การเดินทางที่สิ้นหวังกับขบวนการค้ามนุษย์
-
0:00 - 0:03ผมเป็นคนฮาซารา (Hazara)
-
0:03 - 0:07และบ้านเกิดของพวกเราคือประเทศอัฟกานิสถาน
-
0:07 - 0:10เหมือนกับเด็กฮาซารานับแสนคน
-
0:10 - 0:13ผมเกิดมาในฐานะผู้ถูกเนรเทศ
-
0:13 - 0:17การไล่ล่าและปฏิบัติการขับไล่
ชนเผ่าฮาซาราที่กำลังดำเนินอยู่ -
0:17 - 0:22บีบให้พ่อแม่ของผมต้องหลบหนี
ออกจากอัฟกานิสถาน -
0:22 - 0:26การไล่ล่านี้มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานตั้งแต่
ช่วงปลายคริสตศตวรรษที่ 18 -
0:26 - 0:29และในยุคของกษัตริย์ อับดูร ราห์มาน
-
0:29 - 0:35พระองค์ได้ฆ่า 63% ของประชากรฮาซารา
-
0:35 - 0:38และนำศีรษะของพวกเขามาสร้างหอคอยสุลต่าน
-
0:38 - 0:40ชาวฮาซาราหลายคนถูกขายเป็นทาส
-
0:40 - 0:46และอีกหลายคนหนีไปยังประเทศข้างเคียง
อย่างอิหร่านและปากีสถาน -
0:46 - 0:49พ่อแม่ของผมหนีไปปากีสถานเช่นกัน
-
0:49 - 0:52ท่านลงหลักปักฐานที่เมืองเควตตา (Quetta)
และให้กำเนิดผม -
0:52 - 0:55หลังจากเหตุการณ์วินาศกรรมตึกเวิลด์เทรด 9/11
-
0:55 - 0:57ผมได้มีโอกาสไปอัฟกานิสถาน
-
0:57 - 0:59เป็นครั้งแรก พร้อมกับนักข่าวต่างชาติ
-
0:59 - 1:03ตอนนั้นผมอายุแค่ 18 และได้ทำงานเป็นล่าม
-
1:03 - 1:05สี่ปีหลังจากนั้น
-
1:05 - 1:10ผมรู้สึกปลอดภัยมากพอที่จะย้ายกลับไป
ใช้ชีวิตที่อัฟกานิสถานอย่างถาวร -
1:10 - 1:15ผมทำงานเป็นช่างภาพสารคดีอยู่ที่นั่น
-
1:15 - 1:19และทำสารคดีออกมาหลายเรื่อง
-
1:19 - 1:21เรื่องสำคัญที่สุดเรื่องหนึ่งที่ผมทำ
-
1:21 - 1:26คือเรื่องหนุ่มน้อยนักเต้นในอัฟกานิสถาน
-
1:26 - 1:31เรื่องราวแสนเศร้านี้มีเนื้อหา
เกี่ยวกับธรรมเนียมที่น่ารังเกียจ -
1:31 - 1:34เกี่ยวข้องกับเด็กน้อยที่ต้องเต้นโชว์พวกแม่ทัพ
-
1:34 - 1:36และชายผู้มีอิทธิพลในสังคม
-
1:36 - 1:40เด็กเหล่านี้มักจะถูกลักพาตัว
หรือถูกซื้อจากพ่อแม่ที่ยากจน -
1:40 - 1:43เพื่อมาใช้แรงงานเป็นทาสบำเรอกาม
-
1:43 - 1:46หนุ่มน้อยคนนี้ชื่อชูกูร
-
1:46 - 1:49เขาถูกแม่ทัพคนหนึ่งลักพาตัวมาจากเมืองคาบูล
-
1:49 - 1:51เขาถูกนำตัวไปยังจังหวัดอื่น
-
1:51 - 1:56ที่ซึ่งเขาถูกบังคับให้เป็นทาสบำเรอกาม
ของแม่ทัพคนนั้นและผองเพื่อน -
1:56 - 1:59เมื่อเรื่องนี้ได้เผยแพร่ในหนังพิมพ์วอชิงตันโพสต์
-
1:59 - 2:01ผมเริ่มถูกขู่ฆ่า
-
2:01 - 2:05และถูกบังคับให้ออกจากอัฟกานิสถาน
-
2:05 - 2:08พร้อมกับพ่อแม่ของผม
-
2:08 - 2:11พวกเราเดินทางกลับไปยังเควตตา
-
2:11 - 2:16สถานการณ์ที่นั่นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
เมื่อเทียบกับตอนที่ผมจากไปเมื่อปี 2005 -
