Ik heb veel geleerd over ballonvaren,
vooral aan het eind van de ballonvlucht
rond de wereld met Brian Jones.
Toen ik deze foto nam
was de ruit bevroren door de vochtigheid van de nacht.
En aan de andere kant was er de opkomende zon.
Dus aan de andere kant van het ijs
heb je het onbekende,
het niet voor de hand liggende,
het ongeziene,
voor de mensen die niet
door het ijs durven te gaan.
Er zijn zoveel mensen
die liever het ijs verdragen dat ze kennen
dan het risico nemen door het ijs te gaan
om te kijken wat er aan de andere kant is.
Dat is een van de belangrijkste problemen van onze samenleving.
We leren, misschien niet het beroemde TED publiek,
maar zoveel mensen leren
dat het onbekende, de twijfel,
de vraagtekens gevaarlijk zijn.
En dat we weerstand moeten bieden aan veranderingen.
We moeten alles onder controle houden.
Maar het onbekende is een deel van het leven.
En in die zin is ballonvaren een mooie metafoor.
Omdat we in een ballon, net als in het leven
in onvoorziene richtingen gaan.
We willen in een bepaalde richting gaan
maar de wind duwt ons in een andere richting, zoals in het leven.
Zolang we horizontaal vliegen,
tegen het leven, tegen de wind in,
tegen wat ons overkomt,
is het leven een nachtmerrie.
Hoe bestuur je een ballon?
Door te begrijpen dat de atmosfeer
uit verschillende lagen wind bestaat
die allemaal een andere richting hebben.
Dus als we onze richting willen veranderen
in het leven, of in een ballon,
moeten we van hoogte veranderen.
Van hoogte veranderen, in het leven,
betekent groeien naar een ander psychologisch, filosofisch,
spiritueel niveau.
Maar hoe doen we dat?
In ballonvaren of in het leven,
hoe veranderen we van hoogte?
Hoe komen we van de metafoor
tot iets praktischer dat we echt elke dag
kunnen toepassen?
In een ballon is dat gemakkelijk, we hebben ballast.
Als we de ballast overboord gooien, klimmen we.
Zand, water, alle apparatuur die we niet meer nodig hebben.
En ik denk dat het leven ook zo zou moeten zijn.
Wanneer mensen het over pioniersgeest hebben,
geloven ze vaak dat pioniers
de mensen zijn met nieuwe ideeën.
Dat is niet waar.
De pioniers zijn niet de mensen met nieuwe ideeën,
omdat nieuwe ideeën gemakkelijk te bedenken zijn.
We doen onze ogen een paar minuten dicht en we komen
allemaal met een hoop nieuwe ideeën.
Nee, de pionier is diegene die
een hoop ballast overboord durft te gooien.
Gewoontes, zekerheden,
overtuigingen, uitroeptekens,
paradigma's, dogma's
En als we in staat zijn om dat te doen,
wat gebeurt er dan?
Dan gaat het leven
niet meer in één rechte lijn in één richting
in één dimensie. Nee.
Dan bestaat het leven uit alle mogelijke lijnen
in alle richtingen
in drie dimensies.
En pioniersgeest is elke keer dat we onszelf
toestaan de verticale as te onderzoeken.
Natuurlijk niet zoals in de atmosfeer in de ballon,
maar in het leven zelf.
Onderzoek deze verticale as, dat betekent
onderzoek alle manieren om dingen anders te doen,
door verschillend gedrag, verschillende invalshoeken,
voor we de gewenste richting vinden.
Dat is erg praktisch.
Het kan in de politiek zijn.
Het kan in de spiritualiteit zijn.
Het kan in het milieu zijn.
in financiën, in het opvoeden van kinderen.
Ik geloof echt
dat het leven een groter avontuur wordt
als we politiek kunnen bedrijven
zonder de kloof tussen links en rechts.
Omdat we al die politieke dogma's overboord gooien.
Ik geloof echt dat we het milieu veel beter kunnen beschermen
als we het fundamentalisme
dat sommige groenen hadden, overboord gooien.
En dat we kunnen streven naar een veel hogere spiritualiteit
als we ons bevrijden van de religieuze dogma's
Het overboord gooien van ballast om onze richting te veranderen.
Dit zijn dus de dingen waarin ik zolang al heb geloofd.
Maar ik moest wel in een ballon rond de wereld
om uitgenodigd te worden.
