

gedra het, deur my berekening, ongeveer 500 ligas na die ooste, sodat die

oudste matroos aan boord kon nie sê in watter deel van die wêreld was ons.

Ons bepalings gehou Wel, ons skip was stoere, en ons bemanning almal in goeie gesondheid;

maar ons lê in die uiterste nood vir water.

Ons het gedink dat dit die beste te hou op dieselfde kursus, eerder as draai meer noordelike,

wat dalk gebring het ons aan die noord-westelike deel van die Groot Tartary, en in die

Bevroren see.

Op die 16de dag van Junie 1703, 'n seun op die top-mas ontdek land.

Op die 17de, het ons in die volle lig van 'n groot eiland of kontinent (want ons het nie geweet

of;) aan die suidekant, waarvan 'n klein nek van die grond uitsteek in die

see, en 'n spruitjie te vlak om' n skip van meer as 100 ton te hou.

Ons anker gegooi in 'n liga van hierdie Creek, en ons kaptein, het' n dosyn van sy

goed in die lang-boot gewapende mans, met skepe vir water, indien enige gevind kon word nie.

Ek het 'n behae in sy verlof om saam met hulle, dat ek kan sien die land, en wat maak

ontdekkings wat ek kon. Wanneer ons na die land gekom het, het ons sien geen rivier of

lente nie, en geen teken van inwoners.

Ons manne het dus dwaal op die strand om uit te vind 'n paar vars water naby die see, en

Ek loop alleen oor 'n kilometer aan die ander kant, waar ek onderhou die land

dor en rots.

Ek het nou begin moeg word, en niks om my nuuskierigheid te vermaak sien, het ek terug

liggies af na die spruit, en die see was vol in my oë, sien ek ons manne

reeds het in die boot, en roei vir die lewe na die skip.

Ek gaan na hulle te holla, maar dit is min doel het, toe ek

neem 'n groot wesens agter hulle aan loop in die see, so vinnig as wat hy kan: hy gewaad

nie veel dieper as sy knieë, en het

ontsaglike vordering, maar ons manne het die begin van hom die helfte van 'n liga en die see

buurt vol van die skerp gepunte rotse, die monster was nie in staat om in te haal

die boot.

Dit Ek was agterna vertel, want ek gewaag nie bly die kwessie van die avontuur om te sien, maar

hardloop so vinnig as wat ek kon, die manier waarop ek die eerste keer, en dan 'n steil heuwel geklim.

wat het vir my 'n paar vooruitsig van die land.

Ek het dit volledig verbou, maar wat my verras het, was die lengte van die

gras, wat in die grond het wat om vir hooi gehou word, was omtrent twintig voete

hoog.

Ek het in 'n hoë pad, want Ek het dit geneem om te wees, al is dit aan die inwoners gedien

slegs as 'n voet-pad deur' n veld van gars.

Hier het ek vir 'n geruime tyd geloop het, maar kon sien min aan weerskante nie, is dit nou

naby die oes, en die koring stygende ten minste veertig voet.

Ek was 'n uur loop tot aan die einde van hierdie veld, is omhein met' n heining van

ten minste 120 meter hoog, en die bome so verhewe dat ek nie kon maak

berekening van hulle hoogte bo seespieël.

Daar was 'n stile om te beweeg van hierdie gebied in die volgende nie.

Dit het vier stappe, en 'n klip oor te steek toe jy gekom het na die boonste het.

Dit was onmoontlik vir my hierdie stile te klim, want elke stap was ses-voet

hoog, en die boonste klip ongeveer twintig.

Ek was poog om 'n gaping in die heining, om uit te vind wanneer ek een van die ontdek

inwoners in die volgende veld, die bevordering van die rigting van die stroming van dieselfde grootte met

Hom wat ek gesien het in die see die streef van ons boot het.

Hy verskyn so lank as 'n gewone spits toring, en het omtrent tien meter by elke

stride, so naby as wat ek kon raai.

Ek is getref met die grootste vrees en verbasing, en gehardloop om myself weg te steek in die

koring, waar ek hom gesien het aan die bokant van die stile om terug te kyk na die volgende gebied op

die regterhand, en hoor hom in 'n oproep

stem baie grade harder as 'n praat-basuin, maar die geluid was so hoog in die

lug, wat by die eerste keer het ek seker gedink dit is donderweer.

Hierop het sewe monsters, soos hy, kom na hom toe met maai-hake in

hul hande, om elke hoek oor die onbekrompen van ses maai.

