Το μέλλον της ψυχεδελικά υποβοηθούμενης ψυχοθεραπείας

Θα μπορούσαν οι ψυχεδελικές ουσίες να βοηθήσουν στη θεραπεία του ψυχικού τραύματος και των ψυχικών ασθενειών; Ο ερευνητής Ρικ Ντόμπλιν ερευνά αυτό το ερώτημα εδώ και τρεις δεκαετίες, και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Σε αυτή τη συναρπαστική βουτιά στην επιστήμη των ψυχεδελικών ουσιών, εξηγεί πώς ουσίες όπως το LSD, η ψιλοκυβίνη και η MDMA επηρεάζουν τον εγκέφαλό σας, και πώς θα μπορούσαν, όταν συνδυαστούν με την ψυχοθεραπεία, να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη διαταραχή μετατραυματικού στρες, την κατάθλιψη, την κατάχρηση ουσιών και πολλές άλλες ασθένειες.

Το να προετοιμαστώ γι' αυτή την ομιλία
ήταν πιο τρομακτικό

από το να προετοιμαζόμουν
για θεραπεία με LSD.

(Γέλια)

«Οι ψυχεδελικές ουσίες είναι
τόσο σημαντικές για τη μελέτη του μυαλού

όσο βασικό είναι το μικροσκόπιο
για τη βιολογία

και το τηλεσκόπιο για την αστρονομία».

Αυτά είναι λόγια του Δρ. Στάνισλαβ Γκροφ.

Είναι από τους κορυφαίους ερευνητές
των ψυχεδελικών ουσιών στον κόσμο

και ήταν επίσης και ο μέντοράς μου.

Σήμερα, θα ήθελα να σας μιλήσω
για το πώς οι ψυχεδελικές ουσίες,

όταν χρησιμοποιούνται σωστά,
μπορούν να μας βοηθήσουν στη θεραπεία,

στην έμπνευση,

ίσως ακόμα και στη διάσωσή μας.

Τις δεκαετίες του '50 και του '60,

η έρευνα για τις ψυχεδελικές ουσίες
άκμαζε σε όλον τον κόσμο

και υποσχόταν πολλά

στους τομείς της ψυχιατρικής,
της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας,

των νευροεπιστημών και της μελέτης
των μυστικιστικών εμπειριών.

Ξέφυγαν όμως από τα όρια της έρευνας

και άρχισαν να χρησιμοποιούνται
από την αντικουλτούρα

και από το κίνημα
κατά του πολέμου του Βιετνάμ.

Γινόταν ανεξέλεγκτη χρήση.

Οπότε υπήρξαν αντιδράσεις.

Το 1970 η αμερικανική κυβέρνηση απαγόρευσε
πλήρως τη χρήση των ψυχεδελικών ουσιών

και έβαλε τέλος στην ψυχεδελική έρευνα.

Η απαγόρευση εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο
και κράτησε πολλές δεκαετίες.

Ήταν τραγικό

επειδή τα ψυχεδελικά είναι απλώς εργαλεία,

και το αν τα επακόλουθά τους
είναι ωφέλιμα ή επιζήμια

εξαρτάται από τον τρόπο χρήσης τους.

Η λέξη ψυχεδέλεια σημαίνει
«φανέρωση του νου»,

και σχετίζεται με τα ναρκωτικά
όπως το LSD, η ψιλοκυβίνη, η μεσκαλίνη,

η ιμπογκαΐνη
και άλλες ναρκωτικές ουσίες.

Όταν ήμουν 18 χρονών,

ήμουν πρωτοετής φοιτητής

και πειραματιζόμουν
με το LSD και τη μεσκαλίνη,

και αυτές οι εμπειρίες με έφεραν
σε επαφή με τα συναισθήματά μου.

Με έκαναν να νιώσω μια πνευματική σύνδεση,

που δυστυχώς το μπαρ μίτσβα μου
δεν είχε προκαλέσει.

