ബാര്ടന്‍ സീവര്‍: സ്വയം പര്യാപ്തത നേടിയ മത്സ്യാഹാരം? ഒരു വിചിന്തനം.

ഷെഫ് (പാചകക്കാരന്‍) ആയ ബാര്ടന്‍ സീവര്‍ ഒരു നവീന പ്രശ്നമുന്നയിക്കുന്നു: മത്സ്യാഹാരം നമ്മുടെ ആരോഗ്യകരമായ മാംസ്യ സ്രോതസ്സാണ്. എന്നാല്‍ അതിര് കവിഞ്ഞ മത്സ്യബന്ധനം നമ്മുടെ സമുദ്രസംപത്തിനു നാശകരമായി ഭവിക്കുന്നു. ഇതിനു അദ്ധേഹം ലളിതമായ ഒരു പോംവഴി നിര്‍ദേശിക്കുന്നു - എല്ലാവരുടെയും അമ്മമാര്‍ പറയാറുള്ളത് പോലെ - നല്ലവണ്ണം പച്ചക്കറികള്‍ കഴിക്കുക.

സ്വയംപര്യാപ്തത (മല്സ്യഭക്ഷണത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം) എന്നാല്

എന്ത്, എവിടെ. എങ്ങനെ

മത്സ്യബന്ധനം നടത്തുന്നു എന്നതില് ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഇതിലെ ആര് എന്നും എന്തിനു എന്നുമുള്ള ചോദ്യങ്ങളാണ് എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പ്രധാനമായിട്ടുള്ളത്.

ഞാന് കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണം ആര് തയ്യാറാക്കുന്നു എന്നെനിക്കരിയണം.

ഞാന് അവരെ ഏത് തരത്തില് ബാധിക്കുന്നു എന്നും.

അവര് എന്നെ എങ്ങനെ ബാധിക്കുന്നു എന്നും.

അവര് എന്തിനു മത്സ്യബന്ധനം നടത്തുന്നു.

ജലസംപതിനെ അവര് എത്രത്തോളം

നിത്യവൃത്തിക്കായി ആശ്രയിക്കുന്നു.

ഇതെല്ലാം നാം മനസ്സിലാക്കിയാല്

മത്സ്യം ഒരു ഉല്പന്നം

എന്നതിലുപരി

ഇതിനെ പ്രകൃതിയുടെ സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിര്ത്താന്

ഒരു അവസരമായി കാണാന് കഴിയും.

ഇത് നമ്മളെ ഈ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിലുപരി

ഇതിനെ കൂടുതല് ആസ്വാദ്യകരമാക്കുവാനും സഹായിക്കും.

ഇതിനെ എന്ത് വിളിക്കണം?

നമുക്കിതിനെ "റിസ്റ്റോറേറ്റിവ് സീഫൂദ്" (തന്നത്താന് പൂര്വസ്ഥിതിയിലെതുന്ന മല്സ്യാഹാരം) എന്ന് വിളിക്കാം എന്ന് തോന്നുന്നു.

പാലനശേഷി എന്നാല്

സഹനവും നിലനില്ല്പ്പും ആണെങ്കില്

പരിപാലനവും പുരോഗമനവും പൂര്വസ്ഥിതിയെലെത്തുന്നതിന്റെ ഭാഗമാണ്.

"റിസ്റ്റോറേറ്റിവ് സീഫൂഡ്" ഒരു വികസിക്കുന്നതും ചലനാത്മകവും ആയ ഒരു വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് വഴിയൊരുക്കുകയും

സമുദ്രസമ്പത്തിനെ ഒരു

വിഭവമായി കണക്കാക്കി

അതിനെ പരിലാളിക്കാനും പരിപോഷിപ്പിക്കുവാനും

നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഇത് കൂടുതല് പ്രതീക്ഷ നല്കുന്നതും, കൂടുതല് മാനുഷികമായതും

പരിസ്ഥിതിയെ കൂടുതല് മനസ്സിലാക്കാന് സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു മാര്ഗ്ഗമാണ്.