Hierdie mense was nie so goed geklee as die eerste, wie se bediendes of arbeiders wat hulle

gelyk te wees nie, want op 'n paar woorde wat hy gepraat het, het hulle die koring te maai in die

veld waar ek lê.

Het ek onderhou van hulle by so 'n groot afstand as wat ek kon, maar is gedwing om te beweeg met

uiters moeilik, want die stingels van die koring is soms nie bo 'n voet

ver, sodat ek kon skaars druk my liggaam tussen hulle.

Maar, ek het 'n verskuiwing om voort te gaan, totdat ek gekom het na' n deel van die gebied waar die

koring gelê deur die reën en wind.

Hier was dit vir my onmoontlik om 'n stap te bevorder; vir die stingels was so verweef is,

dat ek nie kan kruip, en die baard van die gevalle ore so sterk en

daarop gewys, dat hulle deur middel van my klere in my vlees deurboor.

Terselfdertyd het ek die snyers nie 'n honderd meter agter my hoor.

Is redelik moedeloos met swoeg, en geheel en al oorwin is deur die hartseer en wanhoop, Ek lê

af tussen twee rante, en van harte wens ek daar dalk 'n einde kom aan my dae.

Ek bekla my 'n wildernis weduwee en die vaderlose kinders.

Ek het 'n klaaglied my eie dwaasheid en eiesinnigheid, in' n poging om 'n tweede reis, teen die

advies van al my vriende en verhoudings.

In hierdie verskriklike roering van die gees, kon ek nie meer verdra denke van Lilliput, wie se

inwoners het op my as die grootste wonder wat nog ooit verskyn het in die wêreld;

waar ek in staat was om 'n keiserlike vloot te trek

in my hand, en die ander aksies, wat vir ewig sal aangeteken word verrig

die kronieke van die Ryk, terwyl die nageslag sal dit skaars glo,

Hoewel bevestig deur miljoene.

Ek weerspieël wat 'n tugtiging dit moet bewys aan my te verskyn as onaanzienlijke in

hierdie nasie, sou soos een enkele lilliputter onder ons.

Maar dit ék was om die minste van my teëspoed te word, want, as menslike wesens

waargeneem word meer wild en wreed in verhouding tot hulle grootmaat, wat kan ek

verwag, maar 'n stukkie in die mond van

die eerste onder hierdie enorme barbare wat moet gebeur om my aan te gryp?

Seker filosowe is in die reg, wanneer hulle ons vertel dat daar niks is 'n groot of

bietjie anders as in vergelyking.

Dit mag dalk het Fortuin, het laat die Lilliputians vind sekere land is, waar

die mense is so verkleinvorm met betrekking tot hulle, want hulle was vir my.

En wie weet, maar dat selfs hierdie ontsaglike ras sterflinge kan ewe

overmatched in sommige afgeleë deel van die wêreld, waarvan ons nog nie ontdek het.

Bang en in die skande kom soos ek was, kon ek nie laat staan gaan met hierdie refleksies nie,

toe een van die maaiers, nader binne tien meter van die rant waar ek gelê het, het my

vermoed dat met die volgende stap wat ek moet

platgedruk wees tot die dood onder sy voet, of in twee gesny met sy maai-haak.

En daarom, wanneer hy weer oor te skuif is, skreeu ek so hard as vrees kon maak

my: waarna die groot skepsel kort vertrap, en, kyk rondom onder hom vir 'n paar

tyd, op die laaste uitgesoek my as ek op die grond lê.

Hy oorweeg 'n rukkie, met die waarskuwing van die een wat poog om aan te gryp op' n klein

gevaarlike dier in so 'n wyse dat dit nie in staat sal wees om óf te krap of byt

hom, soos ek soms met 'n wolf in Engeland gedoen.

Uiteindelik het hy gewaag het om my te agter te neem, deur die middel, tussen sy voor-vinger en

duim, en het my binne drie meter van sy oë, dat hy kan kyk na my vorm

perfek.

Ek geraai sy betekenis, en my geluk het my so baie teenwoordigheid van gees, dat ek

Besluit om nie te sukkel om in die minste, terwyl hy my in die lug bokant sestig voet uit

die grond, hoewel hy erg knyp

my kante, uit vrees vir wat ek moet deur sy vingers glip.

