Studying Coronaviruses: Vectors to Vaccines

Ako si Tracey Goldstein,

at nagtuturo ako sa Paaralan ng
Medisinang Pambeterinaryo ng UC Davis.

Isa akong propesor sa
Departamento ng Patolohiya,

Mikrobiyolohiya, at Imyunolohiya,

at Associate Director ng

One Health Institute,

at talagang pag-aaral ng mga
sakit ng mga hayop ang ginagawa ko,

at binabatid kung paano sila pwedeng
kumalat mula sa hayop papunta sa tao.

Ang pagsiklab ng coronavirus
ang isang mabuting ehemplo,

kung saan apektado
ang mga tao,

ngunit naiintindihan namin na malamang
galing sa mga hayop ang virus.

Ako si Koen Van Rompay.

Nagtatrabaho ako
sa California

National Primate
Research Center sa UC Davis.

Sinusubukan naming lumikha

ng mga pinakamabisang bakuna,

at sinusubukang bumuo
ng mga antiviral drug

upang gamutin ang mga
taong nahawaan na nito.

Kapag may bagong viral disease,

una ay dapat mong malaman

kung anong virus ito.

Gusto mong malaman kung
sino ang tunay mong kaaway.

Noong unang panahon,
mabagal ang mga pamamaraan

mga paraang gaya ng electron microscopy.

Ngayon, dahil sa pag-sequence
ng viral genome,

madalas sa loob ng ilang
araw, malalaman mo na

kung anong uri ng virus ang
nagdudulot ng panibagong pandemya.

Kaya kapag nag-sequence ka ng genome,

pwede ka nang maghanap kung saan

maaaring nagka-mutation,

at iyan ang magsasabi sa'yo kung
anong mga parte ng viral genome

ang mahalagang, halimbawa,

pumasok sa mga cell ng tao.

Karamihan sa mga virus sa hayop na ito,

nakahahawa sila ng
mga cell ng hayop,

ngunit wala silang

makinarya upang hawaan
ang isang cell ng tao.

Ngunit ang mga RNA virus, gaya ng
mga ebolavirus o mga coronavirus,

medyo hindi matatag ang mga genome nila.

Tila palagi silang nagbabago.

Ang mga malalaking
pagbabago sa genome,

marahil palagi silang nangyayari,

at minsan, nagkataon sila,

ngunit minsan,

maaaring may magbago sa
isang bahagi ng genome na iyon

na nagpapahintulot dito na biglang maging

nakahahawa sa isang tao.

Para makabuo ng bakuna
laban sa bagong infectious agent,

marami tayong matutunan mula sa biyolohiya

ng virus.

Para mahawaan ng isang
virus ang isang cell ng tao,

kailangan nitong madikit

sa tinatawag nating "receptor."

Kaya para itong kandado at susi.

Kapag nag-iisip ka tungkol
sa mga coronavirus,

ang spike protein,

ang mga protina sa labas ng virus,

alam natin na mahalaga iyan para

makapasok ang virus sa cell ng tao.

Sa oras na alam mo iyan,

gusto mong
makita,

alin bang bahagi ng virus
ang dapat kong gamitin

sa pagbuo ng bakuna?

Ang sinusubukan naming gawin sa bakuna

ay makabuo ng estratehiya

na gumagaya sa natural na immune response

sa impeksyon.

Maaaring sa pamamagitan
ito ng paggamit ng

live attenuated na bersyon ng virus

o pagkuha ng ilang bahagi
ng isa sa mga protina.

Ibig naming magkaroon
ng isang bagay

na tiyak na laban sa virus,

ngunit may napakaliit na cross-reactivity

sa mga normal na host protein

upang mabawasan ang tsansa
ng kahit anong mga epekto.

Noong 2016, nang sumiklab ang Zika virus,

iba-ibang mga primate center...

gumawa kami ng mga working group.

Tulad noon ay gumagawa rin ngayon

para sa bagong coronavirus.

Talagang nagiging maalam ang mga tao

sa bagong impormasyon

dahil available na ito,

at naibabahagi ito
kahit bago ito mailatahala.

Magkakaroon kami ng mga pagpupulong

upang maibahagi
ang aming progreso

at magtalakay ng mga
disenyong eksperimental.

Mamaya, isa sa mga unang center ay

mag-iinfect ng ilang mga
unggoy ng coronavirus.

Ibig naming pag-aralan ang mga
sakit sa mga modelong hayop

na ginagaya ang sakit sa tao.

Nililipat namin ito mula sa mga daga

papunta sa mga
matataas na uri ng hayop.