'വാല്ലെറ്റ് ഗൈഡ്' (ഭക്ഷണ സാധനങ്ങളെ സുലഭമായി, താരതമ്യേന കുറച്ചു, വിരളമായി ലഭ്യമാകുന്നവ എന്നിങ്ങനെ തരം തിരിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പട്ടിക)

മല്സ്യാഹാരത്തിനുള്ളത്

വളരെ സഹായകരമായ ഒരു സംവിധാനം.

ഇതില് മല്സ്യാഹാരത്തിനെ പച്ച, മഞ്ഞ, ചുവപ്പ് എന്നിങ്ങനെ അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

എളുപ്പത്തില് പറയാം - പച്ച കഴിക്കൂ, ചുവപ്പ് ഒഴിവാക്കൂ,

മഞ്ഞയെപ്പറ്റി ഒരിക്കല് കൂടി ആലോചിച്ചതിനു ശേഷമ് തീരുമാനിക്കൂ.

പക്ഷെ എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്,

പച്ചയില് അടയാലപ്പെടുതിയത് മാത്രം കഴിച്ചത് കൊണ്ടായില്ല.

ഇത് മാത്രം കൊണ്ട്

ചുവപ്പിലും മഞ്ഞയിലും ഉള്ള മത്സ്യങ്ങളുടെ ഭാവി

മാറാതിരിക്കില്ല.

ഒരു പക്ഷെ പച്ച്ചപ്പട്ടികയിലുള്ള മത്സ്യങ്ങളെ മാത്രം ഭക്ഷിക്കുന്നുള്ളൂ എന്നിരിക്കട്ടെ.

നമ്മള് ഒരു "യെല്ലോ ഫിന് ട്യുണ' യെ പിടിക്കുന്നു.

ഇത് സ്വയം പരിപാലന ശേഷി ഉള്ള ഒരു ജനുസ്സില് പെടുന്നതാണ്.

ചൂണ്ടയിട്ടു തന്നെ പിടിച്ചത്.

മുക്കുവര്ക്ക് ലാഭകരം, നല്ല വരുമാനം.തദ്ധേശത്തെ സംബത്ഘടനയെയും സഹായിക്കുന്നു.

പക്ഷെ ഇത് കടലിലെ ഒരു രാജാവാണ്. മറ്റെല്ലാ മത്സ്യങ്ങളെയും തിന്നാന് കഴിവുള്ള ഒരുവന്.

അപ്പോള് ഈ ഭക്ഷണത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം എന്താണ്?

എന്നാല് ആഴ്ഴ്ചയില് മൂന്നോ നാലോ പ്രാവശ്യം ഇത് പോലെ

16 ഔണ്സ് വീതമുള്ള ഓരോ കഷണം കഴിച്ചാല്

അത് ഞാന് നിങ്ങളോടും സമുദ്രത്തിനോടും എന്തിനു

, എന്നോട് തന്നെയും ചെയ്യുന്ന

ഒരു ദ്രോഹമായിരിക്കും.

ഇവിടെ വേണ്ടത് നമ്മുടെ ചെയ്തികള്

അളക്കുവാന് ഒരു പശ്ചാത്തലമാണ്.

ഒരു ഉദാഹരണം എടുക്കാം - വീഞ്ഞ് ആരോഗ്യത്തിനു നല്ലതാണെന്ന് കേട്ടിട്ടില്ലേ?

ഹൃദയത്തിന്റെ ആരോഗ്യത്തിനു നല്ലതായ ചേരുവകള് ഉണ്ട് അതില്.

നല്ല കാര്യം! എനിക്ക് വീഞ്ഞ് ഇഷ്ടവുമാണ്!

ഞാനിത് വളരെയേറെ കുടിക്കാം. എന്റെ ആരോഗ്യം വര്ധിക്കുമല്ലോ.