Al wat ek gewaag het om my oë in die rigting van die son te samel, en my hande plaas

saam in 'n supplicating postuur, en' n paar woorde te spreek in 'n nederige melancholie

toon, wat geskik is vir die toestand wat ek dan

in: want ek aangekeer elke oomblik dat hy my sou stamp teen die grond, soos ons

gewoonlik 'n bietjie haatlike dier, wat het ons' n gedagte te vernietig.

Maar my goeie ster wil hê, het hy verskyn tevrede met my stem en

gebare, en begin om te kyk op my as 'n nuuskierigheid, baie wonder my om te hoor

verwoord woorde verklaar, maar hy kon hulle nie verstaan nie.

In die mean time ek was nie in staat om die gekerm en trane, en draai om te verdra my

kop na my sye, laat hom ken, so goed as ek kon, hoe wreed ek was seergemaak deur

die druk van sy duim en vinger.

Hy was my betekenis te vang, want die opheffing van die slip van sy kleed, het hy

my saggies in dit, en onmiddellik saam met my gehardloop na sy baas, wat 'n

aansienlike boer, en dieselfde persoon is Ek het vir die eerste keer in die veld gesien.

Die boer gesien (soos ek meen deur hulle praat) so 'n rekening van my ontvang as sy

dienaar wat hom kan gee, het 'n stuk van' n klein strooi, oor die grootte van 'n loop-

personeel, en daarmee opgehef die lappets

van my jas, wat dit lyk asof hy gedink het om 'n soort van die dekking wat die natuur gegee het

my. Hy blaas my hare eenkant 'n beter te neem

die lig van my gesig.

Hy het sy takbokke oor hom, en het hulle gevra, as ek daarna geleer het, of hulle

nog ooit enige diertjie wat soos my in die veld gesien.

Hy het dan geplaas my saggies op die grond op vier pote loop, maar ek het dadelik op, en

loop stadig agteruit en vorentoe, laat die mense sien ek het geen voorneme om te hardloop

weg.

Hulle het almal gaan sit in 'n sirkel oor my, hoe beter my mosies in ag te neem.

Ek trek my hoed af, en het 'n laag gebuig in die rigting van die boer.

Ek val op my knieë, en my hande en oë opgehef, en praat 'n paar woorde so hard

as ek kan: Ek het 'n beursie uit my sak, van goud en nederig aangebied om dit vir hom.

Hy het dit op die palm van sy hand, dan aangewend dit naby aan sy oog te sien

wat dit was, en daarna het dit van 'n paar keer met die punt van' n pen

(Wat hy uit sy mou), maar kon niks van dit maak.

Daarom het ek 'n teken dat hy moet sy hand op die grond.

Ek het toe die beursie, en dit oop te maak, gooi al die goud in sy palm.

Daar was ses Spaanse stukke van vier pistoles elk, behalwe twintig of dertig

kleiner munte.

Ek het gesien hom nat van die punt van sy vinger op sy tong, en neem een van my

grootste stukke, en dan nog, maar dit lyk asof hy geheel en al onkundig is wat hulle

was.

Hy het my 'n teken om hulle weer in my beursie, en weer die beursie in my sak,

wat, nadat bied dit vir hom 'n paar keer, het ek gedink dat dit die beste om te doen.

Die boer, teen hierdie tyd, was oortuig dat ek moet 'n rasionele wese.

Hy het dikwels vir my, maar die klank van sy stem deurboor my ore soos dié van 'n water-

milj, maar sy woorde verwoord genoeg was.

Ek antwoord so hard as wat ek kon in verskeie tale, en hy het dikwels sy oor gelê binne

twee meter van my af: maar alles verniet, want ons was geheel en al onverstaanbaar vir mekaar.

Hy het toe sy dienaars gestuur na hul werk, en neem sy sakdoek uit sy

sak, verdubbel hy en versprei dit op sy linkerhand, wat hy geplaas het plat op die

grond met die palm daarbo, maak my 'n

teken om te stap in dit, as wat ek kon maklik doen, want dit was nie bo 'n voet in dikte.

Ek het gedink dat dit my om deel te gehoorsaam, en vrees vir val, lê my volle lengte op

die sakdoek, met die res wat hy gelek het my op die kop vir

verdere sekuriteit, en op hierdie wyse het my na sy huis.

Daar het hy het sy vrou, en my na haar gewys, maar sy het gegil en hardloop terug, soos

vroue in Engeland doen op die oë van 'n padda of' n spinnekop.

Maar, toe sy 'n rukkie gesien het my gedrag, en hoe goed ek onderhou die

tekens haar man gemaak het, was sy gou versoen, en deur die grade gegroei uiters

inschrijving, van my.

