Güveni nasıl sağlarız ve nasıl yeniden inşa ederiz?

Güven, yaptığımız her şeyin temeli. Peki ya bu güven sarsıldığında ne yaparız?
Bu göz açıcı konuşmada, Harvard İşletme Bölümü öğretim görevlisi Frances Frei güven hakkında çarpıcı bir ders veriyor: Nasıl sağlarız, devam ettiririz ve yeniden inşa ederiz - Yakın zamanda Uber'da bir iyileştirme yaparken üzerinde çalıştığı şey hakkında. "Eğer birbirimize daha çok güvenmeyi öğrenebilirsek emsalsiz bir insani gelişim kaydetmiş oluruz," diyor Frei.

Sizinle güveni sağlamak ve tekrar
inşa etmek hakkında konuşmak istiyorum.

çünkü benim inancıma göre güven,

yaptığımız her şeyin temeli

ve eğer birbirimize daha çok
güvenmeyi öğrenebilirsek,

emsalsiz bir insani gelişim
kaydedebiliriz.

Peki ya güven kırılırsa?

Ya CEO'nuz bir videoda çalışanını
aşağılarken kaydedilmişse?

Ya çalışanlarınız kültürel ön yargı,
dışlama, belki daha kötüsünü yaşıyorsa?

Ya bir veri ihlali varsa

ve konuyu ele almaktan çok örtbas
ediyormuşçasına kötü hissettiriyorsa?

En trajik olanı ise,

ya teknolojik bir hata insan
hayatı kaybına neden olursa?

Bu konuşmayı altı ay önce
yapıyor olsaydım

bir Uber tişörtü giyiyor olurdum.

Harvard İşletme bölümünde
öğretim görevlisiyim

ama mecazi hatta belki de
kelimenin tam anlamıyla

"tutuşmuş" bir organizasyona
gitmek inanılmaz ilgimi çekmişti.

Gazetede yazan her şeyi okudum,

hatta beni organizasyona
çeken şey kesinlikle buydu.

Bu, önem taşıyan her kurucuya karşı

güvenini kaybetmiş bir organizasyondu.

Ama kendimle ilgili
birkaç şey paylaşmak istiyorum.

En sevdiğim huyum bağışlayıcı olmam.

Her köşede daha iyi bir versiyonumuzun
var olduğuna inanırım

ve ben organize, topluluk ve bireylerin

nefes kesen bir hızla nasıl değiştiğini

kendi gözlerimle gördüm.

Uber'a gittim çünkü oradaki
beklenmeyen bir değişikliğin

önündeki zorluklara
daha dar bir bakış açısı olan

diğer hepimiz için bir imkân
olacağı umudu taşıyordum.

Ama oraya gittiğimde
büyük bir hata yaptım.

Toplum içinde her gün
Uber tişörtü giyindim,

diğer her Uber çalışanı
aynısını yapana kadar.

Bunu açıkça düşünmemişim.

(Kahkahalar)

Tam 250 gün boyunca Uber tişörtü giyildi.

Şimdi bu görevimden azat edildim,

Harvard İşletme'ye geri döndüm

ve sizinle paylaşmak istediğim şey de

o özgürlüğü ne kadar ileri taşıdığım,

küçük adımlarla

(Kahkahalar)

ama yolda olduğumu söyleyebilirim.

(Kahkahalar)

Eğer güveni yeniden sağlayacaksak

öncelikle tüm bileşenlerini
anlamamız gerekiyor.

Güvenin bütünleyici parçaları
oldukça iyi anlaşılıyor.

Güven hakkında üç şey var.

Eğer özgün biri olduğumu
hissediyorsanız

bana güvenme ihtimaliniz yüksek.

Eğer mantığımda katı olduğumu
düşünüyorsanız

bana güvenme ihtimaliniz daha yüksek.

Eğer empatimin size yönelik
olduğuna inanırsanız

bana güvenme ihtimaliniz daha da yüksek.

Bu üç şey de olduğu zaman,

büyük bir güven doğar.

Ama üç husustan biri bile sarsılırsa,

bu üç taştan biri yerinden oynarsa

güven tehdit altına girer.

Şimdi, yapmak istediğim bir şey var.

Hepimizin yarın daha fazla güven
oluşturabilmesini sağlamak istiyorum,

Abartısız, yarın,
bugün yaptığımızdan fazlasıyla.

Bunu yapmanın yolu da bizim için güvenin
hangi noktada sendelediğini anlamak

ve üstesinden gelmek için
hazır bir plana sahip olmak.

Beraber yapmamızı istediğim şey bu.

Burada gönüllü bulunup bulunmadığınıza
dair bana bir ipucu verebilir misiniz?

(Kahkahalar)

Evet. İyi o zaman. Gerçekten harika.

Tamam. O halde...