(Gelach)
(Applaus)
Het is niet gemakkelijk te bepalen welke ballast weg moet
en welke hoogte te nemen. Soms hebben we
vrienden, familie of een psychiater nodig.
Bij ballonnen hebben we een weerman nodig,
zo een die de richting van elke windlaag berekent,
bij welke hoogte, om de ballonvaarder te helpen.
Soms is het erg tegenstrijdig.
Toen Brian Jones en ik rond de wereld vlogen,
vroeg de weerman ons op een dag
om zeer laag en erg langzaam te vliegen.
Toen we dat berekenden dachten we dat we het niet zouden halen,
rond de wereld, met die snelheid.
We gehoorzaamden niet. We vlogen veel hoger, met dubbele snelheid.
Ik was zo trots dat ik die straalstroom had gevonden
dat ik die weerman opriep,
en zei: "He man, vind je ons goede piloten hierboven?
We vliegen dubbel de snelheid die jij voorspelde."
Hij zei: "Niet doen. Ga meteen naar beneden
om vaart te verminderen."
En ik begon te redetwisten. Ik zei: "Dat ga ik niet doen.
We hebben niet voldoende gas om zo langzaam te vliegen."
En hij zei: "Ja, maar met dat lagedrukgebied aan je linkerkant
als je te snel vliegt, zul je binnen een paar uur
linksaf slaan en kom je op de Noordpool terecht."
(Gelach)
En toen vroeg hij me -
en dat zal ik mijn leven lang niet vergeten -
hij vroeg me: "Jij bent die goede piloot daarboven.
Wat wil je nou echt? Wil je erg snel
in de verkeerde richting, of langzaam in de goede?"
(Gelach)
(Applaus)
Daarom heb je nou weermannen nodig.
Daarom heb je mensen met een lange termijn visie nodig.
En dat ontbreekt er precies
aan de politieke visies van nu,
in de politieke regeringen.
We verbruiken, zoals u gehoord heeft,
zoveel energie
en we begrijpen niet dat een dergelijke niet-duurzame
manier van leven niet lang zal duren.
Dus we gingen naar beneden.
We vertraagden. En we maakten angstige momenten mee
omdat we geen idee hadden hoe dat kleine beetje gas
dat we in de ballon hadden
ons 45.000 kilometer ver kon brengen.
Maar we accepteerden dat we twijfels en angsten zouden hebben.
En hier begon het avontuur pas echt.
Toen we over de Sahara en India vlogen
was het een leuke vakantie.
We konden op elk moment landen en het met vliegtuig naar huis.
In het midden van de Pacifische Oceaan,
als je geen goede wind hebt, kun je niet landen,
kun je niet terug.
Dat is een crisis.
Op dat moment moet je wakker worden
van de automatische manier van denken.
Op dat moment moet je innerlijke
potentieel motiveren,
je creativiteit.
Dan gooi je alle ballast overboord,
alle zekerheden
om je aan de nieuwe situatie aan te passen.
En we veranderden ons vluchtplan compleet.
We veranderden onze strategie compleet.
En na 20 dagen landden we succesvol in Egypte.
Als ik u deze foto laat zien
is het niet om te vertellen hoe blij we waren.
maar om te laten zien hoe veel gas we over hadden
in de laatste flessen.
We stegen op met 3,7 ton aan vloeibaar propaan.
We landden met 40 kilo.
Toen ik dat zag, heb ik mezelf iets beloofd.
Ik beloofde mezelf, dat de volgende tocht rond de wereld
zonder brandstof zou zijn,
onafhankelijk van fossiele bronnen,
om veilig te zijn,
zonder de bedreiging van de brandstofmeter.
Ik had geen idee hoe dat mogelijk zou zijn.
Ik dacht alleen, het is een droom en ik wil het doen.
En toen de capsule van mijn ballon tentoongesteld werd,
officieel in het Air and Space Museum in Washington,
naast het vliegtuig van Charles Lindbergh
naast Apollo 11, de Wright Brothers Flier
naast Chuck Yeager's 61,
Toen had ik echt een idee.
Ik dacht, de twintigste eeuw, dat was briljant.
Het maakte al die dingen mogelijk.
Maar het zal niet meer mogelijk zijn in de toekomst.
Het kost teveel energie. Het zal te duur zijn.
