Queren ser activistas? Comecen cos seus xoguetes

Ao irmán pequeno de McKenna Pope encantáballe cociñar, mais non lle gustaba empregar unha cociniña de xoguete que era para nenas. Así que aos 13 anos, Pope iniciou unha petición en liña para a empresa de xoguetes estadounidense Hasbro co fin de cambiar as cores rosa e violeta do clásico xoguete e incluir aos nenos na publicidade de TV. Nunha charla alentadora, Pope toma a causa dos xoguetes non sexistas e fai unha chamada vehemente á acción a tódolos nenos que se sinten impotentes.

Son McKenna Pope e teño 14 anos.

Cando tiña 13, convencín a

un dos maiores fabricantes de xoguetes

do mundo, Hasbro,

de cambiar a forma na que vendían

un dos seus produtos máis populares.

Falareilles sobre isto.

Teño un irmán, Gavin.

Cando sucedeu todo isto el tiña 4 anos.

Encantáballe cociñar.

Sempre sacaba ingredientes da neveira

e mesturábaos, creando beberaxes intragables,

non fai falta dicilo,

ou facendo fideos con queixo invisibles.

Morría por converterse en chef de cociña.

E entón, que mellor agasallo para un rapaz que quería ser chef

que una cociniña de xoguete, ¿non é?

É dicir, todas tiñamos desas cando eramos pequenas.

E el morría coas ganas de ter unha.

Pero logo comezou a decatarse de algo.

Nos anuncios e nas caixas das cociniñas

Hasbro comercializábaas
especificamente para nenas.

E facíano

amosando só imaxes de nenas nas caixas
ou nos anuncios.

e había estampados floreados nas cociniñas

en rosa brillante e violeta,

cores moi asociados ao xénero femenino, ¿non si?

Con isto transmitían unha mensaxe

que só as mozas deberían cociñar, non os nenos.

E isto desanimaba moito a meu irmán.

Pensaba que non debía querer facerse chef,

porque iso era algo para nenas.

As mozas cociñaban, os mozos non,

ou polo menos esa era a mensaxe que Hasbro transmitía.

E isto fíxome cavilar

que ogallá existira unha maneira de cambiar isto

¿Podería facer que Hasbro escoitara a miña voz

para dicirlles

o que facían mal

e pedirlles que o cambien?

E iso fíxome pensar nun sitio web

que coñecera uns meses atrás

chamado Change.org.

Change.org é unha plataforma
de intercambio de peticións

onde se pode crear unha petición e compartila

a través de tódalas redes sociais,

a través de Facebook, de Twitter,

de YouTube, de Reddit, de Tumblr,

a través do que se nos poda ocorrer.

Así que creei unha petición

e agregueille un vídeo de YouTube

basicamente pidíndolle a Hasbro

que cambie a forma na que comercializaba as cociniñas

amosando nenos nos anuncios, nas caixas

e sobre todo empregando

cores menos femeninas.

Así que esta petición comezou a despegar

moi rápido, non teñen nin idea.

Entrevistáronme en todos estes
medios de comunicación nacionais

e prensa, e foi incrible.

En tres semanas, quizais tres e media,

tiña 46 000 firmas nesta petición.

(Aplausos)

Gracias.

Así que, non fai falta dicilo, foi unha loucura.

Finalmente, Hasbro invitoume á súa sé

para amosarme

a súa nova cociniña

en negro, plata e azul.

Literalmente foi un
dos mellores momentos da miña vida.

Era como chocolate>.

Foi incrible.

Do que non me din conta no momento, porén

era que me convertera nunha activista,

eu podía cambiar algo,

aínda sendo unha nena, ou tal vez
precisamente por ser unha nena,

a miña voz importaba, e as súas voces tamén importan
moito.

Quero que saiban que non será sinxelo,

e non foi sinxelo para min,

porque me enfrontei a un montón de obstáculos.

Xente en liña e ás veces tamén na vida real

irrespetuosos comigo e a miña familia,

e dicían que todo isto era unha perda de tempo,

e iso desanimoume de veras.

E, de feito, teño algúns exemplos,
porque, que mellor vinganza

que amosar a súa estupidez?

Así que vexamos.

Do usuario Liquidstore29.

Temos nomes de usuario interesantes por aquí.

seus fillos en homosexuais>.

¿Liquidstore29, non?¿ Si? Ben.

¿E que tal Whiteboy77AGS?

reclamar>.

De Jeffrey Gutierrez:

atención>.

Así que comentarios como estes

desanimáronme realmente
de facer cambios no futuro

porque pensei que á xente non lle importaba,

que á xente lle parecía unha perda de tempo

e que a xente sería irrespetuosa comigo e coa miña
familia.

Doeume e fíxome cavilar.

Que sentido ten tratar de cambiar o futuro?

Pero logo comecei a percatarme de algo.

Os que odian odiarante.

Vamos, dígano comigo. Un, dous, tres:

Os que odian odiarante.

Así que deixen que os inimigos odien.

E saben, vostedes fagan os seus cambios

porque sei que poden.

Observo esta audiencia

e vexo 400 persoas

que viñeron porque querían saber como cambiar as cousas,

e sei que poden, e todos vostedes, dende casa tamén poden

porque hai tanto que poden facer
e no que cren

e vostedes pódeno activar a través de todos eses medios sociais:

a través de Facebook, de Twitter, de YouTube, de Reddit, de Tumblr,

a través de calquera medio que se lles ocorra.

E vostedes poden facer ese cambio.

Vostedes poden tomar o que sexa que crean

e convertilo nunha causa e cambialo.

E esa chispa da que levan escoitando todo o día

póden empregar esa chispa que teñen dentro de vostedes

e convertila en lume.

Gracias.

(Aplausos)