പക്ഷെ ഒരു പാട് കുടിച്ചു കഴിയുമ്പോള്

ഇതൊരു പ്രശ്നമാവില്ലേ?

നമുക്ക് മാംസ്യത്തിന്റെ (പ്രോടീന്) ഒരു പ്രശ്നമുദിക്കുന്നു.

ഭക്ഷണത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം

നമുക്ക് നമ്മുടെ സംവേദനശക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു,

നമ്മള് അതിനു പിഴയും അടക്കുന്നുണ്ട്.

പ്രശ്നമെന്തെന്നാല്, ഈ പിഴ നമ്മള് വന് തിരകള്ക്കിടയില് മറയ്ക്കുകയാണ്.

ഈ പിഴ നമ്മള്

സമൂഹത്താല് അന്ഗീകരിക്കപെടുന്ന പൊണ്ണത്തടിക്കും

വന്പിച്ച ആദായത്തിനും പിന്നില് ഒളിപ്പിക്കുകയാണ്.

അത് കൊണ്ട് ഈ സ്വയംപര്യാപ്തമായ മത്സ്യഭക്ഷണം എന്ന ഈ ആശയം

നമ്മുടെ ആവശ്യങ്ങള്ക്ക് മുന്തൂക്കം നല്കിക്കൊണ്ടുള്ളതാണ്.

ഈ ആശയം പ്രതിനിധീകരിക്കാന് നല്ലത്

ഒരു മത്സ്യത്തിന്റെയോ മുക്കുവന്റെയോ ചിത്രമല്ല.

മറിച്ചു ഒരു പച്ച്ച്ചക്കറിക്കാരന്റെതാണ്.

പച്ച്ചക്കറികള്:

ഇവയായിരിക്കാം ഒരു പക്ഷെ സമുദ്രത്തിന്റെ രക്ഷകര്.

സില്വിയ പറയുന്നത് മത്സ്യ ഭക്ഷണമാണ് പ്രകൃതിക്കിണങ്ങിയത് എന്നാണു.

എന്നാല് എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്

പച്ചക്കറികള് ആണ് മത്സ്യ ഭക്ഷണത്തെക്കാള് ഇതിനു യോജിച്ചത്.

മത്സ്യഭക്ഷണം തീരെ വര്ജ്ജിക്കാനല്ല പറയുന്നത്.

നല്ല ഭക്ഷണം കഴിക്കുക തന്നെ വേണം.

പക്ഷെ അതോടൊപ്പം കുറെ പച്ചക്കറികളും കഴിക്കണം.

ഈ "റിസ്റ്റോറേറ്റീവ് സീഫൂഡ്" -ന്റെ ഗുണമെന്തെന്നാല്

ഇത് സ്വാദിഷ്ടമായ

മറ്റു പല ചേരുവകളുടെയും കൂടെയാണ് കഴിക്കുന്നത് എന്നാണ്.

ഇതില് മത്സ്യം കുറച്ചും

പച്ചക്കറികളും

സ്വാദ് കൂട്ടുവാനുള്ള

മറ്റു സാമഗ്രികള് അധികവും ഉപയോഗിക്കുന്നു എന്നതുമാണ്.

അധികവും ഉപയോഗിക്കുന്നു എന്നതുമാണ്.

ഇത് കൊണ്ട് സ്വാദും ഏറുന്നു.

(ആഹ്ലാദ ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു)

ഇതെളുപ്പത്തില് വില്ക്കുവാന് പറ്റുന്ന ഒരു സാധനം ആണല്ലോ.

മാത്രമല്ല, ഈ സാധനങ്ങളൊക്കെ തന്നെ

അടുത്തുള്ള പലചരക്ക് കടയിലോ പച്ച്ച്ചക്കറിക്കടയിലോ കിട്ടുന്നവയുമാണ്

ജെമി ഒലിവര് ഇപ്പോള് അമേരിക്കക്കാര് നടപ്പിലാക്കുന്ന പാചക രീതിയില്

നിന്നും അവരെ വിമുക്തരാക്കാന് ശ്രമിക്കുകയാണ്.