(Γέλια)

Όταν ήθελα να πειράξω τους γονείς μου,

τους έλεγα ότι αυτοί
με οδήγησαν στα ψυχεδελικά,

επειδή το μπαρ μίτσβα μου
δεν με είχε κάνει άντρα.

(Γέλια)

Πάνω απ' όλα όμως,

με τα ψυχεδελικά ένιωσα
την κοινή ανθρώπινη φύση,

την ενότητά μας με όλες τις μορφές ζωής.

Και άλλοι είχαν νιώσει το ίδιο.

Ένιωθα πως αυτές οι εμπειρίες θα μπορούσαν

να λειτουργήσουν ως αντίδοτο

στον φανατισμό, τον φονταμενταλισμό,

στις γενοκτονίες
και την περιβαλλοντική καταστροφή.

Έτσι αποφάσισα να επικεντρωθώ
στο να αλλάξω τους νόμους

και να γίνω νόμιμος
ψυχεδελικός ψυχοθεραπευτής.

(Χειροκρότημα)

Μισό αιώνα μετά την απαγόρευση,

είμαστε στο μέσο της παγκόσμιας
αναγέννησης της ψυχεδελικής έρευνας.

Η ψυχεδελική ψυχοθεραπεία υπόσχεται πολλά

για την αντιμετώπιση της διαταραχής
μετατραυματικού στρες, ή ΔΜΣ,

της κατάθλιψης, της κοινωνικής φοβίας,
της κατάχρησης ουσιών, του αλκοολισμού,

και της αυτοκτονίας.

Η ψυχεδελική ψυχοθεραπεία
είναι μια προσπάθεια

να αντιμετωπιστούν
τα βαθύτερα αίτια του προβλήματος,

με χορήγηση σχετικά λίγων δόσεων,

σε αντίθεση με τα περισσότερα ψυχοφάρμακα
που χρησιμοποιούνται σήμερα,

τα οποία μειώνουν απλώς τα συμπτώματα

και προορίζονται για καθημερινή χρήση.

Τα ψυχεδελικά πλέον χρησιμοποιούνται
και από τις νευροεπιστήμες

ως εργαλεία για τη μελέτη
της λειτουργίας του εγκεφάλου

και του μυστηρίου
της ανθρώπινης συνείδησης.

Μελετάται η σχέση των μυστικιστικών
εμπειριών που προκαλούν

με τον διαλογισμό και την ενσυνειδητότητα.

Ένα πρόσφατο άρθρο, μάλιστα,

για τη μακρόχρονη λήψη ψιλοκυβίνης
από έμπειρους διαλογιστές ζεν

σε ένα κέντρο διαλογισμού

αναφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη
και αλλαγές στον εγκέφαλο.

Πώς λειτουργούν αυτές οι ουσίες;

Η σύγχρονη έρευνα έχει δείξει

ότι τα ψυχεδελικά μειώνουν
τη δραστηριότητα

στο δίκτυο αυτόματης λειτουργίας
του εγκεφάλου.

Εκεί διαμορφώνεται η αίσθηση του εαυτού.

Ισοδυναμεί με το εγώ

και φιλτράρει τις πληροφορίες
που λαμβάνουμε

σύμφωνα με τις ανάγκες
και προτεραιότητές μας.

Όταν μειώνεται η δραστηριότητα
στο δίκτυο αυτόματης λειτουργίας,

το εγώ μετατοπίζεται στο παρασκήνιο,

και βλέπουμε ότι είναι μόνο ένα μέρος
ενός ευρύτερου πεδίου συνείδησης.

Μοιάζει με την αλλαγή

που έφεραν στην ανθρωπότητα
ο Κοπέρνικος και ο Γαλιλαίος,

όταν έδειξαν με το τηλεσκόπιο

ότι η Γη δεν ήταν πλέον
το κέντρο του σύμπαντος,

αλλά κάτι που περιστρεφόταν
γύρω από τον Ήλιο,

κάτι μεγαλύτερο από την ίδια.

