Γιατί το μολύβι είναι τέλειο

Γιατί τα μολύβια είναι σχηματισμένα σε εξάγωνα και πώς πήραν το εικονικό κίτρινο χρώμα τους; Η ιδιοκτήτης μαγαζιού μολυβιών Κάρολάιν Γουίβερ μας πηγαίνει μέσα στη συναρπαστική ιστορία του μολυβιού.

Ο ήχος είναι πολύ μεγάλο μέρος, νομίζω,
της εμπειρίας της χρήσης ενός μολυβιού,

και έχει αυτή την πραγματικά
ακουστική γρατζουνιά.

(Γρατζούνισμα)

[Μικρό πράγμα. Μεγάλη ιδέα.]

[Καρολαιν Γουίβερ για το μολύβι.]

Το μολύβι είναι ένα πολύ απλό αντικείμενο.

Είναι φτιαγμένο από ξύλο
με μερικά στρώματα χρώματος

μια γόμα και έναν πυρήνα,

που είναι φτιαγμένος
από γραφίτη, πηλό και νερό.

Και όμως χρειάστηκαν εκατοντάδες
άνθρωποι στους αιώνες

για να βρουν αυτό το σχέδιο.

Και είναι αυτή η μακρά ιστορία
της συνεργασίας

που, για μένα, το κάνει
ένα πολύ τέλειο αντικείμενο.

Η ιστορία του μολυβιού
αρχίζει με τον γραφίτη.

Οι άνθρωποι άρχισαν να βρίσκουν
πραγματικά χρήσιμες εφαρμογές

γι' αυτή τη νέα ουσία.

Τον έκοψαν σε μικρούς ράβδους

και τον τύλιξαν σε χορδή
δέρματος προβάτου ή χαρτιού

και τον πούλησαν
στους δρόμους του Λονδίνου

για να χρησιμοποιηθεί για γραφή ή σχέδιο

ή, πολλές φορές, από αγρότες και βοσκούς,

για να μαρκάρουν τα ζώα τους.

Στη Γαλλία,

ο Νικολά-Ζακ Κοντέ βρήκε
μια μέθοδο άλεσης του γραφίτη,

τον ανέμειξε με σκόνη αργίλου
και νερό για να κάνει μια πάστα.

Από εκεί, αυτή η πάστα γέμισε
ένα καλούπι και μπήκε σε έναν κλίβανο,

και το αποτέλεσμα ήταν ένας
πραγματικά ισχυρός πυρήνας γραφίτη

που δεν ήταν εύθραυστος,
που ήταν λείος, χρησιμοποιήσιμος --

ήταν πολύ καλύτερο
από οτιδήποτε άλλο υπήρχε τότε,

και μέχρι σήμερα, αυτή είναι η μέθοδος

που χρησιμοποιείται ακόμα
για τη δημιουργία μολυβιών.

Εν τω μεταξύ, πέρα στην Αμερική,
στο Κόνκορντ, Μασαχουσέτης,

ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρεου
βρήκε την κλίμακα βαθμολόγησης

για διαφορετικές σκληρότητες μολυβιού.

Βαθμολογήθηκε από το ένα ως τέσσερα,

το δύο είναι η ιδανική σκληρότητα
για γενική χρήση.

Όσο πιο μαλακό το μολύβι, τόσο
περισσότερο γραφίτη είχε μέσα του,

και η γραμμή θα είναι πιο σκούρα και λεία.

Όσο πιο σφιχτό, τόσο
περισσότερο πηλό είχε μέσα του

και θα είναι ελαφρύτερο και λεπτότερο.

Αρχικά, όταν τα μολύβια ήταν χειροποίητα,
φτιάχνονταν στρογγυλά.

Δεν ήταν εύκολο να φτιαχτούν

και οι Αμερικανοί πραγματικά
μηχανοποίησαν την τέχνη.

Πολλοί άνθρωποι πιστώνουν
τον Τζόσεφ Ντίξον

ως τον πρώτο που άρχισε να αναπτύσσει
πραγματικά μηχανήματα

για να κάνουν πράγματα όπως να κόβουν
ξύλινα πηχάκια και αυλάκια στο ξύλο,

να τους εφαρμόζουν κόλλα ...

Και ανακάλυψαν ότι ήταν ευκολότερο
και λιγότερο δαπανηρό

να κάνουν ένα εξαγωνικό μολύβι,

και έτσι αυτό έγινε το πρότυπο.

Από τις πρώτες μέρες των μολυβιών,

οι άνθρωποι έχουν αγαπήσει
ότι μπορούν να σβηστούν.

Αρχικά, έσβηναν τα σημάδια
από τα μολύβια με ψίχουλα ψωμιού

και αργότερα, καουτσούκ και ελαφρόπετρα.

Η επισυναπτόμενη γόμα έγινε το 1858,

όταν ο αμερικανικός χαρτοπώλης
Χάιμεν Λίπμαν κατοχύρωσε το πρώτο μολύβι

με μια επισυναπτόμενη γόμα,

που άλλαξε πραγματικά
την απόδοση του μολυβιού.

Το πρώτο κίτρινο μολύβι στον κόσμο
ήταν το ΚΟΗ-Ι-NOOR 1500.

Το KOH-I-NOOR έκανε αυτό το τρελό πράγμα

όπου έβαψαν το μολύβι
με 14 στρώσεις κίτρινης μπογιάς

και βύθισαν την άκρη
σε χρυσό 14 καρατίων.

Υπάρχει ένα μολύβι για όλους,

και κάθε μολύβι έχει μια ιστορία.

Το Blackwing 602 είναι διάσημο γιατί έχει
χρησιμοποιηθεί από πολλούς συγγραφείς,

ειδικά από τον Τζον Στάινμπεκ
και τον Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ.

Και τότε, έχεις
την εταιρεία μολυβιών Dixon.

Είναι υπεύθυνοι
για το Dixon Ticonderoga.

Είναι ένα σύμβολο, είναι αυτό
που μας έρχεται στο μυαλό

όταν σκεφτόμαστε ένα μολύβι
ή όταν σκεφτόμαστε το σχολείο.

Και το μολύβι είναι
ένα πράγμα που, νομίζω,

ο μέσος χρήστης ποτέ δεν σκέφτηκε,

πώς γίνεται ή γιατί φτιάχτηκε
έτσι όπως είναι,

γιατί πάντα ήταν έτσι.

Κατά τη γνώμη μου, τίποτα δεν μπορεί

να κάνει το μολύβι
καλύτερο απ' ό,τι είναι.

Είναι τέλειο.