സില്വിയ സമുദ്രങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭക്ഷണ രീതിയില്

നിന്നും രക്ഷിക്കാന് പരിശ്രമിക്കുന്നു.

ഇതില് ഒരു വ്യക്തമായ മാതൃക കാണാം.

അണുവായുധം മൂലമുള്ള സര്വനാശം തത്ക്കാലം മറക്കാം.

ഇപ്പോള് നാം വ്യാകുലരാകേണ്ടത് നാമെന്തു ഭക്ഷിക്കുന്നു എന്നതിനെപ്പറ്റിയാണ്.

നമ്മള് നമ്മുടെ ഭൂമിയെ പിച്ചിച്ചീന്തി

അതില് നിന്നുല്പ്പാദിപ്പിച്ച്ച്ച ഭക്ഷണം കൊണ്ട്

നമ്മളെ തന്നെ വികലരാക്കുകയാണ്.

ഈ കാരണത്താല് തന്നെ ഇപ്പോഴത്തെ ഭക്ഷണ രീതി തെറ്റാണെന്നു ഞാന് വിശ്വസിക്കുന്നു.

അത് കൊണ്ട്, ഇപ്പോള് സമയമായിരിക്കുന്നു,

നാം ഭക്ഷണത്തില് നിന്നും എന്താണോ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്, ആ കാഴ്ചപ്പാട് മാറാന്.

സ്വയം പര്യാപ്തത സങ്കീര്ണ്ണമാണ്,

പക്ഷെ ഭക്ഷണം നമുക്കെല്ലാവര്ക്കും മനസ്സിലാക്കാവുന്ന ഒരു സത്യംമാണ്,

അത് കൊണ്ട് നമുക്കവിടെ തുടങ്ങാം.

നമ്മുടെ ഭക്ഷണ സംവിധാനത്തില് കൂടുതല് പച്ച്ചക്കറികള് ചേര്ക്കാന് വളരെയധികം ശ്രമങ്ങള് നടക്കുന്നുണ്ട്.

ദാന് ബാര്ബറും അലിഷ്യ വാട്ടെഴ്സും വളരെ ഉത്സാഹപൂര്വം

'ഗ്രീന് ഫുഡ് ഡെലീഷ്യസ് രേവല്യുഷന്' എന്ന സംരംഭം നയിക്കുന്നുണ്ട്.

പക്ഷെ പച്ചക്കറികള് പലപ്പോഴും

ഭക്ഷിക്കുന്നവര് എന്ന കടമ

അവഗണിക്കുവാന് ഒരു മാര്ഗ്ഗമായി നമ്മള് കാണുന്നു.

അത് ഒരു സമ്പുഷ്ടമായ സ്രോതസ്സില് നിന്ന് ലഭിക്കുന്നു

എന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം നമ്മളതിനെ ദുരുപയോഗപ്പെടുത്താന് പാടില്ല.

ഇപ്പോള് പരിസ്ഥിതിക്കിണങ്ങുന്ന ചെമ്മീന് ലഭ്യമാണ്.

നമ്മുക്കത്തു ഉല്പ്പാദിപ്പിക്കാന് കഴിയും. നമുക്കതിനുള്ള സാങ്കേതിക വിദ്യയറിയാം.

പക്ഷെ ഒരിക്കലും നമുക്ക് ഇത്തരം ചെമ്മീന് കൊണ്ട് പറ്റുന്നിടത്തോളം കഴിക്കാവുന്ന ഒരു 'ബുഫെ' നടത്താന് പറ്റില്ല.

ഇത് പ്രായോഗികമല്ല.