2:16 - 2:18จากที่เคยเป็นที่หลบภัยอันสงบของชาวฮาซารา
-
2:18 - 2:24แต่แล้วมันกลับกลายเป็นเมืองที่
อันตรายที่สุดในปากีสถาน -
2:24 - 2:27ชาวฮาซาราถูกกักอยู่ในบริเวณเล็กๆ สองแห่ง
-
2:27 - 2:32ถูกเหยียดทั้งทางสังคม การศึกษา และการเงิน
-
2:32 - 2:33นี่คือ นาเดียร์
-
2:33 - 2:35ผมรู้จักกับเขามาตั้งแต่เด็ก
-
2:35 - 2:40เขาบาดเจ็บจากการซุ่มโจมตีของผู้ก่อการร้าย
ตอนอยู่บนรถตู้ในเมืองเควตตา -
2:40 - 2:43เขาตายหลังจากนั้นเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
-
2:43 - 2:47ชาวฮาซาราราว 1,600 คน
-
2:47 - 2:51ถูกฆ่าจากการโจมตีที่มีรูปแบบต่างกันออกไป
-
2:51 - 2:56และราว 3,000 คน ได้รับบาดเจ็บ
-
2:56 - 2:59หลายคนในนั้นพิการตลอดชีวิต
-
2:59 - 3:02การโจมตีชาวฮาซารานับวันยิ่งเลวร้าย
-
3:02 - 3:05ไม่แปลกเลยที่หลายคนต้องการจะหนีไปจากที่นี่
-
3:05 - 3:10ถัดจากอัฟกานิสถาน อิหร่านและปากีสถาน
-
3:10 - 3:16ออสเตรเลียเป็นบ้านที่มีประชากรฮาซารา
มากที่สุดเป็นอันดับที่ 4 ของโลก -
3:16 - 3:19เมื่อต้องอพยพออกจากปากีสถาน
-
3:19 - 3:21ออสเตรเลียดูจะเป็นทางเลือกที่ชัดเจน
-
3:21 - 3:23เงินของเราจำกัด จึงมีแค่คนเดียวที่จะไปได้
-
3:23 - 3:25และพวกเราตัดสินใจกันว่าคนนั้นคือผม
-
3:25 - 3:28ด้วยหวังว่า ถ้าผมถึงโดยสวัสดิภาพแล้ว
-
3:28 - 3:33ผมจะสามารถทำให้ครอบครัว
ตามมาสมทบกับผมได้ในภายหลัง -
3:33 - 3:35พวกเรารู้ถึงความเสี่ยง
-
3:35 - 3:38และความน่ากลัวของการเดินทางแบบนี้
-
3:38 - 3:42ผมพบเจอใครหลายคนที่สูญเสีย
บุคคลอันเป็นที่รักไปในทะเล -
3:42 - 3:47นี่เป็นการตัดสินใจอย่างไร้ทางเลือก
เมื่อเราต้องทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง -
3:47 - 3:50ไม่มีใครตัดสินใจในเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย
-
3:50 - 3:52ถ้าผมขึ้นเครื่องบินไปออสเตรเลียง่ายๆ ล่ะก็
-
3:52 - 3:54ก็จะใช้เวลาบินไม่ถึง 24 ชั่วโมงด้วยซ้ำ
-
3:54 - 3:59แต่การขอวีซ่านั้นไม่มีทางเป็นไปได้เลย
-
3:59 - 4:01การเดินทางของผมยาวนานกว่านั้นมาก
-
4:01 - 4:03เป็นการเดินทางที่ลึกลับซับซ้อนมาก
-
4:03 - 4:06และแน่นอน อันตรายกว่านั้นมาก
-
4:06 - 4:09เราเดินทางไปประเทศไทยด้วยเครื่องบิน
-
4:09 - 4:13แล้วขึ้นรถขึ้นเรือไปมาเลเซียและอินโดนีเซีย
-
4:13 - 4:16จ่ายเงินให้คนและพวกลักลอบเข้าเมืองตลอดทาง
-
4:16 - 4:19ช่วงเวลาส่วนใหญ่ใช้ไปกับการหลบซ่อน
-
4:19 - 4:22และกับความหวาดกลัวว่าจะถูกจับ
-
4:22 - 4:27ในอินโดนีเซีย ผมอยู่กับกลุ่มผู้ลี้ภัย 7 คน
-
