آليسا ميلر اخبار را در مورد اخبار با ما در ميان ميگذارد

آليسا ميلر، رئيس راديوي عمومي بين المللي، صحبت ميکند که چرا -- با اينکه بيش از هميشه ما از دنيا بيشتر ميخواهيم بدانيم -- راديو و تلوزيون امريکا کمتر از دنيا پخش ميکند. آمار و نمودارهاي جالب و آگاهي دهنده

چگونه اخبار روی ديد ما از دنيا تاُثير ميگذارد؟

با توجه به مقدار و اندازه زمين اينجا به دنيا نگاهی بياندازيد.

و اينجا نشان ميدهد که چگونه اخبار به آنچه که امريکايها ميبينند شکل ميدهد.

اين نقشه -- [ بينندگان دست ميزنند ] -- اين نقشه تعداد ثانيه هايی را نشان ميدهد

که رسانه های خبری متعلق به سيستم شبکه ای و کابلی تلوزيونی امريکا به اخباراختصاص داده اند،

با در نظر گرفتن هرکشوری، در تاريخ فوريه ۲۰۰۷ -- فقط يک سال گذشته.

حالا، اين ماهی هست که کره شمالی با برچيدن تاسيسات هسته ای اش توافق کرد.

در اندونزی سيل بزرگی اتفاق افتاد.

و در پاريس، آی پی سی سی بررسی خود را که تائيدی بود در رابطه با تاثيرانسان در گرم شدن کره زمين منتشر کرد.

۷۹٪ کل اخبار به امريکا تعلق داده شد.

و وقتي که ما اخبار امريکا را کنار ميگذاريم و به ۲۱٪ باقي مانده توجه مئکنيم،

ما مقدار زيادی از عراق ميبينيم -- آن شکل سبز رنگ و بزرگ در آنجا -- و يک مقدار کمي باقي مانده.

به عنوان مثال، اخباري که در جمع از روسيه، چين، و هند پخش شد فقط به ۱٪ رسيد.

وقتی ما تمام خبرها را بررسی کرديم و فقط يک خبر را کنار گذاشتيم،

نقشه دنيا به اين شکل درامد.

آن خبر چه بود؟ مرگ انا نيکل اسميت.

بجز عراق اين خبر بيشترين درصد اخبار را در مقايسه با کشورهای ديگر بخود اختصاص داد،

و همينطور ۱۰ برابر آی پی سی سی به اين خبر پوشش داده شد.

و اين چرخه ادامه دارد؛

همينطور که همگی ميدانيم، بريتنی اخيراً زياد توجه جلب کرده است.

پس چرا ما بيشتر از دنيا نميشنويم؟

يك دليل این هست که شبکه های خبری تعداد ادارات خارجی خود را به نصف رسانده اند.

به غير از اداره های ئک نفره ای بی سی در نايروبی، دهلی نو و بمبئی،

هيچ اداره خبری در تمامی آفريقا، هند يا امريکای جنوبی نيست

-- مکانهايي که بيشتر از دو بيليون نفر درآنجاها منزل دارند.

واقيعت این است که خبر از بريتنی تهيه کردن ارزان تر است.

و اين کمبود اخبار جهانی بيشتر هم باعث نگرانی است

وقتي که ميبينيم مردم برای اخبار به کجا مراجعه ميکنند.

اخبار تلوزيون محلی بيشترین مخاطب را دارد،

و متآسفانه فقط ۱۲٪ از پوشش خود را به اخبار بين المللی اختصاص می دهد.

و در مورد اينترنت چطور؟

محبوبترين سايتهای خبری وضعیت چندان بهتری ندارند.

سال گذشته، پيو و مدرسه جی کلمبيا ۱۴۰۰۰ خبر را بررسی کردند

که در صفحه اول اخبار گوگل منتشر شد.

و آنها، در حقيقت، همان۲۴ حادثه خبری را گزارش دادند.

همينطور، يک تحقيق درباره محتوای الکترونيکئ نشان داد که بيشتر اخبار جهانی از تهيه کنندگان اخبار امريکا

بازيافت خبرهائی است که از ای پی و رويترز هستند،

و خبرها را در زمينه خاصی قرار نمی دهند که مردم بتوانند بهتر با آنها ارتباط برقرار کنند..

پس، اگر همه را روی هم بگذاريم، اين مطلب ميتواند توضيح بدهد چرا فارغ التحصيلان دانشگاهی امروزی

و همچنين امريکايهای کمتر تحصيل کرده

نسبت به افرادی مثل خودشان در ۲۰ سال بيش، کمتر درباره دنيا می دانند

و اگر فکر می کنيد که اين فقط برای اين است که ما علاقه نداريم،

شما اشتباه می کنيد.

در سالهای اخير، تعداد امريکايهائی که ميگويند اخبار جهانی را بطور مداوم دنبال ميکنند

به بيش از۵۰٪ افزايش يافته است.

سوال اصلی: آيا اين تصویر ناصحیح از دنيا آن چيزی است که ما برای امريکائيها ميخواهيم

در دنيایی هر روز به هم مرتبط تر می شود؟

من ميدانم که ما ميتوانيم بهتر از این باشيم.

وآيا از عهده اين نميتوانيم برائيم؟ مرسي از شما.