ഹൃദയത്തിനും ആരോഗ്യപരമായ ഭക്ഷണം

സ്വയംപര്യാപ്തമായ മല്സ്യഭക്ഷണത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്.

നമ്മള് കുറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മത്സ്യ-ജല സമ്പത്തിനെ കൈകാര്യം ചെയ്യാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള്

മാധ്യമങ്ങള് മത്സ്യാഹാരം കൂടുതല് കഴിക്കുവാനാണ് ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത്.

പഠനങ്ങള് പറയുന്നത്

മല്സ്യഭക്ഷണം കഴിച്ചാല്

നമ്മുടെ അമ്മൂമ്മമാർക്കും അമ്മമാർക്കും അച്ഛന്മാർക്കും

ആയുർ ദൈർഗ്ഘ്യം കൂടും എന്നാണു.

ഇത് വിട്ടു കളയാന് പറ്റാത്ത ഒരു അവസരമാണ്.

പക്ഷെ ഇത് മുഴുവന് മത്സ്യഭക്ഷണത്തെ കുറിച്ചു മാത്രമല്ല.

ഇത് നമ്മുടെ ഭക്ഷണത്തോടുള്ള കാഴ്ച്ച്ചപ്പാടിനെപ്പറ്റിയാണ്

ഒരു ഷെഫ് (പാചകക്കാരന്) എന്ന നിലയില് എനിക്കേറ്റവും എളുപ്പത്തില് ചെയ്യാന് പറ്റുന്നത്

ഞാന് വിളമ്പുന്ന ഭക്ഷണത്തിന്റെ അളവ് കുറയ്ക്കുക എന്നതാണ്.

പക്ഷെ ഇവിടെ അതിനിടയ്ക്ക് ഒന്നുരണ്ടു കാര്യങ്ങള് സംഭവിച്ചു.

ഞാന് കൂടുതല് കാശുണ്ടാക്കി.

ആള്ക്കാര് ലഘുഭക്ഷണങ്ങളും, സലാടുകളും വാങ്ങാന് തുടങ്ങി,

കാരണം മെയിന് കോഴ്സ് (പ്രധാനമായി ആവശ്യപ്പെട്ട ഭക്ഷണം) കൊണ്ട് മാത്രം വിശപ്പ് മാറില്ലെന്ന് അവര് മനസ്സിലാക്കിത്തുടങ്ങി.

ആള്ക്കാര് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനു കൂടുതല് സമയം ചിലവഴിക്കാന് തുടങ്ങി,

മറ്റുള്ളവരുമായി ഇടപഴകാനും ഈ സമയം ഉപയോഗിച്ചു തുടങ്ങി.

മാംസ്യം (പ്രോടീന്) കുറവായാലും

ആള്ക്കാര് എന്തുദ്ദേശിച്ച്ചാണോ വന്നത് അതിലുമുപരി അവര്ക്ക് കിട്ടി.

വിഭിന്നമായ ഒരു ഭക്ഷണവും കൂടുതല് ഊര്ജ്ജവും കിട്ടി.

അവര് കൂടുതല് ആരോഗ്യവാന്മാരായി. ഞാന് കൂടുതല് ലാഭവും ഉണ്ടാക്കി.

വളരെ നല്ലത് തന്നെ.

പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തിന്റെ ഒരു സന്ദേശവും നമ്മൾ ഓരോ കിണ്ണത്തിലും വിളംബി,

അതിലേറെ മാനുഷിക മൂല്യങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള

ഒരു സന്ദേശവും നല്കി.

അതോടൊപ്പം നമ്മള് ചെയ്ത മറ്റൊരു കാര്യം

വ്യത്യസ്ഥങ്ങളായ മത്സ്യങ്ങളെ ഇതില് ഉള്പ്പെടുത്താന് ശ്രമിച്ചു എന്നതാണ് --

ഐല, മത്തി, കിളിമീന്, പരല്മീന് പോലുള്ളവ വിളമ്പി.