4:27 - 4:29พวกเราใช้ห้องนอนร่วมกัน
-
4:29 - 4:33ในเมืองโบกอร์ที่อยู่เลยกรุงจาร์กาตาออกไป
-
4:33 - 4:351 สัปดาห์ผ่านไปในโบกอร์
-
4:35 - 4:39เพื่อนร่วมห้องของผม 3 คน
เริ่มการเดินทางอันแสนอันตราย -
4:39 - 4:43สองวันหลังจากนั้น เราได้รับข่าว
-
4:43 - 4:48ว่าเรือที่อพยพคนอย่างลำบากยากเย็นนั้น
ล่มลงระหว่างทางที่จะไปเกาะคริสต์มาส -
4:48 - 4:51และเราพบว่าเพื่อนร่วมห้องของเราทั้ง 3 คน
นาวโรซ จาฟ์ฟาร์ และ ชาเบียร์ -
4:51 - 4:53โดยสารบนเรือลำนั้น
-
4:53 - 4:56มีแค่ จาฟ์ฟาร์ ที่ได้รับการช่วยเหลือ
-
4:56 - 4:59ส่วนชาเบียร์ และ นาวโรซนั้นหายสาปสูญ
-
4:59 - 5:01นั่นทำให้ผมคิด
-
5:01 - 5:04ว่าผมกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วรึเปล่า?
-
5:04 - 5:08ผมสรุปว่าไม่มีทางเลือกอื่น ต้องไปต่อ
-
5:08 - 5:11ไม่กี่อาทิตย์จากนั้น เราได้รับโทรศัพท์จาก
พวกช่วยลักลอบคนเข้าเมือง -
5:11 - 5:16ว่าเรือโดยสารพร้อมแล้วให้เราเดินทาง
-
5:16 - 5:19อาศัยความมืดในยามวิกาลเพื่อไปยังเรือลำนั้น
-
5:19 - 5:21บนเรือยนต์
-
5:21 - 5:26เราขึ้นเรือประมงเก่าที่บรรทุกคนจนเกินน้ำหนัก
-
5:26 - 5:28มีผู้โดยสารทั้งสิ้น 93 คน
-
5:28 - 5:30พวกเราทั้งหมดอยู่ใต้ท้องเรือ
-
5:30 - 5:32ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ขึ้นมาข้างบน
-
5:32 - 5:35พวกเราจ่ายกันคนละ 6,000 ดอลลาร์
-
5:35 - 5:37เพื่อจะโดยสารบนเรือลำนี้
-
5:37 - 5:39วันแรกและคืนแรกผ่านไปได้ด้วยดี
-
5:39 - 5:43แต่คืนต่อมา สภาพอากาศก็กลับตาลปัตร
-
5:43 - 5:48คลื่นซัดเรื่องโคลง ท่อนไม้ดังเอี๊ยดอ๊าด
-
5:48 - 5:52กลุ่มคนใต้ท้องเรือต่างร้องไห้ สวดภาวนา
และเรียกหาบุคคลอันเป็นที่รักของพวกเขา -
5:52 - 5:54พวกเขากรีดร้อง
-
5:54 - 5:56มันเป็นช่วงเวลาที่เลวร้าย
-
5:56 - 6:00ราวกับภาพเหตุการณ์ในวันโลกาวินาศ
-
6:00 - 6:05หรือฉากที่เห็นกันในหนังฮอลลีวูด
-
6:05 - 6:08ที่ทุกสิ่งทุกอย่างแตกสลาย
-
6:08 - 6:10และโลกกำลังจะดับลง
-
6:10 - 6:13มันเกิดขึ้นกับพวกเราจริงๆ
-
6:13 - 6:17เราไม่มีอะไรที่จะหวัง
-
6:17 - 6:21เรือของเราล่องลอยเหมือน
กล่องไม้ขีดไฟที่เคว้งคว้างอยู่ในน้ำ -
6:21 - 6:23ไร้การควบคุม
-
6:23 - 6:27คลื่นสูงใหญ่กว่าเรือของพวกเรามาก
-
6:27 - 6:33น้ำทะลักเข้ามาเร็วเกินที่จะปั๊มออกได้ทัน
-
6:33 - 6:36เราทั้งหมดไร้สิ้นซึ่งความหวัง
-
6:36 - 6:38เราคิดว่า มันจบลงแล้ว
-
6:38 - 6:40เรากำลังมองความตายที่มายืนอยู่ตรงหน้า
-
6:40 - 6:42และผมเก็บภาพเหล่านี้ไว้
-
6:42 - 6:44กัปตันบอกกับพวกเราว่า
-