Για κάποιους αυτή η αλλαγή αντίληψης

είναι από τις πιο σημαντικές
εμπειρίες της ζωής τους.

Νιώθουν να ανήκουν σε έναν κόσμο
μεγαλύτερο από τον εαυτό τους.

Νιώθουν πιο αλτρουιστές,

και ο φόβος τους για τον θάνατο μικραίνει.

Δεν λειτουργούν όλες οι ουσίες έτσι.

Η MDMA, γνωστή και ως «έκσταση» ή «Μόλι»,
λειτουργεί τελείως διαφορετικά.

Θα σας πω την ιστορία της Μαρσέλα,

η οποία υπέφερε από
διαταραχή μετατραυματικού στρες

ύστερα από μια βίαιη σεξουαλική επίθεση.

Η Μαρσέλα κι εγώ γνωριστήκαμε το 1984,

όταν η MDMA ήταν ακόμα νόμιμη,

αλλά είχε αρχίσει να διαρρέει
από τους θεραπευτικούς κύκλους.

Όταν η Μαρσέλα δοκίμασε
MDMA για διασκέδαση,

το προηγούμενο τραύμα της
πλημμύρισε τη συνείδησή της

και ενέτεινε τις αυτοκτονικές της σκέψεις.

Στην πρώτη μας συζήτηση,

της είπα ότι όταν η MDMA
λαμβάνεται θεραπευτικά,

μπορεί να μειώσει τον φόβο
των έντονων συναισθημάτων

και ότι θα τη βοηθούσε να ξεπεράσει
την τραυματική εμπειρία της.

Της ζήτησα να υποσχεθεί
ότι δεν θα αυτοκτονούσε,

αν δουλεύαμε μαζί.

Συμφώνησε και το υποσχέθηκε.

Στις θεραπευτικές της συνεδρίες,

η Μαρσέλα μπόρεσε να επεξεργαστεί
το τραύμα της πιο εύκολα.

Κατάφερε να πει

ότι ο βιαστής της την είχε απειλήσει
ότι αν έλεγε ποτέ τίποτα,

θα τη σκότωνε.

Κατάλαβε πως αυτό την κρατούσε
φυλακισμένη μέσα στο ίδιο της το μυαλό.

Το να μπορέσει να πει τι είχε συμβεί

και να βιώσει τα συναισθήματα
και τις σκέψεις της

την απελευθέρωσε.

Έτσι μπόρεσε να αποφασίσει

ότι ήθελε να προχωρήσει στη ζωή της.

Τότε συνειδητοποίησα

πως η MDMA θα μπορούσε να είναι πολύ
αποτελεσματική για τη θεραπεία της ΔΜΣ.

Τριάντα πέντε χρόνια μετά τη θεραπεία της,

η Μαρσέλα είναι η ίδια ψυχοθεραπεύτρια

και εκπαιδεύει άλλους ψυχοθεραπευτές
στη θεραπεία της ΔΜΣ με MDMA.

Πώς λειτουργεί η MDMA;

Πώς βοήθησε τη Μαρσέλα;

Ο εγκέφαλος των ατόμων με ΔΜΣ

διαφέρει από τον εγκέφαλο
των ατόμων χωρίς ΔΜΣ.

Έχουν υπερδραστήρια αμυγδαλή,
την περιοχή όπου επεξεργαζόμαστε τον φόβο.

Έχουν μειωμένη δραστηριότητα
στον προμετωπιαίο φλοιό,

εκεί όπου σκεφτόμαστε λογικά.

Και έχουν μειωμένη δραστηριότητα
στον ιππόκαμπο,

εκεί όπου οι αναμνήσεις
αποθηκεύονται σε μακρόχρονη μνήμη.

Η MDMA λειτουργεί ανάποδα.

