Het door zonne-energie aangedreven avontuur van Betrand Piccard.

Aan het begin van een nieuw decennium biedt avonturier Betrand Piccard ons een uitdaging. Hoe vind je motivatie in iets dat onmogelijk lijkt. Hij deelt zijn plannen om te doen wat velen voor onmogelijk houden - rond de aarde te vliegen, nonstop, in een door zonne-energie aangedreven vliegtuig.

Ik heb veel geleerd over ballonvaren,

vooral aan het eind van de ballonvlucht

rond de wereld met Brian Jones.

Toen ik deze foto nam

was de ruit bevroren door de vochtigheid van de nacht.

En aan de andere kant was er de opkomende zon.

Dus aan de andere kant van het ijs

heb je het onbekende,

het niet voor de hand liggende,

het ongeziene,

voor de mensen die niet

door het ijs durven te gaan.

Er zijn zoveel mensen

die liever het ijs verdragen dat ze kennen

dan het risico nemen door het ijs te gaan

om te kijken wat er aan de andere kant is.

Dat is een van de belangrijkste problemen van onze samenleving.

We leren, misschien niet het beroemde TED publiek,

maar zoveel mensen leren

dat het onbekende, de twijfel,

de vraagtekens gevaarlijk zijn.

En dat we weerstand moeten bieden aan veranderingen.

We moeten alles onder controle houden.

Maar het onbekende is een deel van het leven.

En in die zin is ballonvaren een mooie metafoor.

Omdat we in een ballon, net als in het leven

in onvoorziene richtingen gaan.

We willen in een bepaalde richting gaan

maar de wind duwt ons in een andere richting, zoals in het leven.

Zolang we horizontaal vliegen,

tegen het leven, tegen de wind in,

tegen wat ons overkomt,

is het leven een nachtmerrie.

Hoe bestuur je een ballon?

Door te begrijpen dat de atmosfeer

uit verschillende lagen wind bestaat

die allemaal een andere richting hebben.

Dus als we onze richting willen veranderen

in het leven, of in een ballon,

moeten we van hoogte veranderen.

Van hoogte veranderen, in het leven,

betekent groeien naar een ander psychologisch, filosofisch,

spiritueel niveau.

Maar hoe doen we dat?

In ballonvaren of in het leven,

hoe veranderen we van hoogte?

Hoe komen we van de metafoor

tot iets praktischer dat we echt elke dag

kunnen toepassen?

In een ballon is dat gemakkelijk, we hebben ballast.

Als we de ballast overboord gooien, klimmen we.

Zand, water, alle apparatuur die we niet meer nodig hebben.

En ik denk dat het leven ook zo zou moeten zijn.

Wanneer mensen het over pioniersgeest hebben,

geloven ze vaak dat pioniers

de mensen zijn met nieuwe ideeën.

Dat is niet waar.

De pioniers zijn niet de mensen met nieuwe ideeën,

omdat nieuwe ideeën gemakkelijk te bedenken zijn.

We doen onze ogen een paar minuten dicht en we komen

allemaal met een hoop nieuwe ideeën.

Nee, de pionier is diegene die

een hoop ballast overboord durft te gooien.

Gewoontes, zekerheden,

overtuigingen, uitroeptekens,

paradigma's, dogma's

En als we in staat zijn om dat te doen,

wat gebeurt er dan?

Dan gaat het leven

niet meer in één rechte lijn in één richting

in één dimensie. Nee.

Dan bestaat het leven uit alle mogelijke lijnen

in alle richtingen

in drie dimensies.

En pioniersgeest is elke keer dat we onszelf

toestaan de verticale as te onderzoeken.

Natuurlijk niet zoals in de atmosfeer in de ballon,

maar in het leven zelf.

Onderzoek deze verticale as, dat betekent

onderzoek alle manieren om dingen anders te doen,

door verschillend gedrag, verschillende invalshoeken,

voor we de gewenste richting vinden.

Dat is erg praktisch.

Het kan in de politiek zijn.

Het kan in de spiritualiteit zijn.

Het kan in het milieu zijn.

in financiën, in het opvoeden van kinderen.

Ik geloof echt

dat het leven een groter avontuur wordt

als we politiek kunnen bedrijven

zonder de kloof tussen links en rechts.

Omdat we al die politieke dogma's overboord gooien.

Ik geloof echt dat we het milieu veel beter kunnen beschermen

als we het fundamentalisme

dat sommige groenen hadden, overboord gooien.