തിലാപ്പിയ, കക്ക പോലുള്ളവയും

സമൃദ്ധമായി കണ്ടു വരുന്നവയാണ്.

നമ്മള് ആള്ക്കാരുടെ അഭിരുചിയെ

കൂടുതല് സംബുഷ്ടമായി കണ്ടു വരുന്ന മത്സ്യ വര്ഗ്ഗങ്ങളിലേക്ക് തിരിച്ചു വിടുവാന് ശ്രമിച്ചു.

ഇതാണ് നമ്മള് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കേണ്ടത്.

ഇതാണ് ആദ്യം പറഞ്ഞ ആ പച്ച്ചപ്പട്ടിക പറയുന്നത്.

ഇതാണ് നമ്മുടെ പരിതസ്ഥിതിയെ പൂര്വസ്ഥിതിയില് എത്തിക്കാന് സഹായിക്കുന്നത്.

അപ്പോള് മുന്പ് പറഞ്ഞ

ആ കൊമ്പന് സ്രാവിനെ എന്ത് ചെയ്യും?

അതും പച്ച പട്ടികയില് ഉള്പ്പെട്ടതാണല്ലോ.

അതിനു എന്റെ കയ്യില് ഒരു പാച്ചകക്കുറിപ്പുണ്ട്.

ഒരു വിധം എല്ലാ വലിയ മത്സ്യങ്ങള്ക്കും ഈ വിധി ഉപയോഗിക്കാം.

ഇതാ

16 ഔണ്സ്-ന്റെ ഒരു കഷണം എടുക്കുക.

എന്നിട്ടത് നാലായി മുറിച്ചു

നാല് പേര്ക്ക് വിളമ്പുക.

എന്നിട്ട് അതില് നല്ലോണം പച്ചക്കറികള് വിളമ്പുക.

നല്ലൊരു കുപ്പി വീഞ്ഞും എടുത്തു

മെഴുകുതിരിയൊക്കെ കത്തിച്ചു നന്നായി ആഘോഷിച്ചു കഴിക്കുക.

ഇത് കഴിക്കാന് കിട്ടിയ അവസരം ആഘോഷിക്കുക, ആസ്വദിക്കുക.

കൂട്ടുകാരെയും അയല്ക്കാരെയും വിളിച്ചു സല്ക്കരിക്കുക.

ഇത് കൊല്ലത്തില് ഒരിക്കലെങ്കിലും ചെയ്യുക.

വേണമെങ്കില് അതിലധികം പ്രാവശ്യവും ആവാം.

ഞാന് ഭക്ഷണത്തില് നിന്ന് ഒരു പാട് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

ഞാന് നല്ല ആരോഗ്യവും,

സന്തോഷവും, കുടുംബ-സാമൂഹിക ക്ഷേമവും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

ഭക്ഷണ സാമഗ്രികള് ഉണ്ടാക്കുന്നതും,

പാകം ചെയ്യുന്നതും കഴിക്കുന്നതും

മനുഷ്യന്റെ ഒരു തരാം കൂട്ടായ്മയുടെ ലക്ഷണമായി ഞാന് കാണുന്നു.

എന്റെ അച്ഛന് ഒരു നല്ല പാചകക്കാരനായിരുന്നു എന്നതെന്റെ ഒരു ഭാഗ്യമായി ഞാന് കണക്കാക്കുന്നു.

ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് ലഭിക്കുന്നത് എത്ര വലിയൊരു ഭാഗ്യമാണ് എന്ന സന്ദേശം

എന്റെ അച്ഛന് എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കിത്തരികയും ചെയ്തു.

ബാല്യകാലത്തെ ഭക്ഷണരീതി ഞാനിന്നും ഓര്ക്കുന്നു.

അത്യാവശ്യം മാംസ്യവും (പ്രോടീന്)

വളരെയധികം പച്ചക്കറികളും

കുറച്ചു മാത്രം അന്നജവും (സ്ടാര്ച്) - പൊതുവേ ചോറായിരിക്കും - ഇതൊക്കെയാണ് വിളമ്പുക.