(Kahkahalar)

Oldukça yardımcı bir geri dönüş oldu.

(Kahkahalar)

Bu taşlardan en yaygın olanı empati.

En yaygın sarsıntı şu ki

insanlar bu işin içinde onlar için
var olduğumuza inanmıyor

ve kendimizi çok meşgul
ettiğimize inanıyorlar.

Buna şüphe yok.

Hepimiz çok yoğunuz,
bizden talep edilen çok şey var,

bu yoğunluğun arasında, empati için
gerekli olan zamanı ve boşluğu

dışarıda bırakmak daha kolay gelir.

Dylan için Dylan olmak gerçek
anlamda zaman alır.

Bizim için, eğer yapmamız gereken çok şey
varsa bu zamanı bulamayabiliriz.

Ama bu bizi kısır bir döngüye sokar,

çünkü empati yapmamak,

her şeyi daha zor bir hale getirir.

Güvenden şüphe duymanın faydası yokken
her şey çok daha zorlaşır,

sonra da empati için daha da az zamanımız
olur ve bu böyle gider.

İşte plan:

Dikkatinizi nerede, ne zaman ve kime karşı

sunabileceğinizi belirleyin.

Bu, empatinizi ne zaman, nerede
ve kimden esirgediğinizin izini

oldukça mükemmel bir şekilde sürecektir.

Eğer bu örneklerde,

tekrar gözden geçirmemizi sağlayacak

gözümüzün önünde olan insanlara bakmamızı,

onları dinlememizi,

perspektiflerine derinden dalmamızı
tetikleyen bir unsur bulabiliyorsak

empatiye giden güçlü bir basamağa
sahip olma şansımız var.

Eğer başka hiçbir şey yapmazsanız

en azından lütfen
cep telefonlarınızı uzak tutun.

Cep telefonu, yapılmış
en büyük dikkat dağıtıcı

ve bunun varlığında
empati ve güven oluşturmak çok zor.

Bu konu empati sarsıntısını dengede tutar.

Mantık sarsıntıları iki şekilde olur.

Konu ya mantığınızın kalitesi

ya da mantığınızla
iletişim kurabilme becerinizdir.

Eğer mantığınızın kalitesi
risk altındaysa

Size bu konuda pek yardım edemem.

(Kahkahalar)

Yani, bu kadar kısa bir zamanda olmaz.

(Kahkahalar)

Ama neyse ki genelde konu
mantığımızın sesidir.

Tehlikede olan mantığımızla
iletişim kurabilme yeteneğimiz.

Çok şanslıyız ki bunu düzeltmek için
çok kolay bir yol var.

Eğer dünyada iletişim kurabilmek için
iki yol olduğunu göz önünde bulundurursak

Harvard İşletme öğretim görevlileri
"mutlu çiftler" olarak biliniyor,

Ne saçma! Asıl güzel olan şey aşk üçgeni.

(Kahkahalar)

Dünyada iletişim kurabilmek için
iki yol olduğunu düşünelim

ve bunlardan ilki,
sizin bizi bir yolculuğa çıkarmanız;

ters köşeleri ve dönüşleri olan
muhteşem bir yolculuk,

için de gizem ve dram da var,

sonra asıl anlatmak
istediğinize geliyorsunuz,

dünyadaki bazı en iyi iletişimciler

tıpatıp bu şekilde iletişim kurar.

Eğer bir mantık sarsıntınız varsa

bu çok tehlikeli olabilir.

Bunun yerine, sizden ricam,

asıl söylemek istediğinden
önce küçük bir kısım söyleyin

ve sonra destekleyici kanıtlar sunun.

Bu da şunu mümkün kılacak;

insanlar bizim harika fikirlerimize
ulaşabilme imkânı elde edecekler

ve burada önemli olan,

eğer bitirmeden önünüz kesilirse...

hanımefendiler -

(Kahkahalar)

(Alkışlar)

Fikrinizi tamamen söyleyemeden
önünüz kesilirse

bu fikir hâlâ sizin fikriniz olacak,

bir başkası bunu sizden çalamayacak.

(Alkışlar)

Tüylerim diken diken oldu.

(Kahkahalar)

Üçüncü sarsıntı, özgünlük.
Bence bu en endişelendirici olanı.

Biz insan türü olarak bir dakika içinde
ortaya bir şey çıkarabiliriz,

kelimenin tam anlamıyla bir dakikada.

birisi gerçekten kendisi olup olmadığında.

Bir çok yönüyle plan açık.

Özgünlük sarsıntısı
istemiyor musun? Kendin ol.

Güzel.

Ve bu o kadar kolay ki

etrafında seni gerçekten
seven insanlar olduğunda.

Ama herhangi bir farklılığı yansıtıyorsan

"kendin olma" planı çok zor olabilir.