Μειώνει τη δραστηριότητα στην αμυγδαλή,

αυξάνει τη δραστηριότητα
στον προμετωπιαίο φλοιό

και αυξάνει τη σύνδεση
μεταξύ αμυγδαλής και ιππόκαμπου

για να μεταφέρονται οι τραυματικές
αναμνήσεις στη μακρόχρονη μνήμη.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς
σε πρόσφατη μελέτη τους έδειξαν

ότι η MDMA απελευθερώνει οξυτοκίνη,

την ορμόνη της αγάπης και της φροντίδας.

Οι ίδιοι ερευνητές
έκαναν μελέτες σε χταπόδια,

τα οποία κανονικά δεν είναι κοινωνικά ζώα,
εκτός από την εποχή αναπαραγωγής.

Δώστε τους όμως MDMA,

και θα γίνουν υπερ-κοινωνικά.

(Γέλια)

Ενώ δούλευα ακόμα μαζί με τη Μαρσέλα,

η Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών
απαγόρευσε την ουσία Έκσταση,

αγνοώντας τη θεραπευτική της χρήση.

Έτσι πήγα στην Ουάσινγκτον,

στα κεντρικά γραφεία
της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών,

και υπέβαλα επίσημο αίτημα ακρόασης

στην οποία ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές

θα παρουσίαζαν στοιχεία
για τη θεραπευτική χρήση της MDMA

ώστε να μην απαγορευτεί.

Κατά τη διάρκεια της ακρόασης,
η Υπηρεσία τρομοκρατήθηκε

και επέβαλε επείγουσα απαγόρευση

για όλες τις χρήσεις MDMA.

Ο μόνος τρόπος να την επαναφέρω

ήταν μέσω της επιστήμης και της ιατρικής

και μέσω της διαδικασίας
ανάπτυξης φαρμάκων της FDA.

Έτσι, το 1986 ίδρυσα τη MAPS

ως μη κερδοσκοπική φαρμακευτική εταιρεία
για τα ψυχεδελικά φάρμακα.

Μας πήρε 30 χρόνια μέχρι το 2016,

να συλλέξουμε τα απαιτούμενα στοιχεία
για να πάρουμε έγκριση από την FDA

να περάσουμε στη μεγάλης κλίμακας
φάση 3 των κλινικών μελετών,

που γίνονται για να αποδειχθεί η ασφάλεια
και αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου,

πριν εγκριθεί η χρήση του.

Ο Τόνι ήταν ένας βετεράνος πολέμου
σε μια από τις πιλοτικές μας μελέτες.

Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Βετεράνων,

πάνω από ένα εκατομμύριο
βετεράνοι πολέμου πάσχουν από ΔΜΣ.

Και τουλάχιστον 20 βετεράνοι
αυτοκτονούν κάθε μέρα,

πολλοί λόγω της ΔΜΣ.

Η θεραπεία του Τόνι
θα διαρκούσε τρεισήμισι μήνες.

Σε αυτή την περίοδο,

θα έπαιρνε MDMA μόνο τρεις φορές,

με 12 ενδιάμεσες συνεδρίες 90 λεπτών
ψυχοθεραπείας χωρίς φάρμακα,

τρεις πριν από την πρώτη
συνεδρία με MDMA, για προετοιμασία,

και τρεις ύστερα από τις άλλες
δύο για αξιολόγηση.

Λέμε τη θεραπευτική αυτή προσέγγιση
«ενδοκατευθυνόμενη θεραπεία»,

γιατί ενθαρρύνουμε τον ασθενή

να βιώσει ό,τι συμβαίνει
μέσα στο μυαλό ή το σώμα του.

Ακόμα και με τη χρήση MDMA,
είναι ένα δύσκολο έργο.

Πολλοί από τους συμμετέχοντες έχουν πει:

«Δεν καταλαβαίνω γιατί το λένε Έκσταση».

(Γέλια)

Στην πρώτη του συνεδρία με MDMA,

ο Τόνι ήταν ξαπλωμένος σε έναν καναπέ,

είχε καλυμμένα τα μάτια, άκουγε μουσική

και μιλούσε στην ομάδα θεραπείας,

που ήταν ένας άντρας και μια γυναίκα,

όποτε ένιωθε την ανάγκη.