En dat we kunnen streven naar een veel hogere spiritualiteit

als we ons bevrijden van de religieuze dogma's

Het overboord gooien van ballast om onze richting te veranderen.

Dit zijn dus de dingen waarin ik zolang al heb geloofd.

Maar ik moest wel in een ballon rond de wereld

om uitgenodigd te worden.

(Gelach)

(Applaus)

Het is niet gemakkelijk te bepalen welke ballast weg moet

en welke hoogte te nemen. Soms hebben we

vrienden, familie of een psychiater nodig.

Bij ballonnen hebben we een weerman nodig,

zo een die de richting van elke windlaag berekent,

bij welke hoogte, om de ballonvaarder te helpen.

Soms is het erg tegenstrijdig.

Toen Brian Jones en ik rond de wereld vlogen,

vroeg de weerman ons op een dag

om zeer laag en erg langzaam te vliegen.

Toen we dat berekenden dachten we dat we het niet zouden halen,

rond de wereld, met die snelheid.

We gehoorzaamden niet. We vlogen veel hoger, met dubbele snelheid.

Ik was zo trots dat ik die straalstroom had gevonden

dat ik die weerman opriep,

en zei: "He man, vind je ons goede piloten hierboven?

We vliegen dubbel de snelheid die jij voorspelde."

Hij zei: "Niet doen. Ga meteen naar beneden

om vaart te verminderen."

En ik begon te redetwisten. Ik zei: "Dat ga ik niet doen.

We hebben niet voldoende gas om zo langzaam te vliegen."

En hij zei: "Ja, maar met dat lagedrukgebied aan je linkerkant

als je te snel vliegt, zul je binnen een paar uur

linksaf slaan en kom je op de Noordpool terecht."

(Gelach)

En toen vroeg hij me -

en dat zal ik mijn leven lang niet vergeten -

hij vroeg me: "Jij bent die goede piloot daarboven.

Wat wil je nou echt? Wil je erg snel

in de verkeerde richting, of langzaam in de goede?"

(Gelach)

(Applaus)

Daarom heb je nou weermannen nodig.

Daarom heb je mensen met een lange termijn visie nodig.

En dat ontbreekt er precies

aan de politieke visies van nu,

in de politieke regeringen.

We verbruiken, zoals u gehoord heeft,

zoveel energie

en we begrijpen niet dat een dergelijke niet-duurzame

manier van leven niet lang zal duren.

Dus we gingen naar beneden.

We vertraagden. En we maakten angstige momenten mee

omdat we geen idee hadden hoe dat kleine beetje gas

dat we in de ballon hadden

ons 45.000 kilometer ver kon brengen.

Maar we accepteerden dat we twijfels en angsten zouden hebben.

En hier begon het avontuur pas echt.

Toen we over de Sahara en India vlogen

was het een leuke vakantie.

We konden op elk moment landen en het met vliegtuig naar huis.

In het midden van de Pacifische Oceaan,

als je geen goede wind hebt, kun je niet landen,

kun je niet terug.

Dat is een crisis.

Op dat moment moet je wakker worden

van de automatische manier van denken.

Op dat moment moet je innerlijke

potentieel motiveren,

je creativiteit.

Dan gooi je alle ballast overboord,

alle zekerheden

om je aan de nieuwe situatie aan te passen.

En we veranderden ons vluchtplan compleet.

We veranderden onze strategie compleet.

En na 20 dagen landden we succesvol in Egypte.

Als ik u deze foto laat zien

is het niet om te vertellen hoe blij we waren.

maar om te laten zien hoe veel gas we over hadden

in de laatste flessen.

We stegen op met 3,7 ton aan vloeibaar propaan.

We landden met 40 kilo.

Toen ik dat zag, heb ik mezelf iets beloofd.

Ik beloofde mezelf, dat de volgende tocht rond de wereld

zonder brandstof zou zijn,

onafhankelijk van fossiele bronnen,

om veilig te zijn,

zonder de bedreiging van de brandstofmeter.

Ik had geen idee hoe dat mogelijk zou zijn.

Ik dacht alleen, het is een droom en ik wil het doen.

En toen de capsule van mijn ballon tentoongesteld werd,

officieel in het Air and Space Museum in Washington,

naast het vliegtuig van Charles Lindbergh

naast Apollo 11, de Wright Brothers Flier

naast Chuck Yeager's 61,

Toen had ik echt een idee.

Ik dacht, de twintigste eeuw, dat was briljant.