6:44 - 6:47เราทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว
-
6:47 - 6:50พวกเราต้องทิ้งเรือลำนี้
-
6:50 - 6:52เราขึ้นมาอยู่ข้างบนเรือ
-
6:52 - 6:54เปิดปิดไฟฉายไปเรื่อยๆ
-
6:54 - 6:59เพื่อเรียกความสนใจจากเรือลำใดๆ ที่ผ่านมา
-
6:59 - 7:07เราพยายามทำให้เรือเหล่านั้นสนใจ
ด้วยการโบกเสื้อชูชีพ และเป่าปาก -
7:07 - 7:10ในที่สุด เราก็ล่องเรือถึงเกาะเล็กๆ
-
7:10 - 7:13เรือของเราชนกับโขดหิน
-
7:13 - 7:15ผมลื่นลงไปในน้ำ
-
7:15 - 7:19ทำกล้องรวมถึงสิ่งต่างๆ ที่บันทึกเอาไว้พัง
-
7:19 - 7:25แต่โชคยังดี ที่เมมโมรีการ์ดยังใช้การได้
-
7:25 - 7:27มันเป็นป่าทึบ
-
7:27 - 7:33พวกเราแบ่งคนออกเป็นกลุ่มๆ
และถกเถียงกันว่าจะทำอะไรต่อ -
7:33 - 7:35เราหวาดกลัวและสับสน
-
7:35 - 7:39หลังจากค้างคืนที่ชายหาด
-
7:39 - 7:41เราก็เจอท่าเรือเล็กๆ และมะพร้าว
-
7:41 - 7:44เราส่งเสียงตะโกนเรียกเรือจากรีสอร์ทแถวนั้น
-
7:44 - 7:48และถูกส่งตัวให้ตำรวจน้ำอินโดนีเซียทันที
-
7:48 - 7:52ที่ศูนย์กักกันซีราง
-
7:52 - 7:57เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองมาที่นี่
และตรวจค้นร่างกายอย่างเงียบๆ -
7:57 - 8:01เขาเอามือถือของพวกเรา และเงิน $300 ของผมไป
-
8:01 - 8:04รวมถึงรองเท้า เพื่อที่เราจะได้หนีไปไม่ได้
-
8:04 - 8:10แต่เราคอยสังเกตพวก รปภ. ดูความเคลื่อนไหว
-
8:10 - 8:14ตอนตี 4 ที่พวกเขากำลังนั่งล้อมรอบกองไฟ
-
8:14 - 8:17พวกเราก็เอากระจกสองชั้นที่บานหน้าต่างออก
-
8:17 - 8:19แล้วหนีออกไปทางนั้น
-
8:19 - 8:24พวกเราปีนต้นไม้ที่ติดกับกำแพงรอบนอกซึ่ง
มีเศษแก้วเสียบเป็นแนวด้านบน -
8:24 - 8:26เราวางหมอนบนนั้น
-
8:26 - 8:30และพันแขนตัวเองด้วยผ้าปูเตียง
-
8:30 - 8:32เพื่อปีนกำแพงออกไป
-
8:32 - 8:35เราวิ่งหนีออกไปด้วยเท้าเปล่า
-
8:35 - 8:37ผมเป็นอิสระแล้ว
-
8:37 - 8:40กับอนาคตที่ไม่แน่นอน
-
8:40 - 8:42และไร้เงินตรา
-
8:42 - 8:49สิ่งเดียวที่ผมมีติดตัวคือ
เมมโมรีการ์ดที่บันทึกภาพเอาไว้ -
8:49 - 8:52เมื่อสารคดีของผมได้ฉายบน SBS Dateline
-
8:52 - 8:55เพื่อนของผมหลายคนถึงได้รู้สถานการณ์ของผม
-
8:55 - 8:57และพยายามให้การช่วยเหลือ
-
8:57 - 9:00พวกเขาไม่ยอมให้ผมไปเสี่ยงชีวิตบนเรืออีก
-
9:00 - 9:05ผมตัดสินใจที่จะอยู่ที่อินโดนีเซีย
โดยรับความช่วยเหลือจาก UNHCR -
9:05 - 9:09แต่ผมกลัวว่าผมจะจบชีวิตลงที่อินโดนีเซีย
-
9:09 - 9:12ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มีงานทำ
-
9:12 - 9:16เหมือนกับผู้ลี้ภัยคนอื่นๆ
-
9:16 - 9:18แต่ผมนั้นต่างจากคนอื่น
-
9:18 - 9:22ผม....