Het zal verboden worden
omdat we onze natuurlijke hulpbronnen moeten sparen
een paar decennia vanaf nu.
Hoe kunnen we de pioniersgeest
door laten gaan
met iets dat onafhankelijk is van fossiele energie?
Op dat moment begon het Solar Impulse project
echt vorm te krijgen
in mijn hoofd.
En ik denk dat het een aardige metafoor is
voor de 21e eeuw.
De pioniersgeest moet doorgaan, maar op een ander niveau.
Niet om de planeet of de ruimte te veroveren,
niet meer, dat is al gebeurd,
maar om de kwaliteit van leven te verbeteren.
Hoe kunnen we door het ijs van zekerheid breken,
om het meest ongeloofwaardige mogelijk te maken?
Wat vandaag compleet onmogelijk is:
te stoppen met onze afhankelijkheid van fossiele energie.
Als je zegt, we willen onafhankelijk zijn
van fossiele energie in onze wereld,
zullen mensen om je lachen, behalve hier,
waar gekke mensen worden uitgenodigd om te praten.
(Gelach)
Dus het idee is, dat als we rond de aarde vliegen
in een door zonne-energie aangedreven vliegtuig
waarbij absoluut geen brandstof verbruikt wordt,
niemand in de toekomst meer kan zeggen
dat het onmogelijk is
bij auto's, verwarmingssystemen,
computers, enzovoort.
Vliegtuigen op zonne-energie zijn niet nieuw.
Ze hebben in het verleden al gevlogen, maar zonder
opslagmogelijkheid, zonder accu's.
Ze hebben meer de limieten aangetoond
van hernieuwbare energiebronnen
dan het potentieel.
Als we het potentieel willen aantonen,
zullen we dag en nacht moeten vliegen.
Dat betekent dat de accu's gedurende de vlucht opgeladen worden,
zodat we de nacht op de accu's doorkomen,
en de volgende dag weer vliegen.
Dat bestaat al, bij radiografisch bestuurde
kleine vliegtuigjes, zonder piloten.
Maar het blijft een anekdote,
omdat het publiek zich er niet mee kan identificeren.
Ik denk dat er een piloot moet zijn
die met de universiteiten kan praten,
die kan praten met studenten,
met politici gedurende de vlucht,
en die het een echt menselijk avontuur kan maken.
Daarvoor is, jammer genoeg,
een spanwijdte van vier meter niet genoeg.
Je hebt 64 meter spanwijdte nodig.
64 meter spanwijdte kan een piloot en de accu's dragen,
het vliegt langzaam genoeg met aerodynamische efficiëntie.
Waarom? Omdat brandstof niet gemakkelijk te vervangen is.
Dat is zeker.
En met 200 vierkante meter zonnepanelen op ons vliegtuig,
kunnen we evenveel energie produceren
als 200 kleine gloeilampen gebruiken.
Dat is een kerstboom, een grote kerstboom.
Dus de vraag is hoe je een piloot rond de aarde kunt laten vliegen
met een vliegtuig dat evenveel
energie gebruikt als een flinke kerstboom?
Mensen zullen zeggen dat het onmogelijk is.
en dat is precies waarom we het gaan proberen.
We zijn het project begonnen met mijn collega André Borschberg,
zes jaar geleden.
Er werkt nu een team van 70 man aan.
We zijn door de fasen gegaan van simulatie, ontwerp,
berekeningen, en het voorbereiden van de constructie.
van het eerste prototype.
Dat hebben we na twee jaar werk bereikt.
Cockpit, propeller, motor.
Hier de romp, hij is zo licht.
Hij is niet door een kunstenaar ontworpen, maar het zou kunnen.
50 kilo voor de complete romp.
Een paar kilo meer voor de vleugelliggers,
Dit is de complete structuur van het vliegtuig.
Een maand geleden hebben we het onthuld.
U kunt zich niet voorstellen hoe het is voor een team
dat er zes jaar aan gewerkt heeft,
te laten zien dat het niet enkel een droom en een visie is,
maar dat het een echt vliegtuig is.
Een vliegtuig dat we eindelijk konden laten zien.
En wat is nu het doel?
Het doel is op te stijgen,
het einde van dit jaar de eerste testvlucht,
maar vooral volgend jaar, in de lente of zomer
op te stijgen, op eigen kracht,
zonder extra hulp, zonder een sleep,
om naar 9.000 meter te klimmen,
terwijl de accu's tegelijkertijd opladen,
de motor te laten lopen, en wanneer we de maximale hoogte bereiken,
we bij het begin van de avond zijn aangekomen.