Έπειτα από αρκετές ώρες,

σε μια στιγμή ηρεμίας και διαύγειας,

ο Τόνι είπε ότι συνειδητοποίησε

πως η ΔΜΣ ήταν ένας τρόπος
σύνδεσης με τους φίλους του,

ένας τρόπος να τιμά τη μνήμη
των φίλων του που είχαν πεθάνει.

Μπόρεσε όμως να δει τον εαυτό του
μέσα από τα μάτια των νεκρών φίλων του

και κατάλαβε πως δεν θα ήθελαν
να υποφέρει και να χαραμίζει τη ζωή του.

Θα ήθελαν να ζει μια πιο γεμάτη ζωή,

κάτι που αυτοί δεν μπορούσαν.

Έτσι βρήκε έναν άλλον τρόπο
να τιμά τη μνήμη τους,

που ήταν να ζει μια ζωή
όσο το δυνατόν πιο γεμάτη.

Κατάλαβε επίσης ότι έλεγε στον εαυτό του

ότι έπαιρνε οπιούχα για τον πόνο.

Συνειδητοποίησε όμως πως ουσιαστικά
τα έπαιρνε για να ξεφύγει.

Έτσι αποφάσισε ότι δεν είχε
πια ανάγκη τα οπιούχα,

ότι δεν είχε ανάγκη ούτε την MDMA,

και εγκατέλειψε τη μελέτη.

Έχουν περάσει επτά χρόνια.

Ο Τόνι δεν υποφέρει πια από ΔΜΣ,

δεν έχει ξαναπάρει οπιούχα,

και βοηθάει άλλους, λιγότερο
τυχερούς από αυτόν, στην Καμπότζη.

(Χειροκρότημα)

Τα στοιχεία που παρουσιάσαμε στην FDA

από τα 107 άτομα που συμμετείχαν
στις πιλοτικές μελέτες,

μεταξύ αυτών και ο Τόνι,

έδειξαν ότι το 23% των ατόμων
που έκαναν θεραπεία με ανενεργή MDMA,

στο τέλος της θεραπείας δεν είχαν πια ΔΜΣ.

Πολύ καλό ποσοστό
γι' αυτό τον πληθυσμό ασθενών.

Όταν όμως προστεθεί MDMA,

το ποσοστό των ατόμων που θεραπεύτηκαν
από τη ΔΜΣ φτάνει το 56%.

(Χειροκρότημα)

Το πιο σημαντικό είναι

ότι όταν ο ασθενής μάθει ότι δεν πρέπει
να καταπιέζει το τραύμα του,

αλλά να το επεξεργάζεται,

γίνεται όλο και καλύτερα χωρίς βοήθεια.

Στην επαναληπτική εξέταση,
12 μήνες μετά την τελευταία συνεδρία,

τα 2/3 των ασθενών δεν είχαν πια ΔΜΣ.

Από το 1/3 που έπασχε ακόμα,

πολλοί είχαν σημαντική μείωση συμπτωμάτων.

(Χειροκρότημα)

Με βάση τα στοιχεία αυτά,

η FDA χαρακτήρισε την υποβοηθούμενη
από MDMA ψυχοθεραπεία για τη ΔΜΣ

ως πρωτοποριακή θεραπεία.

Επίσης, χαρακτήρισε και την ψιλοκυβίνη

ως πρωτοποριακή θεραπεία
για την ανθεκτική στη θεραπεία κατάθλιψη

και πρόσφατα ενέκρινε και
την κεταμίνη για την κατάθλιψη.

Με υπερηφάνεια μπορώ να πω

ότι έχουμε ξεκινήσει τη φάση 3
των κλινικών μελετών.

Αν τα αποτελέσματα είναι
όπως τα ελπίζουμε,

και αν είναι παρόμοια με αυτά της φάσης 2,

μέχρι το τέλος του 2021,

η FDA θα εγκρίνει την MDMA
για τη θεραπεία της ΔΜΣ.

