Luchita Hurtado: Here I Am | Art21 "Extended Play"

[Luchita Hurtado: Narito ako.]

[LALAKI] O, andyan ka pala.

Ok, eto na!

[HURTADO] Kamusta!

Nakakatuwa na makita ka muli.

heto ako.

[BABAE] Ikaw ay kabunyian.

[LAHAT TUMATAWA]

[PALAKPAKAN]

[BABAESA LABAS NG PUTING TABING] ngayong gabi pinagdiriwang natin ang makasaysayang sandali ng Serpentine Galleries.

pinagdiriwang natin ang makasaysayang sandali para sa ating artista.

Si Luchita Hurtado ay nalalapit ng isang taon sa kanyang ika-isang daan kaarawan.

nararapat na mag palakpakan tayo.

[PALAKPAKAN]

ang matagumpay na trabaho niya ay tumukoy sa natatanging pagtingin sa mundo.

mensahe gaya ng "Pagdating sa kapaligiran, walang pagtataguan."

[HURTADO] Tama!

BABAE] Ito ay kanyang unang solo eksibihisyon--

sa isang publikung institusyon, sa katunayan.

ito rin ang unang pagkakataon na ipakita

ang isang daang kuwadro ng hindi pangkaraniwang artista.

na pinangalanan ng "Time" magazine's

isang daang pinaka-impluwensyang tao ng 2019 [PALAKPAKAN]

[John Mullican, anak ni Luchita]

[Matt Mullican, anak ni Luchita]

[HURTADO] Ok.

Itong mga larawang pagsilang na ipininta ay masayang gawin.

Ang pagiging-ina ay puno ng kahanga-hanga at kamangha-manghang sandali.

ano ang maari mo'ng gawin sa isang kalangitan at pusod..

--[TAGAPAKINAYAM] ano pakiramdam mo rito?

--[HURTADO] Gusto ko.

-Gusto ko.

Ang maligayang pakiramdam pag may bagong sanggol.

Ito ay kagalakan na di mapapaliwanag,

di kayang bigkasin.

kailangan mo ito na amuyin,

kailangan ito ay kinabubuhay mo,

inaalam ito.

--Ok yun lang.

--Oo, tapos na!

[TAWANAN]

Ang mga mahalagang bagay ay hindi pera.

Ang mga mahalagang bagay ay ang parte'na hayop sa atin.

namumuhay tayo sa limitadong mundo,

tayo ay nagtatapos nito sa sistematikong paraan.

Dapat tayong mabahala.

Dumating ako sa Amerika nung walong taong gulang ako.

Bago noon, nakatira ako sa Venezuela-

sa labas ng Caracas.

Gustong gusto ko ang disenyo ng mga pak-pak nga paruparo.

Sa tropiko, may mga kagilas-gilas na paruparo.

pinerdible ko ito sa pader

yung parusa na ginawa ko sa mga paruparo,

ay naiisip ko ngayon.

[JACOB SAMUEL] gusto mo ilagay ko dito ang numero?

[HURTADO] mga numero, oo.

[SAMUEL] ito ay magsisilbing katunayan (artist proof)

Ilalagay ko lang "A.P."

tapost ilagay natin ang iyong "L.H." dito.

[Jacob Samuel, Master Imprentador]

OK, nagsimula na kami.

Nag lagay kami ng apat na aquatints,

ito ay para sa una.

Ito naman ay para sa ipapakita sa Serpentine London.

at ito'ng tatlo ay para sa galerya.

nakakatuwa maka-trabaho si Luchita

dahil ito ay parte ng kasaysayan.

naka-trabaho na din ang ibang mga artista mula sa kanyang henerasyon..

[HURTADO] Malayo na narating ko.

kaya, talaga ang bubuo sa circulo para sa akin.

[HURTADO] Ang pangalan na kinalakihan ko ay Garcia-Rodriguez.

Ito ay parang tipiko na "Smith Jones."

Nagpasya ako na hindi ito tama.