En er is maar een doel, een maar,
het bereiken van de volgende zonsopkomst voordat de accu's leeg zijn.
(Gelach)
En dat is precies het symbool van onze wereld.
Als ons vliegtuig te zwaar is,
als de piloot energie verspilt,
zullen we de ochtend nooit halen.
En in onze wereld, als we blijven schenden,
onze energiebronnen verspillen,
als we dingen blijven bouwen die zoveel energie verbruiken
dat de meeste bedrijven bankroet zullen gaan,
zullen we de planeet nooit aan de volgende generatie doorgeven
zonder een groot probleem.
Dit vliegtuig is meer een symbool.
Ik denk niet dat er 200 man in gaat vliegen
in de komende jaren.
Maar toen Lindbergh de oceaan overstak
was de lading net voldoende
voor een persoon en wat brandstof.
en 20 jaar later zaten er 200 man
in ieder vliegtuig dat de oceaan overstak.
We moeten ergens beginnen
om een voorbeeld te stellen.
Een beetje zoals op deze foto.
Het is een schilderij van Magritte,
in een museum in Nederland waar ik zo van hou.
Het is een pijp en er staat: "Dit is geen pijp."
Dit is geen vliegtuig.
Het is een symbool van wat we kunnen bereiken
als we in het onmogelijke geloven,
als we een team hebben,
als we pioniersgeest hebben,
en helemaal als we begrijpen
dat alle zekerheden die we hebben,
overboord gegooid zouden moeten worden.
Wat mij erg bevalt is,
dat ik eerst dacht dat we rond de aarde moesten vliegen
zonder brandstof
zodat men de boodschap zou begrijpen.
We worden overal ter wereld uitgenodigd met André
om over het project te praten, over het symbool,
uitgenodigd door politici, uitgenodigd op energie forums,
om te laten zien dat het niet langer
ontzettend dom is
om te denken dat we zonder de afhankelijkheid
van fossiele energie.
Dus, door toespraken zoals deze vandaag,
door interviews, door bijeenkomsten,
is ons doel zoveel mogelijk mensen in ons team te krijgen.
Het succes zal niet komen
als we "alleen maar"
rond de aarde in een vliegtuig op zonne-energie vliegen.
Nee, het succes zal komen
als genoeg mensen gemotiveerd zijn
om precies hetzelfde in hun dagelijkse leven te doen,
energie besparen, voor hernieuwbaar kiezen.
En het is mogelijk. Met de technologie van vandaag
kunnen we tussen de 30 en 50 procent besparen
van de energie van een land in Europa,
en we kunnen de helft van de rest oplossen met hernieuwbare bronnen.
Dan blijft er maar 25 of 30 procent over
voor olie, gas, steenkool, nucleair, of wat dan ook.
Dat is acceptabel.
Daarom zijn alle mensen die geloven
in deze geest
welkom in dat team.
Je kunt naar Solarimpulse.com gaan en je aanmelden
om op de hoogte te blijven van wat we doen.
Maar meer nog, om advies te krijgen,
om commentaar te geven, om het woord te verspreiden
dat als het in de lucht mogelijk is
het natuurlijk op de grond ook kan.
En elke keer als we in de toekomst wat ijs hebben,
moeten we weten dat het leven prima zal zijn,
en een doorslaggevend succes,
als we onze angst voor het ijs opzij kunnen zetten,
als we door het obstakel heen gaan,
door het probleem gaan, om te zien wat er aan de andere kant is.
Dit doen wij aan onze kant.
Iedereen heeft zijn doel, zijn droom,
zijn visie.
De vraag die ik bij u laat is
welke ballast
wilt u overboord gooien?
Op welke hoogte wilt u
vliegen gedurende uw leven,
om het succes te krijgen dat u zich wenst,
om het punt te bereiken dat u na aan het hart ligt,
met het potentieel dat u heeft
en dat wat u echt kunt bereiken?
Omdat de meest hernieuwbare energie die we hebben
ons eigen potentieel is, onze eigen passie.
Ga ervoor, en ik wens u een voortreffelijk avontuur
onder de vleugels van de toekomst. Dank u.
(Applaus)