Dit was omtrent twaalf die middag, en 'n dienskneg het in die aandete.

Dit was net een aansienlike vleisskottel (geskik is vir die eenvoudige toestand van 'n

landbouer) in 'n bak van sowat vier-en-twintig voet deursnee.

Die maatskappy was, het die boer en sy vrou, drie kinders, en 'n ou ouma.

Toe hulle gaan sit het, het die boer geplaas het my op 'n afstand van hom op die tafel,

wat dertig meter hoog van die vloer.

Ek was in 'n verskriklike geskrik, en so ver as wat ek kon van die rand gehou, uit vrees vir

val.

Die vrou het 'n bietjie van die vleis, gemaalde dan brood op' n graver verkrummel, en

dit voor my geplaas.

Ek het haar 'n lae boog, haal my mes en vurk, en val om te eet, wat aan hulle gegee het om

meer as vreugde.

Die minnares stuur haar slavin en vir 'n klein DRAM-koppie, wat sowat twee gallon gehou, en

maak dit vol drank nie, ek het die vaartuig met veel moeite in albei hande, en in

'n mees respekvolle wyse gedrink vir haar

barones se gesondheid, die uitdrukking van die woorde wat so hard as wat ek kon in Engels, wat die

maatskappy so hartlik lag, dat ek amper met die geluid verdoof.

Hierdie drank geproe het soos 'n klein cider, en is nie onaangenaam nie.

Toe het die eienaar het my 'n teken om te kom tot sy graver kant, maar soos ek loop op die

tafel, in 'n groot verrassing die hele tyd, as die welwillend leser sal maklik

swanger word en verskoning, ek toevallig om te struikel

teen 'n kors, en val plat op my gesig, maar ontvang geen kwaad aandoen nie.

Ek het onmiddellik, en die waarneming van die goeie mense te wees in 'n groot kommer, het ek

my hoed (wat ek onder my arm uit goeie maniere,) en waai dit oor my kop,

het drie huzzas, om te wys ek het geen kwaad het deur my val.

Maar die bevordering van vorentoe na my heer (soos ek dit van nou af sal noem hom) sy jongste

seun, wat langs hom gesit, 'n boog seuntjie van ongeveer tien jaar oud is, het my deur die

bene, en my so hoog in die lug gehou, wat

Ek het gebewe elke ledemaat, maar sy pa het my van hom weggeruk, en op dieselfde tyd

gee hom so 'n boks op die linkeroor, sou so afgekap het' n Europese trop

perd na die aarde, bestel hom van die tafel af geneem word.

Maar bang die seuntjie kan skuld my 'n ten spyte, en goed onthou hoe ondeunde

alle kinders onder ons natuurlik mossies, hase, jong katjies en hondjie

honde, val ek op my knieë, en verwys na

die seun my heer te verstaan, so goed as ek kon, dat ek nie begeer nie sy seun

kan word vergewe.

Die pa nagekom het, en die dienaar het weer sy sitplek gaan sit, waarna ek na hom gegaan, en

sy hand, wat my heer geneem en hom beroerte my liggies met gesoen.

In die middel van die tafel, my meesteres se gunsteling kat in haar skoot opgespring.

Ek het 'n geraas agter my gehoor soos dié van' n dosyn kous-wewers by die werk, en draai

my kop, ek het dit uit die spin van die dier, wat gelyk te wees

drie keer groter as 'n bees, soos ek

bereken deur die oog van haar kop, en een van haar pote, het haar meesteres voed

en streel haar.

Die gloed van hierdie wesens se aangesig heeltemal ontdaan my;

al het ek op die verder punt van die tafel gestaan het, bo vyftig voete af, en hoewel

my meesteres hou haar vas, uit vrees vir sy

'n fontein kan gee, en gryp my in haar kloue.

Maar dit gebeur het was daar geen gevaar nie, want die kat het nie die minste kennis van my

as my heer het my binne drie meter van haar.

En soos ek altyd gesê, en in my reis waar deur ervaring, wat

vlieg of die ontdekking van vrees voor 'n kwaai dier, is' n sekere manier om dit te streef

of jou aanval, sodat ek die besluit in hierdie

gevaarlike stadium, is geen manier om te wys van kommer.

