Οικολογία εξ αέρος

Από τι είναι στ' αλήθεια φτιαγμένα τα δάση μας; Από τον αέρα, ο οικολόγος Γκρεγκ Άσνερ χρησιμοποιεί έναν φασματογράφο και λέιζερ υψηλής ισχύος για να χαρτογραφήσει τη φύση με σχολαστική καλειδοσκοπική τρισδιάστατη λεπτομέρεια --α υτό που εκείνος ονομάζει «ένα πολύ υψηλής τεχνολογίας λογιστικό σύστημα» άνθρακα. Σε αυτήν την γοητευτική ομιλία, ο Άσνερ δίνει ένα καθαρό μήνυμα: Για να σώσουμε τα οικοσυστήματά μας, χρειαζόμαστε περισσότερα δεδομένα, συγκεντρωμένα με νέους τρόπους.

Η τεχνολογία μπορεί να αλλάξει
την αντίληψή μας για τη φύση.

Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση των λιονταριών.

Για αιώνες, λέγεται πως τα θηλυκά λιοντάρια

κάνουν όλο το κυνήγι έξω στην ανοιχτή σαβάνα

και τ' αρσενικά λιοντάρια δεν κάνουν τίποτα
μέχρι την ώρα του γεύματος.

Το έχετε ακούσει και εσείς, το ξέρω.

Πρόσφατα, ηγήθηκα μιας εκστρατείας
εναέριας χαρτογράφησης

στο Εθνικό Πάρκο Κρούγκερ στη Νότια Αφρική.

Οι συνάδελφοί μας έβαλαν κολάρα εντοπισμού GPS

σε αρσενικά και θηλυκά λιοντάρια

και χαρτογραφήσαμε
την κυνηγετική συμπεριφορά τους

εξ αέρος.

Κάτω αριστερά φαίνεται ένα λιοντάρι που προσεγγίζει

ένα κοπάδι αντιλόπες για εξολόθρευση

και δεξιά φαίνεται αυτό που ονομάζω

οπτικό πεδίο του λιονταριού.

Τόσο μακριά μπορεί να δει το λιοντάρι
σε όλες τις κατευθύνσεις

μέχρι η θέα του/της να παρεμποδιστεί
από βλάστηση.

Αυτό που βρήκαμε

είναι πως τα αρσενικά λιοντάρια
δεν είναι οι τεμπέληδες κυνηγοί

που θεωρούσαμε πως είναι.

Απλά χρησιμοποιούν διαφορετική στρατηγική.

Ενώ τα θηλυκά λιοντάρια κυνηγούν

στην ανοιχτή σαβάνα

σε μεγάλες αποστάσεις,
συνήθως κατά τη διάρκεια της ημέρας,

τα αρσενικά λιοντάρια
χρησιμοποιούν στρατηγική ενέδρας

σε πυκνή βλάστηση και συχνά τη νύχτα.

Αυτή η προβολή δείχνει
τα πραγματικά κυνηγετικά οπτικά πεδία

αρσενικών λιονταριών αριστερά

και θηλυκών δεξιά.

Κόκκινα και πιο σκούρα χρώματα δείχνουν
πιο πυκνή βλάστηση

και το λευκό είναι ανοιχτοί χώροι.

Αυτό είναι το οπτικό πεδίο στην κυριολεξία
στο επίπεδο του ματιού

θηλυκών κι αρσενικών λιονταριών
την ώρα που κυνηγούν.

Ξαφνικά, καταλαβαίνεις επακριβώς

τις εξαιρετικά τρομακτικές συνθήκες
κάτω απ' τις οποίες

τα αρσενικά λιοντάρια κάνουν το κυνήγι τους.

Αναφέρω αυτό το παράδειγμα για αρχή,

επειδή τονίζει πόσα λίγα γνωρίζουμε για τη φύση.

Έχει γίνει πολλή δουλειά μέχρι στιγμής

για την επιβράδυνση των απωλειών μας
σε τροπικά δάση

και χάνουμε τα δάση μας με γοργό ρυθμό,

όπως φαίνεται με κόκκινο στη διαφάνεια.

Το βρίσκω ειρωνικό ότι κάνουμε τόσα πολλά,

ενώ αυτές οι περιοχές
είναι σχετικά άγνωστες στην επιστήμη.