Het maakte al die dingen mogelijk.

Maar het zal niet meer mogelijk zijn in de toekomst.

Het kost teveel energie. Het zal te duur zijn.

Het zal verboden worden

omdat we onze natuurlijke hulpbronnen moeten sparen

een paar decennia vanaf nu.

Hoe kunnen we de pioniersgeest

door laten gaan

met iets dat onafhankelijk is van fossiele energie?

Op dat moment begon het Solar Impulse project

echt vorm te krijgen

in mijn hoofd.

En ik denk dat het een aardige metafoor is

voor de 21e eeuw.

De pioniersgeest moet doorgaan, maar op een ander niveau.

Niet om de planeet of de ruimte te veroveren,

niet meer, dat is al gebeurd,

maar om de kwaliteit van leven te verbeteren.

Hoe kunnen we door het ijs van zekerheid breken,

om het meest ongeloofwaardige mogelijk te maken?

Wat vandaag compleet onmogelijk is:

te stoppen met onze afhankelijkheid van fossiele energie.

Als je zegt, we willen onafhankelijk zijn

van fossiele energie in onze wereld,

zullen mensen om je lachen, behalve hier,

waar gekke mensen worden uitgenodigd om te praten.

(Gelach)

Dus het idee is, dat als we rond de aarde vliegen

in een door zonne-energie aangedreven vliegtuig

waarbij absoluut geen brandstof verbruikt wordt,

niemand in de toekomst meer kan zeggen

dat het onmogelijk is

bij auto's, verwarmingssystemen,

computers, enzovoort.

Vliegtuigen op zonne-energie zijn niet nieuw.

Ze hebben in het verleden al gevlogen, maar zonder

opslagmogelijkheid, zonder accu's.

Ze hebben meer de limieten aangetoond

van hernieuwbare energiebronnen

dan het potentieel.

Als we het potentieel willen aantonen,

zullen we dag en nacht moeten vliegen.

Dat betekent dat de accu's gedurende de vlucht opgeladen worden,

zodat we de nacht op de accu's doorkomen,

en de volgende dag weer vliegen.

Dat bestaat al, bij radiografisch bestuurde

kleine vliegtuigjes, zonder piloten.

Maar het blijft een anekdote,

omdat het publiek zich er niet mee kan identificeren.

Ik denk dat er een piloot moet zijn

die met de universiteiten kan praten,

die kan praten met studenten,

met politici gedurende de vlucht,

en die het een echt menselijk avontuur kan maken.

Daarvoor is, jammer genoeg,

een spanwijdte van vier meter niet genoeg.

Je hebt 64 meter spanwijdte nodig.

64 meter spanwijdte kan een piloot en de accu's dragen,

het vliegt langzaam genoeg met aerodynamische efficiëntie.

Waarom? Omdat brandstof niet gemakkelijk te vervangen is.

Dat is zeker.

En met 200 vierkante meter zonnepanelen op ons vliegtuig,

kunnen we evenveel energie produceren

als 200 kleine gloeilampen gebruiken.

Dat is een kerstboom, een grote kerstboom.

Dus de vraag is hoe je een piloot rond de aarde kunt laten vliegen

met een vliegtuig dat evenveel

energie gebruikt als een flinke kerstboom?

Mensen zullen zeggen dat het onmogelijk is.

en dat is precies waarom we het gaan proberen.

We zijn het project begonnen met mijn collega André Borschberg,

zes jaar geleden.

Er werkt nu een team van 70 man aan.

We zijn door de fasen gegaan van simulatie, ontwerp,

berekeningen, en het voorbereiden van de constructie.

van het eerste prototype.

Dat hebben we na twee jaar werk bereikt.

Cockpit, propeller, motor.

Hier de romp, hij is zo licht.

Hij is niet door een kunstenaar ontworpen, maar het zou kunnen.

50 kilo voor de complete romp.

Een paar kilo meer voor de vleugelliggers,

Dit is de complete structuur van het vliegtuig.

Een maand geleden hebben we het onthuld.

U kunt zich niet voorstellen hoe het is voor een team

dat er zes jaar aan gewerkt heeft,

te laten zien dat het niet enkel een droom en een visie is,

maar dat het een echt vliegtuig is.

Een vliegtuig dat we eindelijk konden laten zien.

En wat is nu het doel?