Ek loop met onversaagd van vyf of ses keer voor die hoof van die kat, en kom

binne die helfte van 'n erf van haar, waarop Sy trek haarself terug, asof sy was meer

bang vir my: Ek het minder besorgdheid

oor die honde, waarvan drie of vier in die kamer gekom het, want dit is gewoonlik in

boere se huise, een van die wat 'n Mastiff, gelyk in grootmaat te vier olifante,

en ander 'n windhond,' n bietjie langer as die Mastiff, maar nie so groot nie.

Wanneer aandete is amper klaar, die verpleegster kom met 'n kind van' n jaar oud in haar arms,

wat onmiddellik my verken, en begin met 'n gillen wat jy dalk gehoor het van

Londen-brug in Chelsea, na die gewone

Oratorium van babas, om my te kry vir 'n speelding.

Die ma, uit pure toegewing, het my en het my na die kind, wat

my tans in beslag geneem deur die middel, en het my kop in sy mond, waar ek so brul

hard dat die Urchin frighted, en laat

my val, en ek moet onfeilbaar gebreek het my nek, indien die moeder nie haar gehou

voorskoot onder my.

Die verpleegster, om haar baba te stil, gebruik gemaak van 'n ratel wat was' n soort van hol vaartuig

gevul met groot klippe en deur 'n kabel na die kind se middellyf vasgemaak, maar alles in

ydellik gebruik nie, sodat sy gedwing was om die laaste middel toe te pas deur die gee dit suig.

Ek moet erken dat geen voorwerp ooit walg my so baie soos die oë van haar monsteragtige

die bors, wat ek nie kan sê wat om te vergelyk met, sodat die nuuskierige leser gee 'n

idee van die grootmaat, vorm en kleur.

Dit het gestaan prominente ses voet, en kan nie minder as sestien in die omtrek.

Die tepel is, oor die helfte van die bigness van my kop, en die kleur van daardie en die gegrawe,

so uiteenlopend met kolle, puisies, en sproete, kon verskyn dat niks meer

naar: want ek het 'n naby oë van haar,

sy sit, hoe meer gerieflik suig te gee, en ek staan op die tafel.

Dit het my laat besin oor die billike velle van ons Engelse dames, wat so mooi vertoon

vir ons, net omdat hulle van ons eie grootte, en hulle defekte nie gesien word nie, maar

deur 'n vergrootglas, waar vind ons

eksperiment wat die gladste en witste velle lyk ruwe, growwe, en

siek-gekleurde.

Ek onthou toe ek by Lilliput, die gelaatskleur van daardie verkleinvorm mense

het aan my verskyn, die skoonste in die wêreld, en praat oor hierdie onderwerp met 'n persoon

daar van leer, wat 'n intieme

vriend van my, het hy gesê dat my gesig verskyn baie eerlijker en gladder toe hy

kyk op my uit die grond, as wat dit het op 'n nader vertoning, toe ek hom in

my hand, en hy het hom naby, wat hy

bely is by die eerste keer 'n baie skokkende gesig.

Hy het gesê, "het hy groot gate in my vel kan ontdek, dat die stompe van my baard

tien keer sterker as die hare van 'n beer, en my gelaatskleur bestaan uit verskeie

kleure heeltemal onaangename: "Hoewel

Ek moet bedel om verlof om te sê vir myself, dat ek so mooi soos die meeste van my geslag en die land,

en baie min sonbrand deur al my reise.

Aan die ander kant, discoursing van die dames in die hof van die keiser, het hy gebruik om te

Sê vir my, "het een sproete, 'n ander te wyd' n mond, 'n derde te groot' n neus gehad het;"

Niks wat van wat ek in staat was om te onderskei.

Ek bely hierdie weerkaatsing was duidelik genoeg, wat egter, kon ek nie

uithou nie, sodat die leser dink dat hierdie groot wesens was eintlik vervorm, want

Ek moet doen om hulle die geregtigheid om te sê, hulle is

'n lieflik ras van die mense, en veral die funksies van my heer se aangesig,

Hoewel hy was maar 'n boer, toe ek hom uit die hoogte van sestig voet aanskou het, verskyn

Baie welgevorm.

Wanneer die ete was gedoen, my heer, het uitgegaan na sy arbeiders, en as ek kon ontdek deur

sy stem en gebare, het sy vrou streng beheer om te sorg vir my.

Ek was baie moeg, en die hand gesit word om te slaap, wat my meesteres sien, het sy

sit my op haar eie bed, en bedek my met 'n skoon wit sakdoek, maar groter en

growwer as die hoofseil van 'n man-van-oorlog.

