PLAN WITH ME | April 2021 Bullet Journal Setup

(wesoła muzyka)

- Dziękuję Skillshare za sponsorowanie dzisiejszego filmu.

Cześć wszystkim, z tej strony Amanda.

Więc, dzisiaj przygotowuję mój bullet journal

na kwiecień 2021

Film który zaraz zobaczycie będzie odrobinę inny

niż moje typowe filmy z planowania bullet journala

W zasadzie, będę mówić prawie jak w podcaście

o moich przemyśleniach i doświadczeniach

jako azjatyckiego twórcy

szczególnie w świetle ogromu anty-azjatyckiej

przemocy i rasizmu.

Zatem to właśnie będziecie słyszeć.

Oczywiście, nadal będziecie widzieć moją rozkładówkę

na ten miesiąc

ale to nie będzie mój typowy film

w którym opisuję poszczególne pociągnięcia ołówkiem

co, myślę, że jest w porządku

bo widzieliście mnie planującą moją rozkładówkę

mnóstwo razy.

Więc jestem przekonana, że większość z was

wie co robię.

Wiem, że większość z was będzie mnie bardzo wspierała

i dopingowała w związku z tym filmem.

Więc dziękuję z wyprzedzeniem.

To mówiąc,

zapraszam was do oglądania.

(delikatna muzyka)

Dobrze.

Więc motywem mojej rozkładówki na kwiecień, który wybrałam

jest czarno-biały szkic bambusa

inspirowany tradycyjnymi chińskimi malowidłami atramentem.

I powód, dla którego wybrałam ten motyw

odnosi się do tego, o czym chciałam porozmawiać

w dzisiejszym filmie, czyli o mojej azjatyckiej tożsamości

i doświadczeniach z nią związanych, oraz

o wzroście liczby przestępstw skierowanych przeciwko Azjatom.

Więc oczywiście, ostrzeżenie,

jeśłi nie chcesz słuchać o tym wszystkim

to może, wiesz, na przykład wycisz głos.

Oczywiście, w związku z tym wszystkim,

będę poruszać dosyć poważne tematy.

Więc, jeśli nie słyszałeś_aś co się dzieje

w wiadomościach, w ostatnim czasie

obserwujemy wzrost przemocy przeciwko Azjatom

zarówno w Ameryce jak i w Kanadzie.

I trochę statystyk,

tak, wyciągam statystyki,

od 2019 do 2020, ogólna przemoc spowodowana nienawiścią

zmalała o 7%,

nienawiść skierowana przeciwko Azjatom

wzrosła o niemal 150% w Ameryce.

A w Kanadzie, wzrosła 600 lub 700 razy

w większych miastach.

Są to na przykład przypadki prychania na ludzi,

plucia i werbalnego obrażania

oraz, jak oczywiśćie widzieliśmy ostatnio w wiadomościach,

ludzie w Atlancie zostali zamordowani.

Zatem

tak, duża część tego jest skutkiem rasistowskiej retoryki

w mediach dotyczącej pandemii w przeciągu zeszłego roku,

wiesz, pewna osoba nazywająca covid Chińską grypą.

Ale myślę, że bardzo ważne jest aby zaznaczyć

że duża część tych wydarzeń ukazuje bardzo głęboką historię

anty-azjatyckiego rasizmu i ksenofobii istniejącej

na Zachodzie od stuleci.

To znaczy, sposób w jaki Zachód mówił o Chinach

nawet przed pandemią, był często

przepełniony nienawiścią i strachem.

I zawsze słyszy się o tej majaczącej obecności

komunistycznych Chin, jakby chciały zacząć najazd

co zakorzeniło w ludzkich umysłach bardzo

przerażający i tajemniczy obraz Chin.

I to ma wpływ na azjatycką społeczność dzisiaj.

Więc w ciagu historii, możemy to zauważyć

systematycznie w akcie wykluczenia Chińczyków,

który miał miejsce zarówno w Kanadzie jak i w Ameryce,

obozach dla internowanych Japończyków,

Chiński podatek od głowy w Kanadzie,

gdzie każda osoba imigrująca z Chin

musiała wnosić opłatę, aby móc wjechać do kraju.

Przypis: żadna inna grupa w Kanadzie

nie była zmuszana do wpłacania opłaty

na podstawie tego skąd pochodzi.

Nie chcę poświęcić tego całego filmu

na opowiadanie o statystykach i historii,

bo oczywiście nie kliknąłeś_ęłaś tego filmu

żeby o tym słuchać.

Jednak, oglądasz moje filmy dla mnie

i dla tego co tworzę - mojej sztuki i journalingu

i moja tożsamość azjatycka jest dużą częścią tego.

Dla tych którzy nie wiedzą o moim pochodzeniu

czyli najwyraźniej dla wielu osób

bo jak googluję moje imię, pierwszą rzeczą,

która się wyświetla jest

"Amanda Rach Lee tożsamość etniczna"

W każdym razie, jestem trzecim pokoleniem chińsko-kanadyjskiej rodziny.

Czyli moi dziadkowie urodzili się w Chinach

i potem imigrowali tutaj, do Kanady.

I gdy dorastałam, byłam zdezorientowana moją azjatycką tożsamością

bo z jednej strony byłam wyraźnie Chinką.

Oboje moi rodzice są Chińczykami.

Wyglądam na Chinkę.

Jednak z drugiej strony, nie czułam się Chinką.

Urodziłam się w Kanadzie.

Moi rodzice mówią płynnie po angielsku,

co znaczyło, że ja nie mówiłam w ogóle po Chińsku.

I dorastałam jak każde kanadyjskie dziecko.

Więc nie łączyłam się z moją chińską stroną.

I w zasadzie prawie zaczęłam nie cierpieć tej części mnie,

z czego nie jestem zbyt dumna

i moje serce łamie się za każdym razem

gdy wspominam co myślałam o mojej kulturze

i tożsamości w tamtym okresie,

myślę, że zdecydowanie miałam mnóstwo zinternalizowanego rasizmu.

Pamiętam, że chciałam być biała, bo w mojej

głowie, ja taka byłam.

I wiem że to jest coś, z czym

mnóstwo dzieci imigrantów się zmaga,

to uczucie bycie pomiędzy dwoma światami,

nigdy całkowicie w jednym z nich.