Πώς μπορούμε να σώσουμε
αυτό που δεν καταλαβαίνουμε;

Είμαι παγκόσμιος οικολόγος και εξερευνητής της Γης

με υπόβαθρο στη φυσική και τη χημεία

και τη βιολογία και πολλά άλλα βαρετά αντικείμενα,

αλλά πάνω απ' όλα, έχω μανία με όσα δε γνωρίζουμε

για τον πλανήτη μας.

Γι' αυτό, δημιούργησα αυτό,

το Εναέριο Παρατηρητήριο Κάρνεγκι ή CAO.

Μπορεί να φαίνεται σαν αεροπλάνο
με φανταχτερό βάψιμο

αλλά το φόρτωσα με περισσότερα από 1.000 κιλά

αισθητήρες υψηλής τεχνολογίας, υπολογιστές

και πολύ ενθουσιώδες προσωπικό

γεοεπιστημόνων και πιλότων.

Δυο απ' τα όργανά μας είναι μοναδικά:

το ένα ονομάζεται απεικονιστικός φασματογράφος

που μπορεί να μετρήσει τη χημική σύσταση

των φυτών καθώς πετάμε από πάνω τους.

Ένα άλλο είναι μια σειρά από λέιζερ,

πολύ υψηλής ισχύος λέιζερ,

που βγαίνουν απ' το κάτω μέρος του αεροπλάνου,

και σαρώνουν το οικοσύστημα

και το υπολογίζουν
σχεδόν 500.000 φορές το δευτερόλεπτο

σε τρισδιάστατη υψηλή ανάλυση.

Εδώ έχουμε μια απεικόνιση
της Γέφυρας Γκόλντεν Γκέιτ

στο Σαν Φρανσίσκο, όχι μακριά απ' όπου μένω.

Αν και πετάξαμε ακριβώς πάνω απ' τη γέφυρα,

την απεικονίσαμε τρισδιάστατα,
συλλάβαμε το χρώμα της

σε λίγα δευτερόλεπτα μόνο.

Αλλά η πραγματική δύναμη του παρατηρητηρίου CAO

είναι η δυνατότητά του να συλλάβει
τα πραγματικά δομικά στοιχεία

των οικοσυστημάτων.

Αυτό είναι μια μικρή πόλη στον Αμαζόνιο,

που απεικονίστηκε με το CAO.

Μπορούμε να τεμαχίσουμε τα δεδομένα μας

και να δούμε, για παράδειγμα, την τρισδιάστατη δομή

της βλάστησης και των κτιρίων,

ή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε
τις χημικές πληροφορίες

για να καταλάβουμε πραγματικά
πόσο γρήγορα αναπτύσσονται τα φυτά

καθώς πετάμε από πάνω τους.

Τα πιο έντονα ροζ είναι τα φυτά ταχύτερης ανάπτυξης.

Μπορούμε να δούμε τη βιοποικιλότητα με τρόπους

που ποτέ δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε.

Έτσι μπορεί να φαίνεται ένα τροπικό δάσος

καθώς πετάτε από πάνω του με ένα αερόστατο.

Έτσι βλέπουμε ένα τροπικό δάσος,

σε καλειδοσκοπικό χρωματισμό που μας λέει

πως υπάρχουν πολλά είδη που ζουν μαζί.

Αλλά πρέπει να θυμάστε πως αυτά τα δέντρα

είναι κυριολεκτικά μεγαλύτερα από φάλαινες

κι αυτό σημαίνει πως είναι αδύνατο να τα κατανοήσουμε

μόνο με το να περπατάμε στο έδαφος από κάτω τους.

Έτσι η απεικόνισή μας είναι τρισδιάστατη,
είναι χημική, είναι βιολογική

κι αυτό μας λέει όχι μόνο τα είδη

που ζουν στην κομοστέγη,

αλλά μας δίνει πολλές πληροφορίες

για τα υπόλοιπα είδη
που κατοικούν στο τροπικό δάσος.

Έχω δημιουργήσει το παρατηρητήριο CAO

προκειμένου ν' απαντήσω
σε ερωτήσεις που έχουν αποδειχθεί

εξαιρετικά δύσκολες να απαντηθούν
από κάθε άλλη οπτική γωνία,

όπως από το έδαφος
ή από δορυφορικούς ανιχνευτές.