Ek geslaap het sowat twee uur, en het gedroom ek was by die huis met my vrou en kinders, wat

vererger my smarte toe ek wakker geword, en het myself alleen in 'n groot kamer, tussen

twee en drie honderd meter breed, en veral

200 hoog is, lê in 'n bed twintig meter breed.

My minnares was weg oor haar huishoudelike sake, en my toegesluit het.

Die bed was agt meter van die vloer.

Sommige natuurlike benodigdhede wat nodig is om my af te kry, het ek gewaag nie veronderstel om te bel, en as I

gehad het, sou dit gewees het tevergeefs, met so 'n stem soos myne, op so' n groot afstand

uit die kamer waar ek lê in die kombuis waar die gesin gehou.

Terwyl ek onder hierdie omstandighede, twee rotte bekruip die gordyne, en hardloop

ruik vorentoe en agtertoe op die bed.

Een van hulle het byna tot my gesig waarna ek het in 'n skrik, en trek uit

my hanger om myself te verdedig.

Hierdie afskuwelike diere het die vrymoedigheid om my aan te val aan beide kante, en een van hulle

het sy voor-voete aan my kraag, maar ek het die geluk gehad om te rip sy maag voor

hy kon doen om my 'n letsel.

Val hy neer aan my voete, en die ander, aangesien die lot van sy makker, het sy

ontsnap, maar nie sonder 'n goeie wond op die rug, waarvan ek het hom as hy gevlug het, en

die bloed loop kabbelen van hom gemaak.

Na hierdie uitbuit, ek op die bed saggies heen en weer geloop, om my asem op en om te herstel

verlies van die geeste.

Hierdie wesens was van die grootte van 'n groot Mastiff, maar oneindig meer rats en

heftig; sodat as ek geneem het van my gordel af voor ek gaan slaap, ek moet

onfeilbaar is verskeur en verteer.

Ek het die stert van die dooie rot gemeet en gevind dat dit twee meter lank word, wil 'n

duim, maar dit het teen my maag die karkas uit die bed te sleep, waar dit lê

nog bloei, ek het waargeneem dat dit nog het 'n paar

lewe nie, maar met 'n sterk slash in die nek, het ek deeglik versend dit.

Kort na my meesteres gekom het in die kamer, wat sien my al die bloedige, gehardloop en het my

in haar hand.

Ek wys na die dooie rot, glimlag, en ander tekens om te wys ek is nie beseer nie;

waar sy was baie bly, roep die dogtertjie op te neem die dooie rot met 'n

tang, en gooi dit by die venster uit.

Toe het sy my op 'n tafel, waar ek wys haar my hanger bloedige, en vee dit op

die pand van my jas, teruggekeer dit aan die skede.

Ek was benoud meer as een ding wat 'n ander kon dit nie doen vir my te doen, en

dus probeer om my meesteres te verstaan, dat ek nie begeer word

op die vloer, wat nadat sy gedoen het, my

bedeesd nie sou ly my om myself te verder uit te druk, as deur te wys op die

deur, en buig 'n paar keer.

Die goeie vrou, met baie moeite, op die laaste waargeneem wat ek sou wees, en

neem my weer in haar hand, stap in die tuin, waar sy my neergesit.

Ek het omtrent 200 meter aan die een kant, en wink vir haar nie om te kyk of om te

volg my, het ek my verberg tussen twee blare van suring, en daar die verantwoordelikhede

noodsaaklikhede van die natuur.

Ek hoop dat die sagte leser sal my verskoning vir die woning op hierdie en dies meer besonderhede,

wat egter onbeduidend dit mag voorkom te kruiperige vulgêre gedagtes, sal nog

beslis help om 'n filosoof sy om te vergroot

gedagtes en verbeelding, en toe te pas tot voordeel van die publiek sowel as private

lewe, wat was my enigste ontwerp in die aanbieding van hierdie en ander rekeninge van my

reis na die wêreld, waarin ek is

hoofsaaklik leergierige van die waarheid, sonder die invloed van enige ornamente van leer of

styl.

Maar die hele toneel van hierdie reis het so 'n sterk' n indruk op my gedagtes, en dit is so

diep in my geheue vas, dat dit op papier Ek het nie vergeet een

wesenlike omstandighede egter op 'n

streng hersiening, ek uitgewis verskeie skrifgedeeltes.

Van minder oomblik wat in my eerste kopie, uit vrees vir wat veroordeel word as vervelige en

onbeduidend, waarvan reisigers is dikwels, miskien nie sonder geregtigheid, wat beskuldig word.