Αν εγκριθεί,

θα μπορούν να τη χορηγούν
απευθείας σε ασθενείς

μόνο ειδικά εκπαιδευμένοι θεραπευτές.

Και θα μπορεί να χορηγείται

μόνο υπό άμεση επίβλεψη
σε κλινικούς χώρους.

Πιστεύουμε ότι τις επόμενες δεκαετίες

θα γίνουν χιλιάδες ψυχεδελικές κλινικές,

όπου θα χορηγούνται MDMA,

ψιλοκυβίνη, κεταμίνη
και άλλα ψυχεδελικά φάρμακα

σε εκατομμύρια ασθενείς.

Σε αυτές τις κλινικές θα μπορεί επίσης
να πηγαίνει ο κόσμος

για ψυχεδελική ψυχοθεραπεία,
προσωπική ανάπτυξη,

θεραπεία ζευγαριών

ή για πνευματικές
και μυστικιστικές εμπειρίες.

Η ανθρωπότητα βρίσκεται
μεταξύ καταστροφής και αφύπνισης.

Η ψυχεδελική αναγέννηση θα συμβάλει
στον θρίαμβο της αφύπνισης.

Και τώρα, κοιτάξτε όλοι
κάτω από το κάθισμά σας...

Αστειεύομαι!

(Γέλια)

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Κόρεϊ Χάτζιμ: Πρέπει να μείνεις λίγο.

Ευχαριστούμε πολύ, Ρικ.

Είναι υποστηρικτικό το κοινό.

Ρικ Ντόμπλιν: Ναι, πολύ.

Έχουν πάει κι αυτοί
στο φεστιβάλ «Burning Man».

(Γέλια)

ΚΧ: Υπάρχει μια αλληλεγγύη.

ΡΝ: (Γελάει)

ΚΧ: Μας μίλησες για τη χρήση
των ψυχεδελικών φαρμάκων

για την αντιμετώπιση σοβαρών
ψυχικών τραυμάτων.

Τι γίνεται με πιο συνηθισμένες
ψυχικές ασθένειες,

όπως το άγχος και η κατάθλιψη;

Βοηθάει η λήψη μικροδόσεων;

ΡΝ: Η λήψη μικροδόσεων μπορεί
να βοηθήσει στην κατάθλιψη.

Ξέρω μάλιστα κάποιον που την εφαρμόζει.

Αλλά γενικά, για θεραπευτικούς σκοπούς,

προτιμάμε τη λήψη μεγάλων δόσεων,

αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε
τα βαθύτερα αίτια.

Οι μικροδόσεις είναι πιο πολύ
για δημιουργικότητα,

για καλλιτεχνική έμπνευση,

για συγκέντρωση...

Ανεβάζουν επίσης τη διάθεση.

Αλλά για σοβαρές ασθένειες,

αντί για καθημερινή λήψη,
είναι προτιμότερο να γίνεται

πιο ουσιαστική προσπάθεια.

ΚΧ: Τι γίνεται εκτός ΗΠΑ
και Βόρειας Αμερικής;

Γίνεται αυτή η έρευνα;

ΡΝ: Ναι, βέβαια, εξαπλωνόμαστε παγκόσμια.

Η φάση 3 των κλινικών μελετών γίνεται

στο Ισραήλ, στον Καναδά και στις ΗΠΑ.

Μόλις εγκριθεί από την FDA,

θα εγκριθεί και στο Ισραήλ και τον Καναδά.

Τώρα ξεκινάμε την έρευνα στην Ευρώπη

και θα αρχίσουμε να εκπαιδεύουμε
θεραπευτές και από την Κίνα.

ΚΧ: Τέλεια.

Θα κάναμε μια ψηφοφορία

για να δούμε αν το κοινό θεωρεί καλή ιδέα

να προχωρήσει αυτή η έρευνα ή όχι,

αλλά νομίζω πως ξέρω
την απάντηση, οπότε...

Ευχαριστούμε πολύ, Ρικ.

ΡΝ: Εγώ σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)