Ang uri ng hayop na pinakamalapit
sa ating mga tao

ay mga non-human primate,

gaya ng mga rhesus macaque,

at sila ay madalas na huling hakbang

sa pagtungo ng isang bagay
sa mga human clinical trial.

Ginagawa sa iba't ibang
antas ang mga human trial.

Ang unang antas ng
trial ay tingnan, ligtas ba ito?

Kung tila may pag-asa iyon, saka
ka pupunta sa ikalawang antas,

kung saan susubukin mo
to sa mas maraming tao,

at ang ikatlong antas
ng trial ay ang unang

gusto mo talagang tingnan.

Gumagana ba ang bakuna?

Pumoprotekta ba ito laban sa impeksyon?

Kung makapag-uusap tayong lahat

at magtulungan tayo nang napakabilis,

makapagbabahagi tayo ng mga protokol.

Ganyan tayo makasusulong nang mas mabilis.

Sa tingin ko,
habang may outbreak,

pang-araw-araw na tugon ito,

ang pagbatid kung paano
mauunahan ang kurba

at makontrol ang suliranin,

pero pagkatapos
niyan ay saka talaga

mag-uumpisa ang malaking trabaho.

Marami sa mga sakit na ito
na nagdudulot ng mga pandemya

ay mula sa mga hayop,

at ang mundo natin ay nagbabago

nang napakabilis.

Lumilipat kami sa mga lugar na hindi pa
namin napupuntahan kasama ang mga hayop,

nagpuputol ng mga puno sa kagubatan
para gumawa ng puwang para sa mga bukid,

o pumupunta sa mga kweba para magmina.

Ang asal namin ang nangangasiwa
ng, malamang, pagkalat.

Ang ginagawa namin ay pag-sample
ng lahat nitong mga lugar

sa buong mundo.

Nakatutok kami sa mga paniki,
mga rodent, at mga primate.

Kaya ang gusto naming gawin ay

partikular na tingnan kung ilang iba-ibang

mga coronavirus ang mahahanap
namin sa iba't ibang uri ng hayop,

at ang talagang nakaiintriga ay

sa kabila ng pag-sample naming ng lahat
nitong iba-ibang mga takson,

mga 98% ng mga coroniavirus
na natuklasan namin

ay nasa mga paniki.

Pagkatapos, binalangkas namin ang
mga kaibahan ng mga species ng paniki

kung saan namin nahanap
iyong mga coronavirus.

Parang isang mapa ng mga hotspot.

May mga tuldok ito kung
nasaan ang mga virus,

at mga kulay kung saan namin natuklasan

ang malaking kaibahan
ng mga species ng paniki,

at mahalaga iyan dahil
makatutulong ito sa

pag-iisip namin kung saan mahahanap
ang ibang mga coronavirus,

kapag alam natin kung saan
iyong mga species ng paniki.

Ang sakripisyong iginugol namin sa
pagsaliksik ng mga nakahahawang sakit

ay matagumpay—

higit pa sa isang partikular
na sakit na pinag-aaralan mo,

ngunit sa pamamagitan talaga ng pagbubuti
ng pangkalahatang kaalaman

ng mga nakahahawang sakit
ng immune system.

Ang kailangan ay isang

matagal na panustos sa pananaliksik

para sa mga bagay na ito bago, habang,

at pagkatapos
ng mga outbreak.

Nagwakas ang outbreak, at pagakatapos,
mawawala ang pagpopondo,

at pagkatapos, nakapirmi sa mga
lab ang mga bakuna

na hindi nakukumpleto at hindi nasusubok.

Palagay ko na dapat nating mag-isip
ng paraan para iwasang gawin iyan,

hindi itong biglang pag-unlad
at biglang paglubog,

ngunit dapat laging suportahan
ang ganiyang uri ng trabaho.

Kung magkakapag-sequence ka ng mga genome

ng maraming iba-ibang mga coronavirus,

ilang iba-iban uri ng cell
ang mahahawaan nila?

Pagkatapos, anong dapat
mong gawin para baguhin sila?

Sa paglipas ng panahon, maaari kang

makabuo ng data na magsisimula

sigurong ipakita sa iyo
ang ilang mga bagay

na mahuhulaan
mo.

Magagamit natin iyang umiiral
na kaalaman, iyang database,

para makabuo talaga
ng mga pamamagitan

nang mas mabilis upang
labanan iyang bagong sakit.

Kung mas maiinitindihan
natin ang mga virus

na nandyan sa labas,

at may terapeutika at mga bakuna

at ibang mga bagay na nasa lugar,

mas makapaghahanda tayong tumugon

sa susunod na bagay

laban sa magpakahirap sa tuwing

may bagong lilitaw.