Θέλω να μοιραστώ τρεις
από αυτές τις ερωτήσεις μαζί σας σήμερα.

Η πρώτη ερώτηση είναι:

«Πώς διαχειριζόμαστε τα ανθρακικά μας αποθέματα

στα τροπικά δάση;»

Τα τροπικά δάση περιέχουν
μια τεράστια ποσότητα άνθρακα στα δέντρα

και χρειάζεται να διατηρήσουμε
τον άνθρακα στα δάση αυτά

αν πρόκειται να αποφύγουμε
περισσότερη υπερθέρμανση του πλανήτη.

Δυστυχώς, οι παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα

από την αποψίλωση

ισούνται πλέον με τον τομέα παγκοσμίων μεταφορών,

δηλαδή, όλα τα πλοία, αεροπλάνα, τρένα
και αυτοκίνητα σε συνδυασμό.

Είναι κατανοητό ότι οι διαπραγματευτές πολιτικής

εργάζονται σκληρά
για την ελάττωση της αποψίλωσης των δασών,

αλλά το κάνουν σε τοπία

ελάχιστα γνωστά στην επιστήμη.

Εάν δεν ξέρετε πού ακριβώς είναι ο άνθρακας,

λεπτομερώς, πώς μπορείτε να ξέρετε τι χάνετε;

Βασικά, χρειαζόμαστε
ένα λογιστικό σύστημα υψηλής τεχνολογίας.

Με το σύστημά μας, είμαστε σε θέση
να δούμε τα αποθέματα άνθρακα

των τροπικών δασών με απόλυτη λεπτομέρεια.

Το κόκκινο δείχνει, προφανώς,
κλειστή κομοστέγη τροπικού δάσους

και στη συνέχεια βλέπετε
την κοπή σε καλούπι,

ή την κοπή του δάσους σε κίτρινα και πράσινα.

Είναι σαν να κόβεις τούρτα, μόνο που αυτή η τούρτα

έχει ύψος φάλαινας.

Κι όμως, μπορούμε να εστιάσουμε
και να δούμε το δάσος

και τα δέντρα, ταυτόχρονα.

Κι αυτό που είναι εκπληκτικό, αν και πετάξαμε

πολύ ψηλά πάνω από αυτό το δάσος,

αργότερα σε ανάλυση, μπορούμε να μπούμε

και πραγματικά να βιώσουμε τις κορυφές των δέντρων,

φύλλο με φύλλο, κλαδί με κλαδί,

ακριβώς όπως τα άλλα είδη
που ζουν σε αυτό το δάσος

τα βιώνουν μαζί με τα ίδια τα δέντρα.

Χρησιμοποιούμε την τεχνολογία να εξερευνήσουμε

και να βγάλουμε
τους πρώτους γεωγραφικούς χάρτες άνθρακα

σε υψηλή ανάλυση

που απεικονίζουν μακρινούς τόπους όπως η Κοιλάδα του Αμαζονίου

κι όχι τόσο μακρινούς τόπους
όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες

και η Κεντρική Αμερική.

Θα σας κάνω μια υψηλής ανάλυσης,
πρωτόγνωρη περιήγηση

στα τοπία άνθρακα του Περού
και μετά του Παναμά.

Τα χρώματα θα περνάνε από κόκκινο σε μπλε.

Το κόκκινο είναι
εξαιρετικά υψηλά αποθέματα άνθρακα,

τα μεγαλύτερα δάση-μητροπόλεις
που μπορείτε να φανταστείτε

και το μπλε είναι πολύ χαμηλά
αποθέματα άνθρακα.

Να σας πω, το Περού είναι ένας καταπληκτικός τόπος,

εντελώς άγνωστος
ως προς τη γεωγραφία του άνθρακα

μέχρι σήμερα.

Μπορούμε να φτάσουμε αεροπορικά
σε αυτήν την περιοχή του βόρειου Περού

και να δούμε τα υψηλά αποθέματα άνθρακα
με κόκκινο χρώμα

και τον Αμαζόνιο ποταμό και την πλημμυρική πεδιάδα

να τα διασχίζουν.

Μπορούμε να πάμε σε μια περιοχή
ολοσχερούς καταστροφής

που προκάλεσε η αποψίλωση, με μπλε,

και τον ιό της αποψίλωσης
που απλώνεται με πορτοκαλί χρώμα.