ഇപ്പോഴും അധികവും ഞാന് കഴിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെ.

അധികം മാംസാഹാരം

കഴിക്കാന് എനിക്ക് പറ്റില്ല.

മാംസ്യം (പ്രോടീന്) കഴിച്ചു മത്തു പിടിച്ചത് പോലെ ആവും.

ഒരു തരാം അറപ്പുളവാക്കുന്ന അനുഭവം.

നമ്മുടെ സമുദ്രസംപത്തിനെ പറ്റി കേള്ക്കാനിടയുള്ള

എല്ലാ ദുരന്ത വാര്ത്തകളില് ഏറ്റവും മോശപ്പെട്ടത്

ഞാന് പറയാന് പോകുന്നു

- അതിതാണ് -

നിങ്ങളുടെ അമ്മമാര് എപ്പോഴും

പറഞ്ഞത് ശെരിയാണ്.

പച്ചക്കറികള് നല്ലവണ്ണം കഴിക്കണം.

നേരെ ചൊവ്വേ ഉള്ള ഒരു കാര്യമാണ്.

അപ്പോള് നമ്മള് ഒരു ഊണില് നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടത് എന്താണ്?

ആരോഗ്യത്തിനായി എന്റെ ശരീരത്തിന് ഗുണകരമായ

നല്ല സമ്പുഷ്ടമായ സാമഗ്രികളും

സന്തോഷത്തിനായി വെണ്ണയും ഉപ്പും

പിന്നെ വേറെയും സ്വാദിഷ്ടമായ സാധനങ്ങളും.

കുടുംബത്തിനായി എന്റെ തന്നെ കുട്ടിക്കാലത്തെ

ചില കൂട്ടുകളെ ആവും ഞാന് ആശ്രയിക്കുക.

എന്നാല് ഒരു സമൂഹത്തിനു വേണ്ടി ആണെങ്കില് നമുക്ക് ആദ്യത്തില് നിന്ന് തുടങ്ങേണ്ടി വരും.

നമ്മള് കഴിക്കുന്നതിനെല്ലാം തന്നെ

ഗോളാന്തര തലത്തില് ആഘാതം ഉണ്ടെന്നതിനു സംശയമില്ല.

ആ ആഘാതം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന് ശ്രമിക്കുകയും

അതിനെ എത്ര കണ്ടു കുറക്കാന് പറ്റുമോ അത്രയും കുറക്കാന് ശ്രമിക്കുകയും വേണം.

നമ്മള് നമ്മുടെ ഭൂഗോളത്തിന്റെ നീല നിറത്തിലുള്ള ചിത്രം കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

ഇതാണ് നമ്മുടെ ലോകബാങ്ക്.

ഇത് നമ്മുടെ വിഭവങ്ങളുടെ ഒരു കലവറ മാത്രമല്ല.

ഭക്ഷണം എന്ന കൂടിച്ചേരലിന്റെ

ഭൂമിശാസ്ത്രം കൂടിയാണ്.

അത് കൊണ്ട് വേണ്ടത് മാത്രം എടുത്തിട്ട്,

ബാക്കി വേണ്ട വിധം പങ്കു വച്ചാല്,

നമുക്ക് ആഘോഷിക്കാം,

നമുക്കിതിനെ പൂര്വസ്ഥിതിയിലെത്തിക്കാന് തുടങ്ങാം.

നമ്മള് പച്ചക്കറികളെ കുറച്ചു കൂടി ആസ്വദിച്ചു കഴിക്കുകയും അന്ഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

മത്സ്യാഹാരത്തിന്റെ അളവ് കുറയ്ക്കെണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

ഭക്ഷണക്രമത്തെയും രീതിയെയും രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

നന്ദി.

(കരഘോഷം)