-
9:23 - 9:24ผมเป็นคนที่โชคดี
-
9:24 - 9:28คนรู้จักของผมช่วยเร่งการทำงานของUNHCRให้
-
9:28 - 9:33และผมก็ได้ลงหลักปักฐาน
ในออสเตรเลียเมื่อเดือน พ.ค. 2013 -
9:33 - 9:37ไม่ใช่ผู้ลี้ภัยทุกคนที่จะโชคดีแบบผม
-
9:37 - 9:45ยากจริงๆ ที่ไม่รู้ว่าชะตากรรมจะเป็นยังไง
-
9:45 - 9:48ประเด็นเรื่องผู้ลี้ภัยในออสเตรเลียนั้น
-
9:48 - 9:51ถูกทำให้เป็นประเด็นทางการเมืองแบบสุดๆ
-
9:51 - 9:54จนไม่เหลือความเป็นมนุษย์
-
9:54 - 10:00ผู้ลี้ภัยถูกป้ายสีให้ดูน่ากลัวและโหดร้าย
ก่อนปรากฏกายต่อหน้าสาธารณชน -
10:00 - 10:05ผมหวังว่าเรื่องราวของผมและชาวฮาซารา
-
10:05 - 10:08จะช่วยจุดประกายให้ผู้คนได้รับรู้ว่า
-
10:08 - 10:12พวกเขาทุกข์ทรมานแค่ไหนในประเทศบ้านเกิด
-
10:14 - 10:16พวกเขาทุกข์ทรมานอย่างไร
-
10:16 - 10:21และทำไมพวกเขาถึงต้องเสี่ยงชีวิต
เพื่อหาที่ลี้ภัยถึงขนาดนั้น -
10:21 - 10:22ขอบคุณครับ
-
10:22 - 10:24(เสียงปรบมือ)
- Title:
- การเดินทางที่สิ้นหวังกับขบวนการค้ามนุษย์
- Speaker:
- บารัต อาลี บาตูร์ (Barat Ali Batoor)
- Description:
-
more » « less
ช่างภาพ บารัต อาลี บาตูร์ เคยอาศัยอู่ในอัฟกานิสถาน หลังจากที่เขาถูกบีบให้ออกจากประเทศ แต่สำหรับบารัต ผู้ซึ่งเป็นกลุ่มชาติพันธุ์พลัดถิ่นที่เรียกตนว่า ชาวฮาซารา การย้ายกลับกลายไปสู่บ้านเกิดในปากีสถานกลายเป็นเรื่องอันตรายไม่ด้อยกว่ากัน และการหาแหล่งลี้ภัยใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนการซื้อตั๋วเครื่องบิน สถานการณ์บังคับให้เขาต้องจ่ายเงินให้ขบวนการค้ามนุษย์ และร่วมเดินทางโดยเรือไปกับผู้ลี้ภัยจากที่อื่นๆ เขาบันทึกการเดินทางแสนสิ้นหวังด้วยภาพถ่ายอันทรงพลัง
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 10:37
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for My desperate journey with a human smuggler | |
|
|
Kanawat Senanan approved Thai subtitles for My desperate journey with a human smuggler | |
|
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for My desperate journey with a human smuggler | |
|
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for My desperate journey with a human smuggler | |
|
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for My desperate journey with a human smuggler | |
|
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for My desperate journey with a human smuggler | |
|
|
Kanawat Senanan edited Thai subtitles for My desperate journey with a human smuggler | |
|
Air Klassen edited Thai subtitles for My desperate journey with a human smuggler |