Pinili ko, ang pangalan ng lola ko sa nanay ko.

"Hurtado," hindi "Garcia-Rodriguez."

Sa New York, nakatira ako sa (uptown).

Pinili ko mag high school sa downtown.

Akala ng nanay ko ay nag aaral ako ng pag-disenyo ng damit.

pero hindi.

Ako ay lumilikha ng sining.

Si Man Ray ang kumuha nyan.

at dito, kita mo, si Lee.

Kinasal ako kay Lee Mullican at may dalawa kaming lalaking anak.

John at Matt.

ito ay nangangailangan ng matinding sigla,

ang buhay ng isang magulang

at buhay ng isang artist,

nagtatrabaho at nagsisikap para mabuhay.

Ang ipinipinta ko na mahalaga, ginagawa ko sa gabi,

pagtulog na lahat.

[RYAN GOOD, STUDIO DIRECTOR]
matagal ako na nagtrabaho kay Matt dati.

At magkakilala na kami.

nung dumating sila dito, nag-sama kami madalas.

nagpupunta kami sa paaralang pambata.

sa merkado nga magsasaka para mananghalian.

[HURTADO] At naging kaibigan ko sya.

naging malapit.

Ikaw ang dumiskubre sa akin!

[GOOD] Nung una ko nahanap ang mga trabaho nya

mula pitumpung taon ng kanyang trabaho.

Alam ko agad na may kakaibang kahusayan ito.

Nung tumutulong ako sa pag ayos ng ari-arian ni Lee.

Naumpisa ko makita ang lumang estudyo ni Lee.

marami ay walang pirma.

Siguro isa sa dalawampu i may naka markang "L.H."

Madalas nya bingao ang kanyang istilo.

nakakawili itong elemento ng kanyang trabaho

inabot siguro ng isang taon mula dalawang taon

para makahanap ng taong gustong gawin ito'ng proyekto.

napadpad kay Hans Ulrich Obrist ang trabaho.

[Hans Ulrich Obrist, Artistic Director]

Na-alala ko gusto nya bumisita kay Luchita.

Mula noon nagbago ang lahat.

Gulat sya at natutuwa na natili ang mga gawa nya.

Naisip ko, akala nya siguro ito ay mga nawala na lang.

Gumagawa sya ng bagong trabaho halos araw-araw.

Kaya palaging may bago.

Ang bago nyang trabaho ay marubdob para sa kanya.

[HURTADO] ako ay senswal.

Gusto ko ang mga pang-amoy at panlasa.

mahilig ako sa prutas, kita mo.

Ang relihiyon ay puno ng prutas.

[TAWANAN]

Ang mansanas ay nangangahulugang higit sa mansanas!

Yung mga (self portraits) ay tunay na nagpa-mangha sa akin.

Meron isang may sumisilip na ilaw mula sa pinto.

nawasakan ko na ito lahat ang meron ako sa mundo,

ay ang aking sarili.

Ako ay ako

dahil ginagawa ko ang gusto ko,

at hindi ang dinidikta sa akin.

Sa akin mga panaginip, Kasama ko muli si Lee,

na matagal nang pumanaw,

at ang mga anak ko ay maliliit muli,

at ako ay namumuhay sa nakaraan.

[Humuni-huni ang ibon]

Malapit sa Museo ng (Natural History)

naalala ko sa kabilang daan, sa parke

may mga balahibo ng ibon sa lupa,

Nagsimula kami ni Matt kolektahin ito.

Sinuot namin ang mga balahibo ng ibon.

Nilagay namin sa buhok.

Tuwang-tuwa kami sa panahon na ito ng aming buhay.

lahat tayo ay nandito sa planeta na ito,

at lahat tayo ay may kaugnayan.

Pinakamalapit natin kaugnay ay ang puno.

,kasi humihinga sila at nilalanghap natin.

Ito na yun!

maging kasama ng mga puno ay kamangha-mangha

ito ay kasiyahan sa buhay-

ang kagalakan na mabuhay.