Επίσης μπορούμε να πετάξουμε στις Νότιες Άνδεις

να δούμε τη δεντροστοιχία και να δούμε ακριβώς πώς

καταλήγει η γεωγραφία του άνθρακα

όπως ανεβαίνουμε στο ορεινό σύστημα.

Και μπορούμε να πάμε στον μεγαλύτερο βάλτο
στον δυτικό Αμαζόνιο.

Είναι ένας υδάτινος ονειρικός κόσμος

παρόμοιος με το «Άβαταρ» του Τζιμ Κάμερον.

Μπορούμε να πάμε σε μια
από τις μικρότερες τροπικές χώρες,

τον Παναμά, και να δούμε επίσης μια τεράστια σειρά

παραλλαγών του άνθρακα,

από υψηλή περιεκτικότητα, με κόκκινο,
σε χαμηλή, με μπλε.

Δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος του άνθρακα
χάνεται στα πεδινά,

αλλά αυτό που βλέπετε να έχει απομείνει,

όσον αφορά τα υψηλά αποθέματα άνθρακα
με πράσινα και κόκκινα,

είναι ο άνθραπας που βρίσκεται στα βουνά.

Μια ενδιαφέρουσα εξαίρεση σε αυτό

είναι ακριβώς στη μέση της οθόνης σας.

Βλέπετε την ουδέτερη ζώνη
κοντά στη Διώρυγα του Παναμά.

Είναι με κόκκινα και κίτρινα.

Οι αρχές του καναλιού χρησιμοποιούν δύναμη

για να προστατέψουν τη λεκάνη απορροής τους
και το παγκόσμιο εμπόριο.

Αυτό το είδος της χαρτογράφησης του άνθρακα

έχει μεταμορφώσει
την προστασία του περιβάλλοντος

και την πολιτική ανάπτυξης των πόρων.

Πραγματικά προωθεί την ικανότητά μας
να σώσουμε τα δάση

και να περιορίσουμε την κλιματική αλλαγή.

Το δεύτερο ερώτημά μου: «Πώς προετοιμαζόμαστε
για την κλιματική αλλαγή

σε έναν τόπο όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου;»

Επιτρέψτε μου να σας πω, περνώ πολύ χρόνο

σε αυτούς τους τόπους
και βλέπουμε το κλίμα ν' αλλάζει ήδη.

Αυξάνονται οι θερμοκρασίες

και αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι
πως έχουμε πολλή ξηρασία,

επαναλαμβανόμενες ξηρασίες.

Εδώ εμφανίζεται η μεγάλη ξηρασία του 2010

με κόκκινο, σε μια περιοχή
περίπου στο μέγεθος της Δυτικής Ευρώπης.

Ο Αμαζόνιος ήταν τόσο ξηρός το 2010

που ακόμη και το κύριο στέλεχος
του ίδιου του ποταμού Αμαζονίου

στέρεψε μερικώς, όπως βλέπετε στη φωτογραφία

στο κάτω τμήμα της διαφάνειας.

Αυτό που βρήκαμε είναι ότι,
σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές,

αυτές οι ξηρασίες έχουν μεγάλη αρνητική επίδραση

στα τροπικά δάση.

Για παράδειγμα, με κόκκινο βλέπουμε
όλα τα νεκρά δέντρα

που επλήγησαν από θνησιμότητα
μετά την ξηρασία του 2010.

Αυτή η περιοχή τυγχάνει να είναι στα σύνορα

του Περού και της Βραζιλίας,

εντελώς ανεξερεύνητη,

σχεδόν εντελώς άγνωστη επιστημονικά.

Έτσι αυτό που σκεφτόμαστε, ως γεωεπιστήμονες,

είναι ότι τα είδη θα πρέπει να μεταναστεύσουν

με την αλλαγή του κλίματος
από την ανατολή, τη Βραζιλία

πέρα για πέρα δυτικά, στις Άνδεις

και πάνω προς τα βουνά

ώστε να ελαχιστοποιήσουν
την έκθεσή τους στην κλιματική αλλαγή.

Ένα από τα προβλήματα με αυτό είναι ότι οι άνθρωποι

αποσυναρμολογούν τον Δυτικό Αμαζόνιο
καθώς μιλάμε.

Κοιτάξτε αυτή την βαθιά πληγή των 100 χιλιομέτρων

μέσα στο δάσος που δημιουργήθηκε
από χρυσωρύχους.