Het doel is op te stijgen,

het einde van dit jaar de eerste testvlucht,

maar vooral volgend jaar, in de lente of zomer

op te stijgen, op eigen kracht,

zonder extra hulp, zonder een sleep,

om naar 9.000 meter te klimmen,

terwijl de accu's tegelijkertijd opladen,

de motor te laten lopen, en wanneer we de maximale hoogte bereiken,

we bij het begin van de avond zijn aangekomen.

En er is maar een doel, een maar,

het bereiken van de volgende zonsopkomst voordat de accu's leeg zijn.

(Gelach)

En dat is precies het symbool van onze wereld.

Als ons vliegtuig te zwaar is,

als de piloot energie verspilt,

zullen we de ochtend nooit halen.

En in onze wereld, als we blijven schenden,

onze energiebronnen verspillen,

als we dingen blijven bouwen die zoveel energie verbruiken

dat de meeste bedrijven bankroet zullen gaan,

zullen we de planeet nooit aan de volgende generatie doorgeven

zonder een groot probleem.

Dit vliegtuig is meer een symbool.

Ik denk niet dat er 200 man in gaat vliegen

in de komende jaren.

Maar toen Lindbergh de oceaan overstak

was de lading net voldoende

voor een persoon en wat brandstof.

en 20 jaar later zaten er 200 man

in ieder vliegtuig dat de oceaan overstak.

We moeten ergens beginnen

om een voorbeeld te stellen.

Een beetje zoals op deze foto.

Het is een schilderij van Magritte,

in een museum in Nederland waar ik zo van hou.

Het is een pijp en er staat: "Dit is geen pijp."

Dit is geen vliegtuig.

Het is een symbool van wat we kunnen bereiken

als we in het onmogelijke geloven,

als we een team hebben,

als we pioniersgeest hebben,

en helemaal als we begrijpen

dat alle zekerheden die we hebben,

overboord gegooid zouden moeten worden.

Wat mij erg bevalt is,

dat ik eerst dacht dat we rond de aarde moesten vliegen

zonder brandstof

zodat men de boodschap zou begrijpen.

We worden overal ter wereld uitgenodigd met André

om over het project te praten, over het symbool,

uitgenodigd door politici, uitgenodigd op energie forums,

om te laten zien dat het niet langer

ontzettend dom is

om te denken dat we zonder de afhankelijkheid

van fossiele energie.

Dus, door toespraken zoals deze vandaag,

door interviews, door bijeenkomsten,

is ons doel zoveel mogelijk mensen in ons team te krijgen.

Het succes zal niet komen

als we "alleen maar"

rond de aarde in een vliegtuig op zonne-energie vliegen.

Nee, het succes zal komen

als genoeg mensen gemotiveerd zijn

om precies hetzelfde in hun dagelijkse leven te doen,

energie besparen, voor hernieuwbaar kiezen.

En het is mogelijk. Met de technologie van vandaag

kunnen we tussen de 30 en 50 procent besparen

van de energie van een land in Europa,

en we kunnen de helft van de rest oplossen met hernieuwbare bronnen.

Dan blijft er maar 25 of 30 procent over

voor olie, gas, steenkool, nucleair, of wat dan ook.

Dat is acceptabel.

Daarom zijn alle mensen die geloven

in deze geest

welkom in dat team.

Je kunt naar Solarimpulse.com gaan en je aanmelden

om op de hoogte te blijven van wat we doen.

Maar meer nog, om advies te krijgen,

om commentaar te geven, om het woord te verspreiden

dat als het in de lucht mogelijk is

het natuurlijk op de grond ook kan.

En elke keer als we in de toekomst wat ijs hebben,

moeten we weten dat het leven prima zal zijn,

en een doorslaggevend succes,

als we onze angst voor het ijs opzij kunnen zetten,

als we door het obstakel heen gaan,

door het probleem gaan, om te zien wat er aan de andere kant is.

Dit doen wij aan onze kant.

Iedereen heeft zijn doel, zijn droom,

zijn visie.

De vraag die ik bij u laat is

welke ballast

wilt u overboord gooien?

Op welke hoogte wilt u

vliegen gedurende uw leven,

om het succes te krijgen dat u zich wenst,

om het punt te bereiken dat u na aan het hart ligt,

met het potentieel dat u heeft

en dat wat u echt kunt bereiken?

Omdat de meest hernieuwbare energie die we hebben

ons eigen potentieel is, onze eigen passie.

Ga ervoor, en ik wens u een voortreffelijk avontuur

onder de vleugels van de toekomst. Dank u.

(Applaus)