Kariyerimin her basamağında cezbedildim.

kendim tarafından,
başkalarına koçluk ederek,

bu dünyada olduğum kişiyi susturmak için.

Gerçekten derin inançları olan,

direkt konuşan,

çok güçlü fikirlerin kadınıyım.

Muhteşem bir eşim var,

ve ikimiz de çok hırslıyız.

Erkek kıyafetleri tercih ediyorum

ve rahat ayakkabıları.

Teşekkürler, Allbirds.

(Kahkahalar)

Bazı durumlarda, bu beni farklı yapıyor.

Umuyorum ki buradaki her bir insan

hayatınızın herhangi bir bölümünde,

farklılığı yansıtmanın
güzel lüksüne sahip olur.

Bu ayrıcalık ile

kim olduğumuzu saklayan
oldukça samimi bir cazibe gelir.

Eğer kim olduğumuzu saklarsak

daha az güvenilir oluruz.

Eğer daha az güvenilir olursak

esnek görevlerin sorumluluğunu
almamız o kadar az olur.

Bu görevlerin yokluğunda
terfi edilme şansımız az olur.

Biz amirlerimizin
demografik eğilimleri yüzünden

depresyona girene kadar bu devam eder.

(Kahkahalar)

Her şey kendimiz olmaya geliyor.

Bu yüzden işte benim tavsiyem.

Size ne muhteşem
hissettiriyorsa onu giyinin.

İnsanların sizden duymak istediğini
düşündüğünüz şeylere daha az önem verin.

Özgün ve harika olan
kendinize kulak verin.

Bu odadaki liderler,

özgün olmamızı güvenli kılmaktan ziyade,

hoş karşılanmasına,

kutlanmasına,

olduğu şey için değer verilmesine,

daha önce hiç ihtimal vermediğimiz

daha büyük bir mükemmele
ulaşabilmemizin temel taşı olan durumları

belirleme mecburiyetindesiniz.

Uber'a geri dönelim.
Uber'da ne oldu?

Oraya geldiğimde
Uber her yerde sarsıntıdaydı.

Empati, mantık, özgünlük
deli gibi sarsılıyordu.

Ama biz bu karmaşalardan ikisi için
hızlı ve etkili çözüm bulabildik.

Size bir empati örnek vereceğim.

Uber toplantılarında,

insanların birbirleriyle
mesajlaşması yaygındı.

toplantıyla ilgili tabii.

(Kahkahalar)

Ben böyle bir şey hiç görmedim.

(Kahkahalar)

Uber birçok şey yapmış olabilir

ama güvenli ve anlayışlı
bir ortam oluşturmamıştı.

Çözüm, oldukça açık:

teknoloji, kapalı ve uzakta.

Bu, insanları etrafına bakmaya,

gözlerinin önündeki insanlara bakmaya,

onları dinlemeye,

onların bakış açılarına dalmaya,

emsalsiz yollarla
iş birliği yapmaya zorladı.

Mantık, eşit bir şekilde sallantılıydı.

Bu, organizasyonun aşırı
büyümesinden kaynaklanıyordu.

Bu büyüme, insanların ve yöneticilerin

tekrar ve tekrar
terfi ettikleri anlamına geliyordu.

Yakında, öyle pozisyonlarda olacaklar ki
içinde olmadıkları iş kalmayacak.

Pozisyonları, kapasitelerinin
çok üzerindeydi

ve bu onların suçu değildi.

Çözüm: özellikle mantık, strateji

ve liderlik üzerine yoğunlaşan,

idari eğitime kitlesel bir akış.

Bu, insanlara mantıklarının
kalitesinin cefasını verdi

ve güçlü yanlarında
bütünüyle üçgenlere dönüştü.

Böylece insanlar birbirleriyle etkili
şekilde iletişim kurabildi.

Son olarak, özgünlük, bunun hâlâ
sarsıntılı olabileceğini söyleyeceğim.

Ama gerçekten bu,
Uber'i Silicon Vadisi ve ötesinde olan

gördüğüm diğer tüm şirketlerden
daha farklı yapmaz.

İnsanlara uyum sağlamaları için
koçluk yapmak çok daha kolay.

Söylemek üzere olduğunuz
bir şeyi söylediklerinde

insanları ödüllendirmek,

söyleyeceğiniz şeyin tam tersini
söyledikleri zaman

ödüllendirmekten çok daha kolaydır.

Bunu çözdüğümüzde,

farklıları nasıl takdir edeceğimizi,

insanlara kendilerinin en iyi versiyonları
olmaları için izin vermeyi öğrendiğimizde

işte bu oğullarımın büyümesini
istediğim dünya.

Buradaki insan topluluğuyla birlikte,

sizlerle kenetlenmek bir ayrıcalık olurdu.

bir adım atın ve dünyanın her yerinde
güveni yeniden inşa edin.

Çok teşekkür ederim.

(Alkışlar)