Βλέπετε το δάσος με πράσινο, τρισδιάστατα

και βλέπετε τις επιπτώσεις της χρυσωρυχείας

κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.

Τα είδη δεν έχουν πού να μεταναστεύσουν
σε ένα σύστημα όπως αυτό, προφανώς.

Εάν δεν έχετε πάει στον Αμαζόνιο, πρέπει να πάτε.

Είναι μια καταπληκτική εμπειρία κάθε φορά,

δεν έχει σημασία πού θα πάτε.

Πιθανώς θα τον δείτε έτσι, από το ποτάμι.

Αλλά συμβαίνει πολλές φορές

οι ποταμοί να αποκρύπτουν τι πραγματικά συμβαίνει

μέσα στο ίδιο το δάσος.

Πετάξαμε πάνω από το ίδιο ποτάμι,

απεικονίσαμε το σύστημα τρισδιάστατα.

Το δάσος είναι στα αριστερά.

Στη συνέχεια μπορούμε
να αφαιρέσουμε ψηφιακά το δάσος

και να δούμε τι συμβαίνει κάτω από την κομοστέγη.

Και σε αυτή την περίπτωση,
βρήκαμε δραστηριότητα εξώρυξης χρυσού,

όλη παράνομη,

που λαβαίνει χώρα μακριά από την όχθη του ποταμού,

όπως θα δείτε σε αυτούς τους παράξενους κρατήρες

που εμφανίζονται στην οθόνη σας στα δεξιά.

Μην ανησυχείτε, συνεργαζόμαστε με τις αρχές

για να τακτοποιήσουμε αυτό και πολλά άλλα προβλήματα

στην περιοχή.

Ώστε για να καταρτίσουμε ένα σχέδιο προστασίας

για τους μοναδικούς, σημαντικούς αυτούς διαδρόμους

όπως ο Δυτικός Αμαζόνιος
και ο διάδρόμος Άνδεις Αμαζόνιος,

πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε

γεωγραφικά σαφή σχέδια τώρα.

Πώς το κάνουμε αυτό αν δεν γνωρίζουμε
τη γεωγραφία της βιοποικιλότητας στην περιοχή,

αν είναι τόσο άγνωστη στην επιστήμη;

Λοιπόν, αυτό που κάνουμε είναι να χρησιμοποιούμε

τη φασματοσκοπία
του CAO που δημιουργείται με τα λέιζερ

για να χαρτογραφήσουμε για πρώτη φορά
τη βιοποικιλότητα

του τροπικού δάσους του Αμαζονίου.

Εδώ βλέπετε πραγματικά στοιχεία
που δείχνουν διαφορετικά είδη σε διάφορα χρώματα.

Τα κόκκινα είναι ένας τύπος ειδών,
τα μπλε είναι άλλος

και τα πράσινα είναι ένας άλλος.

Κι όταν το συγκεντρώνουμε αυτό
κι αυξάνουμε την κλίμακα

στο περιφερειακό επίπεδο,

έχουμε μια εντελώς νέα γεωγραφία

της βιοποικιλότητας, άγνωστη πριν από αυτή τη δουλειά.

Αυτό μας λέει πού συμβαίνουν
οι μεγάλες αλλαγές βιοποικιλότητας

από βιότοπο σε βιότοπο

κι αυτό είναι πραγματικά σημαντικό διότι μας λέει

πολλά για το πού μπορεί να μεταναστεύσουν τα είδη

κι από πού μεταναστεύουν
καθώς μετατοπίζεται το κλίμα.

Αυτή η θεμελιώδης πληροφορία είναι απαραίτητη

στους ιθύνοντες λήψης αποφάσεων
για να αναπτύξουν προστατευόμενες περιοχές

στο πλαίσιο των σχεδίων τους
για περιφερειακή ανάπτυξη.

Και η τρίτη και τελευταία ερώτηση είναι:

Πώς διαχειριζόμαστε τη βιοποικιλότητα σε έναν πλανήτη

προστατευομένων οικοσυστημάτων;

Το παράδειγμα με το οποίο ξεκίνησα
για τα λιοντάρια που κυνηγούν,

αυτή ήταν μια μελέτη που κάναμε

πίσω από τον φράχτη μιας προστατευόμενης περιοχής

στη Νότια Αφρική.

Η αλήθεια είναι, ένα μεγάλο μέρος
της Αφρικανικής φύσης

πρόκειται να διατηρηθεί στο μέλλον

σε προστατευόμενες περιοχές,
σαν αυτές που βλέπετε με μπλε στην οθόνη.

Αυτό ασκεί απίστευτη πίεση κι ευθύνη

στη διεύθυνση του πάρκου.

Πρέπει να κάνουν και να λάβουν αποφάσεις

που θα ωφελήσουν όλα τα είδη
που προστατεύουν.

Ορισμένες από τις αποφάσεις τους
έχουν πραγματικά μεγάλες επιπτώσεις.

Για παράδειγμα, πόσο και πού

να χρησιμοποιούν τη φωτιά ως εργαλείο διαχείρισης;

Ή, πώς να αντιμετωπίσουν
ένα μεγάλο είδος όπως οι ελέφαντες,

που μπορεί, αν οι πληθυσμοί τους
πάρουν μεγάλες διαστάσεις,

να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα

και στα υπόλοιπα είδη.

Επιτρέψτε μου να σας πω, αυτοί οι τύποι δυναμικής

πραγματικά αναπαριστούνται στο τοπίο.

Σε πρώτο πλάνο είναι μια περιοχή με πολλή φωτιά

και πολλούς ελέφαντες:

ανοιχτή σαβάνα σε μπλε και λιγοστά δέντρα.

Καθώς διασχίζουμε αυτή τη διαχωριστική γραμμή,
μπαίνουμε

σε μια περιοχή που προστατεύεται από τη φωτιά

και μηδέν ελέφαντες:

πυκνή βλάστηση, ένα ριζικά διαφορετικό οικοσύστημα.

Σε ένα μέρος όπως το Κρούγκερ,

οι ραγδαία αυξανόμενες μάζες ελεφάντων

είναι μεγάλο πρόβλημα.

Ξέρω ότι είναι ένα ευαίσθητο θέμα
για πολλούς από εσάς

και δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις γι' αυτό.

Αλλά είναι καλό το ότι
η τεχνολογία που έχουμε αναπτύξει

και με την οποία εργαζόμαστε
στη Νότια Αφρική, για παράδειγμα,

μας επιτρέπει να χαρτογραφήσουμε
κάθε δέντρο στη σαβάνα

και στη συνέχεια,
μέσα από επαναλαμβανόμενες πτήσεις

είμαστε σε θέση να δούμε ποια δέντρα

ανατρέπονται από ελέφαντες

-με το κόκκινο όπως βλέπετε στην οθόνη-
και πόσο συμβαίνει αυτό

σε διαφορετικούς τύπους τοπίων στη σαβάνα.

Αυτό δίνει στους διαχειριστές του πάρκου

μια πρώτη ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν

στρατηγικές τακτικής διαχείρισης
που είναι πιο λεπτές

και δεν οδηγούν στα άκρα που μόλις σας έδειξα.

Έτσι, πραγματικά, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε

τις προστατευόμενες περιοχές στις μέρες μας

είναι σαν την φροντίδα ενός κύκλου ζωής,

όπου έχουμε διαχείριση φωτιάς,

διαχείριση ελεφάντων, τις επιπτώσεις τους
στη διάρθρωση του οικοσυστήματος

και στη συνέχεια εκείνες τις επιπτώσεις

που επηρεάζουν τα πάντα, από έντομα

μέχρι τα κορυφαία αρπακτικά όπως τα λιοντάρια.

Πηγαίνοντας προς τα εμπρός,
σκοπεύω να επεκτείνω σημαντικά

το εναέριο παρατηρητήριο.

Ελπίζω να θέσω την τεχνολογία σε τροχιά

ώστε να μπορούμε να διαχειριστούμε
ολόκληρο τον πλανήτη

με τέτοιες τεχνολογίες.

Μέχρι τότε, θα με βρείτε να πετάω

πάνω από κάποιο απομακρυσμένο μέρος
που δεν έχετε ακουστά.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω λέγοντας
ότι η τεχνολογία είναι

εξαιρετικά απαραίτητη για τη διαχείριση του πλανήτη μας,

αλλά ακόμη πιο σημαντική είναι η κατανόηση

και η σοφία για να την εφαρμόσουμε.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)